Γναίος Δομίτιος Καλβίνος

Γναίος Δομίτιος Καλβίνος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Cn. Domitius M.f.M.n. Calvinus (Λατινικά)
Θάνατος	0ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς) ή 20 π.Χ. (περίπου και πιθανώς);
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Λατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Ρωμαίος πολιτικός; Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Domitia Calvina
Γονείς	Marcus Domitius Calvinus
Οικογένεια	Domitii Calvini
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	τριβούνος των πληβείων; ιππάρχης; Πραίτορας; Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή); Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (53 π.Χ.); Ύπατος στην αρχαία Ρώμη; moneyer (39 π.Χ.)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Γναίος Δομίτιος Καλβίνος, λατιν.: Gnaeus Domitius Calvinus ήταν Ρωμαίος στρατηγός, συγκλητικός και ύπατος (τόσο το 53 π.Χ., όσο και το 40 π.Χ.), ο οποίος ήταν πιστός οπαδός του Καίσαρα και του Οκταβιανού.

Βιογραφία

Ο Δομίτιος Καλβίνος καταγόταν από οικογένεια ευγενών και εξελέγη ύπατος για το 53 π.Χ., παρά το περιβόητο εκλογικό σκάνδαλο. Ήταν στο πλευρό του Καίσαρα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου με τον Πομπήιο Μάγνο. Κατά την εκστρατεία στην Ελλάδα, ο Καίσαρας έστειλε τον Δομίτιο με δύο λεγεώνες για να αναχαιτίσει τον Μέτελλο Σκιπίωνα, που έφερνε τις συριακές λεγεώνες στον Πομπήιο. Στην αποφασιστική μάχη των Φαρσάλων διοικούσε το κέντρο του στρατού του Καίσαρα. Μετά τη μάχη έγινε κυβερνήτης (ανθύπατος, proconsul) της Ασίας. Προσπάθησε να αντιταχθεί στην εισβολή του Φαρνάκη βασιλιά του Βοσπόρου, ο οποίος με την ευκαιρία του Ρωμαϊκού Εμφυλίου είχε εισβάλει στην επαρχία του Πόντου, υπέστη όμως συντριπτική ήττα στη μάχη της Νικόπολης στην Αρμενία (Δεκέμβριος του 48 π.Χ.). Η άμεση επέμβαση του Καίσαρα έδωσε ένα γρήγορο τέλος στη σύγκρουση, και ο στρατός του Φαρνάκη εξολοθρεύτηκε στη Ζέλα το 47 π.Χ. Παρά αυτή την αποτυχία, παρέμεινε έμπιστος φίλος του Καίσαρα.

Οι δραστηριότητες του Δομίτιου Καλβίνου αμέσως μετά το τέλος του Καίσαρα είναι άγνωστες, αλλά το 43 π.Χ. ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Οκταβιανού, και συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο κατά του Μ. Ι. Βρούτου και του Γ. Κάσιου Λ.. Κατά την εκστρατεία των Φιλίππων το 42 π.Χ. χρειάστηκε να φέρει ενισχύσεις από την Ιταλία στην Ελλάδα για τον Μάρκο Αντώνιο και τον στρατό του Οκταβιανού, ωστόσο ο στόλος του καταστράφηκε από τον εχθρό στο Ιόνιο Πέλαγος με την απώλεια δύο λεγεώνων. Παρά την ήττα αυτή, του απονεμήθηκε η τιμή της δεύτερης υπατείας το 40 π.Χ., και στάλθηκε από τον Οκταβιανό ως κυβερνήτης στην Ισπανία, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια (39–36 π.Χ.). Οι στρατιωτικές του δραστηριότητες στην Ισπανία ήταν επιτυχείς, αφού χαιρετίστηκε ως αυτοκράτορας (imperator) από τα στρατεύματά του, και κατά την επιστροφή του τιμήθηκε με θρίαμβο. Ανοικοδόμησε επίσης τη Regia στη Ρωμαϊκή Αγορά. Αν και δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία σχετικά με τις περαιτέρω πολιτικές του δραστηριότητες, μια επιγραφή δείχνει ότι το 20 π.Χ. ήταν ακόμη ζωντανός και μέλος του σημαντικού ιερατείου των αδελφών των αγρών (fratres arvales), που προοριζόταν μόνο για μέλη της εκκολαπτόμενης αυτοκρατορικής οικογένειας, και για τους πιο διακεκριμένους υποστηρικτές του Αυτοκράτορα.

Αν και η σταδιοδρομία του Δομίτιου Καλβίνου δεν δείχνει κάποια ιδιαίτερη ικανότητα, είτε στην πολιτική (απέκτησε την πρώτη του υπατεία μόνο μετά από σκανδαλώδη δωροδοκία), είτε στον πόλεμο (υπέστη δύο μεγάλες ήττες), διατήρησε σημαντικό πολιτικό ρόλο. Αυτό ήταν πιθανότατα επειδή ήταν ένας από τους ελάχιστους Ρωμαίους ευγενείς, που υποστήριξαν τη μερίδα των Καίσαρα/Οκταβιανού από την αρχή.

Οικογένεια

Ο Καλβίνος είχε μια κόρη με το όνομα Δομιτία Καλβίνα, που παντρεύτηκε τον Λεύκιο Καλπούρνιο Βίβουλο. ^[7]

Δείτε επίσης

Κατάλογος Ρωμαίων υπάτων

Αναφορές

↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2313. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2313. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4776. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
↑ ^4,0 ^4,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
↑ «Domitii» (Ρωσικά)
↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2313. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2024.
↑ Syme, Ronald (1987). «M. Bibulus and Four Sons». Harvard Studies in Classical Philology (Department of the Classics, Harvard University) 91: 185–198. doi:10.2307/311404. https://www.jstor.org/stable/311404.

Πηγές

Ματίας Γκέλζερ. Καίσαρας: Πολιτικός και Πολιτευτής. Harvard University Press, 1997.
Ρόναλντ Σάιμ . Η Ρωμαϊκή Επανάσταση . Oxford University Press, 1939.

[55fe3e3c952d6ea8217254f83873ca00a46b8cc0-1] «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2313. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.

[efc2a7099278d2a9d1f0f52d71b5885da62c2e87-2] «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2313. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.

[f2f1207c0be5d7c6e8adb48312e77dcce968624d-3] «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4776. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.

[dcdc6d5f9a86e15639c09536522b876342f51323-4] 4,0 ^4,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.

[b9523341a4df0ab6afd4ebf75df8f68672f3a9cc-5] «Domitii» (Ρωσικά)

[775a9eb5cceb5a64436a4736dbaf743ee8cd5ef1-6] «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2313. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2024.

[7] Syme, Ronald (1987). «M. Bibulus and Four Sons». Harvard Studies in Classical Philology (Department of the Classics, Harvard University) 91: 185–198. doi:10.2307/311404. https://www.jstor.org/stable/311404.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]