Γκιόργκι Κβινιτάτζε
| Γκιόργκι Κβινιτάτζε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 21 Αυγούστου 1874 Δημοκρατία του Νταγκεστάν |
| Θάνατος | 7 Αυγούστου 1970 Σατού |
| Τόπος ταφής | Σατού |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γεωργία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Σπουδές | Tiflis Cadet Corps |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός και υποστράτηγος/πεζικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Αρμενογεωργιανός Πόλεμος, Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Στανισλάου (Οίκος των Ρομανώφ) Τάγμα της Αγίας Άννης Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα Τάγμα του Αγίου Γεωργίου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκιόργκι Κβινιτάτζε (γεωργιανά: გიორგი კვინიტაძე; ρωσικά: Георгий Иванович Квинитадзе , Γκεόργκι Ιβάνοβιτς Κβινιτάτζε; Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Τσικοβάνι, ჩიქოვანი) (21 Αυγούστου 1874 – 7 Αυγούστου 1970) ήταν γεωργιανός στρατιωτικός διοικητής, που ανήλθε από αξιωματικός του Αυτοκρατορικού Ρωσικού στρατού σε αρχιστράτηγος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γεωργίας. Μετά την εισβολή του Κόκκινου Στρατού στη Γεωργία, ο Γκιόργκι Κβινιτάτζε πήγε εξόριστος στη Γαλλία, όπου έγραψε τα απομνημονεύματά του για τα γεγονότα του 1917-1921 στη Γεωργία.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένος στην οικογένεια ενός συνταγματάρχη του ρωσικού στρατού στην Τιφλίδα ή στο Νταγκεστάν, ο Κβινιτάτζε εισήλθε στο Σώμα Δόκιμων της Τιφλίδας το 1884 και στη συνέχεια συνέχισε τη στρατιωτική του εκπαίδευση στη Σχολή Πεζικού του Αγίου Κωνσταντίνου στην Αγία Πετρούπολη, από την οποία αποφοίτησε το 1894, με ανάθεση ως ένα podpuruchik στο 153ο σύνταγμα πεζικού του Βλαντικαφκάς. Στη συνέχεια υπηρέτησε στη Ρωσική Πολωνία. Κατά τη διάρκεια του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου (1904–1905) ο Κβινιτάτζε προήχθη σε λοχαγό. Το 1910 αποφοίτησε από την Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου και στάλθηκε στο αρχηγείο της Στρατιωτικής Περιφέρειας του Καυκάσου.
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1916, ο Κβινιτάτζε προήχθη σε συνταγματάρχη και διορίστηκε αρχηγός του επιτελείου της 4ης Καυκάσιας Μεραρχίας Τυφεκίων. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, ο Κβινιτάτζε, τώρα υποστράτηγος, υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Υπουργός Πολέμου για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Υπερκαύκας προτού γίνει Αρχηγός του στρατού μιας πρόσφατα ανεξάρτητης Γεωργίας το 1918. Λίγο αργότερα παραιτήθηκε λόγω της διαφωνίας του με την ηγεσία των Μενσεβίκων της χώρας. Αργότερα το ίδιο έτος, ωστόσο, επέστρεψε στη στρατιωτική θητεία με την ιδιότητα του Αρχηγού του Επιτελείου κατά τη διάρκεια του πολέμου με την Αρμενία. Το 1919, διέταξε τα γεωργιανά στρατεύματα, που νίκησαν μουσουλμάνους επαναστάτες στην επαρχία Αχαλτσίχε και κατέλαβαν, στις 20 Απριλίου 1919, την μέχρι τότε τουρκική πόλη Αρτβίν. Βοήθησε στην ίδρυση μιας στρατιωτικής σχολής στην Τιφλίδα και υπηρέτησε ως Διοικητής της προτού γίνει ξανά Αρχιστράτηγος του Γεωργιανού στρατού στις αρχές Μαΐου 1920, όταν οι Μπολσεβίκοι επιχείρησαν πραξικόπημα. Έτυχε να είναι ακόμα επί τόπου, όταν οι Μπολσεβίκοι επιτέθηκαν στη στρατιωτική σχολή ως προκαταρκτικό πραξικόπημα. Ο Κβινιτάτζε, με τους δόκιμους του, προέβαλε σθεναρή αντίσταση και υπερασπίστηκε με επιτυχία το κτήριο. Μέρες αργότερα, ως επικεφαλής του γεωργιανού στρατού, απέσυρε μια προσπάθεια των σοβιετικών ρωσικών στρατευμάτων να διεισδύσουν από το Αζερμπαϊτζάν. Κατά την εισβολή του Κόκκινου Στρατού στη Γεωργία το 1921, διορίστηκε εκ νέου Γενικός Διοικητής. Μετά την ήττα της Γεωργίας στον πόλεμο τον Μάρτιο του 1921, ο Κβινιτάτζε διέφυγε για τη Γαλλία, όπου εργάστηκε αρχικά ως υπάλληλος στην Pathé Records και στη συνέχεια διηύθυνε μια μικρή επιχείρηση που παρήγαγε μαντζούν. Πέθανε στο προάστιο Σατού του Παρισιού το 1970 και ετάφη στο γεωργιανό νεκροταφείο Λεβίλ-συρ-Ορζ. Τα λείψανα του Κβινιτάτζε ενταφιάστηκαν με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στο Πάνθεον Mtatsminda στην Τιφλίδα στις 26 Μαΐου 2021. [2] Ένας δρόμος στην Τιφλίδα, όπου βρίσκεται το Υπουργείο Άμυνας της Γεωργίας, πήρε το όνομά του από τον Κβινιτάτζε το 2006
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1911, ο Κβινιτάτζε παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Μαριάμ Μακασβίλι (28 Αυγούστου 1889 – 27 Απριλίου 1960). Απέκτησαν τρεις κόρες: την Ίντα, την Ταμάρ και τη Νίνο. Η Ίντα (γεν. 1912) παντρεύτηκε (1943) τον Γεωργιανό μετανάστη στρατηγό Γκιόργκι Τσχεΐτζε (1907–1970). Η Ταμάρ (γεν. 1913) παντρεύτηκε (1938) τον Γεωργιανό μετανάστη Γεώργιο Οντιτσελίτζε (1899–1970), Γάλλο αξιωματικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου . Η Νίνο (γεν. 1920) παντρεύτηκε (1955) τον Ολλανδό Πήτερ Κλοντ Χόλαντ ντ' Άμπο (γεν. 7 Οκτωβρίου 1917). Είναι γονείς της Βρετανογαλλίδας ηθοποιού και πρώην Bond Girl, Μαριάμ ντ' Άμπο.
Απομνημονεύματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το βιβλίο του Κβινιτάτζε Τα απομνημονεύματά μου από τα χρόνια της Ανεξαρτησίας της Γεωργίας, 1917–1921 (Мои воспоминания в годы независимости Грузии, 1917–1921), που είναι γραμμένο στα Ρωσικά, πρωτοεμφανίστηκε στο Παρίσι το 1985 και εκδόθηκε σε γεωργιανή μετάφραση το 1998. Γράφοντας το μεγαλύτερο μέρος των απομνημονευμάτων το 1922, ένα χρόνο μετά τη σοβιετοποίηση της Γεωργίας, ο Κβινιτάτζε παρέχει νέες λεπτομέρειες και προσωπικές παρατηρήσεις για τα ταραγμένα χρόνια 1917–1921. Εκτός από ένα στρατιωτικό χρονικό γραμμένο από έναν συμμετέχοντα σε αυτά τα γεγονότα, τα απομνημονεύματα του Κβινιτάτζε είναι ένα πολιτικό σχόλιο, ασκώντας σκληρή κριτική στους μενσεβίκους, κατηγορώντας τους ότι υπονόμευσαν το κράτος και αποξένωσαν τον γεωργιανό λαό με τη σοσιαλιστική και διεθνιστική ρητορική, την ανικανότητα και την αποτυχία τους να υπερασπιστουν τη χώρα από την αναμενόμενη ξένη επέμβαση. [3]
Μαζί με τα ιστορικά έργα του Ζουράμπ Αβαλισβίλι, τα απομνημονεύματα του Κβινιτάτζε θεωρούνται μία από τις καλύτερες αφηγήσεις από πρώτο χέρι για τη βραχύβια ανεξαρτησία της Γεωργίας, που γράφτηκαν στο εξωτερικό.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ «Georgian Democratic Republic’s Commander-in-Chief Reburied in Tbilisi». Civil Georgia. 26 May 2021. https://civil.ge/archives/422808. Ανακτήθηκε στις 26 May 2021.
- ↑ Hovannisian, Richard G. Moi vospominaniia v gody nezavisimosti Gruzii, 1917-1921 by G. I. Kvinitadze. Russian Review, Vol. 46, No. 1 (Jan., 1987), p. 99.
|