Γκεόργκε Αλεξιάνου
| Γκεόργκε Αλεξιάνου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gheorghe Alexianu (Ρουμανικά) |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1897 Străoane |
| Θάνατος | 1 Ιουνίου 1946 Jilava |
| Αιτία θανάτου | τραύμα από πυροβολισμό |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρουμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρουμανικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δικηγόρος[1] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | National Renaissance Front, Party of the Nation και ανεξάρτητος/η πολιτικός |
| Πολιτική ιδεολογία | αντισημιτισμός, φασισμός και Μείζων Ρουμανία |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | έγκλημα πολέμου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκεόργκε Αλεξιάνου (γεννηθείς την 1 Ιανουαρίου 1897, Στραοάνε, κομητεία Πούντα, [2] πέθανε την 1η Ιουνίου 1946, Τζιλάβα) ήταν δικηγόρος, δάσκαλος γυμνασίου και αναπληρωτής καθηγητής που υπηρέτησε ως κυβερνήτης της Υπερδνειστερίας μεταξύ 1941 και 1944. Το 1946, κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ειρήνης και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Καταδικάστηκε σε θάνατο από το Λαϊκό Δικαστήριο του Βουκουρεστίου (η ποινή επιβεβαιώθηκε εκ νέου στις εφέσεις του 2006 και του 2008) και εκτελέστηκε την 1η Ιουνίου 1946 με πυροβολισμό.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επαγγελματική και πολιτική σταδιοδρομία μέχρι το 1940[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκεόργκε Αλεξιάνου ήταν ο μεγαλύτερος γιος ενός Αρομάνου βοσκού από την Πίνδο, του Οβανέζ Αλεξεάν, πρόσφυγα στη Βλαχία, για να γλιτώσει από τον αναγκαστικό εξισλαμισμό, που επέβαλαν οι Τούρκοι στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Ο Οβανέζ έφτασε με κοπάδια προβάτων στη Μολδαβία, στην περιοχή Πάντσιου, όπου εγκαταστάθηκε μετά από λίγο.
Το 1915 ο Αλεξιάνου ξεκίνησε τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Μετά την είσοδο της Ρουμανίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατατάχθηκε εθελοντικά στον Ρουμανικό Στρατό τον Δεκέμβριο του 1916. Το 1918 άφησε το στρατό και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Μετά την αποφοίτησή του ήταν για ένα χρόνο καθηγητής φιλοσοφίας και ιστορίας σε λύκειο στο Ράμνικου Βάλτσα. Στη συνέχεια παρακολούθησε διδακτορικά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου και απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα στις νομικές επιστήμες το 1925. Από το 1927 κατείχε τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή δημοσίου δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Τσερνίβτσι, όπου εργάστηκε μέχρι το 1938.
Ο Αλεξιάνου ξεκίνησε τη διοικητική του σταδιοδρομία με το διορισμό του ως κυβερνήτη (Ρουμανικά : "rezident regal", κυριολεκτικά σημαίνει "βασιλικός κάτοικος") της Κομητείας Σουτσεάβα (με πρωτεύουσα το Τσερνίβτσι) στις 29 Αυγούστου 1938. Την 1η Δεκεμβρίου 1938 το διάταγμα με αρ. 169/1938 για την «αναθεώρηση της ιθαγένειας», εκδόθηκε από την κυβέρνηση, με σκοπό την ανάκληση της ιθαγένειας των Εβραίων πολιτών. Ο Αλεξιάνου εφάρμοσε αυτό το διάταγμα καταχρηστικά, με προσωπικές προσθήκες. Μεταξύ άλλων, διέταξε τους Εβραίους πολίτες, που τους στέρησε τη ρουμανική υπηκοότητα, να εγγραφούν και επίσης «πρότεινε» να πουλήσουν τις περιουσίες και τις επιχειρήσεις τους εντός 14 ημερών. Στις 31 Ιανουαρίου 1939, απομακρύνθηκε από τη θέση του βασιλικού κατοίκου της Κομητείας Σουτσεάβα λόγω αδυναμίας να λύσει τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της Βουκοβίνα και αντικαταστάθηκε από τον Γκεόργκε Φλόντορ. Ο Αλεξιάνου διορίστηκε τότε ως βασιλικός κάτοικος της Κομητείας Μπουτσέγκι (με πρωτεύουσα το Βουκουρέστι). Αυτή τη θέση κράτησε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1940.
Κυβερνείο Υπερδνειστερίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 19 Ιουνίου 1941, ο Αλεξιάνου παρακολούθησε τη συνεδρίαση της κυβέρνησης Αντονέσκου, όταν αποφασίστηκε να κηρύξει τον πόλεμο στη Σοβιετική Ένωση. Στις 19 Αυγούστου διορίστηκε από τον Ιόν Αντονέσκου ως κυβερνήτης της Υπερδνειστερίας. Σε αυτή τη θέση, ο Αλεξιάνου ήταν «ex officio» μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου.
Μετά από βομβιστική επίθεση, που εξαπολύθηκε το βράδυ της 22ας Οκτωβρίου 1941 από Σοβιετικούς παρτιζάνους εναντίον του Ρουμανικού Στρατού, που βρισκόταν στην Οδησσό, ο Αλεξιάνου, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, διέταξε και επέβλεψε τα αντίποινα και τη σφαγή του Νοεμβρίου 1941.
Ως κυβερνήτης της Υπερδνειστερίας, ο Αλεξιάνου οργάνωσε γκέτο και στρατόπεδα συγκέντρωσης, για να τοποθετήσει τους εκτοπισμένους Ρουμάνους και Ουκρανούς Εβραίους και 25.000 Τσιγγάνους. Διέταξε ατελείωτες πορείες στις οποίες Εβραίοι και Ρομά (συμπεριλαμβανομένων γυναικών, ηλικιωμένων και ακόμη και παιδιών) αναγκάζονταν να περπατήσουν μέσα από τις τεράστιες παγωμένες στέπες, αφήνοντας πίσω τους σειρές από πτώματα. Επέβαλε επίσης υποχρεωτική εργασία για κάθε «ανεπιθύμητο». [3] Με το διάταγμα αριθ. Στις 35, 2 Ιανουαρίου 1942, ο Αλεξιάνου διέταξε την απέλαση όλων των Εβραίων από την Οδησσό στην περιοχή Μπερεζίβκα, όπου σφαγιάστηκαν.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Ράουλ Χίλμπεργκ, οι εντολές του Αντονέσκου απαιτούσαν γερμανικές επεμβάσεις: «Υπήρχαν καταστάσεις στις οποίες οι Γερμανοί επενέβαιναν, για να περιορίσουν και να επιβραδύνουν τα ρουμανικά μέτρα. Εκείνη την εποχή οι Ρουμάνοι κινούνταν πολύ γρήγορα για τη γερμανική γραφειοκρατία» [4]
Περίπου οι μισοί από τους 25.000 Ρομά, που απελάθηκαν στην Υπερδνειστερία σκοτώθηκαν. [5]
Ο Αλεξιάνου διαίρεσε διοικητικά τα κατεχόμενα εδάφη της Υπερδνειστερίας σε κομητείες, απαίτησε την αποστολή μιας Ρουμανικής Ορθόδοξης Ιεραποστολής σε αυτό το έδαφος και επανίδρυσε εκκλησίες, που προηγουμένως είχαν μετατραπεί σε αποθήκες σιτηρών ή στάβλους βοοειδών από τις σοβιετικές αρχές. Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, με πρωτοβουλία του Αλεξιάνου, ένα Πανεπιστήμιο στην Οδησσό αναδιοργανώθηκε και άνοιξε ξανά στη θέση του παλιού Πανεπιστημίου, που είχε εκκενωθεί στα ανατολικά κατά τη διάρκεια του πολέμου από τις σοβιετικές αρχές.
Αν και στην Υπερδνειστερία η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν Ουκρανοί, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Αλεξιάνου, δόθηκε προτεραιότητα στα ρουμανικά σχολεία. Υπήρχαν τότε 57 λύκεια (26 ρουμανικά, 13 ουκρανικά, 18 ρωσικά), εκ των οποίων 34 πρακτικά λύκεια (5 ρουμανικά, 13 ουκρανικά, 16 ρωσικά) και 23 θεωρητικά-πρακτικά λύκεια (21 ρουμανικά και δύο ρωσικά).
Στις 26 Ιανουαρίου 1944, ο Αλεξιάνου αντικαταστάθηκε ως κυβερνήτης της Υπερδνειστερίας από τον στρατηγό Γκεόργκε Ποτοπεάνου. Στις 5 Φεβρουαρίου, το νέο Πανεπιστήμιο της Οδησσού απένειμε στον Αλεξιανού τον τίτλο του «doctor honoris causa», «ως ευγνωμοσύνη για τη στήριξη, που δόθηκε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Οδησσό κατά τη διάρκεια της διοίκησής του». Με την ευκαιρία αυτή, το πανεπιστήμιο ανέλαβε δημοτικές θέσεις και απένειμε στον Αλεξιάνου δημοτικό τίτλο: «Εκ μέρους του Πανεπιστημίου της Οδησσού, εμείς, το Συμβούλιο της Σχολής, σε ανακηρύσσουμε ομόφωνα Επίτιμο Δημότη της Οδησσού». [6]
Δίκη του 1946[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλεξιάνου συνελήφθη τον Αύγουστο του 1944 και στάλθηκε στη Μόσχα μαζί με τον Ιόν Αντονέσκου και τον Μιχάι Αντονέσκου. Επιστράφηκε στις ρουμανικές αρχές τον Απρίλιο του 1946. Δικάστηκε και καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου και εκτελέστηκε την 1η Ιουνίου 1946 στη φυλακή Τζιλάβα. [7]
Οι κατηγορίες, που απαγγέλθηκαν σε βάρος του Αλεξιάνου και οι ποινές, που προτάθηκαν για καθεμία από αυτές ήταν οι ακόλουθες:
- έκανε εκστρατεία για την πλήρη είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στη χώρα, μέσω της συμμετοχής του στο Υπουργικό Συμβούλιο, από τις 7 Ιουλίου 1941 έως τις 26 Ιανουαρίου 1944 - βαριά ισόβια κράτηση και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων.
- συμμετοχή στην κήρυξη πολέμου κατά της ΕΣΣΔ και υποστήριξη της συνέχισης του πολέμου κατά της ΕΣΣΔ και των Ηνωμένων Εθνών - θανατική ποινή και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων.
- να διατάξει καταστολές κατά του άμαχου πληθυσμού της Οδησσού από το φθινόπωρο του 1941 - θανατική ποινή και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων.
- οργάνωση καταναγκαστικής εργασίας και μεταφορά ανθρώπων με σκοπό την εξόντωση - θανατική ποινή και 10ετή σωφρονιστική απαγόρευση.
- Οικειοποίηση ιδιωτικής ιδιοκτησίας στην Υπερδνειστερία - καταναγκαστική εργασία ισόβια και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων.
- δημιουργία παράνομου πλούτου - καταναγκαστική εργασία δια βίου και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων.
- η οργάνωση γκέτο, στρατοπέδων συγκέντρωσης και απελάσεις για λόγους πολιτικών και φυλετικών διώξεων - βαριά ισόβια κάθειρξη και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων.
- Διασφάλιση της οικονομικής ζωής της χώρας προς το συμφέρον της ναζιστικής Γερμανίας για την υποστήριξη του πολέμου κατά της ΕΣΣΔ - βαριά ισόβια κάθειρξη και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων.
- μη συμμόρφωση με τους διεθνείς κανόνες για τη μείωση του πολέμου - εξαγοράσιμη ποινή.
- απάνθρωπη μεταχείριση αιχμαλώτων πολέμου - εξαγοράσιμη ποινή.
- έγκλημα, που χρησιμοποιείται από το άρθ. 2 λιτ. είναι από τον Ν. 312/945 - εξαγοράσιμη ποινή.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Buzatu (Coordonator), Gh. Trecutul la judecata istoriei: Mareșalul Antonescu pro și contra. ISBN 9789737858757.
- ↑ Ordinance no. 26/1941 on the establishment of compulsory labor for all inhabitants Odessa between 16 and 60 years old, under their internal sanction in the camp
- ↑ Hilberg, Raul, The Destruction of the European Jews, p. 759
- ↑ Duțu A., Retegan M., Război și societate, vol. 1, RAO, 2000
- ↑ «Alexianu primește titlul de doctor honoris causa la Odessa în 1944». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2022.
- ↑ Archived at Ghostarchive and the execution Marshal Ion Antonescu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022.: execution Marshal Ion Antonescu.
|