Γκεραρντέλο ντα Φιρέντσε
| Γκεραρντέλο ντα Φιρέντσε | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1320[1] |
| Θάνατος | 1362[2][1] |
| Ιδιότητα | συνθέτης |
O Γκεραρντέλο ντα Φιρέντσε, ή αλλιώς Νίκολο ντι Φραντσέσκο (1320/1325 – 1362 ή 1363), ήταν Ιταλός συνθέτης που ανήκε στη νέα μουσική της Ars nova.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκεραρντέλο ήταν μέλος οικογένειας μουσικών. Ο αδελφός του, Jacopo και ο γιος του, Τζιοβάνι ήταν επίσης συνθέτες. Κανένα δείγμα της μουσικής τους δεν έχει ληφθεί. Γεννήθηκε μάλλον στη Φλωρεντία ή στη γύρω περιοχή και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πόλη της Τοσκάνης.
Το 1343 , εμφανίζεται το όνομά του στα γραπτά του Καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας ως υπάλληλος. Αυτό συνέβη πριν χτιστεί ο παρόν καθεδρικός ναός της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε. Αργότερα έγινε ιερέας και ήταν εφημέριος της Santa Reparata από το 1345 έως το 1351 κατά τη διάρκεια της επιδημίας της πανώλης.
Πιθανότατα γύρω στο 1351 μπήκε στην εκκλησία του Vallombrosani, ένα μοναστήρι των βενεδικτίνων 30 χιλιόμετρα από τη Φλωρεντία. Υπάρχουν μερικές λεπτομέρειες από τα τελευταία χρόνια της ζωής του, και η ημερομηνία του θανάτου του περιλαμβάνονται στο σονέτο "Ralegratevi, Muse, or giubilate" που γράφτηκε μεταξύ 1362 και 1363 από τον Francesco di Simone Peruzzi, το οποίο μιλάει για το θάνατό του στη Φλωρεντία.
Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και ο Γκεραρντέλο ήταν γνωστός για την εκκλησιαστικη μουσική, λίγα απομεινάρια από αυτή την παραγωγή έχουν διασωθεί. Τα Gloria και Agnus Dei, και τα δύο του Γκεραρντέλο , είναι από τα λίγα κομμάτια που έχουν απομείνει από τη παραγωγή των Ιταλών συνθετών του 14ου αιώνα.Το ύφος της παραγωγής του Γκεραρντέλο είναι παρόμοια με τα μαδριγάλια της ίδιας περιόδου. Τα κομμάτια είναι δύο φωνές, με πέρασμα σε μια ενιαία φωνή εναλλάξ.
Η κοσμική μουσική του Γκεραρντέλο υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες: δέκα μαδριγάλια για δύο φωνές, πέντε μπαλάντες για σόλο φωνή, και μία δημοφιλής caccia (ιδιαίτερος τύπος μαδριγαλίου), Tosto che l'alba για τρεις φωνές. Από στυλιστική άποψη, η μουσική του είναι χαρακτηριστική των αρχών 14ου αιώνα κυρίως ορμονική, με εξαίρεση τη caccia στην οποία οι δύο ανώτερες φωνές τραγουδούν έναν κανόνα και η τρίτη φωνή είναι ένας τενόρος χωρίς κείμενο (πιθανώς ενόργανος) σε μακριές νότες. Σε μία από τις μονοφωνικές μπαλάντες του βρέθηκε ρυθμός Landini[3].
Μεγάλο μέρος από τη μουσική του Γκεραρντέλο βρίσκεται στον κώδικα Squarcialupi, αν και άλλα χειρόγραφα επίσης, όλα από την Τοσκάνη, περιέχουν τα έργα του. Στον κώδικα υπάρχει ένα πορτρέτο, κατά πάσα πιθανότητα δικό του (κάθε συνθέτης απεικονίζεται στις σελίδες του κώδικα).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «KANTO – Kansalliset toimijatiedot» Εθνική βιβλιοθήκη της Φιλανδίας. 000209466.
- ↑ CONOR.SI. 86177123. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ M. Long: ‘Landini's Musical Patrimony: a Reassessment of some Compositional Conventions in Trecento Polyphony', JAMS, xl (1987), 31–52
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. Stanley Sadie. 20 vol. London, Macmillan Publishers Ltd., 1980. ISBN 1-56159-174-2
- (Αγγλικά) Gustave Reese, Music in the Renaissance. New York, W.W. Norton & Co., 1954. ISBN 0-393-09530-4
- (Αγγλικά) Richard H. Hoppin, Medieval Music. New York, W.W. Norton & Co., 1978. ISBN 0-393-09090-6
- (Αγγλικά) Kurt von Fischer/Gianluca d'Agostino: "Gherardello da Firenze", Grove Music Online, ed. L. Macy (Accessed December 20, 2005), (subscription access)Αρχειοθετήθηκε 2008-05-16 στο Wayback Machine.
Σχετικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ars nova
- Niccolò Soldanieri
|