Γκαμπριέλε Μαρία Βισκόντι
| Γκαμπριέλε Μαρία Βισκόντι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gabriele Maria Visconti (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1385 |
| Θάνατος | 15 Δεκεμβρίου 1408 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Τζαν Γκαλεάτσο Βισκόντι |
| Οικογένεια | Οίκος των Βισκόντι |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκαμπριέλε Μαρία, ιταλ.: Gabriele Maria Visconti από τον Οίκο των Βισκόντι γεννήθηκε ως νόθος γιος το 1385 από τη σχέση τού Τζιάν Γκαλεάτσο, δούκα του Μιλάνου, με την Aγκνέζε Μαντεγκάτσα. Μετά το τέλος του πατέρα του το 1402, όταν ήταν 16 ετών, κληρονόμησε την κυριότητα της Πίζας και άλλων γειτονικών περιοχών. Κληρονόμησε επίσης την κυριότητα της Κρέμα και της Σαρζάνα. Όλες αυτές οι κυριότητες τού ανατέθηκαν σαν πρόσοδος (appanage) ως υποτελής του νόμιμου ετεροθαλούς αδελφού του και νέου δούκα του Μιλάνου, Τζιοβάνι Μαρία Βισκόντι, ο οποίος ήταν 14 ετών τότε και επομένως υπό την επιτροπεία τής μητέρας του Αικατερίνης Βισκόντι.
Το 1405–1406, ο νεαρός δούκας του Μιλάνου, Τζιοβάνι Μαρία, βρέθηκε σε δύσκολη θέση, μετά την αναχώρηση και τον θάνατο της μητέρας του, γι' αυτό ζήτησε βοήθεια από τον ετεροθαλή αδελφό του Γκαμπριέλε Μαρία. Τότε τού ανατέθηκε η διακυβέρνηση της πόλης, αλλά ο Γκαμπριέλε Μαρία, διαφωνώντας με τον Τζιοβάνι, εγκατέλειψε σύντομα το Μιλάνο. [1]
Οι Φλωρεντίνοι, ορκισμένοι εχθροί του Τζιάν Γκαλεάτσοo, αμέσως μετά το τέλος του, έστειλαν τους στρατούς τους στα εδάφη της Πίζας και της Σιένας, αλλά αυτοί οι στρατοί, που ασχολούνταν μόνο με την επιδρομή στην ύπαιθρο, δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τον νεαρό Γκαμπριέλε Μαρία να κατέβει στην Τοσκάνη, να εισέλθει στην Πίζα και να την καταλάβει επίσημα. Εν τω μεταξύ, οι περιοχές των Βισκόντι κατέρρεαν κάτω από τις φιλοδοξίες διαφόρων δυνάμεων και τοπικών αρχόντων, οι οποίοι κατέλαβαν τις διάφορες πόλεις που είχαν διαφύγει από τη διακυβέρνηση της δούκισσας Αιατερίνης. Μεταξύ αυτών ήταν η Κρέμα, η προσωπική πρόσοδος του Γκαμπριέλε Μαρία, την οποία ανέλαβε η οικογένεια Μπεντσόνι το 1403.
Εν τω μεταξύ, οι Φλωρεντινοί διατήρησαν τις φιλοδοξίες τους για την Πίζα, και προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη δυσαρέσκεια που προκάλεσε στον πληθυσμό ο Γκαμπριέλε Μαρία, ο οποίος, αφού επέβαλε νέους φόρους, είχε στείλει μερικούς πλούσιους πολίτες στον θάνατο για να αρπάξει τα περιουσιακά τους στοιχεία, αφού τους κατηγόρησε για συνωμοσία εναντίον του. Ως εκ τούτου, τον Ιανουάριο του 1404 η Φλωρεντία έστειλε εναντίον της Πίζας ένα σώμα ιππικού και μερικές ομάδες πεζικού, αλλά αυτός ο μικρός στρατός βρήκε την πόλη καλά αμυνόμενη και έτσι έπρεπε να υποχωρήσει.
Ο Γκαμπριέλε Μαρία Βισκόντι, φοβούμενος ότι οι Φλωρεντινοί θα επέστρεφαν με μεγαλύτερες δυνάμεις, ζήτησε βοήθεια από τους Γάλλους. Εκείνη την εποχή στην Ιταλία ήταν ο διάσημος Ζαν Β΄ Λε Μένγκρ, γνωστός ως Μπουσικώ, ο οποίος κυβερνούσε τη Δημοκρατία της Γένοβας για τον βασιλιά της Γαλλίας. Ο Βισκόντι έλαβε την πολυπόθητη βοήθεια κηρύσσοντας τον εαυτό του υποτελή τού βασιλιά της Γαλλίας, και υποσχόμενος ως ετήσιο φόρο υποτέλειας ένα άλογο και ένα γεράκι. Μετά από αυτή την πράξη, ο Μπουσικώ διέταξε τους Φλωρεντινούς να αποσύρουν κάθε απειλή για την Πίζα, και, αφού η διαταγή δεν είχε αποτέλεσμα, φυλάκισε όλους τους Φλωρεντινούς εμπόρους που βρίσκονταν στη Γένοβα, κατάσχοντας επίσης όλα τα εμπορεύματά τους. Η Φλωρεντία δεν ήθελε να προσελκύσει την οργή του βασιλιά της Γαλλίας, γι' αυτό συνήψε με τον κυβερνήτη της Γένοβας και με τον ίδιο τον Γκαμπριέλε Μαρία τετραετή ανακωχή, η οποία προέβλεπε την εκχώρηση του Λιβόρνο στη Φλωρεντία, έναντι μεγάλης αποζημίωσης, επομένως οι Φλωρεντίνοι στράφηκαν για να τιμωρήσουν τους Τοσκανούς φεουδάρχες που κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά του Τζιάν Γκαλεάτσo ήταν με το μέρος του δεύτερου.
Ωστόσο, η Φλωρεντία συνέχισε να θέλει την κατοχή της Πίζας. Οι Φλωρεντινοί, ενώ κράτησαν πίστη στις συμφωνίες εκεχειρίας, τροφοδότησαν τις δυσκολίες στις οποίες ο Μπουσικώ, μισητός από τους Γενοβέζους για την υπερβολική διακυβέρνησή του, αγωνιζόταν, ελπίζοντας να επωφεληθεί από αυτήν. Από την πλευρά του ο Μπουσικώ, μη νιώθοντας πολύ ασφαλής στη Γένοβα και επιθυμώντας να αποκτήσει τη συμμαχία της Φλωρεντίας, παρότρυνε τον Γκαμπριέλε Μαρία να διαπραγματευτεί με τη μεσολάβησή του με τους Φλωρεντινούς, για να τους πωλήσει την ίδια την Πίζα. Επομένως, αμέσως μετά άνοιξε η λεγόμενη «αγορά της Πίζας», σύμφωνα με έκφραση της εποχής. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν κρυφά στη Γένοβα και συνεχίστηκαν στο Βίκο Πιζάνο. Αφού το άκουσαν, οι Πισάνοι πήραν τα όπλα εναντίον τού κυρίου τους και τον ανάγκασαν να καταφύγει στο φρούριο της πόλης (21 Ιουλίου 1405). Παρόλα αυτά, ο Γκαμπριέλε Μαρία συνέχισε τις διαπραγματεύσεις, και συμφώνησε με τη Φλωρεντία για την παραχώρηση των φρουρίων και των κάστρων στην εξουσία του, πωλώντας επίσης όλα τα δικαιώματά του ως κυρίου της Πίζας, διατηρώντας μόνο την κατοχή της Σαρτσάνα και άλλων εδαφών στη Λουνιγκιάνα.
Εν τω μεταξύ, ο Μπουσικώ παρενέβη, φτάνοντας στην Πίζα με δύο γαλέρες και τριακόσιους άνδρες. Δεν είναι σαφές εάν λόγω παρεξήγησης ή ενέδρας, ένα από τα πλοία συνελήφθη μόλις μπήκε στον ποταμό Άρνο και το πλήρωμα αιχμαλωτίστηκε. Ο Μπουσικώ τότε αποσύρθηκε, μη θέλοντας να εξαπολύσει έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας, για τον οποίο πιθανότατα δεν μπορούσε να υπολογίζει στη βοήθεια της Γαλλίας. Η Φλωρεντία απέκτησε έτσι την κυριαρχία της Πίζας από τον Γκαμπριέλε Μαρία (που εν τω μεταξύ είχε αποσυρθεί στη Σαρτσάνα) για 200.000 χρυσά φλωρίνια (εκ των οποίων τα τρία πέμπτα πήγαν στο Μπουσικώ, τα υπόλοιπα στον Βισκόντι). αποκτώντας την πόλη, με το λιμάνι της: έτσι η Φλωρεντία είχε τη δική της πρόσβαση στη θάλασσα, άρα μπορούσε να ανταγωνιστεί τη Γένοβα, αλλά το πέρασμα στη Φλωρεντία δεν έτυχε καλής υποδοχής στην Πίζα, όπου ξέσπασε μια άλλη εξέγερση, στην οποία οι Φλωρεντινοί απάντησαν με πολιορκία, η οποία έληξε με την κατάκτηση της εξαντλημένης πόλης.
Τα επόμενα χρόνια, σχηματίστηκε ένας ετερογενής συνασπισμός ενάντια στα γαλλικά συμφέροντα στην Ιταλία: οι Βισκόντι του Μιλάνου, οι Mαλασπίνα της Λουνιγκιάνα, Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος, μαρκήσιος του Μομφερράτου και οι Γιβελλίνοι εξόριστοι της Γένοβας, εκπροσωπούμενοι ακόμη και μέσα στα τείχη της πόλης από πολυάριθμες προσωπικότητες και ομάδες εξουσίας. Αρχικά, ο Μπουσικώ ήταν σε θέση να αντιδράσει σθεναρά στην απειλή, ενεργώντας με σκληρή αποφασιστικότητα εσωτερικά και εξωτερικά διεξάγοντας πόλεμο στους Μαλασπίνα. Ο ίδιος ο Γκαμπριέλε Μαρία, που υποδεικνύεται στην αλληλογραφία ως ένας από τους ηγέτες της πλοκής, παρασύρθηκε σε μια παγίδα από τον Μπουσικώ, με την υπόσχεση να διευθετήσει τις αποζημιώσεις του για την πώληση της Πίζας και του Λιβόρνο. Στη συνέχεια φυλακίστηκε από αυτόν με την κατηγορία της προδοσίας, και λίγο αργότερα θανατώθηκε με αποκεφαλισμό το 1408 .
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είχε ένα φυσικό τέκνο:
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «GIOVANNI MARIA Visconti, Duke of Milan in "Biographical Dictionary"».
- ↑ «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2014.