Γκαλλιέρα

Γκαλιέρα
; Σημαία	; Έμβλημα
	Γκαλιέρα 44°45′0″N 11°24′0″E
Χώρα	Ιταλία
Διοικητική υπαγωγή	Μητροπολιτική Πόλη της Μπολόνια
Έκταση	37,16 km² και 37,15 km²
Υψόμετρο	14 μέτρα
Πληθυσμός	5.595 (1 Ιανουαρίου 2023)
Ταχ. κωδ.	40015
Τηλ. κωδ.	051
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 44°45′N 11°24′E / 44.750°N 11.400°E / 44.750; 11.400

Η Γκαλλιέρα (ιταλικά: Galliera) είναι ιταλικός δήμος στην Μητροπολιτική Πόλη της Μπολόνια, στην περιφέρεια της Εμίλια-Ρομάνια.

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκαλλιέρα είναι ένας καθαρά πεδινός δήμος, που βρίσκεται σε απόσταση 38 χιλιομέτρων περίπου από την πρωτεύουσα της επαρχίας Μπολόνια. Βρίσκεται σε υψόμετρο 14ων μέτρων με ελάχιστο υψόμετρο τα 11 μέτρα και μέγιστο τα 21. Η συνολική του έκταση είναι 37,16 τ.χλμ. και διασχίζεται από τον ποταμό Ρένο. Οι γεωγραφικές του συντεταγμένες είναι: 44°44'45"60 N γεωγραφικό πλάτος και 11°26'21"12 E γεωγραφικό μήκος.

Τον δήμο αποτελούν τα δημοτικά διαμερίσματα Γκαλλιέρα (υπήρξε η έδρα του δήμου από τον μεσαίωνα μέχρι την σύγχρονη εποχή, σήμερα είναι γνωστό και σαν αρχαία Γκαλλιέρα), Γκέτο Μιλανέζι, Γκέτο Σιρίνο, Ιλ Μόρελλατσο, Ιλ Μπόργκο, Κάζε Μαλαγκούτι, Κάζε Ρετζιάνι, Κάζε σαντ Ινιάτσιο, Κάζε Τιμπάλντι, Κούκκο, Λα Μπιζάνα, Λατζαρέττο, Μπόσκο, Πιάβε, Σαν Βενάντσιο (είναι η έδρα του δήμου), Σαν Βιντσέντσο, Σαν Πρόσπερο και Φαττορία Τομπέττα.

Συνορεύει με τους δήμους του Μαλαλμπέργκο, του Πιέβε ντι Τσέντο, του Πότζιο Ρενάτικο (δήμος της επαρχίας της Φερράρας), του Σαν Πιέτρο ιν Καζάλε και του Σαντ Αγκοστίνο (δήμος της επαρχίας της Φερράρας).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή που βρίσκεται σήμερα στα όρια του δήμου ήχε κατοικηθεί από την ρωμαϊκή εποχή, όπως δείχνουν τα ευρήματα που έχουν βγει στην επιφάνεια. Εκείνη την περίοδο η περιοχή ήταν βαλτώδης με εκτάσεις, διαφόρων μεγεθών, που εξείχαν από τους βάλτους και αποτελούσαν νησίδες στεγνής γης. Μία από τις μεγαλύτερες βρισκόταν μέσα στα όρια του σημερινού δήμου. Στις νησίδες αυτές οι Ρωμαίοι είχαν φτιάξει οικισμούς και καλλιεργούσαν την γη. Την ίδια περίοδο ξεκίνησαν μεγάλα αποστραγγιστικά έργα που όμως αργότερα, κυρίως από τον 6ο αιώνα μ.Χ., καταστράφηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις συνεχείς πλημμύρες του Πάδου και του Ρένου. Αυτές όμως οι πλημμύρες μετέφεραν και μεγάλες ποσότητες ιζημάτων με αποτέλεσμα κάποιες από τις νησίδες στεγνής γης να μεγαλώσουν. Τον 16ο αιώνα η κατάσταση χειροτέρεψε εξαιτίας της κατασκευής ενός αναχώματος, στο σημείο που ενώνονταν ο Ρένο με τον Πάδο, από την μεριά της Φερράρα. Η πρώτη αναφορά στο μεσαιωνικό κάστρο της Γκαλλιέρα γίνεται σε ένα συμβόλαιο πώλησης του 997. Υπήρξε ένα οχυρό στρατηγικής σημασίας γιατί βρισκότανε στα σύνορα δύο εχθρικών δυνάμεων, του δήμου της Μπολόνια και της Φερράρα των Εστένσι (Ιταλ. Estensi). Το 1336 ο δήμος της Μπολόνια θα το κατεδαφίσει γιατί, όπως γράφει ο ιστορικός Σεραφίνο Καλίντρι (Ιταλ. Serafino Calindri), είχαν κρυφτεί σε αυτό κάποιοι γκιμπελίνοι που έτσι πιάστηκαν και κρεμάστηκαν. Η μόνη μαρτυρία που μένει μέχρι σήμερα είναι ο μεσαιωνικός πύργος που κατασκευάστηκε το 1194 από τον δήμο της Μπολόνια σαν μέρος των οχυρωματικών έργων στα βόρεια σύνορα του δήμου. Το 1796 έρχονται οι Γάλλοι και με την πώληση των ιδιοκτησιών της εκκλησίας αλλάζει το σύστημα ανάπτυξης της περιοχής. Ο Μπολονιέζος Αντόνιο Αλντίνι (Ιταλ. Antonio Aldini) κατάφερε να αγοράσει μέσα σε 12 χρόνια 52 μεγάλα αγροκτήματα στην περιοχή της Γκαλλιέρα και του γειτονικού δήμου του Σαν Πιέτρο ιν Καζάλε (Ιταλ. San Pietro in Casale) και να τα ενώσει σε ένα μεγάλο αγρόκτημα με κριτήριο την παραγωγικότητα. Το 1812 θα το αγοράσει ο Ναπολέοντας και το 1813 θα το χρήσει Δουκάτο της Γκαλλιέρα και θα το παραχορήσει στην Τζιουζεππίνα Μπεαυχαρνάις (Giuseppina Beauharnais). Στις αρχές του 20ου αιώνα οι τελευταίοι ιδιοκτήτες του (Αντόνιο ντ Ορλεάνς και Εουλάλια ντι Μπορμπόνε Antonio d’Orleans e Eulalia di Borbone) θα το χωρίσουν σε μικρότερες εκτάσεις και θα το πουλήσουν. Και στο δημοτικό διαμέρισμα του Σαν Βενάντσιο (σημερινή έδρα του δήμου) υπήρχε ένα μεσαιωνικό κάστρο το οποίο καταστράφηκε, κατά πάσα πιθανότητα, με την πλημμύρα των μέσων του 18ου αιώνα. Αυτός ο οικισμός άρχισε την μεγάλη του επέκταση με την γεωργική ανάπτυξη του Δουκάτου της Γκαλλιέρα.

Μνημεία και Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μνημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόλες τις καταστροφές που υπέστη στον δήμο έχουν μείνει αξιόλογα μνημεία

Ο πύργος της Γκαλλιέρα (La Torre di Galliera). Είναι ένας μεσαιωνικός αμυντικός πύργος που σήμερα, το κομμάτι που εξέχει από τη γη, έχει ύψος 22 μέτρα περίπου.
Η εκκλησία του Αγίου Βενάντσιο (Chiesa di San Venanzio, Κιέζα ντι Σαν Βενάντσιο). Είναι η εκκλησία του ομώνυμου οικισμού και έχει κατασκευαστεί το 1876.
Το μοναστήρι του Αγίου Βιντσέντσο (Pieve di San Vincenzo Πιέβε ντι Σαν Βιντσεντσο). Βρίσκεται στον ομώνυμο οικισμό και είναι πολύ παλιά, αναφέρεται σε ένα έγγραφο του 9ου αιώνα.
Παλάτσο Μπονόρα (Palazzo Bonora). Βρίσκεται απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Βενάντσιο, χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και είναι από το 1948 η έδρα του δήμου

Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πολιτιστική προσφορά του δήμου περιλαμβάνει

Έκθεση του Αυγούστου (Fiera d’Agosto, Φιέρα ντ Αγκόστο). Ξεκίνησε σαν έκθεση αγροτικών προϊόντων και οικόσιτων ζώων το 1854
Πανηγύρι του Αχλαδιού (Sagra della Pera, Σάγκρα ντέλλα Πέρα). Δημιουργήθηκε για την προβολή των τοπικών προϊόντων προστατευόμενης γεωγραφικής προέλευσης.
Γιορτή του ψαρά (Festa del pescatore, Φέστα ντελ πεσκατόρε). Είναι μια γιορτή για το ψάρεμα και τα ποταμίσια ψάρια.