Γκέοργκ Χέρβεγκ

Γκέοργκ Χέρβεγκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	31  Μαΐου 1817 Στουτγκάρδη
Θάνατος	7  Απριλίου 1875 Lichtental
Τόπος ταφής	Λίσταλ
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Βυρτεμβέργης Ελβετία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Σπουδές	Eberhard-Ludwigs-Gymnasium Evangelical Seminaries of Maulbronn and Blaubeuren Tübinger Stift
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής συγγραφέας μεταφραστής
Περίοδος ακμής	1840
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Γενικός Σύνδεσμος Γερμανών Εργατών και Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Emma Herwegh (από 1843)
Τέκνα	Horace Herwegh Camille Herwegh
Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκέοργκ Χέρβεγκ (γερμανικά: Georg Friedrich Rudolph Theodor Herwegh‎‎, 31 Μαΐου 1817 - 7 Απριλίου 1875) ήταν επαναστάτης Γερμανός ποιητής, μεταφραστής και δημοσιογράφος της περιόδου Πριν τον Μάρτιο. Τον 19ο αιώνα, ήταν, μαζί με τον Χάινριχ Χάινε και τον Φέρντιναντ Φράιλιγκρατ, ένας από τους πιο δημοφιλείς γερμανόφωνους πολιτικούς ποιητές του κινήματος της Νέας Γερμανίας.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Γκέοργκ Χέρβεγκ γεννήθηκε στη Στουτγκάρδη το 1817 και ήταν γιος ξενοδόχου. Μετά τη βασική του εκπαίδευση, το 1835 εγγράφηκε στο πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν όπου σπούδασε θεολογία. Με σκοπό να χειροτονηθεί, εισήλθε με υποτροφία στο προτεσταντικό θεολογικό σεμινάριο. Ωστόσο, βρήκε την αυστηρή πειθαρχία δυσάρεστη, παραβίασε τους κανόνες και εκδιώχθηκε το 1836. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έγινε μέλος της αδελφότητας Πατριώτες του Τύμπιγκεν το 1835. Σπούδασε νομικά για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά αποφάσισε να επιστρέψει στη Στουτγκάρδη και εργάστηκε ως συντάκτης σε πολιτικά περιοδικά και την εφημερίδα του Καρλ Γκούτσκοβ. Το 1839, κληθείς για στρατιωτική θητεία, μόλις εντάχθηκε στο σύνταγμά του πρόσβαλε έναν αξιωματικό και αναγκάστηκε να λιποτακτήσει καταφεύγοντας στην Ελβετία.

Το καλοκαίρι του 1841, δημοσιεύτηκε στη Ζυρίχη το πρώτο μέρος της συλλογής του Ποιήματα ενός ζωντανού ανθρώπου και απαγορεύτηκαν αμέσως στην Πρωσία. Οι στίχοι, που συνδύαζαν το επαναστατικό συναίσθημα με το λαϊκό ύφος, εξέφραζαν τους πολιτικούς στόχους μεγάλου τμήματος της γερμανικής κοινωνίας και σύντομα τον τοποθέτησαν στην πρώτη γραμμή του επαναστατικού κινήματος Πριν τον Μάρτιο. Αν και το βιβλίο κατασχέθηκε, τον έκανε διάσημο σε μια νύχτα και κυκλοφόρησε πολλές εκδόσεις, έτσι ώστε όταν, μετά από ένα σύντομο ταξίδι στο Παρίσι, όπου γνώρισε τον Χάινριχ Χάινε, ο ποιητής ταξίδεψε στη Γερμανία το 1842, τον υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό παντού. Για κάποιο διάστημα συνεργάστηκε με την Εφημερίδα του Ρήνου, με εκδότη τον Καρλ Μαρξ, και σχεδίαζε να αναδιαρθρώσει τον Γερμανικό Αγγελιοφόρο της Ελβετίας σε όργανο μάχης ενάντια στην πολιτική και κοινωνική καταπίεση στη Γερμανία. Στο διάστημα αυτό έγινε φίλος με τον Λούντβιχ Φόιερμπαχ.

Ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ' του παραχώρησε ακρόαση και με φιλικό πνεύμα τον διαβεβαίωσε ότι δεν του άρεσε τίποτα περισσότερο από μια ενεργητική αντιπολίτευση. Αλλά όταν ένα νέο περιοδικό που σχεδίαζε κατασχέθηκε, ο Χέρβεγκ ξεπέρασε τα όρια γράφοντας στον βασιλιά με απρεπή τόνο και εκδιώχθηκε αμέσως από την Πρωσία, επιστρέφοντας στην Ελβετία ως πολιτικός εξόριστος. Στο ταξίδι της επιστροφής του στην Ελβετία, συνάντησε τον αναρχικό Μιχαήλ Μπακούνιν στη Λειψία, ο οποίος επηρέασε τα μεταγενέστερα γραπτά του..

Στη Ζυρίχη δεν βρήκε ευχάριστη υποδοχή. Το 1843, στο Καντόνι της Βασιλείας όπου εγκαταστάθηκε και, κατόπιν αιτήματός του, έλαβε την ελβετική υπηκοότητα, παντρεύτηκε την Έμμα Ζίγκμουντ, κόρη ενός Εβραίου τραπεζίτη στο Βερολίνο. Δεν έμεινε πολύ στην περιοχή, γιατί ο βασιλιάς της Βυρτεμβέργης του έδωσε χάρη για τη λιποταξία από τη στρατιωτική θητεία με την προϋπόθεση να μεταναστεύσει, έτσι έφυγε για το Παρίσι. Εκεί συνάντησε ξανά τον Καρλ Μαρξ και τον Μιχαήλ Μπακούνιν. Γνώρισε επίσης τη Ζωρζ Σαντ, τον Βικτόρ Ουγκώ, τον Λαμαρτίνο, τον Πιερ-Ζαν ντε Μπερανζέ, τον Καρλ Φογκτ και άλλους εξέχοντες διανοούμενους της εποχής. Το 1843 δημοσίευσε το δεύτερο μέρος των Ποιημάτων του ενός ζωντανού ανθρώπου, που δεν είχε τον δυναμισμό του πρώτου τόμου, αλλά έδειχνε ακόμη πιο καθαρά τις δημοκρατικές του τάσεις. Επίσης, μετέφρασε όλα τα έργα του Λαμαρτίνου στα γερμανικά.

Μνημείο στο Λίσταλ

Όταν ξέσπασε η γερμανική επανάσταση του 1848, ενάντια στις αντιρρήσεις και συμβουλές του Καρλ Μαρξ και του Φρίντριχ Ένγκελς, τέθηκε επί κεφαλής μαζί με τη σύζυγό του της Γερμανικής Δημοκρατικής Λεγεώνας, που αποτελούνταν από 800 εθελοντές Γάλλους και Γερμανούς εξόριστους εργάτες, τους οδήγησε να υποστηρίξουν την εξέγερση κατά της μοναρχίας στο Μεγάλο Δουκάτο της Βάδης. Η συντριπτική του ήττα ουσιαστικά έβαλε τέλος στην καριέρα του. Κατέφυγε για άλλη μια φορά στην Ελβετία και έζησε στη Ζυρίχη και στο Παρίσι, από όπου παρακολούθησε την περαιτέρω πορεία της επανάστασης. Κατάφερε να εκφράσει τις απόψεις του με επιστολές και ποιήματα που δημοσίευσε, μερικά ανώνυμα, σε γερμανικές δημοκρατικές εφημερίδες, ωστόσο, η αποτυχία της αποστολής του περιόρισε πολύ την επιρροή του στους συγχρόνους του. Η αμνηστία του 1866 του επέτρεψε να επιστρέψει στη Γερμανία.

Εγκαταστάθηκε στο Λίχτενταλ κοντά στο Μπάντεν-Μπάντεν μέχρι τον θάνατό του το 1875. Η τελευταία του ποιητική συλλογή Νέα Ποιήματα εκδόθηκε το 1877, μετά θάνατον. Το πιο σημαντικό έργο των τελευταίων χρόνων του ήταν η μετάφραση πολλών έργων του Σαίξπηρ.

Ενώ άλλοι ποιητές όπως ο Φέρντιναντ Φράιλιγκρατ εγκατέλειψαν τη ριζοσπαστική πολιτική τους αργότερα, ο Χέρβεγκ δεν άλλαξε ποτέ τη ριζοσπαστική του άποψη και τη δέσμευσή του στη ριζοσπαστική δημοκρατία. Έγραψε τραγούδια για το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας που ίδρυσε το 1863 ο Φερντινάντ Λασάλ. Απογοητεύτηκε και επέκρινε τον πρωσικό εθνικισμό της εποχής του Μπίσμαρκ και την προσάρτηση της Αλσατίας και Λωρραίνης κατά τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο το 1870–71. Το διάσημο ποίημά του Mann der Arbeit, aufgewacht! (Εργάτες ξυπνήστε!), μελοποιημένο από τον Χανς Άισλερ, ήταν μέρος του ρεπερτορίου του εργατικού κινήματος.