Γιώργος Ξεινός

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Ξεινός
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Γιώργος Ξεινός (Ελληνικά)
Γέννηση1944
Ίμβρος
Χώρα πολιτογράφησηςΤουρκία
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΙερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης
Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ.
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιατρός
συγγραφέας
δεδομένα

Ο Γιώργος Ξεινός (Σχοινούδι Ίμβρου, 1944) είναι Έλληνας διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και συγγραφέας ιστορικών μελετών, Άρχων Προστάτης των Γραμμάτων του Οικουμενικού Πατριαραχείου.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο σχολείο Σχοινουδίου όπου οι γονείς του υπηρετούσαν ως δάσκαλοι. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές στην Κεντρική Σχολή της Ίμβρου συνέχισε στο λύκειο της Θεολογικής Σχολής Χάλκης τα χρόνια όπου ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, με τον οποίο τον συνδέει βαθιά φιλία[νεκρός σύνδεσμος] από τα παιδικά χρόνια.

Το 1964 εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1971. Υπηρέτησε τη θητεία υπαίθρου στη Λήμνο και στη συνέχεια άσκησε την ιατρική στη Θεσσαλονίκη[1], όπου ζει ως σήμερα.

Την εποχή της φοίτησής στο πανεπιστήμιο, όντας επικεφαλής του Καλλιτεχνικού Ομίλου της ΧΑΝΘ, ο οποίος οργάνωσε διαγωνισμούς πεζογραφίας και ποίησης[2] και εξέδωσε το βραχύβιο περιοδικό «Ερέτες», γνωρίστηκε με τον λογοτεχνικό κόσμο της πόλης και συναναστράφηκε τους εκπροσώπους της λεγόμενης "Σχολής Θεσσαλονίκης"[3], που σύχναζαν στο Γραφείο του Τηλέμαχου Αλαβέρα, εκδότη του περιοδικού "Νέα Πορεία", απ' όπου είχε εμφανιστεί επίσημα στη λογοτεχνία το 1968[4], παραμένοντας ως το τέλος της έκδοσής του συνεργάτης, ενώ συνεργάστηκε και με άλλα λογοτεχνικά περιοδικά όπως την «Ευθύνη», τα «Ελιμειακά», την «Κινστέρνα» κ.α. Κατά καιρούς έχει παρουσιάσει σημαντικούς Τούρκους συγγραφείς, ανάμεσα στους οποίους τον Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί το 1968 και τον Ορχάν Παμούκ το 1991 και, αντίστοιχα, Έλληνες, όπως τον Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο, στην Τουρκία.

Από το 1974 συμμετείχε σχεδόν αδιάλειπτα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης [5] της οποίας διετέλεσε πρόεδρος από το 2006 έως το 2013[6][7], συμβάλλοντας αποφασιστικά στην εξέλιξη των λογοτεχνικών και γενικότερα πνευματικών πραγμάτων[8].

Επίσης εξέδωσε επί μια τριακονταετία, το περιοδικό «Ιμβριώτικα» και είναι διευθυντής του Αρχείου Ίμβρου της Εταιρίας Μελέτης Ίμβρου και Τενέδου[9] της οποίας υπήρξε εμπνευστής και κατ' επανάληψιν πρόεδρός της.[10]

Τον Σεπτέμβριο του 2017, χειροθετήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και έλαβε το οφφίκιο του Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων[11].

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αφηγηματικό του έργο «συνεχίζει το εσωτερικό διήγημα, το βασισμένο πάνω στον εσωτερικό μονόλογο (στον οποίο έχει παράδοση η Θεσσαλονίκη, φροντίζοντας να το καταστήσει επαγωγό»[12]. Παρόλο που τα διηγήματά του έχουν έντονα τα στοιχεία του εσωτερικού μονολόγου της πεζογραφίας της Θεσσαλονίκης[13], δεν μένουν ανεπηρέαστα από άλλες τάσεις, όπως της πρωτοποριακής γαλλικής λογοτεχνίας[14], γεγονός που δεν επιτρέπει την αυστηρή κατάταξή τους[15] .

Το δοκιμιακό του έργο, εκτός του πρώτου βιβλίου του[16][17], βρίσκεται διάσπαρτο σε περιοδικά και συλλογικά συγγράμματα απασχολείται κυρίως με τη θεωρία, την κριτική και την ιστορία της λογοτεχνίας, ως συνέχειας και παράδοσης.

Γενικότερα θα έλεγε κανείς ότι η ιστορία και η ιστορικότητα[18] αποτελούν ουσιώδες χαρακτηριστικό του συγγραφέα, ο οποίος παράλληλα με το καθαρά λογοτεχνικό του έργο έχει να παρουσιάσει σημαντικές ιστορικές συγγραφές άρθρων και ομιλίες, που αφορούν τον ελληνικό πολιτισμό και ιδιαίτερα τον χώρο της Καθ’ Ημάς Ανατολής, και έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά, συλλογικά συγγράμματα και επετηρίδες.

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Τρία τοπία της λογοτεχνίας (δοκίμια), Εκδόσεις Νέας Πορείας, Θεσσαλονίκη 1974
  2. Επιστρέφοντας αλλοιώς (διηγήματα), Εκδόσεις Νέας Πορείας ,Θεσσαλονίκη 1982
  3. Αυτός ο άνθρωπος πριν… (διήγημα), Θεσσαλονίκη 1986
  4. Τώρα επιστρέφοντας (διηγήματα), Εκδόσεις Εταιρίας Μελέτης ΄Ιμβρου και Τενέδου, Θεσσαλονίκη 2000
  5. Εις την Πόλιν (κείμενα ομώνυμου φωτογραφικού άλμπουμ του Μάξιμου Πλάτωνα), Αθήνα 2001.
  6. Οδοιπορικό στην Πικρή πατρίδα (κείμενα ομώνυμου φωτογραφικού άλμπουμ του Μάξιμου Πλάτωνα), Αθήνα 2006, ISBN 960-91135-4-0
  7. Ίμβρος και Τένεδος – Ιστορία παράλληλη, Εκδόσεις της Εταιρείας της Καθ’ Ημάς Ανατολής, σειρά: Η Ρωμιοσύνη 1, Αθήνα 2005 (Β΄ 'Εκδοση 2011) ISBN 960-88703-2-1.
  8. Τετράδιο βιογραφίας (μυθιστορηματική βιογραφία), Εκδ. ParkerStergis, Θεσσαλονίκη 2011, ISBN 978-960-9658-00-3.
  9. Tarıh Ucunda (şiirler=ποιήματα), Detay Anatolia Akademik Yayıncılık, Ankara 2020, ISBN 978-605-254-278-1.
  10. Εργογραφία 1962-2020, Θεσσαλονίκη 2020, ISBN 978-960-86328-8-2.

Ενδεικτική επιλογή δημοσιευμένων δοκιμίων και μελετών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «Εικοσιπέντε χρόνια πίσω. Αναψηλάφηση θεάσεων και εκτιμήσεων», Νέα Πορεία Α΄ (Ειδ. τχ. – Τα τελευταία 25 χρόνια της νεοελληνικής λογοτεχνίας) 1981, σσ. 14-45
  • «Το «συγγραφικό δικαίωμα» προϋπόθεση ελευθερίας», Νέα Πορεία 29, 1983, σσ. 101-107.
  • «Το διάβασμα της λογοτεχνίας: αναγνώστης και κριτικός», Νέα Πορεία 30, 1984, σσ. 154-168.
  • «Μια επαρχιακή εμπειρία και η πρόκλησή της: οι συναντήσεις των μελών της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης με τους νέους του βορειοελλαδικού χώρου», Ελιμειακά, 3, 1984, σσ. 44-56.
  • «Ανατριχιάσματα στο περίγραμμα της πεζογραφίας της Θεσσαλονίκης: το γιατί, το τι, το πώς», Νέα Πορεία Γ΄(Ειδ. τχ. – Λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης), 1988, σσ. 215-237.
  • «Παύλος Παπασιώπης», Ελιμειακά, 13 (32), 1994,σσ. 44-56.
  • «Τα σημειώματα της Νέας Πορείας», Νέα Πορεία Δ΄ (Ειδ. τχ. – Σαράντα χρόνια), 1995, σσ. 346-364.
  • «Θετική και αρνητική κριτική», Ευθύνη, 315, 998, σσ. 108-110.
  • «Παράδοση, αγωγή ζωής», Ευθύνη, 293,1996, σσ. 108-110.
  • «Η λογοτεχνία στην εποχή της ταχύτητας των επικοινωνιών», Νέα Πορεία 45, 1999, σσ. 7-18.
  • «Τα σαράντα χρόνια της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης», Νέα Πορεία 49, 2003, σσ. 4-10.
  • «Τα μεταπολεμικά λογοτεχνικά περιοδικά της Πόλης», Νέα Πορεία 51, 2005, σσ.3-15.
  • «Τηλέμαχος Αλαβέρας: συστατική αναφορά «απ’ αφορμή» του θανάτου του», Κινστέρνα, ΙΒ΄ , 2007, σσ. 276-287.
  • «Η κατάθεση του Νίκου Παλαιόπουλου στο ταμείο της πνευματικής ζωής της ομογένειας», Κινστέρνα, ΙΓ΄, 2008, σσ. 142-164.
  • «Ο Τηλέμαχος Αλαβέρας και η εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης: αγώνας για τη συλλογική οντότητα», Πάροδος 22, 2008, σσ. 2638-2646.
  • «Το γλωσσικό αίσθημα στο περιοδικό ΄Ιμβρος (1947-1955)», Επιστημονική Παρουσία Εστίας Θεολόγων Χάλκης, ΣΤ΄, 2006, σσ. 405-422.
  • "Παράδοση, κώδικας ήθους", Επιστημονική Παρουσία Εστίας Θεολόγων Χάλκης, Ζ΄, 2010, σσ. 335-348.
  • Σύνταξη από το 1982 έως το 2012 της σελίδας «Το Βιβλίο» (βιβλιοκριτική) του περιοδικού Ιμβριώτικα, που διευθύνει από τη ίδρυσή του.[19]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Χάρη Πάτση, Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Από το Βυζάντιο μέχρι σήμερα, τόμος 27 σελ. 263-266.
  • Γιάννης Τζανής-Πέτρος Μπέσπαρης, Η Λογοτεχνική Δημιουργία της Βόρειας Ελλάδας (1875-2007) Εκδ. Μπίμπη, Θεσσαλονίκη 2007 ISBN 978-960-433-134-5
  • Ξεινός Γιώργιος (1944 - ) Αρχειοθετήθηκε 2022-05-23 στο Wayback Machine., Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
  • Βιβλιονέτ / έργα Ξεινού
  • Ποιητικός και πεζός λόγος των μελών της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1980-2015), Επιμέλεια: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Μαρία Αρχιμαδρίτου, Παναγιώτης Γούτας, Εκδ. Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 16, 205-209 ISBN 978-618-5140-35-9

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Πολυζωίδης, Σταύρος Κ. (1990). Μισός αιώνας με τον ιατρικό κόσμο της Θερσσαλονίκης. Ιατικός Σύλλογος θεσσαλονίκης. σελ. 204. 
  2. ↑ «Επιστολές προς τον Ι.Σ.Θ. και τα Ι.Θ.». ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. Σεπ. 2001. 
  3. ↑ Βαφόπουλος, Γ.Θ. (1980). Το πνευματικό πρόσωπο της Θεσσαλονίκης. Θεσσαλονλικη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. σελ. 24. 
  4. ↑ Λιάπης, Γιάννης (5 Μαρτ. 1981). «Σε απομόνωση οι νέοι καλλιτέχνες (Θεσσαλονίκη '81)». Εφημ.. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. 
  5. ↑ Μηαρίτη, Ζωή (1989). Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Θεσσαλονίκη: Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. σελ. 33-35. 
  6. ↑ Συλλογικό Σύγγραμμα (2012). Προσεγγίσεις. Θεσσαλονίκη: Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. σελ. 6, 143-171. ISBN 978-618-80474-0-2. 
  7. ↑ «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Στους συγγραφείς». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016. 
  8. ↑ Μπαρμπουνάκης, Μπάμπης (Πρόεδρος Εκδ. Β. Ελλάδος) (25 Φεβ. 2008). «Άνθρωποι των γραμμάτων (Επωνύμως)». Εφημ. Αγγελιοφόρος. 
  9. ↑ «emit». www.emit.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2015. 
  10. ↑ «emit». emit.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2015. 
  11. ↑ «Υποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Ι. Πατριαρχική Μονή Βλατάδων». Πεμπτουσία. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2017. 
  12. ↑ Μερακλής, Μ. Γ. (Αυγ.- Οκτ. 2001). «Γιώργος Ξεινός, Τώρα Επιστρέφοντας, Διηγήματα, Θεσσαλονίκη (Η κρίση του βιβλίου)». Η Λέξη τχ. 164-165. 
  13. ↑ Πλαστήρας, Κώστας (Οκτ. – Δεκ. 2001). «Ο έσω χώρος της επιστροφής (Βιβλιοκριτικές παρουσιάσεις)». Εντευκτήριο τχ. 55. 
  14. ↑ Σαμαρά, Ζωή (Ομοτ. Καθ. του Α.Π.Θ.) (2012). Προσσεγίσεις 2008-2010. Θεσσαλονίκη: Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. σελ. 194-200 (Μια γαλλική ματιά στην πεζογραφία της Θεσσαλονίκης). ISBN 978-618-80474-0-2. 
  15. ↑ Α (Ανεστίδης), Α. Στ. (Ιουν. 2001). «Γιώργος Ξεινός, Τώρα Επιστρέφοντας, Διηγήματα, Θεσσαλονίκη (Κριτική βιβλίου)». Δεξαμενή τχ. 9. 
  16. ↑ «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Αρχείο Λογοτεχνικών Περιοδικών». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2016. 
  17. ↑ Παπακωνσταντίνου,, Δημ. Κ. (1980). Η Κριτική του Βιβλίου. Αθήνα: Φιλιππότη. σελ. 97-98. 
  18. ↑ Πλαστήρας, Κώστας Ν. (Μάιος-Ιουλ. 2012). ««Το μεγάλο της ζωής του ταξίδιον», Γιώργος Ξεινός, Τετράδιο Βιογραφίας Θεσσαλονίκη, Parker-Stergis, 255σ. (Βιβλιοκριτικές παρουσιάσεις)». Εντευκτήριο τχ. 97. 
  19. ↑ «BiblioNet : the greek books in print». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2015. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιώργος_Ξεινός&oldid=10187363"