Γιουγιαϊγιάκο
Συντεταγμένες: 24°43′11.507″S 68°32′12.667″W / 24.71986306°S 68.53685194°W
| Γιουγιαϊγιάκο | |
|---|---|
 | |
 | |
| Ύψος | 6.739 μέτρα[1] |
| Οροσειρά | Άνδεις |
| Ήπειρος | Αμερική |
| Χώρες | Αργεντινή και Χιλή |
| wikidata () | |
Το Γιουγιαϊγιάκο (ισπανικά: Llullaillaco) είναι το δεύτερο υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, μετά το Όχος ντελ Σαλάδο και είναι ο υψηλότερος αρχαιολογικός χώρος στον κόσμο. Το ηφαίστειο βρίσκεται στις Άνδεις στα σύνορα μεταξύ Αργεντινής (στην επαρχία Σάλτα) και Χιλής (στην περιφέρεια Αντοφαγάστα).
Τοπωνύμιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομά της πιθανότατα προέρχεται από την κέτσουα Yuyaq yaku, ή «απατηλό νερό», το όνομα μιας ελώδους λιμνοθάλασσας στους ανατολικούς πρόποδες της Αργεντινής.[2]
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το βουνό φτάνει σε υψόμετρο 6.739 μέτρων.[3]
Είναι επίσης το έκτο ψηλότερο βουνό της Νότιας Αμερικής και η ψηλότερη κορυφή της επαρχίας Σάλτα.
Η κορυφή και οι πλευρές του είναι χιονισμένες και έχουν μικρούς παγετώνες, καθώς και μεγάλες ροές τέφρας και ηφαιστειακών πετρωμάτων. Από τις κορυφές του ρέουν ακτινωτά μικρά ρυάκια, μερικά από τα οποία τροφοδοτούν έλη στην πλευρά της Αργεντινής.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την 1η Δεκεμβρίου 1952, ο Μπιόν Γκονσάλες και ο Χουάν Χαρσίμ ήταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι που ανέβηκαν στην κορυφή.
Το ηφαίστειο είναι ανενεργό από το 1877, όταν έγινε η τελευταία έκρηξη. Ωστόσο, οι σχετικές αναφορές είναι πολύ ασαφείς.[4]
Τον Μάρτιο του 1999 ανακαλύφθηκε ένα νεκροταφείο κοντά στην κορυφή του, από το οποίο απομακρύνθηκαν τρεις μούμιες, οι «μούμιες του Γιουγιαϊγιάκο». Πρόκειται για τα σώματα των παιδιών που οι Κέτσουα θυσίαζαν σε αυτό που θεωρούσαν θεότητες τους, σχεδόν 500 χρόνια πριν από την ανακάλυψή τους και λίγο πριν από την άφιξη των πρώτων κονκισταδόρων.[5] Μουμιοποιήθηκαν με κατάψυξη. Οι μούμιες εκτίθενται τώρα στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Υψηλών Ορέων (Museo de Arqueología de Alta Montaña) στη Σάλτα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 8545.
- ↑ Vitry, Christian (2016). «Contribución al Estudio de Caminos se Sitios Arqueológicos de Altura. Volcán Llullaillaco (6.739 M). Salta – Argentina» (PDF). maam.gob.ar. Museo de Arqueologia de Alta Montana. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2023.
- ↑ «Global Volcanism Program | Llullaillaco». Smithsonian Institution | Global Volcanism Program (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2023.
- ↑ Rudolph, William E. (1955-04). «Licancabur: Mountain of the Atacamenos». Geographical Review 45 (2): 151. doi:. https://www.jstor.org/stable/212227?origin=crossref.
- ↑ Mignone, Pablo (2010). «Ritualidad estatal, capacocha y actores sociales locales: El Cementerio del volcán Llullaillaco» (στα αγγλικά). Estudios atacameños (40): 43–62. doi:. ISSN 0718-1043. http://www.scielo.cl/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0718-10432010000200004&lng=en&nrm=iso&tlng=en.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Llullaillaco στο Wikimedia Commons
|