Γιάννης Λεοντάρης

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιάννης Λεοντάρης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1965
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεατρικός σκηνοθέτης
καθηγητής πανεπιστημίου
Ιστότοπος
www.yannisleontaristheatre.com
δεδομένα

Ο Γιάννης Λεοντάρης (1965) είναι Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης και κινηματογραφιστής, θεωρητικός του κινηματογράφου και Καθηγητής (Α' Βαθμίδας) στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου όπου διδάσκει Υποκριτική και Σκηνοθεσία. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, και πρακτικά διεθνών συνεδρίων. Πολλά από τα θεωρητικά του κείμενα "εισάγουν τον Έλληνα μελετητή στη συγκριτική ανάλυση κινηματογράφου και λογοτεχνίας"[1]. Από τον Ιανουάριο του 2016 μέχρι τον Μάρτιο του 2017 διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Πατέρας του ήταν ο ποιητής Βύρων Λεοντάρης.

Είναι απόφοιτος του Τμήματος φιλολογίας του Α.Π.Θ. και διδάκτορας Συγκριτικής Γραμματολογίας στο Πανεπιστήμιο PARIS X -NANTERRE. Από τους εκπροσώπους του ποιητικού[2] / πειραματικού κινηματογράφου της περιόδου 1990-2000, με κύρια χαρακτηριστικά την αισθητική αναζήτηση στη φόρμα και την κινηματογραφική αλληγορία[3]. Ιδρυτικό μέλος (2005) του "Θιάσου Κανιγκούντα"[1], θεατρικής ομάδας της "ανεξάρτητης ελληνικής θεατρικής σκηνής"[2][νεκρός σύνδεσμος] της περιόδου 2005-2015[4].

Ως σκηνοθέτης στον κινηματογράφο εργάστηκε από το 1987 μέχρι το 2003. Οι μικρού και μεγάλου μήκους[νεκρός σύνδεσμος] ταινίες του έχουν αποσπάσει τρεις φορές το Α' Κρατικό Βραβείο (1995, 1997, 2002) ενώ έχουν βραβευθεί σε ελληνικά και διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ (1990, 1996, 1999[νεκρός σύνδεσμος],).  Μετά το 2004 στρέφεται στην θεατρική σκηνοθεσία. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, το Θέατρο του Νότου, τo Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, το ΚΘΒΕ, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης και την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης. Το 2011 ήταν υποψήφιος για τα Βραβεία Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής για την παράσταση "Πόλη-Κράτος" ενώ το 2019, η παράσταση "Ελέφας" (ΚΘΒΕ) επελέγη από την Ένωση Θεάτρων της Ευρώπης για να συμμετάσχει στο 18ο Φεστιβάλ της Ένωσης στο Cluj της Ρουμανίας Αρχειοθετήθηκε 2022-01-24 στο Wayback Machine. . Έχει συμμετάσχει στο φεστιβάλ AVIGNON OFF (2008, 2018), στο Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, στο Théâtre de la Ville στο Παρίσι[5] (Festival Chantiers d’Europe), στη Χαϊδελβέργη (Heidelberger Stuckemarkt Festival) και στη Νέα Υόρκη, Θέατρο Wild Project (Between the Seas Festival). Έχει σκηνοθετήσει έργα των Hofmannsthal, Viripaev, Shakespeare, Καπετανάκη, Pommerat, Bulgakov, Βέλτσου, Τσίρκα κ.α. Ως θεατρικός μεταφραστής και σκηνοθέτης, σύστησε (2008, 2013[νεκρός σύνδεσμος]) στο ελληνικό κοινό, τον γάλλο δραματουργό και σκηνοθέτη Joel Pommerat.

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1987 -BLEU-NOIR- Μικρού μήκους ταινία S-8 (Φεστιβάλ Καρδίτσας 1987-Βραβεία καλύτερης ταινίας, φωτογραφίας, γυναικείου ρόλου, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης S-8 1988, Βραβείο καλύτερης ταινίας.)
  • 1990 - Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΟΠΟΙΟΥ- Μικρού μήκους ταινία 16μμ (Φεστιβάλ Δράμας 1990-Β΄Βραβείο αισθητικών αναζητήσεων, Φεστιβάλ DUNQUERQUE 1991 διαγωνιστικό τμήμα, ελληνική εκπροσώπηση στην ευρωπαική εβδομάδα εναντίον των ναρκωτικών - Παρίσι 1994.)
  • 1994 - ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ- Μικρού μήκους ταινία 35μμ (Α΄Κρατικό βραβείο καλύτερης ταινίας 1994)
  • 1996 - ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΙΣΕ- Μικρού μήκους ταινία 35μμ (Φεστιβάλ Δράμας 1996-Βραβείο γυναικείου ρόλου και τιμητική διάκριση Β΄ανδρικού ρόλου, Α΄Κρατικό βραβείο καλύτερης ταινίας 1996)
  • 1999 - ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΩΝ - Μικρού μήκους ταινία 35μμ. (Φεστιβάλ Δράμας 1999 - Ειδικό Βραβείο Επιτροπής, Βραβεία φωτογραφίας, μοντάζ, ηχητικής μπάντας. Φεστιβάλ METZ, διαγωνιστικό τμήμα, Κρατική διάκριση Υπουργείου Πολιτισμού 1999).
  • 2001 - ΕΓΚΩΜΙΟ ΒΡΑΔΥΤΗΤΑΣ- Ντοκιμαντερ μεγάλου μήκους. (Α’Κρατικό Βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ, 2002)[6]
  • 2004 – THREE TIMES–(Videodance) – ομάδα χορού ΠΡΟΣΧΗΜΑ, (τιμητική διάκριση από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2004). Τιμητική Διάκριση στο Φεστιβάλ της Νάπολι NAPOLIDANZA 2005.

Σενάρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1987-2002 Σεναριογράφος πέντε ταινιών μικρού μήκους και μίας ταινίας μεγάλου μήκους.·1999 Συν-σεναριογράφος του σεναρίου της μεγάλου μήκους ταινίας ΕΦΗΜΕΡΗ ΠΟΛΗ (σκηνοθεσία Γιώργος Ζαφείρης). (Γ΄Κρατικό Βραβείο Καλύτερης ταινίας 2000, επίσημη ελληνική συμμετοχήστην Εβδομάδα των κριτικών (Semaine de la Critique)του φεστιβάλ των Καννών 2001)

Σκηνοθεσίες στο θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

(Με τον Θίασο Κανιγκούντα)

2006-2008. Ηλέκτρα του Hugo Von Hofmannsthal, (2006 και 2007 Θέατρο Κρατήρας / θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ, 2008[7]. Το 2008 συμμετείχε με 23 παραστάσεις στο Φεστιβάλ AVIGNON OFF[νεκρός σύνδεσμος].

2007. Η Βοσκοπούλα (Ανωνύμου) – Θέατρο Αμόρε (2007)[8].

2009. Γένεσις Νο2[νεκρός σύνδεσμος] του Ιβάν Βιριπάεφ – Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Κάρολος Κουν.

2009. Η Βεγγέρα, του Ηλία Καπετανάκη, Εθνικό Θέατρο.

2010. Ο Άμλετ του Γιώργου Χειμωνά (συν- σκηνοθεσία με το Θοδωρή Γκόνη), Φεστιβάλ Φιλίππων- Καβάλας.

2012: Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών / «Πόλη-κράτος»[9]. Αθήνα / Théâtre de la Ville στο Παρίσι. (Festival Chantiers d’Europe)[10] / Χαϊδελβέργη (Heidelberger Stuckemarkt Festival) / Νέα Υόρκη, Θέατρο Wild Project (Between the Seas Festival[11]).

2012, «Ευτυχισμένες μέρες» του Σ. Μπέκετ, στο φεστιβάλ Page_31 στο CAMP στην Αθήνα.

2013, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του Joel Pommerat, Κύκλοι/Ιστορίες.

(Συνεργασίες με άλλους θεατρικούς Οργανισμούς)

2008. Οι έμποροι του Joel Pommerat, ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, (Θεσσαλονίκη, Θέατρο Αμαλία).[12] / 2009 Φεστιβάλ Αθηνών / Θεάτρο Σχολείον.

2014. The Mobile Phone Show του Jim Cartwright / Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών[νεκρός σύνδεσμος].

2014. Σχέδιο για Ηλέκτρα-Σχέδιο για Ιφιγένεια, του Γιώργου Βέλτσου, Φουγάρο, Ναύπλιο Αρχειοθετήθηκε 2020-09-20 στο Wayback Machine., Αθήνα, Θέατρο της Οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής[13].

2015. Δον Κιχώτης[14] του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

2017. Η Απειλή της Άρτεμις Μουστακλίδου, στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης.Τον Ιούλιο του 2018 συμμετέχει με 24 παραστάσεις στο Φεστιβάλ AVIGNON OFF.

2017-18. Αριάγνη, από τις « Ακυβέρνητες Πολιτείες » του Στρατή Τσίρκα – συμπαραγωγή Εθνικού Θεάτρου και Θεατρου Τέχνης.

2018-19. Ο Ελέφας του Κώστα Βοσταντζόγλου, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.( Συμμετοχή στο 18th UTE FEST της Ένωσης Θεάτρων της Ευρώπης / Cluj, Ρουμανία).

2021. Η μέθοδος του Δρ. Παλομέρο (διασκευή, βασισμένη στο θεατρικό έργο "Τοκ-τοκ" του Λοράν Μπαφί), Θέατρο Δέντρο, Λευκωσία, Κύπρος

2022. Όπως πάει το ποτάμι, του Μάρτιν Σέρμαν, Αθήνα, Θέατρο Σταθμός.

2022-23. Ψυχολογία Συριανού Συζύγου (βασισμένο στη νουβέλα του Εμμ. Ροϊδη. Θεατρική διασκευή: Αιμιλία Βάλβη), Εταιρεία Θεάτρου "Αντίρρηση". Σε περιοδεία το 2022-23.

Θεατρικά Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 2011 Συν-συγγραφέας του έργου «Πόλη-κράτος»[3] / Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών 2011.

Κριτικές για το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Θεατρικές κριτικές για σκηνοθεσίες του (2005-2013):

Αφιερώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Κωστάκη, Ιωάννα (15 Σεπτεμβρίου 2008). «Η μεταφορά λογοτεχνικών έργων στον κινηματογράφο: Ζητήματα και μεθοδολογία προσέγγισης». www.lexima.gr. http://lexima.gr/lxm/read-1449.html. Ανακτήθηκε στις 08/10/2018. 
  2. ↑ Χαρίτος, Δημήτρης (20/09/1996). «Η γιορτή των μικρομηκάδων στη Δράμα». περιοδικό Αντί, τ. 616: 56. http://www.shortfromthepast.gr/review.asp?id=33&reviewID=155&lang=. Ανακτήθηκε στις 09/10/2018. 
  3. ↑ Σταμάτης, Αλέξης (Νοέμβριος 1997 - Ιανουάριος 1998). «Γιάννης Λεοντάρης: Κλείσε τα μάτια και χρωμάτισε: μια κινηματογραφική αλληγορία». Γράμματα και Τέχνες. 
  4. ↑ Arfara, Katia (31/05/2012). «La scène indépendante de la Grèce». Mouvement.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-11. https://web.archive.org/web/20130511061808/http://www.mouvement.net/critiques/notices-doeuvres/la-scene-independante-de-la-grece. Ανακτήθηκε στις 2018-10-08. 
  5. ↑ Grahm, Anna (15-06-2012). ««Poli-Kratos» ville état, dramaturgie Kanigunda, au théâtre des Abbesses». Un Fauteuil Pour l'Orchestre. http://unfauteuilpourlorchestre.com/critique•-«poli-kratos»-ville-etat-dramaturgie-kanigunda/. 
  6. ↑ Μπαμπασάκης, Γιώργος - Ίκαρος (08/11/2002). «"Για την ταινία του Γιάννη Λεοντάρη Εγκώμιο Βραδύτητας"». Ελευθεροτυπία / Βιβλιοθήκη τ. 229. 
  7. ↑ Πατσαλίδης, Σάββας (2006). «"Η Ηλέκτρα της μνήμης και της θεατρικότητας"». Αυλαία 32. http://savaspatsalidis.blogspot.com/2014/01/h.html. 
  8. ↑ Έρη, Σταυροπούλου (2010). "Νεοελληνική Πεζογραφία και Ποίηση στη σκηνή", στο, Παράδοση και εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό θέατρο : από τις απαρχές ως τη μεταπολεμική εποχή : πρακτικά του Γ’ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου, Ρέθυμνο 23-26 Οκτωβρίου 2008 : αφιερωμένο στον Θόδωρο Χατζηπανταζή / επιμέλεια Αντώνης Γλυτζουρής, Κωνσταντίνα Γεωργιάδη. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. σελίδες 479–486. ISBN 9789605243005. 
  9. ↑ Dimopoulou, Nikolette (20 Δεκεμβρίου 2012). A Critical Approach to Crisis and Critique. Two Greek case-studies in the performing arts. University of Amsterdam and University of Belgrade. σελίδες 32–60. 
  10. ↑ Plas, Laura (2012-06-15). «Good Evening Greece». Les trois coups / le Monde. http://lestroiscoups.over-blog.com/article-poli-kratos-de-la-compagnie-kanigunda-critique-de-laura-plas-theatre-des-abbesses-a-paris-106981980.html. Ανακτήθηκε στις 2018-10-09. 
  11. ↑ James Yiannias, Vicky (2013-09-19). «"City State and the Between the seas festival"». greeknewsonline.com. http://www.greeknewsonline.com/city-state-and-the-between-the-seas-festival-something-wonderful/. [νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ Εξάρχου, Καλλιόπη (2014). «Les Marchands και Juste la fin du monde: το αφηγηματικό θέατρο και η παράβαση της σκηνικής παράδοσης». Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Α.Π.Θ. σελίδες 127–141. ISBN 978-960-9717-18-2. 
  13. ↑ Ιωαννίδης, Γρηγόρης (2014-08-25). «"Ο καλύτερος Βέλτσος μέχρι σήμερα"». Η Εφημερίδα των Συντακτών - Έντυπη Έκδοση. 
  14. ↑ Ιωαννίδης, Γρηγόρης (2015-01-05). «"Το σύστημα απέναντι σε κάθε παραβάτη"». Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-01-26. https://web.archive.org/web/20150126021306/http://www.efsyn.gr/arthro/systima-apenanti-se-kathe-paravati. Ανακτήθηκε στις 2018-10-21. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιάννης_Λεοντάρης&oldid=10214100"