Γεώργιος Τζατζάνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Γεώργιος Τζατζάνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1904
Χανιά
Θάνατος6  Ιανουαρίου 2002
Κηφισιά
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεολόγος
συγγραφέας
πολιτικός
νομικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Πειραιά)

Ο Γεώργιος Αλεξ. Τζατζάνης (1904 [1] - 2002) υπήρξε Έλληνας νομικός, θεολόγος, συγγραφέας και πολιτικός, φιλελεύθερος βουλευτής Πειραιά το 1952.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος το 1904 στον Βουτά Χανίων – Κρήτης, έκτος κατά σειρά από τα έντεκα παιδιά του πρωτοπρεσβύτερου Αλέξανδρου Εμμ. Τζατζάνη και της πρεσβυτέρας Μαρίας το γένος Ιωάννου Κατσανεβάκη.

Τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του και τις δύο πρώτες τάξεις του γυμνασίου στα Χανιά. Ανέβηκε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή όπου τελείωσε το γυμνάσιο το 1924.

Την ίδια χρονιά γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών παρακολουθώντας ταυτόχρονα την Θεολογική Σχολή, το Παιδαγωγικό τμήμα και  την Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου, σχολές από τις οποίες αποφοίτησε το 1928 κατέχοντας τα ισότιμα πτυχία.

Το 1929, σε ηλικία 25 ετών, άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σαν καθηγητής της Θεολογίας και Παιδαγωγικής σε ιδιωτικά σχολεία του Πειραιώς.

Το 1936 και ενώ είναι καθηγητής στα Ράλλεια Σχολεία Πειραιώς  σπουδάζει στον Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών παίρνοντας το πτυχίο του το 1940.

Συνεχίζει την σταδιοδρομία του σαν καθηγητής μέχρι  το 1947 , οπότε ξεκινά την άσκηση της δικηγορίας στο Πρωτοδικείο Αθηνών, μέχρι και την συνταξιοδότηση του το 1968, με την ιδιότητα του δικηγόρου παρ΄ Αρείω Πάγω.

Στην διάρκεια της κατοχής, ανέπτυξε σημαντική πνευματική – φιλανθρωπική – πατριωτική και κυρίως κοινωνική δράση μέσα από Οργανώσεις και Σωματεία τα οποία είτε ίδρυσε, είτε υπήρξε μέλος του Δ.Σ.  :

1942 – 1950  Διευθυντής του Ε.Ο.Χ.Α Πειραιώς.

Σαν διευθυντής του Ε.Ο.Χ.Α με την βοήθεια και εποπτεία του τότε Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, διοργάνωσε

- 47 παιδικά συσσίτια που έτρωγαν καθημερινά 33.000 παιδιά

- 20 βρεφικούς σταθμούς, όπου 9.000 έπαιρνα κάθε μέρα γάλα και βρεφικές τροφές

- 21 εξωσχολικά σχολικά κέντρα που έδιναν τροφή σε 1.500 παιδιά 12-18 ετών καθημερινά

Επίσης ίδρυσαν τραχωματικές εστίες όπου έδιναν συσσίτια σε τραχωματικά παιδιά.

Σε ειδικά διαμορφωμένα κέντρα  παρείχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε 25.000 επίτοκες και λεχώνες, σε 66.000 τραχωματικά παιδιά και 50.000 απόρους. Επίσης παρείχαν τροφή και ρουχισμό σε 2.500 οικογένειες κρατουμένων , ομήρων και εκτελεσθέντων πατριωτών.

Ιδρυτής της Κρητικής Αλληλεγγύης

Σαν πρόεδρος της Κρητικής Αλληλεγγύης οργάνωσε συσσίτια για τα Κρητικόπουλα του Πειραιά ηλικίας από 6 -20 ετών  και τα προμήθευε με ρούχα και παπούτσια

Οργάνωσε παιδικές κατασκηνώσεις στην Πεντέλη και στην Εκάλη όπου ζούσαν παιδιά μέχρι το 1950.

Συνιδρυτής της πατριωτικής Ενώσεως Κρητών Π.Ε.Κ

Μέλος του Δ.Σ. της επιτροπής συλλογής ρουχισμού

Μέλος του Δ.Σ. της επιτροπής περιθάλψεως βομβόπληκτων

Μέλος του Δ.Σ. της επιτροπής Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού

Μέλος της επιτροπής Ελβετικού Ερυθρού Σταυρού

Μέλος της επιτροπής Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού

Σημαντική υπήρξε η πολιτική του δράση την τετραετία 1952 – 1956 , όταν διετέλεσε βουλευτής Πειραιώς και  Νήσων. Μέσα από την Βουλή αλλά και από τις σελίδες της εφημερίδας «Η φωνή της Επαρχίας» που εξέδιδε 11 χρόνια, προέβαλε το πρόβλημα του Απόδημου Ελληνισμού, με αλλεπάλληλα ταξίδια στην Αμερική, όπως επίσης προέβαλε το Κυπριακό και τα γεγονότα της Κωνσταντινουπόλεως το 1955.

Από το 1956 έως το 1966 διετέλεσε Γεν. Γραμμ. του Υπουργείου Προνοίας, όπου έντονη,  αποφασιστική και αποτελεσματική υπήρξε η θητεία του σε όλους τους τομείς που δραστηριοποιήθηκε από αυτή την θέση. Με επιτόπου επισκέψεις σε όλη την Ελλάδα, έδωσε λύσεις σε στεγαστικά προβλήματα , στην προστασία των παιδιών, των γερόντων και των εχόντων ανάγκη περίθαλψης. Προώθησε τα προβλήματα των προσφύγων  και κατάφερε να δοθούν επιχορηγήσεις σε Δήμους Κοινότητες- Ι. Ναούς , Ιδρύματα και Σωματεία.

Η πολυσχιδής του δράση αναγνωρίστηκε από τις πολιτικές αρχές , Δήμους, Σωματεία, Οργανώσεις, από τον Αθηναϊκό – Πειραϊκό και Επαρχιακό Τύπο, από τα Οικουμενικά Πατριαρχεία, την Ιερά Σύνοδο, από Προέδρους της Κυβερνήσεως και Υπουργούς απονέμοντας του διάφορες τιμητικές διακρίσεις με ανώτερη αυτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο του απένειμε τον Σταυρό του τάγματος των Ορφανοτρόφων και του έδωσε το τίτλο του Άρχοντα Ορφανοτρόφου.

Η συγγραφική του δράση :

-  «Ο Χριστιανισμός και τα μεγάλα προβλήματα της ζωής»  , 1940

- «Η ιστορία και το έργο της Κρητικής Αλληλεγγύης» , 1945

- « Τα πεπρεγμένα του Ε.Ο.Χ.Α. Πειραιώς », 1944

- « Εις τους Αγίου Τόπους και τν Μέση Ανατολή», 1953

- «Ο έξω Ελληνισμός», 1954

- «Η τρικυμιώδης ζωή και δράση» , 1992   Επτάτομο έργο το οποίο εξέδωσε σε ηλικία 88 ετών και δόθηκε δωρεάν σε όλες τις βιβλιοθήκες Σχολείων, Ιδρυμάτων, Συλλόγων, Ενώσεων,  Μητροπόλεων και  Αρχιεπισκοπών της επικράτειας και του εξωτερικού. Στο έργο αυτό, εκτός από την  λεπτομερή δράση της ζωής του συγγραφέως, μπορεί κανείς να γνωρίσει και άγνωστες για τους πολλούς,  πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής από το 1940 μέχρι τον θάνατό του.


Εργάστηκε ως δικηγόρος.[2] Παράλληλα ανέπτυξε συγγραφικό έργο, δημοσιεύοντας το 1946 το ιστορικό έργο "Η ιστορία και το έργον της “Κρητικής Αλληλεγγύης".[3] Εξελέγη βουλευτής Πειραιώς στις εκλογές του 1952 με την ΕΠΕΚ.[2] Πέθανε σε ηλικία 98 ετών, στις 6 Ιανουαρίου του 2002.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2016. 
  2. 2,0 2,1 Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 97, αρ. 1145).(pdf)
  3. Δημήτρης Κρασονικολάκης, Οι ιστορικοί, ιστοριογράφοι, ιστοριοδίφες και λοιποί φιλίστορες που έγραψαν για τον Πειραιά Αρχειοθετήθηκε 2016-02-03 στο Wayback Machine., 5-1-2014, ανάκτηση 8-1-2016.
  4. Οι Μαθουσάλες της πολιτικής, Εφημερίδα των Συντακτών, 18-11-2013 (άρθρο του Δημήτρη Ταταρούνη), ανάκτηση 8-1-2016.