Γεώργιος Πονηρίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Πονηρίδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γεώργιος Πονηρίδης (Ελληνικά)
Γέννηση1887 ή 1892
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος31  Μαρτίου 1982
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης[1]

Ο Γεώργιος Πονηρίδης (Κωνσταντινούπολη, 1887[2] ή 1892 - Αθήνα, 31 Μαρτίου 1982) ήταν Έλληνας συνθέτης της λόγιας μουσικής.

Γεννήθηκε το 1892 στη Χαλκηδόνα Κωνσταντινούπολης. Σπούδασε βιολί και θεωρητικά στο Ωδείο Βρυξελλών (1910-1912) και στη Schola Cantorum του Παρισιού (1919-1925). [3]

Σπούδασε από πολύ νωρίς βιολί και άρχισε να μελετά τη βυζαντινή μουσική. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία και στο Βέλγιο, για να επιστρέψει στην Ελλάδα το 1939. Εργάστηκε ως βιολιστής στο Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Γερμανία καθώς και ως διευθυντής χορωδίας στη Γαλλική πρωτεύουσα και μετάπειτα διετέλεσε τμηματάρχης μουσικής στο Υπουργείο Παιδείας (1943-1959) και μέλος του Ανωτάτου Διοικητικού Συμβουλίου Μουσικής.[4]

Έγραψε πολλές συμφωνίες και έργα για πιάνο, τα οποία εκτελέστηκαν κατά την περίοδο κυρίως από τη δεκαετία του ' 30 ως και τη δεκαετία του '50.

Ο Γεώργιος Πονηρίδης είναι μια διακριτική φιγούρα στο χώρο της λόγιας Ελληνικής μουσικής, γνωστός από τα συμφωνικά του έργα, τα έργα για πιάνο και τα τραγούδια του. Από τα παιδικά του χρόνια αγάπησε τη βυζαντινή μουσική και βρήκε στην παράδοση μια πηγή συνθετικής έμπνευσης, την οποία προσάρμοσε σε νέα συνθετικά ιδιώματα και τεχνικές. Στο μουσικό του ύφος κυριαρχεί η ρέουσα μελωδική γραμμή, ενώ είναι εμφανής η επίδραση της βυζαντινής και δημοτικής παράδοσης εξίσου στα τονικά, μελωδικά και ρυθμικά στοιχεία των έργων του. Παράλληλα δεν τον άφησαν αδιάφορο τα σύγχρονα συνθετικά ρεύματα και οι ασυνήθιστοι οργανικοί συνδυασμοί.

Πέθανε στην Αθηναϊκή Κλινική έπειτα από ολιγόμηνη ασθένεια στις 31 Μαρτίου 1982.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]