Γεώργιος Πλανταγενέτης, 1ος δούκας του Κλάρενς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος, 1ος δούκας του Κλάρενς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Οκτωβρίου 1449
Κάστρο του Δουβλίνου
Θάνατος18  Φεβρουαρίου 1478
Πύργος του Λονδίνου
Αιτία θανάτουεκτέλεση με πνιγμό
Τόπος ταφήςαββαείο του Τιουκέσμπουρι
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙσαβέλλα Νέβιλ, δούκισσα του Κλάρενς (από 1469)[1][2]
ΤέκναΜαργαρίτα Πολ, 8η κόμισσα του Σόλσμπερι[1]
Anne Plantagenet[3]
Εδουάρδος Πλανταγενέτης, 17ος κόμης του Γουόρικ[3][1]
Richard Plantagenet[3]
ΓονείςΡιχάρδος της Υόρκης[1] και Σεσίλ Νέβιλ, δούκισσα της Υόρκης[1]
ΑδέλφιαΆννα της Υόρκης, δούκισσα του Έξετερ[1]
Ελισάβετ της Υόρκης, δούκισσα του Σάφοκ[1]
Μαργαρίτα της Υόρκης[1]
Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας[1]
Εδμόνδος, κόμης του Ράτλαντ
Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας[1]
ΟικογένειαΟίκος της Υόρκης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου
ΒραβεύσειςΤάγμα της Περικνημίδας
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γεώργιος Πλανταγενέτης, 1ος δούκας του Κλάρενς (21 Οκτωβρίου 1449 – 18 Φεβρουαρίου 1478) από τον Οίκο της Υόρκης ήταν 1ος κόμης του Σόλσμπερι και 1ος κόμης του Γουόρικ ήταν τρίτος επιζήσας γιος του Ριχάρδου Πλανταγενέτη, 3ου δούκα της Υόρκης και της Σεσίλ Νέβιλ, αδελφός του Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και του Ριχάρδου Γ΄ της Αγγλίας. Είχε σημαντικό ρόλο στις εμφύλιες συγκρούσεις ανάμεσα στα μέλη της Οικογένειας των Πλανταγενετών που έμειναν γνωστές σαν Πόλεμος των Ρόδων. Ο Γεώργιος Πλανταγενέτης αν και μέλος του Οίκου της Υόρκης άλλαξε και υποστήριξε τον Οίκο του Λάνκαστερ, κατηγορήθηκε για προδοσία απέναντι στον αδελφό του Εδούαρδο Δ΄ και εκτελέστηκε. Εμφανίζεται στα έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ "Ερρίκος ΣΤ΄, Μέρος Γ΄" και "Ριχάρδος Γ΄", ο θάνατος του αποδίδεται σε σκευωρία του Ριχάρδου.

Δούκας του Κλάρενς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεώργιος γεννήθηκε την εποχή που ο πατέρας του άρχισε να αμφισβητεί τον Ερρίκο ΣΤ΄ της Αγγλίας, νονός του ήταν ο Ιάκωβος Φιτζέραλντ, 6ος κόμης του Ντέσμοντ. Ο πατέρας του πέθανε το 1460 και την επόμενη χρονιά (1461) ο μεγαλύτερος αδελφός του Εδουάρδος ανέβηκε στον θρόνο ως Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας. Την ίδια χρονιά ο Γεώργιος έγινε δούκας του Κλάρενς και μέλος του Τάγματος της Περικνημίδας. Το 1462 έγινε τιμητής του Ρίτσμοντ ένας σημαντικός τίτλος αλλά χωρίς να γίνει κόμης του Ρίτσμοντ, παρά τη νεότητα του διορίστηκε υπολοχαγός της Ιρλανδίας.[4] Την ίδια εποχή που ετοιμαζόταν για γάμο με την τη Μαρία της Βουργουνδίας κόρη του Καρόλου της Βουργουνδίας ήρθε σε επαφή με τον Ριχάρδο Νέβιλ κόμη του Γουόρικ και τον Ιούλιο του 1469 παντρεύτηκε στη Νοτρ Ντάμ του Καλαί τη μεγαλύτερη κόρη του κόμη Ισαβέλλα.[5] Ο δούκας του Κλάρενς υποστήριζε στην αρχή τον μεγαλύτερο αδελφό του αλλά όταν ο πεθερός του εγκατέλειψε τον Εδουάρδο Δ΄ για να συμμαχήσει με τη Μαργαρίτα του Ανζού σύζυγο του εκθρονισθέντα Ερρίκου ΣΤ΄ ο Κλάρενς αποφάσισε να τον υποστηρίξει.[6] Ο Γεώργιος πήγε στη Γαλλία μαζί με την έγκυο σύζυγο του και ενώθηκε με τον πεθερό του. Στις 16 Απριλίου 1470 γεννήθηκε στο πλοίο για το Καλαί το πρώτο τους παιδί, ένα κορίτσι που πέθανε αμέσως μετά. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ για να ανταμείψει τον Κλάρενς για τις υπηρεσίες του τον ονόμασε επόμενο διάδοχο του θρόνου μετά τον γιο του δικαιολογώντας τον αποκλεισμό του μεγαλύτερου αδελφού του Ερρίκου λόγω προδοσίας.

Μετά από σύντομο χρόνο ο Γεώργιος έχασε την πίστη του στον πεθερό του, ο κόμης του Γουόρικ πάντρεψε τον Δεκέμβριο του 1470 τη μικρότερη κόρη του Άννα Νέβιλ την κουνιάδα του Κλάρενς με τον γιο του Ερρίκου ΣΤ΄ Εδουάρδο του Ουεστμίνστερ. Ο γάμος αυτός έδειξε ότι ο πεθερός του είχε ελάχιστο ενδιαφέρον να τον κάνει βασιλιά γι'αυτό ο Κλάρενς αποφάσισε να συμφιλιωθεί μυστικά με τον αδελφό του.[7] Οι προσπάθειες του Γουόρικ να διατηρήσει στον θρόνο τον Ερρίκο ΣΤ΄ απέτυχαν και ο Γουόρικ σκοτώθηκε τον Απρίλιο του 1471 στη μάχη του Μπάρνετ, ο Εδουάρδος Δ΄ επανέφερε τον Γεώργιο στα αξιώματα του και τον έκανε Μέγα Καγκελάριο της Αγγλίας. Μετά τον θάνατο του πεθερού του κληρονόμησε την κομητεία του Γουόρικ αλλά όχι όλη καθώς ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος παντρεύτηκε (1472) την Άννα Νέβιλ που είχε μείνει χήρα τον προηγούμενο χρόνο, ο Εδουάρδος Δ΄ με επέμβαση του χώρισε την κομητεία στα δυο μικρότερα αδέλφια του.[8] Ο Κλάρενς ανακηρύχτηκε στις 25 Μαρτίου 1472 πρώτος κόμης του Γουόρικ.[9]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σύζυγος του Ισαβέλλα γέννησε γιο τον Εδουάρδο μετέπειτα κόμη του Γουόρικ (1475), η Ισαβέλλα πέθανε στις 22 Δεκεμβρίου 1476 δυο μήνες μετά τη γέννηση του μικρότερου βραχύβιου γιου της Ριχάρδου (6 Οκτωβρίου 1476 - 1 Ιανουαρίου 1477), τάφηκαν μαζί στο αβαείο του Τιουκέσμπουρι στο Γκλόστερσαιρ. Τα δυο παιδιά της που επέζησαν Μαργαρίτα και Εδουάρδος μεγάλωσαν με τη θεία τους Άννας Νέβιλ μέχρι που πέθανε όταν ο Εδουάρδος ήταν 10 ετών (1485). Άν και οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο πρόωρος θάνατος της Ισαβέλας είχε αιτία τον παιδικό πυρετό ο Κλάρενς ήταν βέβαιος ότι δηλητηριάστηκε, τον Απρίλιο του 1477 μια από τις κυρίες της αυλής που ήταν ύποπτη καταδικάστηκε σε θάνατο και κρεμάστηκε. Ο Γεώργιος ύστερα από τον θάνατο της συζύγου του έπαθε διανοητικές διαταραχές και στράφηκε ξανά εναντίον του αδελφού του Εδουάρδου Δ΄, την ίδια χρονιά εκδήλωσε ξανά το ενδιαφέρον του για γάμο με τη Μαρία που είχε γίνει δούκισα της Βουργουνδίας, ο Εδουάρδος Δ΄ διαφώνησε και ο δούκας του Κλάρενς έφυγε από την αυλή.[10]

Ακολούθησε η σύλληψη των οπαδών του και η φυλάκιση τους στον Πύργο του Λονδίνου, ένας από τους οπαδούς του ο αστρονόμος από την Οξφόρδη Δόκτωρ Τζον Στέισι αναγκάστηκε ύστερα από βασανιστήρια να ομολογήσει ότι σχεδίαζε να σκοτώσει τον βασιλιά με τη χρήση μαύρης μαγείας. Άλλοι δυο οπαδοί του που κατηγορήθηκαν για συνωμοσία εναντίον του Εδουάρδου Δ΄ ήταν ο Τόμας Μπύρμτεττ και ο Τόμας Μπλέικ εφημέριος του Κολεγίου του Μέρτον στην Οξφόρδη, και οι τρεις καταδικάστηκαν σε θάνατο και οδηγήθηκαν στην κρεμάλα, ο Μπλέικ σώθηκε με την επέμβαση του Ιακώβου Γκόλντγουελ επισκόπου του Νόριτς, οι άλλοι δυο εκτελέστηκαν. Οι εκτελέσεις ήταν σαφής προειδοποίηση για τον ίδιο τον δούκα του Κλάρενς ο οποίος τις αγνόησε και διόρισε τον Δόκτωρ Τζων Γκόνταρντ να ξεσηκώσει το Κοινοβούλιο για τους άδικους θανάτους των Στέισι και Μπύρμτεττ. Ο διορισμός του Γκόνταρντ θεωρείται αψυχολόγητη κίνηση, ήταν οπαδός του Οίκου του Λάνκαστερ και είχε υποστηρίξει με φανατισμό στο παρελθόν τον Ερρίκο ΣΤ΄, ο Εδουάρδος Δ΄ κατηγόρησε τον αδελφό του για προδοσία και διέταξε τη σύλληψη και τη φυλάκιση του. Ο Γεώργιος κατηγορήθηκε για προδοσία εναντίον του αδελφού του, ο βασιλιάς Εδουάρδος Δ΄ πέρασε διάταγμα στο Κοινοβούλιο με το οποίο ζητούσε την καταδίκη του με αυξημένες κατηγορίες λόγω του ότι η προδοσία έγινε απέναντι στον ίδιο τον αδελφό του. Μετά την καταδίκη του εκτελέστηκε με μυστικότητα στον Πύργο στις 18 Φεβρουαρίου 1478, σύμφωνα με την παράδοση η εκτέλεση του έγινε στον Πύργο του Μπόυιρ, οι φήμες που κυκλοφόρησαν ήταν ότι πνίγηκε με ένα βαρέλι του κρασιού Μάλμσει.[11]

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δούκας του Κλάρενς ήταν βασικός χαρακτήρας σε δυο έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ Ερρίκος ο ΣΤ΄ (τρίτο μέρος) και Η τραγωδία του Ριχάρδου Γ΄. Ο Σαίξπηρ παρουσιάζει τον Ριχάρδο Γ΄ πολύ αδύναμο και ευμετάβλητο, η αρχική αποστασία του Κλάρενς από τον αδελφό του στον δούκα του Γουόρικ έφερε την οργή του Εδουάρδου Δ΄ που προχώρησε σε γάμο με την Ελισάβετ Γούντβιλ. Οι όρκοι πίστης που έκανε στον Γουόρικ και στον Ερρίκο ΣΤ΄ κατέρρευσαν πολύ εύκολα και επέστρεψε στα αδέλφια του με ντροπιαστικό τρόπο, μερικές γραμμές αναφέρουν το μεγάλο πάθος του για το κρασί.

To έργο Ριχάρδος Γ΄ ξεκινά με τον Ριχάρδο τότε δούκα του Γκλόστερ να κατηγορεί τον Κλάρενς για προδοσία χρησιμοποιώντας έναν προφήτη για να σπείρει πανικό στο μυαλό του Ερρίκου Δ΄, ο Γεώργιος συνελήφθη και φυλακίστηκε στον Πύργο. Ο Γκλόστερ διαχειρίστηκε τον θάνατο του Κλάρενς επιδιώκοντας την ταχύτατη εκτέλεση και στη συνέχεια να ζητήσει συγχώρεση από τον Εδουάρδο Δ΄ παριστάνοντας ότι άλλαξε γνώμη. Ο Κλάρενς αφηγείται έναν τρομερό εφιάλτη, βρέθηκε από ατύχημα σε έναν ωκεανό και πνίγηκε, στη συνέχεια πήγε στην κόλαση και κατηγορήθηκε για ψευδαισθήσεις από τα φαντάσματα του Γουόρικ και του Εδουάρδου. Ο Γεώργιος δέχτηκε επίθεση από δολοφόνους που είχε στείλει ο Γκλόστερ, μαχαιρώθηκε και πνίγηκε με ένα βαρέλι κρασί, ο θάνατος του οδήγησε τον Εδουάρδο Δ΄ σε μεγάλη κρίση συνείδησης. Το φάντασμα του Γκλόστερ εμφανίστηκε στον Κλάρενς όταν ανέβηκε στον θρόνο σαν Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας και τον καταράστηκε, στη μάχη του Μπόσγουορθ έδωσε θάρρος στον Ερρίκο Τυδώρ να νικήσει τον Ριχάρδο.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη σύζυγό του Ισαβέλλα Νέβιλ, δούκισσα του Κλάρενς (11 Ιουλίου 1469) απέκτησε :

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 «Kindred Britain»
  2. ↑ p10164.htm#i101637. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Clarence, Dukes of s.v. George, duke of Clarence". Encyclopædia Britannica. 6 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 428.
  5. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Clarence, Dukes of s.v. George, duke of Clarence". Encyclopædia Britannica. 6 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 428.
  6. ↑ Chisholm 1911.
  7. ↑ Chisholm 1911.
  8. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Clarence, Dukes of s.v. George, duke of Clarence". Encyclopædia Britannica. 6 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 428.
  9. ↑ Alison Weir, Britain's Royal Family: A Complete Genealogy (London, U.K.: The Bodley Head, 1999), page 136.
  10. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Clarence, Dukes of s.v. George, duke of Clarence". Encyclopædia Britannica. 6 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 428.
  11. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Clarence, Dukes of s.v. George, duke of Clarence". Encyclopædia Britannica. 6 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 428.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Hicks, Michael (1992). False, Fleeting, Perjur'd Clarence: George, Duke of Clarence 1449–78 (rev. ed.). Bangor: Headstart History.
  • Weir, Alison (2002). Britain's Royal Family: A Complete Genealogy. Bodley Head. pp. 136–7.
  • Pollard, A.J. (1991). Richard III and the Princes in the Tower. Bramley Books. p. 65.


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεώργιος_Πλανταγενέτης,_1ος_δούκας_του_Κλάρενς&oldid=10300213"