Γεώργιος Α΄ Ράκοτσι
Γεώργιος Α΄ Ράκοτσι | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 8 Ιουνίου 1593[1] Szerencs[2] |
Θάνατος | 11 Οκτωβρίου 1648[1] Άλμπα Ιούλια |
Τόπος ταφής | καθεδρικός ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Άλμπα Ιούλια |
Χώρα πολιτογράφησης | Πριγκιπάτο της Τρανσυλβανίας (1570-1711) |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ουγγρικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας[3] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Zsuzsanna Lorántffy |
Τέκνα | Γεώργιος Β΄ Ράκοτσι Zsigmond Rákóczi |
Γονείς | Σιγισμούνδος Ράκοτσι και Anna Gerendi |
Αδέλφια | Erzsébet Rákóczi Pál Rákóczi Zsigmond Rákóczi |
Οικογένεια | Οίκος των Ράκοτσι |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Prince of Transylvania (1630–1648) |
![]() | |
Ο Γεώργιος Α΄, ουγγρ.: George I Rákóczi (8 Ιουνίου 1593 – 11 Οκτωβρίου 1648) από τον Οίκο των Ράκοτσι, ήταν πρίγκιπας της Τρανσυλβανίας από το 1630 έως το τέλος του το 1648. Πριν από αυτό, ήταν αρχηγός της προτεσταντικής φατρίας στην Ουγγαρία, και πιστός υποστηρικτής του Γαβριήλ Μπέτλεν, του προκατόχου του ως πρίγκιπα. Όταν οι ευγενείς της Βοημίας ζήτησαν στρατιωτική υποστήριξη στους αγώνες τους ενάντια στη μοναρχία των Αψβούργων, ο Ράκοτσι έπεισε τη Μπέτλεν να βοηθήσει, και διοίκησε τις δυνάμεις της Τρανσυλβανίας σε πολλές μάχες. Ο Ράκοτσι εξελέγη πρίγκιπας μετά το τέλος του Μπέτλεν, διαδεχόμενος τη σύζυγο του Μπέτλεν, Αικατερίνη του Βρανδεμβούργου και τον αδελφό Στέφανο (Istvan).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του βαρόνου Σιγισμούνδου Ράκοτσι και της δεύτερης συζύγου του, Άννας Γκερέντι. [4] Ο Σιγισμούνδος, ο οποίος ήταν επιτυχημένος στρατιωτικός διοικητής στη Βασιλική Ουγγαρία, ήταν το πρώτο μέλος της οικογένειας Ράκοτσι που αναδείχθηκε. [5] Ο Γεώργιος γεννήθηκε στο Σέρεντς (Szerencs) στις 8 Ιουνίου 1593. [6] [7] Η μητέρα του απεβίωσε το 1595. [4]
Τα παιδικά χρόνια του Γεωργίου είναι σχεδόν χωρίς αναφορές σε έγγραφα. [6] Ο πατέρας του τον έστειλε στην Κάσσα (τώρα Κόσιτσε στη Σλοβακία) στα τέλη του 1604 ή στις αρχές του 1605 [8] [9] Η Κάσσα ήταν η έδρα του Στέφανου Μπότσκαϊ, ο οποίος είχε επαναστατήσει εναντίον του Αψβούργου ηγεμόνα της Βασιλικής Ουγγαρίας, Ροδόλφου Β΄. [9] Μέσω της αποστολής του Γεωργίου στην Κάσσα, ο Σιγισμούνδος έδειξε την υποστήριξή του στον Μποτσκάι [8], που τον έκανε κυβερνήτη του πριγκιπάτου της Τρανσυλβανίας τον Σεπτέμβριο του 1605 [9]
Ο Μποτσκάι όρισε τον Μπάλιντ Ντρούγκεθ ως διάδοχό του στην Τρανσυλβανία στην επιθανάτιο κλίνη του, αλλά η Συνέλευση (Dieta) της Τρανσυλβανίας εξέλεξε τον Σιγισμούνδo πρίγκιπα στις 12 Φεβρουαρίου 1606 [9]. Μετά την εκλογή του, ο Σιγισμούνδος ήπιε πρώτα την υγεία του Γεωργίου. [8] Ο Γαβριήλ Μπάτορυ, ο οποίος διεκδίκησε την Τρανσυλβανία, έκανε συμμαχία με τα παράτυπα στρατεύματα Hajdú. [10] Ο Σιγισμούνδος αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του Μπάτορυ στις 5 Μαρτίου 1608. [10] Αν και ο Σιγισμούνδος έχασε τον θρόνο, η σύντομη βασιλεία του στην Τρανσυλβανία ενίσχυσε τη θέση των γιων του, επειδή κανείς άλλος ευγενής δεν μπορούσε να επιδείξει πριγκιπική καταγωγή. [8] Ο Γεώργιος πήγε στο Πρέσμπουργκ (τώρα Μπρατισλάβα στη Σλοβακία) για να εκπροσωπήσει τον ασθενή πατέρα του στη Συνέλευση (Dieta) της Ουγγαρίας τον Σεπτέμβριο του 1608 [10] Ήταν ακόμα στη Συνέλευση, όταν απεβίωσε ο πατέρας του στις 5 Δεκεμβρίου. [11]
Πλούσιος ευγενής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τρανσυλβανο-Οθωμανικός Πόλεμος του 1636
Παρέμβαση στη σύγκρουση μεταξύ Μολδαβίας και Βλαχίας το 1637
Τριακονταετής Πόλεμος
Εκστρατεία κατά της μοναρχίας των Αψβούργων το 1644-45
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γεώργιος Α΄ ήταν νυμφευμένος με τη Σουζάνα Λοράντφυ. Είχαν τέσσερις γιους:
- Σαμουήλ (1617-1618), απεβ. 1 έτους.
- Γεώργιος Β΄ (1621–1660).
- Σιγισμούνδος (1622–1652). Νυμφεύτηκε την Ερριέττα Μαρία του Παλατινάτου.
- Φρανκ (1624–1632), απεβ. 8 ετών.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 Hangay 1987, σελ. 226.
- ↑ Nagy 1984, σελ. 32.
- ↑ 6,0 6,1 Nagy 1984, σελ. 33.
- ↑ Várkonyi 2012, σελ. 218.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Nagy 1984, σελ. 34.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Hangay 1987, σελ. 227.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Hangay 1987, σελ. 228.
- ↑ Hangay 1987, σελ. 222.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Hangay, Zoltán (1987). Erdély választott fejedelme: Rákóczi Zsigmond [Elected Prince of Transylvania: Sigismund Rákóczi]. Zrínyi Kiadó. ISBN 963-326-363-8.
- Nagy, László (1984). A "bibliás őrálló" fejedelem: I. Rákóczi György a magyar históriában [The "Bible-reader and Guarding" Prince: George I Rákóczi in Hungarian Hitoriography]. Magvető Kiadó. ISBN 963-14-0204-5.
- Parker, Geoffrey (1987). The Thirty Years' War. Routledge. ISBN 0-415-15458-8.
- Péter, Katalin (1981). «A három részre szakadt ország és a török kiűzése (1526–1605)». Στο: Benda, Kálmán, επιμ. Magyarország történeti kronológiája, II: 1526–1848 [Historical Chronology of Hungary, Volume I: 1526–1848] (στα Ουγγρικά). Akadémiai Kiadó. σελίδες 361–430. ISBN 963-05-2662-X.
- Péter, Katalin (1994). «The Golden Age of the Principality (1606–1660)». Στο: Köpeczi, Béla, επιμ. History of Transylvania. Akadémiai Kiadó. σελίδες 301–358. ISBN 963-05-6703-2.
- Szilagyi, Sandor(1893) Elsö Rákóczy György, 1593-1648. Magyart Történelmi Társulat, Budapest 482 p [1]
- Várkonyi, Gábor (2012). «I. Rákóczi György». Στο: Gujdár, Noémi, επιμ. Magyar királyok nagykönyve: Uralkodóink, kormányzóink és az erdélyi fejedelmek életének és tetteinek képes története [Encyclopedia of the Kings of Hungary: An Illustrated History of the Life and Deeds of Our Monarchs, Regents and the Princes of Transylvania] (στα Ουγγρικά). Reader's Digest. σελίδες 218–221. ISBN 978-963-289-214-6.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολυμέσα σχετικά με το θέμα George I Rákóczi στο Wikimedia Commons