Γεωγραφία των Μπαχαμών
Οι Μπαχάμες είναι κράτος-νησιωτικό σύμπλεγμα 700 περίπου νησιών και κη στον δυτικό Ατλαντικό Ωκεανό, βορείως της Κούβας, από τα οποία κατοικούνται μεταξύ 35 και 40. Στα νοτιοανατολικά «συνορεύει» με το αρχιπέλαγος των Τερκς και Κέικος. Το μεγαλύτερο νησί στις Μπαχάμες ονομάζεται Άντρος και απέχει περί τα 200 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Φλόριντα. Οι βόρειες Μπαχάμες αποτελούνται από τη συστάδα Μπίμινι και τη νήσο Γκραντ Μπαχάμα, όπου η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, το Φρήπορτ. Ανατολικά του βρίσκεται το νησί Γκρέιτ Αμπάκο και το Λιτλ Αμπάκο, ενώ αρκετά νοτιότερα το νησί Γκρέιτ Ινάγκουα, δεύτερο σε έκταση στο σύμπλεγμα. Άλλα σημαντικά νησιά είναι το Ελεύθερα, το Άκλινς, το Λονγκ Άιλαντ, το Κατ Άιλαντ, το Σαν Σαλβαντόρ, το Κρουκντ Άιλαντ, το Μαγιαγκουάνα και το Γκρέιτ Εξούμα. Το Νασσάου είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του κράτους, και βρίσκεται στο νησί Νιου Πρόβιντενς, στο κέντρο περίπου του όλου συμπλέγματος.
Τα νησιά του όλου συμπλέγματος ουσιαστικά αποτελούν αναδύσεις ωκεάνιων υφάλων με επίπεδες κορυφές («μπάγκοι») της περιοχής, των Μπάγκων των Μπαχαμών: του Μεγάλου και του Μικρού Μπάγκου[1]. Το υψηλότερο σημείο των νησιών είναι λιγότερο από 70 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και βρίσκεται στο νησί Λονγκ Άιλαντ. Το νησί Νιου Πρόβιντενς έχει μέγιστο υψόμετρο 30 μέτρα.
Η γεωλογική φύση του συμπλέγματος είναι σταθερή, καθώς το υπόβαθρο του εδάφους αποτελείται από συμπαγή κοράλλια, ενώ παράλληλα υπάρχουν και ασβεστολιθικά πετρώματα. Ιζηματογενή εδάφη προκύπτουν κυρίως από την αποσάθρωση των κοραλλιών και των οστράκων, ενώ επιφανειακώς το έδαφος είναι πετρώδες ή βαλτώδες. Η επιφάνεια καλύπτεται κυριώς από χαμηλή βλάστηση, ενώ ορισμένα ψηλά δέντρα απαντώνται στα βορειότερα νησιά του συμπλέγματος. Σε ορισμένα νότια νησιά, ευδοκιμεί η τροπική δενδρώδης βλάστηση χαμηλού ύψους. Αν και ορισμένα εδάφη είναι αρκετά γόνιμα, το βάθος τους είναι ιδιαίτερα μικρό.
Γεωμορφές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Μπαχάμες αποτελούνται από πολλές συστάδες νησιών με πολλές κοραλλιογενείς αμμώδεις παραλίες, στενούς πορθμούς, τις φημισμένες μπλε τρύπες (με βαθύτερη την Μπλε τρύπα του Ντην, βάθους 202 μέτρων) και άλλες γεωμορφές. Ελάχιστα είναι τα σώματα γλυκού νερού, με ένα μοναδικό μικρό ποτάμι, στο νησί Άντρος (το Γκουζ Ρίβερ), μερικές δεκάδες ρυάκια[1] και τις λίμνες Κιλάρνυ, Ρόζα, Κάνινγκχαμ και Νάνσυ.
Δάση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι δασικές εκτάσεις, όπως αυτές ορίζονται στη χώρα, καλύπτουν το 51% περίπου της εκτάσεως της ξηράς ή 5,1 εκατομμύρια στρέμματα, αριθμός αμετάβλητος κατά την τριακονταετία 1990-2020, χωρίς να υπάρχουν αναδασωμένες ή τεχνητώς δασωμένες εκτάσεις. Οι υπάρχουσες δασικές εκτάσεις όμως αποτελούνται σχεδόν όλες από χαμηλά δένδρα, έχοντας αναγεννηθεί με φυσικό τρόπο από προϋπάρχοντα προϊστορικά δάση. Το έτος 2015 το 80% της συνολικής δασικής εκτάσεως στις Μπαχάμες ήταν δημόσια και το 20% ιδιωτική.[2]
Κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Μπαχάμες έχουν κυρίως κλίμα τροπικής σαβάνας με δύο εποχές: ένα θερμό και υγρό καλοκαίρι («εποχή των βροχών») και έναν ξηρό χειμώνα. Κατά την εποχή των βροχών, που εκτείνεται από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, το κλίμα καθορίζεται από θερμές και υγρές τροπικές αέριες μάζες[1], καθώς ο Αντικυκλώνας των Αζορών-Βερμούδων μεταφέρει μια νοτιοανατολική ροή από τις καθαρώς τροπικές περιοχές. Οι ημερήσιες μέσες μέγιστες θερμοκρασίες είναι περίπου 31 °C με σημείο δρόσου 24 έως 25 °C. Σύντομες αλλά έντονες καταιγίδες είναι συνηθισμένες, με τις τροπικές θύελλες να συνεισφέρουν στη βροχόπτωση, η οποία είναι κατά μέσο όρο 1.320 χιλιοστόμετρα ανά έτος
Κατά την ξηρή εποχή, από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο, ο αντικυκλώνας (βαρομετρικό υψηλό) υποχωρεί και επικρατεί μια σύνθεση από τους (ξηρότερους) βορειοανατολικούς αληγείς και περιπτωσιακούς δυτικούς ανέμους από την ηπειρωτική Βόρεια Αμερική. Ο καιρός τότε είναι ηλιόλουστος και κάποιες φορές η ξηρασία μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στις καλλιέργειες. Οι μέσες μέγιστες θερμοκρασίες είναι στην περιοχή των 25 °C.[1]
Γενικώς οι άνεμοι δεν υπερβαίνουν σε ταχύτητα τα 24 χιλιόμετρα ανά ώρα , εκτός από τους τυφώνες.[1] Παρά το ότι η εποχή των τυφώνων διαρκεί τυπικά από τον Ιούνιο έως τον Νοέμβριο, οι περισσότεροι τυφώνες στις Μπαχάμες περνούν από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο.[1] Ο ισχυρότερος που έπληξε τη χώρα ήταν ο Τυφώνας Άντριου το 1992, μέχρι που ήρθε ο Ντόριαν το 2019, με ριπές ανέμου μέχρι 355 χιλιόμετρα/ώρα. Η ζημιά από τον πρώτο εκτιμήθηκε σε 250 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, κυρίως στη γεωργική παραγωγή. Ο δεύτερος σκότωσε 74 ανθρώπους στις Μπαχάμες (από 84 συνολικώς) και επέφερε τεράστιες ζημιές σε κτίσματα και πλεούμενα, εκτιμώμενες σε 7 δισεκ. δολάρια.[3]
Η κλιματική αλλαγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κλιματική αλλαγή έχει αυξήσει τη μέση θερμοκρασία στις Μπαχάμες κατά περίπου 0,5 βαθμό από το 1960 έως το 2020 με μέγιστη μεταβολή τον Ιούλιο.[4] Η παγκόσμια άνοδος της μέσης θερμοκρασίας κατά 2 °C από τα προβιομηχανικά επίπεδα μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα ακραίων βροχοπτώσεων από τυφώνες κατά 4-5 φορές στις Μπαχάμες.[5][6] Οι ειδικοί της IPCC αναμένουν το ορόσημο της παγκόσμιας αυξήσεως κατά +1,5 βαθμό να ξεπερασθεί έως το 2035.
Οι Μπαχάμες αναμένεται να επηρεασθούν ιδιαιτέρως από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας επειδή τουλάχιστον το 80% της συνολικής εκτάσεως του εδάφους τους έχει υψόμετρο μικρότερο των 10 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.[7][8] Ως μικρό και όχι πολύ εύπορο νησιωτικό κράτος, θα είναι επίσης τρωτό σε επιδημίες τροπικών νόσων.[9]
Παρότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου της χώρας είναι μικρές (2,94 εκατομμύρια τόνοι αερίων θερμοκηπίου το 2023)[10], οι Μπαχάμες βασίζονται σε εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα για την παραγωγή ενέργειας.[11] Η διοίκηση σχεδιάζει να αυξήσει την εγκατεστημένη ισχύ εκμεταλλεύσεως της ηλιακής ενέργειας στο 30% της συνολικής παραγωγής ενέργειας της χώρας[12] μέχρι το 2033. Οι Μπαχάμες έχουν υποσχεθεί να μειώσουν τις εκπομπές τους αερίων θερμοκηπίου κατά 30% μέχρι το 2030, αν δεχθεί διεθνή βοήθεια.[13]
Αριθμητικά και άλλα δεδομένα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεωγραφικές συντεταγμένες της πρωτεύουσας (Νασσάου): 25° 04′ Β, 77° 20′ Δ
Έκταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ξηρά (χερσαία έκταση): 10.010 km²
Χωρικά ύδατα: 3.870 km²
Συγκριτικά (χερσαία έκταση): 161η χώρα στον κόσμο, ελαφρώς μεγαλύτερη της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, λίγο μικρότερη της Βόρειας Ιρλανδίας
Μήκος ακτών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 3.542 km (28η στον κόσμο)
- Πρόσφατη ανάλυση από τηλεπισκόπηση υπέδειξε ότι υπήρχαν 1.354 km² επίπεδων εκτάσεων στη χώρα, τις οποίες πλημμυρίζει η θάλασσα περιοδικά με την παλίρροια αριθμός που την καθιστά 24η χώρα στον κόσμο από την άποψη αυτή.[14]
Ακραία σημεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βορειότερο σημείο: Γουόκερς Κη (ιδιωτικές νησίδες), γεωγρ. συντεταγμένες 27°16΄22΄΄ Β, 78°25΄15΄΄ Δ
- Νοτιότερο σημείο: 5 km νοτιοανατολικά από τη Μάθιου Τάουν, νήσος Γκρέιτ Ινάγκουα, 20°54΄47΄΄ Β, 73°38΄48΄΄ Δ
- Ανατολικότερο σημείο: νησίδα ανατολικά της Μαγιαγκουάνα, 22°19΄33΄΄ Β, 72°42΄45΄΄ Δ
- Δυτικότερο σημείο: σειρά σκοπέλων νοτιοδυτ. από τις νησίδες Έλμποου Κης, 23°54΄23΄΄ Β, 80°28΄54΄΄ Δ
- Υψηλότερο σημείο: Μάουντ Αλβέρνια (πρώην λόφος Κόμο) στο Κατ Άιλαντ, 63 μέτρα
- Χαμηλότερο σημείο: ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού, 0 μ.
- Πλησιέστερο στην Κούβα σημείο: Κη Λόμπος, 22,5 χιλιόμετρα
Φυσικοί πόροι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αλάτι, ασβεστόλιθος, ξυλεία, καλλιεργήσιμη γη
Χρήσεις γης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αρόσιμη γη: 0,8%
- Μόνιμες καλλιέργειες: 0,04%
Αρδευόμενη γη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 10 km2 (2003)
Ολικοί ανανεώσιμοι υδάτινοι πόροι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 0,02 km3 (2011)
Φύση εδάφους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το έδαφος της χώρας αποτελείται από μακρούς και επίπεδους κοραλλιογενείς σχηματισμούς με μερικούς στρογγυλευμένους λόφους.
Φυσικοί κίνδυνοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- τυφώνες και τροπικές θύελλες που προκαλούν εκτεταμένες πλημμύρες και ζημιές από τον άνεμο.
Περιβαλλοντικά προβλήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Υποβάθμιση των κοραλλιογενών υφάλων
- Απόρριψη των στερεών αποβλήτων
Διεθνείς περιβαλλοντικές συμφωνίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Μπαχάμες έχουν υπογράψει τις εξής διεθνείς συμφωνίες: Για τη βιοποικιλότητα, τη Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή με το Πρωτόκολλο του Κιότο, και τις συμφωνίες για την ερημοποίηση, τα κινδυνεύοντα είδη, τα επικίνδυνα απόβλητα, το Δίκαιο της θάλασσας, την προστασία του στρώματος του όζοντος, τη ρύπανση από τα πλοία και για τους υγροβιότοπους.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Sullivan, Mark P. (1987). «Islands of the Commonwealth Caribbean: a regional study». Στο: Meditz, Sandra W.; Hanratty, Dennis M., επιμ. Islands of the Commonwealth Caribbean: a regional study. Washington, D.C.: Federal Research Division, Library of Congress, σσ. 525-526. https://www.loc.gov/item/88600483/
- ↑ Terms and Definitions FRA 2025 Forest Resources Assessment, Working Paper 194. Food and Agriculture Organization of the United Nations. 2023.
- ↑ Booker, Brakkton (5 Σεπτεμβρίου 2019). «In Bahamas, Officials Assess 'Generational Devastation' from Hurricane Dorian». NPR.
- ↑ World Bank Climate Change Knowledge Portal. «Bahamas». climateknowledgeportal.worldbank.org. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ Berardelli, Jeff (29 Αυγούστου 2020). «Climate change may make extreme hurricane rainfall 5 times more likely, study says - CBS News». www.cbsnews.com. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ L Vosper, E.; M. Mitchell, D.; Emanuel, K. (2020-10-01). «Extreme hurricane rainfall affecting the Caribbean mitigated by the paris agreement goals». Environmental Research Letters 15 (10): 104053. doi:. ISSN 1748-9326. https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/ab9794.
- ↑ Clement Lewsey; Gonzalo Cid; Edward Kruse (2004-09-01). «Assessing climate change impacts on coastal infrastructure in the Eastern Caribbean». Marine Policy 28 (5): 393-409. doi:.
- ↑ Borja G. Reguero; Iñigo J. Losada; Pedro Díaz-Simal; Fernando J. Méndez; Michael W. Beck (2015). «Effects of Climate Change on Exposure to Coastal Flooding in Latin America and the Caribbean». PLOS ONE 10 (7): e0133409. doi:. PMID 26177285. Bibcode: 2015PLoSO..1033409R.
- ↑ «Health and climate change: country profile 2021: the Bahamas». www.who.int. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ Jones, Matthew W.; Peters, Glen P.; Gasser, Thomas; Andrew, Robbie M.; Schwingshackl, Clemens; Gütschow, Johannes; Houghton, Richard A.; Friedlingstein, Pierre και άλλοι. (2023-03-29). «National contributions to climate change due to historical emissions of carbon dioxide, methane, and nitrous oxide since 1850». Scientific Data 10 (1). doi:. ISSN 2052-4463. PMC 10060593. https://doi.org/10.1038/s41597-023-02041-1.
- ↑ World Data. «Energy consumption in the Bahamas». Worlddata.info. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ The Bahamas Ministry of Economic Affairs. «The Bahamas set to aggressively expand its use of solar energy by 2033». Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ «Bahamas Climate Change Data | Emissions and Policies». www.climatewatchdata.org. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ Murray, N.J.; Phinn, S.R.; DeWitt, M.; Ferrari, R.; Johnston, R.; Lyons, M.B.; Clinton, N.; Thau, D. και άλλοι. (2019). «The global distribution and trajectory of tidal flats». Nature 565 (7738): 222-225. doi:. PMID 30568300. https://www.nature.com/articles/s41586-018-0805-8.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Chenoweth, Michael (1998). «The Early 19th Century Climate of the Bahamas and a Comparison with 20th Century Averages». Climatic Change 40 (3-4): 577-603. doi:. https://archive.org/details/sim_climatic-change_1998-12_40_3-4/page/n164.