Γεωγραφία της Ναμίμπιας
Με έκταση 824.292 τετραγωνικά χιλιόμετρα[1], η Ναμίμπια είναι η 16η μεγαλύτερη χώρα της Αφρικής και η 34η μεγαλύτερη της Γης. Σημαντικότερο ωστόσο για τον χαρακτήρα της είναι το ότι αποτελεί τη δεύτερη πλέον αραιοκατοικημένη χώρα στον κόσμο, μετά τη Μογγολία, έχοντας μόλις 2,7 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Γεωγραφικές περιοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η χώρα αποτελείται σε γενικές γραμμές από 5 φυσικές γεωγραφικές περιοχές: το κεντρικό οροπέδιο, την παραλιακή έρημο Ναμίμπ, τον Μεγάλο Κρημνό (Great Escarpment). τον πεδινό θαμνότοπο Μπούσφελντ και την έρημο Καλαχάρι.
Το κεντρικό οροπέδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κεντρικό οροπέδιο συνορεύει με την Ακτή των σκελετών στα βορειοδυτικά, την έρημο Ναμίμπ στα νοτιοδυτικά, τον ποταμό Οράγγη στα νότια και την Καλαχάρι στα ανατολικά. Το οροπέδιο περιλαμβάνει το υψηλότερο σημείο όλης της χώρας, η κορυφή Κένιγκστάιν του όρους Μπράντμπεργκ, με υψόμετρο 2.573 μέτρα.[2] Σε αυτή τη σχετικώς επίπεδη περιοχή ζει η πλειονότητα του πληθυσμού της χώρας και ασκείται το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας. Εδώ βρίσκεται και η πρωτεύουσα Βίντχουκ και η περισσότερη καλλιεργήσιμη γη. Παρά το ότι η καλλιεργήσιμη γη αποτελεί μόλις το 1% της εκτάσεως της χώρας, σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού απασχολείται στη γεωργία.[3] Το μέσο υψόμετρο όλης της χώρας είναι 1.414 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, οπότε το οροπέδιο κατά μέσο όρο δεν είναι σημαντικά υψηλότερα από την υπόλοιπη χώρα.
Οι συνθήκες του περιβάλλοντος για τη ζωή είναι παρόμοιες με εκείνες στην περιοχή του Μεγάλου Κρημνού, αλλά η τοπογραφία είναι λιγότερο σύνθετη. Οι θερινές θερμοκρασίες στην περιοχή μπορούν να φθάσουν τους 40 °C, ενώ ο παγετός είναι συνήθης τον χειμώνα.
Η έρημος Ναμίμπ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ναμίμπ είναι μια μεγάλη έκταση ξηρότατου χαλικιού, που καταλαμβάνει ολόκληρη την ακτογραμμή, με πλάτος από 100 έως σχεδόν χίλια χιλιόμετρα. Εμπεριέχει την Ακτή των σκελετών και την έρημο Καόκοβελντ στα βόρεια, και τη «Θάλασσα της Άμμου» κατά μήκος της κεντρικής ακτής.[4] Η ύπαρξη της άμμου είναι συνέπεια της διαβρώσεως στην κοιλάδα του Οράγγη και σε περιοχές νοτιότερα. Οι χείμαρροι και ποταμοί αποθέτουν τα κομματάκια πετρώματος που κουβαλούν στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού. Από εκεί τα θαλάσσια ρεύματα τα αποθέτουν κατά μήκος της ακτής και κατόπιν οι επικρατούντες νοτιοδυτικοί άνεμοι τα συγκεντρώνουν ως άμμο σε μεγάλους αμμόλοφους, τους μεγαλύτερους και υψηλότερους[5] στη Γη. Σε περιοχές όπου η προμήθεια της άμμου μειώνεται εξαιτίας της αδυναμίας της να διασχίσει κοίτες ποταμών, οι ίδιοι άνεμοι «σκουπίζουν» τη γη και σχηματίζουν μεγάλες πεδινές εκτάσεις από χαλίκι. Στις περισσότερες περιοχές της Ναμίμπ υπάρχει ελάχιστη βλάστηση, με την εξαίρεση λειχηνών που βρίσκονται στις περιοχές με χαλίκια και σε ξηρές κοίτες ποταμών, όπου υπάρχει νερό στο υπέδαφος.
Γενικότερα η παραλιακή έρημος της Ναμίμπιας είναι μία από τις αρχαιότερες ερήμους στον κόσμο.
Ο Μεγάλος Κρημνός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην περιοχή αυτή το έδαφος παρουσιάζει μια απότομη υψομετρική διαφορά μεγαλύτερη των 2.000 μέτρων. Οι μέσες θερμοκρασίες αλλά και το θερμοκρασιακό εύρος αυξάνονται όσο προχωρούμε προς τα μέσα από τα ψυχρά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, ενώ αραιώνουν και οι ενδημούσες παραλιακές ομίχλες. Παρά το ότι η γη είναι βραχώδης, παρουσιάζει σημαντικά μεγαλύτερη παραγωγικότητα από ό,τι η έρημος Ναμίμπ. Καθώς οι θερινοί άνεμοι ανέρχονται στην υψομετρική διαφορά του Κρημνού, η υγρασία που περιέχουν εξάγεται ως βροχόπτωση.[6] Αυτό το νερό μαζί με τη γρήγορα μεταβαλλόμενη χωρικά τοπογραφία, ευθύνονται για τη δημιουργία μικροενδιαιτημάτων, που φιλοξενούν μεγάλη ποικιλία οργανισμών, πολλοί από τους οποίους είναι ενδημικά είδη. Η βλάστηση κατά μήκος του Μεγάλου Κρημνού ποικίλλει τόσο στη μορφή όσο και στην πυκνότητα, από πυκνές δασικές περιοχές μέχρι θαμνότοπους με σποραδικά δέντρα.
Το Μπούσφελντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μπούσφελντ βρίσκεται στη βορειοανατολική Ναμίμπια, κατά μήκος των συνόρων με την Ανγκόλα και στη Λωρίδα Καπρίβι, η οποία είναι ένας στενός διάδρομος εδάφους της Ναμίμπιας, που απαιτήθηκε από τη Γερμανική Αυτοκρατορία (τότε κάτοχο της Ναμίμπιας) ώστε να έχει πρόσβαση στον ποταμό Ζαμβέζη. Το Μπούσφελντ δέχεται πολύ περισσότερες βροχοπτώσεις από την υπόλοιπη χώρα, περίπου 400 χιλιοστόμετρα ανά έτος. Οι θερμοκρασίες είναι μικρότερες και χωρίς ακραίες τιμές, με εποχικές διακυμάνσεις μεταξύ 10 και 30 βαθμών C. Η περιοχή είναι γενικώς επίπεδη και τα εδάφη αμμώδη, κάτι που περιορίζει την ικανότητά τους να συγκρατούν νερό.[7] Δίπλα από το Μπούσφελντ στη βόρεια-κεντρική Ναμίμπια βρίσκεται ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά στη φύση: τον υγρότοπο Ετόσα. Το μεγαλύτερο μέρος του έτους αυτός είναι μια ξηρή επίπεδη έρημος καλυμμένη με λεπτό στρώμα από αλάτι, αλλά κατά την εποχή των βροχών μετατρέπεται σε μια ρηχή λίμνη με έκταση μεγαλύτερη των 6.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η περιοχή είναι οικολογικώς σημαντική και ζωτική για τεράστιους αριθμούς πτηνών και θηλαστικών από τη γύρω σαβάνα, που συγκεντρώνονται στην περιοχή όταν η καλοκαιρινή ξηρασία τα αναγκάζει να προστρέξουν στους νερόλακκους που πλαισιώνουν τον υγρότοπο.
Η έρημος Καλαχάρι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η έρημος Καλαχάρι είναι ίσως το γνωστότερο γεωγραφικό χαρακτηριστικό της Ναμίμπιας, εκτείνεται ωστόσο και στα γειτονικά κράτη Μποτσουάνα και Νότια Αφρική. Περιλαμβάνει ποικιλία από τοπικά περιβάλλοντα, από τελείως ξηρή αμμώδη έρημο μέχρι περιοχές που φαίνονται να αψηφούν τον κοινό ορισμό της ερήμου. Μία από τις τελευταίες, γνωστή ως «καρού των παχύφυτων» ('), φιλοξενεί περισσότερα από 5000 είδη φυτών, σχεδόν τα μισά από τα οποία είναι ενδημικά. Το ένα τρίτο όλων των ειδών παχύφυτων της Γης βρίσκονται στην περιοχή αυτή.
Η΄βασική αιτία αυτής της ευδοκιμήσεως και του ενδημισμού είναι πιθανότατα η σχετικώς σταθερή χρονική κατανομή των λίγων βροχοπτώσεων.[8] Το Καρού φαίνεται ότι δεν έχει τακτικά μακρές περιόδους ξηρασίας, οπότε, έστω και αν η περιοχή είναι «τεχνικά» έρημος, οι τακτικές βροχές κάθε χειμώνα παρέχουν αρκετή υγρασία, ώστε να διατηρείται η ενδιαφέρουσα «κοινότητα φυτών». Χαρακτηριστικό της Καλαχάρι, όπως και αρκετών άλλων περιοχών της Ναμίμπιας, είναι τα inselberg, απομονωμένα βουνά που δημιουργούν επάνω τους μικροκλίματα και εξ αυτών ενδιαιτήματα για οργανισμούς που δεν είναι προσαρμοσμένοι για να ζήσουν στην περιβάλλουσα έρημο.
Αριθμητικά και άλλα δεδομένα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χερσαία σύνορα:
Ολικό μήκος: 4.220 km
Συνορεύουσες χώρες και μήκος συνόρων:
Μποτσουάνα 1.544 km, Ανγκόλα 1.427 km, Νότια Αφρική 1.005 km, Ζάμπια 244 km
Μήκος ακτογραμμής: 1.572 km
Χωρικά ύδατα: 12 ναυτικά μίλια (22,2 km)
Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη: 200 ναυτικά μίλια (έκταση 564.748 km²
Ακραία σημεία:
Χαμηλότερο σημείο: Ατλαντικός Ωκεανός, 0 m
Υψηλότερο σημείο: Κένιγκστάιν, 2.573 m
- Βορειότερο σημείο: στο σύνορο με την Ανγκόλα, επί του ποταμού Κουνένε, εγγύτατα και δυτικά των καταρρακτών Επούπα
- Ανατολικότερο σημείο: το τριεθνές σημείο με την Μποτσουάνα και τη Ζάμπια
Φυσικοί πόροι: Διαμάντια, ουράνιο, χρυσός, άργυρος, μόλυβδος, κασσίτερος, λίθιο, κάδμιο, βολφράμιο, ψευδάργυρος, αλάτι, υδροηλεκτρικό δυναμικό, ψάρια. Πιθανά αποθέματα πετρελαίου, γαιάνθρακα και σιδηρομεταλλεύματος. Η Ναμίμπια έχει πλούσιους παράλιους και θαλάσσιους φυσικούς πόρους που παραμένουν ανεκμετάλλευτοι σε μεγάλο βαθμό.[9]
Χρήσεις γης (2018):
Αρόσιμη γη: 1%
Μόνιμες καλλιέργειες: 0%
Μόνιμοι βοσκότοποι: 46,2%
Δασικές εκτάσεις: 8,8%
Υπόλοιπο: 44%
Αρδευόμενη έκταση: 80 km²
Σημείωση: Το έδαφος στη Λετονία είναι συχνά υπερβολικά υγρό και χρειάζεται αποστράγγιση, και όχι άρδευση. Το 85% της αγροτικής γης έχει βελτιωθεί με αποστραγγιστικά έργα (2007)
Ολικοί ανανεώσιμοι υδάτινοι πόροι: 17,72 km3 (2011)
Φυσικοί κίνδυνοι: Μεγάλες περίοδοι ξηρασίας
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Rank Order - Area». CIA World Fact Book. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2008.
- ↑ Landsat.usgs.gov Αρχειοθετήθηκε 7 September 2008 στο Wayback Machine.
- ↑ World Almanac. 2004.
- ↑ Spriggs, A. 2001. (AT1315)
- ↑ «NASA - Namibia's Coastal Desert». www.nasa.gov. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2009.
- ↑ Spriggs, A. 2001.(AT1316)
- ↑ Cowling, S., 2001.
- ↑ Spriggs, A. 2001.(AT0709)
- ↑ Sparks, Donald L. «Namibia's Coastal and Marine Development Potential – Sparks 83 (333): 477 – African Affairs». afraf.oxfordjournals.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2009.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- The World Factbook της CIA