Γεωγραφία της Γεωργίας
Η Γεωργία είναι ορεινή χώρα, ευρισκόμενη σχεδόν εξ ολοκλήρου στον Νότιο Καύκασο, ενώ ορισμένες λωρίδες της χώρας βρίσκονται βόρεια της λεκάνης απορροής του Καυκάσου, στον Βόρειο Καύκασο.[1] Η χώρα βρίσκεται ανάμεσα στα γεωγραφικά πλάτη 41° και 44° Β, και ανάμεσα στα γεωγραφικά μήκη 40° και 47° Α, ενώ έχει έκταση 67.900 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η οροσειρά Λίχι χωρίζει τη χώρα σε ανατολικό και δυτικό μισό.[2] Ιστορικά, το δυτικό τμήμα της Γεωργίας ήταν γνωστό ως Κολχίδα, ενώ το ανατολικό οροπέδιο ονομαζόταν Ιβηρία.
Η οροσειρά του Μεγάλου Καυκάσου σχηματίζει τα βόρεια σύνορα της Γεωργίας.[2] Οι κύριοι δρόμοι μέσω της οροσειράς προς τη ρωσική επικρατεία είναι μέσω της σήραγγας Ρόκι μεταξύ Σίντα Κάρτλι και Βόρειας Οσσετίας και του φαραγγιού Νταριάλ (στη γεωργιανή περιοχή Χέβι). Το νότιο τμήμα της χώρας οριοθετείται από τα βουνά του Μικρού Καυκάσου.[2] Η οροσειρά του Μεγάλου Καυκάσου είναι πολύ ψηλότερη από τον Μικρό Καύκασο, με τις υψηλότερες κορυφές να υψώνονται πάνω από 5.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Το ψηλότερο βουνό στη Γεωργία είναι το όρος Σχαρά (υψόμετρο 5.068 μέτρα) και το δεύτερο ψηλότερο είναι το όρος Τζανγκά (5.059 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας). Άλλες εξέχουσες κορυφές περιλαμβάνουν το όρος Καζμπέκ με ύψος 5.047 μέτρα και το Ούσμπα με 4.700 μέτρα ύψος.[2] Από τις προαναφερθείσες κορυφές, μόνο το Καζμπέκ είναι ηφαιστειακό όρος. Η περιοχή μεταξύ Καζμπέκ και Σχάρα (απόσταση περίπου 200 μέτρων κατά μήκος της κύριας οροσειράς του Καυκάσου) κυριαρχείται από πολυάριθμους παγετώνες.
.jpg)
Το τοπίο εντός των ορίων της χώρας είναι αρκετά διαφοροποιημένο. Το τοπίο της δυτικής Γεωργίας ποικίλλει κυμαίνεται από χαμηλά ελώδη δάση, βάλτους και εύκρατα τροπικά δάση, έως αιώνια χιόνια και παγετώνες, ενώ το ανατολικό τμήμα της χώρας περιέχει ακόμη και ημίξηρες πεδιάδες.
Κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κλίμα της Γεωργίας είναι εξαιρετικά ποικίλο, λαμβάνοντας υπόψη το μικρό μέγεθος της χώρας. Υπάρχουν δύο κύριες κλιματικές ζώνες, που αντιστοιχούν περίπου στο ανατολικό και το δυτικό τμήμα της χώρας. Η οροσειρά του Ευρύτερου Καυκάσου διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον μετριασμό του κλίματος της Γεωργίας και προστατεύει τη χώρα από τη διείσδυση ψυχρότερων αέριων μαζών από τον βορρά. Τα βουνά του Μικρού Καυκάσου προστατεύουν εν μέρει την περιοχή από την επίδραση των ξηρών και θερμών μαζών αέρα από τον νότο.[3]
Μεγάλο μέρος της δυτικής Γεωργίας βρίσκεται στη βόρεια περιφέρεια της υγρής υποτροπικής ζώνης με ετήσια βροχόπτωση που κυμαίνεται από 1.000 έως 2.500 χιλιοστά, φθάνοντας στο μέγιστο κατά τους φθινοπωρινούς μήνες. Το κλίμα της περιοχής ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με το υψόμετρο. Ενώ πολλές από τις πεδινές περιοχές της δυτικής Γεωργίας είναι σχετικά ζεστές καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, οι πρόποδες και οι ορεινές περιοχές (συμπεριλαμβανομένων και των βουνών του Μεγάλου και του Μικρού Καυκάσου) βιώνουν δροσερά, υγρά καλοκαίρια και χιονισμένους χειμώνες (η χιονοκάλυψη συχνά υπερβαίνει τα 2 μέτρα σε πολλές περιοχές).[3]
Βιοποικιλότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λόγω της υψηλής ποικιλομορφίας του τοπίου και του χαμηλού γεωγραφικού πλάτους, η Γεωργία φιλοξενεί τουλάχιστον 5.601 είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένων 648 ειδών σπονδυλωτών (πάνω από το 1% των ειδών που βρίσκονται παγκοσμίως) και πολλά από αυτά τα είδη είναι ενδημικά.[4] Στα δάση ζουν πολλά μεγάλα σαρκοφάγα, συγκεκριμένα καφέ αρκούδες, λύκοι, λύγκες και καυκάσιες λεοπαρδάλεις. Ο κοινός φασιανός (επίσης γνωστός ως φασιανός ο κολχικός) είναι ενδημικό πουλί της Γεωργίας, που έχει εισαχθεί ευρέως σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο ως σημαντικό θήραμα. Ο αριθμός των ειδών των ασπόνδυλων θεωρείται πολύ μεγάλος, αλλά τα δεδομένα ποικίλλουν σε μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων. Ο κατάλογος ελέγχου αραχνών της Γεωργίας, για παράδειγμα, περιλαμβάνει 501 είδη.[5] Ο ποταμός Ριόνι πιθανώς περιέχει έναν αναπαραγωγικό πληθυσμό του οξύρρυγχου, που κινδυνεύει με εξαφάνιση.[6]
Η Γεωργία περιλαμβάνει 4 οικολογικές περιοχές: μικτά δάση Καυκάσου, Ευξεινο-κολχικά φυλλοβόλα δάση, ορεινή στέπα της Ανατολικής Ανατολίας και έρημο-στέπα με θάμνους του Αζερμπαϊτζάν.[7] Το 2018 είχε μέσο δείκτη ακεραιότητας δασικού τοπίου 2018 7,79/10, κατατάσσοντάς το στην 31η θέση παγκοσμίως ανάμεσα σε 172 χώρες.[8]
Μεγάλο μέρος του φυσικού οικοτόπου στις πεδινές περιοχές της δυτικής Γεωργίας έχει εξαφανιστεί τα τελευταία 100 χρόνια εξαιτίας της γεωργικής αναπτύξεως της γης και της αστικοποιήσεως. Η μεγάλη πλειονότητα των δασών που κάλυπταν την πεδιάδα της Κολχίδας είναι πλέον ουσιαστικά ανύπαρκτα, με εξαίρεση τις περιοχές που περιλαμβάνονται στα εθνικά πάρκα και καταφύγια (π.χ. Περιοχή Λίμνης Παλιαστόμης). Επί του παρόντος, τα δάση παραμένουν γενικά εκτός των χαμηλών περιοχών και εντοπίζονται κυρίως στους πρόποδες και τα βουνά. Τα δάση της δυτικής Γεωργίας αποτελούνται κυρίως από φυλλοβόλα δένδρα σε υψόμετρα κάτω των 600 μέτρων και περιέχουν είδη όπως η βελανιδιά, ο γαύρος, η οξιά, η φτελιά, ο φράξος και η καστανιά. Τα 1.000 από τα 4.000 ανώτερα φυτά της Γεωργίας είναι ενδημικά αυτής της χώρας.[9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «CESWW – Definition of Central Eurasia». Cesww.fas.harvard.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2010.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Georgia:Geography». Cac-biodiversity.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2011.
- ↑ 3,0 3,1 Howe, G. Melvyn· Lang, David Marshall. «Georgia». Encyclopedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Eucariota, Animalia, Chordata». Georgian Biodiversity Database. Institute of Ecology. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «Caucasian Spiders: Checklists & Maps». Caucasus-spiders.info. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2009.
- ↑ «Dramatic Double Sturgeon Discovery in Georgia». WWF. 15 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2020.
- ↑ Dinerstein, Eric; Olson, David; Joshi, Anup; Vynne, Carly; Burgess, Neil D.; Wikramanayake, Eric; Hahn, Nathan; Palminteri, Suzanne και άλλοι. (2017). «An Ecoregion-Based Approach to Protecting Half the Terrestrial Realm». BioScience 67 (6): 534-545. doi:. ISSN 0006-3568. PMID 28608869.
- ↑ Grantham, H.S.; Duncan, A.; Evans, T.D.; Jones, K.R.; Beyer, H.L.; Schuster, R.; Walston, J.; Ray, J.C. και άλλοι. (2020). «Anthropogenic modification of forests means only 40% of remaining forests have high ecosystem integrity - Supplementary Material». Nature Communications 11 (1): 5978. doi:. ISSN 2041-1723. PMID 33293507.
- ↑ «Endemic Species of the Caucasus». Endemic-species-caucasus.info. 7 Ιανουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2009.