Γερμανικός εθνικισμός στην Αυστρία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο γερμανικός εθνικισμός (Deutschnationalismus) είναι μια πολιτική ιδεολογία και ιστορικό ρεύμα της αυστριακής πολιτικής σκηνής. Γεννήθηκε τον 19ο αιώνα ως εθνικιστικό κίνημα μεταξύ του γερμανόφωνου πληθυσμού της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Υποστηρίζει στενούς δεσμούς με τη Γερμανία, την οποία θεωρεί ως εθνικό κράτος για όλους τους Γερμανούς, και τη δυνατότητα ενσωμάτωσης της Αυστρίας σε μια Μεγάλη Γερμανία.

Κατά τη διάρκεια της αυστριακής ιστορίας, από την Αυστριακή Αυτοκρατορία στην Αυστροουγγαρία και την πρώτη και δεύτερη Αυστριακή Δημοκρατία, διάφορα πολιτικά κόμματα και ομάδες έχουν εκφράσει πανγερμανικά εθνικιστικά αισθήματα. Εθνικά φιλελεύθερα και πανγερμανικά κόμματα έχουν ονομαστεί ως το «τρίτο στρατόπεδο» (Drittes Lager) της αυστριακής πολιτικής, καθώς αυτοί έχουν ταξινομηθεί παραδοσιακά πίσω από τα παραδοσιακά καθολικά συντηρητικά και σοσιαλιστικά κόμματα.[1][2] Το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, ένα ακροδεξιό πολιτικό κόμμα με εκπροσώπηση στο αυστριακό κοινοβούλιο, έχει πανγερμανικές ρίζες.[3] Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο ο πανγερμανισμός όσο και η ιδέα της πολιτικής ένωσης με τη Γερμανία υποτιμήθηκαν συνδεόμενα συχνά με το ναζισμό, καθώς και από την άνοδο της αυστριακής εθνικής ταυτότητας.

Τα κυρίαρχα κόμματα της μεταπολεμικής Αυστρίας ήταν το χριστιανικό συντηρητικό Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα.[4] Και τα δύο προήγαγαν την αυστριακή ανεξαρτησία και θεωρούσαν την ιδέα μιας «Μεγάλης Γερμανίας» ως αναχρονισμό. Όλα τα πρώην μέλη του ναζιστικού κόμματος αποκλείστηκαν από οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα και σε πολλές περιπτώσεις έχασαν τα πολιτικά τους δικαιώματα.[5] Το πανγερμανικό και φιλελεύθερο «τρίτο στρατόπεδο» αναγεννήθηκε αργότερα με το κόμμα Ομοσπονδία Ανεξαρτήτων (Verband der Unabhängigen), η οποία πολέμησε τους νόμους που επέβαλαν οι Σύμμαχοι και εκπροσώπησε τα συμφέροντα των πρώην Ναζί, της Βέρμαχτ και των στρατιωτών του SS. Το 1956 η Ομοσπονδία μετονομάστηκε σε Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας. Τη δεκαετία του 1950 και του 1960 το γερμανικό εθνικιστικό κίνημα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από το Κόμμα της Ελευθερίας και τις συνδεδεμένες σε αυτό οργανώσεις, ήταν πολύ ενεργό στα πανεπιστήμια, όπου η Burschenschaften, ένας τύπος φοιτητικής αδελφότητας, βοήθησε στη διάδοση γερμανικών εθνικιστικών και φιλελεύθερων απόψεων. Μέσα στο Κόμμα της Ελευθερίας η φιλελεύθερη πτέρυγα μεγάλωσε σταδιακά ξεπερνώντας την πανγερμανική πτέρυγα, και, έτσι, ο αυστριακός πατριωτισμός ενσωματώθηκε σταδιακά στην ιδεολογία του κόμματος.[4][6] Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του Νόρμπερτ Στέγκερ, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1980-1986, και της συμμετοχής του Κόμματος της Ελευθερίας στην κυβέρνηση συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες, η πανγερμανική φατρία εξασθένησε περαιτέρω.[7]

Επί του παρόντος, η πανγερμανική πτέρυγα είναι μόνο μια μικρή φατρία μέσα στο Κόμμα της Ελευθερίας.[8] Το 2008, λιγότεροι από το δεκαεπτά τοις εκατό των ψηφοφόρων του Κόμματος της Ελευθερίας αμφισβητούσε την ύπαρξη μιας μοναδικής Αυστριακής εθνικής ταυτότητας. Γερμανοί εθνικιστές, συμπεριλαμβανομένων του Αντρέας Μόλτσερ και του Μάρτιν Γκραφ, τώρα αναφέρονται στους εαυτούς τους ως «πολιτιστικά Γερμανούς» (Kulturdeutsche) και υπογραμμίζουν τη σημασία της ταυτότητάς τους ως εθνικοί Γερμανοί, σε αντίθεση με την ξεχωριστή Αυστριακή εθνική ταυτότητα.[9][10][11] Το 2006 βουλευτές του Κόμματος Ελευθερίας επιβεβαίωσαν συμβολικά εκ νέου την ρίζα του κόμματος στην πανγερμανική παράδοση, φορώντας μπλε κενταύριο στα κουστούμια τους, μαζί με κορδέλες στα εθνικά χρώματα της Αυστρίας (κόκκινο και λευκό), κατά την αρχική συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης. Αυτό προκάλεσε διαμάχη, καθώς τα ΜΜΕ ερμήνευσαν το λουλούδι ως πρώην ναζιστικό σύμβολο.[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Kamps, Stephan (2007). Die Freiheitlichen – Nazistische Reinkarnation oder politische Erneuerung? (στα Γερμανικά). GRIN Verlag. σελίδες 27–31. ISBN 9783638715454. 
  2. ↑ Voithofer, Richard (2000). Drum schliesst Euch frisch an Deutschland an . (στα Γερμανικά). Böhlau Verlag. σελ. 17. ISBN 9783205992226. 
  3. ↑ Pelinka, Anton (2000). Jörg Haiders "Freiheitliche" – ein nicht nur österreichisches Problem. Liberalismus in Geschichte und Gegenwart (στα Γερμανικά). Königshausen & Neumann. σελ. 233. ISBN 9783826015540. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Pelinka, Anton (2002). Die FPÖ im internationalen Vergleich: Zwischen Rechtspopulismus, Deutschnationalismus und Österreich-Patriotismus (PDF). Conflict & communication online (στα Γερμανικά). 1,. σελ. 7. 
  5. ↑ Rus, Ionas Aurelian (2008). Variables affecting nation-building: The impact of the ethnic basis, the educational system, industrialization and sudden shocks. σελ. 435. ISBN 9781109059632. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ Gingrich, André· Banks, Marcus (2006). Neo-nationalism in Europe & beyond. Berghahn Books. σελ. 148. ISBN 9781845451905. 
  7. ↑ Pelinka, Anton (2000). Jörg Haiders "Freiheitliche" – ein nicht nur österreichisches Problem. Liberalismus in Geschichte und Gegenwart (στα Γερμανικά). Königshausen & Neumann. σελ. 235. 
  8. ↑ Österreicher fühlen sich heute als Nation. Der Standard (στα Γερμανικά). 12 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2011. 
  9. ↑ «Ab nach Brüssel?: Die Spitzenkandidaten für die EU-Wahl» (στα γερμανικά). Die Presse. http://diepresse.com/home/politik/euwahl/464619/index?gal=464619&index=3&direct=466658&_vl_backlink=/home/politik/eu/index.do&popup=. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  10. ↑ Regina Pöll (4 Ιουνίου 2012). «Eine stete Graf-Wanderung» (στα γερμανικά). Die Presse. http://diepresse.com/home/kultur/medien/763208/Eine-stete-GrafWanderung&usg=ALkJrhiMNQBFnzHJRc2LPv7Vx0TKAY_q-A. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2014. 
  11. ↑ Zur Zeit (43): σελ. 2. 2008. 
  12. ↑ «Anklänge an illegale NSDAPler». ORF.at. 30 Οκτωβρίου 2006. http://newsv1.orf.at/061030-5431/index.html. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γερμανικός_εθνικισμός_στην_Αυστρία&oldid=9070395"