Γάιος Σώσιος

Γάιος Σώσιος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	C. Sosius C.f.T.n. (Λατινικά)
Γέννηση	79 π.Χ. (περίπου και πιθανώς) Αρχαία Ρώμη
Θάνατος	0ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς)
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Sosia Sosia Galla
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ρωμαίος έπαρχος Πραίτορας Ταμίας (Quaestor) Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή) Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (32 π.Χ.)
Σχετικά πολυμέσα

Χάλκινο νόμισμα που κόπηκε στην Κιλικία το 38 π.Χ. Εμπρός όψη: κεφαλή του Γάιου Σώσιου. Πίσω όψη: δόρυ ταμία (hasta quaestoria), κάθισμα (cella), ταμείο (fiscus), Q[uaestor] κάτω. 6,84 γραμ., 20 χλστ.

Ο Γάιος Σώσιος, λατινικά: Gaius Sosius (άκμασε 39–17 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός, που εμφανίστηκε στους πολέμους της ύστερης Δημοκρατίας ως ένθερμος υποστηρικτής του Μάρκου Αντώνιου. Υπό την αιγίδα του τελευταίου κατείχε σημαντικά κρατικά αξιώματα και στρατιωτικές εντολές, υπηρετώντας ως κυβερνήτης της Συρίας και επικεφαλής της εκστρατείας για την ανάδειξη του Ηρώδη Α΄ ως βασιλιά της Ιουδαίας. Ο Σώσιος ήταν ύπατος το έτος 32 π.Χ., όταν παρήλθε η Δεύτερη Τριανδρία και ξεκίνησε ανοιχτή σύγκρουση μεταξύ των Μ. Αντώνιου και Οκταβιανού, μελών της Τριανδίας. Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Σώσιος αντιτάχθηκε στον Οκταβιανό στη Σύγκλητο, για το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ρώμη.

Αφού ενώθηκε με τον Αντώνιο στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Σώσιος έγινε ένας από τους υποδιοικητές του στον Πόλεμου του Άκτιου, που ακολούθησε. Διοικούσε μέρος του στόλου του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας Ζ΄ στη ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ., μετά την οποία αιχμαλωτίστηκε. Λαμβάνοντας χάρη, αργότερα αποκαταστάθηκε και εγγράφηκε σε σύλλογο ιερέων από τον Αυτοκράτορα Αύγουστο. Ο Σώσιος επέβλεψε την ανοικοδόμηση του ναού του Απόλλωνα Σωσιανού στη Ρώμη, το που έλαβε το όνομά του, και φαίνεται ότι απέκτησε σημαντικό πλούτο. Μπορεί να έζησε ως αργά στη βασιλεία του Αυγούστου.

Βιογραφία

Πρώιμη σταδιοδρομία

Ο Γάιος Σώσιος πιθανότατα ήταν Πικεντίνος και ο πατέρας του, που ονομαζόταν επίσης Γάιος Σώσιος, ήταν ο πρώτος καταγεγραμμένος Ρωμαίος συγκλητικός της οικογένειας. [ 1 ] Έγινε γνωστός κατά την εποχή της Δεύτερης Τριανδρίας (43–32 π.Χ.) στην υπηρεσία του Μάρκου Αντώνιου της Τριανδρίας, του οποίου έγινε αφοσιωμένος υποστηρικτής. [ 2 ] Ο Σώσιος υπηρέτησε ως ταμίας (quaestor) του Μ. Αντώνιου κάπου μεταξύ 41 και 39 π.Χ., [ 3 ] και με αυτή την ιδιότητα βρισκόταν σε ρωμαϊκή ναυτική βάση και νομισματοκοπείο στη Ζάκυνθο, ένα από τα νησιά του Ιονίου δυτικά της Πελοποννήσου. [ 4 ] Στα 39 π.Χ., οι της Τριανδρίας τον όρισαν στο αξίωμα του υπάτου για το 32 π.Χ. Στη συνέχεια ο Σώσιος συνόδευσε τον Μ. Αντώνιο σε μία διοικητική περιοδεία στις ανατολικές ρωμαϊκές επαρχίες το 38 π.Χ., και διορίστηκε από αυτόν κυβερνήτης της Συρίας και της Κιλικίας. Με αυτή τη νέα ιδιότητα, υπέταξε την αδιάλλακτη νησιωτική πόλη της Αράδου στη βόρεια Φοινίκη, και κατόπιν εντολής του Αντώνιου, εγκατέστησε τον σύμμαχο της Ρώμης Ηρώδη Α΄ τον Μεγάλο ως βασιλιά των Εβραίων, πολιορκώντας τον υφιστάμενο Αντίγονο Β΄ Ματταθία στην Ιερουσαλήμ.

Μετά την ολοκλήρωση της πολιορκίας, ο Σώσιος αναγνωρίστηκε ως αυτοκράτορας (imperator) από τα στρατεύματά του. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, ο Σώσιος «ταπείνωσε» τον αιχμάλωτο Αντίγονο Β΄, και εμποδίστηκε από το να λεηλατήσει πλήρως την πόλη, μόνο όταν ο Ηρώδης Α΄ μεσολάβησε με μεγάλα δώρα σε αυτόν και στα στρατεύματα. Προς το τέλος του 36 π.Χ. ο Σώσιος πιθανότατα βρισκόταν στη Σικελία βοηθώντας τον άλλο της Τριανδρίας, τον Οκταβιανό, στην ολοκλήρωση της κατάκτησης του νησιού από τον Σέξτο Πομπήιο. [ 10 ] Αντικαταστάθηκε από τον Μ. Αντώνιο ως κυβερνήτης το 35 π.Χ., και ο Σώσιος επέστρεψε στη Ρώμη: στις 3 Σεπτεμβρίου 34 π.Χ. πανηγύρισε θρίαμβο για τη νίκη του στην Ιουδαία. Στη συνέχεια, φαίνεται ότι παρέμεινε στην πόλη, φροντίζοντας τα συμφέροντα του Μ. Αντώνιου, ενώ περίμενε τη δική του υπατεία το 32 π.Χ. Πιθανώς για να τιμήσει περαιτέρω τον θρίαμβό του, ο Σώσιος άρχισε επίσης να ανοικοδομεί τον ναό του Απόλλωνα στο Άρεως Πεδίον (Campus Martius), προσθέτοντας ένα κέδρινο άγαλμα του Απόλλωνα, το οποίο λεηλάτησε από τη Σελεύκεια της Κιλικίας, όταν ήταν κυβερνήτης. [ 13 ]

Υπατεία και Εμφύλιος Πόλεμος

Χάλκινο νόμισμα που κόπηκε υπό την εξουσία του Σώσιου στη Ζάκυνθο, 32 π.Χ. Η εμπρόσθια όψη δείχνει ένα κεφάλι του Ποσειδώνα (Neptunus). H πίσω όψη έχει δελφίνι και τρίαινα, επιγρ. G. SOSIUS CO[Ν]S., poy παραπέμπει στην υπατεία του εκείνη τη χρονιά. 2,22 γραμ., 16 χλστ.

Ο Γάιος Σώσιος ανέλαβε την υπατεία το 32 π.Χ., ακριβώς τη στιγμή που η Δεύτερη Τριανδρία, η οποία κυβερνούσε τη Ρώμη την τελευταία δεκαετία, επρόκειτο να λήξει νομικά, και οι σχέσεις μεταξύ των τριών ανδρών Αντώνιου και Οκταβιανού κατέρρευσαν.[1] Ο Σώσιος και ο συνάδελφός του στο αξίωμα, Γναίος Δομίτιος Αηνόβαρβος, ήταν και οι δύο οπαδοί του Αντώνιου. Έφεραν από αυτόν ένα αίτημα, που ζητούσε την επίσημη επικύρωση των επιχορηγήσεων γης στα ανατολικά για τα παιδιά του με τη βασίλισσα Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου, τις λεγόμενες Δωρεές της Αλεξάνδρειας,[1] καθώς και μία πρόταση για τους τρεις άνδρες να παραιτηθούν από τις δικτατορικές τους εξουσίες.[1] Οι ύπατοι δεν δημοσίευσαν ποτέ το αίτημα, ωστόσο, καθώς προφανώς φοβήθηκαν ότι οι δωρεές θα ήταν αντιδημοφιλείς, και ο Οκταβιανός τους πίεσε επίσης να λογοκρίνουν οποιοδήποτε περιεχόμενο δεν ήταν ευνοϊκό για τον ίδιο.[1] Αντίθετα, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Σώσιος ανέλαβε την ηγεσία με μία ομιλία στη Σύγκλητο, στην οποία επαίνεσε τον Αντώνιο και κατήγγειλε ανοιχτά τον Οκταβιανό.[1] Εισήγαγε επίσης μία επίσημη πρόταση εναντίον του τελευταίου, αλλά αυτό τέθηκε αμέσως σε βέτο από έναν τριβούνο των πληβείων.[1] Σε απάντηση, ο Οκταβιανός συγκάλεσε εκ νέου τη Σύγκλητο με ένοπλους άνδρες έξω από το κτήριο, κατήγγειλε τον Σώσιο και τον Αντώνιο, και υποσχέθηκε να προσκομίσει στοιχεία που θα ενοχοποιούσαν τους τελευταίους.[1] Οι ύπατοι και άλλοι συμπαθείς με τον Αντώνιο συγκλητικοί έφυγαν από την πόλη, για να ενωθούν με τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα Ζ΄ στην Έφεσο, δημιουργώντας ουσιαστικά τη δική τους αυτοσχέδια Σύγκλητο, σε αντίθεση με εκείνη της Ρώμης.[1] Πίσω στην πρωτεύουσα, του Σώσιο, του Δομίτιο και του Aντώνιου αφαιρέθηκαν αμέσως τα αξιώματά τους, και ο πόλεμος κηρύχθηκε στην Αίγυπτο της Κλεοπάτρας Ζ΄.[1]

Ο Σώσιος ήταν ένας από τους επικεφαλής υποδιοικητές του Αντώνιου στον πόλεμο που ακολούθησε, και ένας από τους λίγους γνωστούς συγκλητικούς υπατικού βαθμού, που παρέμεινε πιστός, καθώς η μερίδα του Αντώνιου γινόταν όλο και πιο επισφαλής. Το καλοκαίρι του 31 π.Χ., ο Σώσιος, υπό το κάλυμμα της ομίχλης, κατατρόπωσε μία μοίρα του στόλου του Οκταβιανού με επικεφαλής τον Λεύκιο Τάριο Ρούφο, αλλά στη συνέχεια ανατράπηκε από εχθρικές ενισχύσεις υπό τον Μάρκο Βιψάνιο Αγρίππα, που του κόστισε τη νίκη και τη ζωή τού συμμάχου του, τού βασιλιά Ταρκονδιμότου της Κιλικίας. [ 24 ] Διοικούσε την αριστερή πτέρυγα του στόλου του Αντώνιου στην ήττα στο Άκτιο , μετά τη ναυμαχία ο Μ. Αντώνιος και η Κλεοπάτρα Ζ΄ τράπηκαν σε φυγή, και αυτοκτόνησαν. Ο Σώσιος επέζησε της ήττας, και πέρασε χρόνο κρυμμένος, αλλά τελικά εντοπίστηκε, και οδηγήθηκε ενώπιον του Οκταβιανού, ο οποίος τον συγχώρεσε με τη μεσολάβηση ενός από τους δικούς του ναύαρχους στο Άκτιο, του Λεύκιου Αρούντιου. Ο ιστορικός Ρόναλντ Σάυμ ωστόσο έχει υποθέσει, ότι ο Σώσιος θα μπορούσε αντ' αυτού να προδώσει τον στόλο του Αντώνιου, και ότι «ο κίνδυνος και η διάσωσή του [τού Σώσιου] μπορεί να είχαν οργανωθεί έντεχνα», για να διαφημίσει την επιείκεια του Οκταβιανού.

Μετέπειτα ζωή

Ο Σώσιος δεν είναι γνωστό ότι είχε αναλάβει περαιτέρω στρατιωτική θητεία στη ζωή του μετά το Άκτιον. Επέστρεψε στη Ρώμη και ολοκλήρωσε την ανοικοδόμηση του ναού του Απόλλωνα, που έγινε γνωστός ως Απόλλωνα Σωσιανός από αυτόν. Σύμφωνα με τον κλασικιστή Mάικλ Γκραντ, ο Σώσιος συσσώρευσε σημαντικό πλούτο ως επιτυχημένος χρηματοδότης. Ο Οκταβιανός, που αργότερα μετονομάστηκε σε Αυτοκράτορα Αύγουστο, αποκατέστησε πλήρως τον Σώσιο, και του έδωσε μία θέση στο αυτοκρατορικό καθεστώς, διορίζοντας τον έναν από τους δεκαπέντε άνδρες των ιερών πράξεων (quindecimviri sacris faciundis) που επέβλεπαν τους Εποχικούς Αγώνες (Lundi Saecular) το 17 .Χ. [ 31 ] Ο Σώσιος εμφανίζεται ξανά στην ιστορία μόνο ως παρευρισκόμενος στη δίωξη ενός διδασκάλου της ρητορικής, που ονομάζεται Κόρβος, ένα γεγονός που χρονολογείται από τον Φρέντερικ Κράμερ στο 6 μ.Χ. 6.

Ο Γάιος Σώσιος δεν είναι γνωστό ότι είχε γιους. Μαρτυρείται τουλάχιστον μία κόρη, η Σωσία, η οποία παντρεύτηκε τον Σέξτο Νόνιο Κουινκτιλιανό, ύπατο το 8 μ.Χ. 8. Πιθανώς δεύτερη κόρη ήταν η Σωσία Γάλλα, σύζυγος του υπάτου Γάιου Σίλιου.

Αναφορές

• Bowman, Alan K., επιμ. (1996). The Cambridge Ancient History X: The Augustan Empire, 43 B.C.–A.D. 69 (2nd έκδοση). Cambridge University Press. ISBN 0-521-26430-8. 
• Broughton, T. Robert S. (1952). The Magistrates of the Roman Republic Volume II: 99 B.C.–31 B.C. New York: American Philological Association. 
• Burnett, Andrew· Michel Amandry (1992). Roman Provincial Coinage volume I: From the death of Caesar to the death of Vitellius (44 BC–AD 69); Part I: Introduction and Catalogue. London: British Museum Press. ISBN 0-7141-0871-5. 
• Cramer, Frederick H. (1945). «Bookburning and Censorship in Ancient Rome: A Chapter from the History of Freedom of Speech». Journal of the History of Ideas 6 (2): 157–196. doi:10.2307/2707362. https://archive.org/details/sim_journal-of-the-history-of-ideas_1945-04_6_2/page/n28. 
• Grant, Michael (1969) [1946]. From Imperium to Auctoritas: A Historical Study of Aes Coinage in the Roman Empire, 49 B.C.–A.D. 14. Cambridge University Press. ISBN 0-521-07457-6. 
• Gray, E.W. (1975). «The crisis in Rome at the beginning of 32 B.C.». The Proceedings of the African Classical Associations 13: 15–29. ISSN 0555-3059. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 August 2019. https://web.archive.org/web/20190803102503/http://www.casa-kvsa.org.za/Vol-13-1975.pdf. 
• Lange, Carsten Hjort (2009). Res Publica Constituta: Actium, Apollo and the Accomplishment of the Triumviral Assignment. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-17501-3. 
• Reinhold, Meyer (1988). From Republic to Principate: An Historical Commentary on Cassius Dio's Roman History Books 49–52 (36–29 B.C.). Atlanta, GA: Scholars Press. ISBN 1-55540-112-0. 
• Shipley, Frederick W. (1930). «C. Sosius: His Coins, his Triumph and his Temple of Apollo». Language and Literature. New series 3: 73–87. ISSN 0963-9470. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 August 2021. https://web.archive.org/web/20210814034146/https://tpsalomonreinach.mom.fr/Reinach/MOM_TP_071849/MOM_TP_071849_0001/PDF/MOM_TP_071849_0001.pdf. 
• Syme, Ronald (1939). The Roman Revolution. Oxford: Clarendon Press. 
• Wiseman, T.P. (1971). New Men in the Roman Senate 139 B.C.–A.D. 14. Oxford University Press. ISBN 0-19-814713-9.