Γάιος Λικίνιος Μουκιανός
| Γάιος Λικίνιος Μουκιανός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1ος αιώνας |
| Θάνατος | 1ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας πολιτικός ιστορικός στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | legatus legionis |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός Πραίτορας (Δεκαετία του 50)[1] legatus Augusti pro praetore Lyciae et Pamphyliae (Δεκαετία του 60 – 64)[1] consul suffectus (Ιουλίου 64)[1] legatus Augusti pro praetore Syriae (67–69)[1] consul suffectus (Ιουλίου 70 – Αύγουστος 70)[1] consul suffectus (Μαΐου 72 – Ιουνίου 72)[1] d:Q127541660[1] |
Ο Γάιος Λικίνιος Μουκιανός, λατιν: Gaius Licinius Mucianus (1ος αι. μ.Χ.) ήταν Ρωμαίος στρατηγός, πολιτικός και συγγραφέας. Θεωρείται ότι έπαιξε ρόλο στο παρασκήνιο της ανόδου του Βεσπασιανού στον θρόνο.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομά του δείχνει ότι είχε περάσει μέσω υιοθεσίας από το γένος των Μουκίων στο γένος των Λικινίων. [2] Ο Μουκιανός στάλθηκε από τον Κλαύδιο στην Αρμενία με τον Γναίο Δομίτιο Κορβούλωνα. Ήταν αντικαταστάτης ύπατος κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέρωνα, πιθανότατα το έτος 63 ή 64.
Ο Μουκιανός υπηρέτησε ως κυβερνήτης της Συρίας το 67 μ.Χ. Εκεί συνάντησε τον μελλοντικό αυτοκράτορα Βεσπασιανό, ο οποίος είχε σταλεί στην Ιουδαία το 66 μ.Χ. για να καταστείλει την εξέγερση των Εβραίων. Οι δυο τους αρχικά είχαν κακές σχέσεις, αλλά η διαμάχη λύθηκε στις αρχές του '69. Εκείνο το έτος, ο Αυτοκράτορας Γάλβας εκθρονίστηκε από τον Όθωνα. Ο Μουκιανός και ο Βεσπασιανός ορκίστηκαν πίστη στον Όθωνα, ο οποίος με τη σειρά του ανατράπηκε από τον Βιτέλλιο. Τον Μάιο ή τον Ιούνιο του 69 οι διοικητές πραγματοποίησαν συνάντηση στο Όρος Κάρμηλος, και ο Μουκιανός έπεισε τον Βεσπασιανό να πάρει τα όπλα εναντίον του νέου Αυτοκράτορα.
Σε ένα μεταγενέστερο πολεμικό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο στη Βηρυττό, συμφωνήθηκε ότι ο Βεσπασιανός έπρεπε να παραμείνει για να διευθετήσει τις υποθέσεις στην Ανατολή, ενώ ο Μουκιανός βάδισε προς την Ιταλία, με στρατό που αποτελούνταν από τη Λεγεώνα VI Ferrata και 2.600 άνδρες από καθεμία από τις άλλες πέντε λεγεώνες της Συρίας και της Ιουδαίας. Ο Μουκιανός ανέμενε να συμπληρώσει αυτή τη σχετικά μικρή δύναμη, πρώτα από τις λεγεώνες που στάθμευαν στα Βαλκάνια και στη συνέχεια από τους αντιφρονούντες πρώην πραιτοριανούς που είχαν υποστηρίξει τον Όθωνα, πριν αντιμετωπίσει τον στρατό που είχε στείλει ο Βιτέλλιος στη βόρεια Ιταλία. Ωστόσο, ο Μάρκος Αντώνιος Πρίμος, ο οποίος είχε ταυτόχρονα επαναστατήσει εναντίον του Βιτέλλιου, έφτασε στην Ιταλία πριν από τον Μουκιανό, και νίκησε τις εχθρικές δυνάμεις που ήταν παραταγμένες εκεί. Η μεγάλης κλίμακας απομάκρυνση στρατευμάτων από τον Πρίμο άφησε τη Μοισία ευάλωτη, και ο Μουκιανός αναγκάστηκε να υπερασπιστεί την επαρχία από την εισβολή των Δακών. Ο Μουκιανός έφτασε στη Ρώμη την επόμενη ημέρα από τον θάνατο του Βιτέλλιου, και κυβέρνησε την πόλη μέχρι την άφιξη του Βεσπασιανού, αν και οι υποθέσεις βρίσκονταν κατ' όνομα στα χέρια του γιου του Βεσπασιανού, Δομιτιανού.
Ο Μουκιανός δεν αμφιταλαντεύτηκε ποτέ στην αφοσίωσή του στον Βεσπασιανό, του οποίου την εύνοια διατήρησε παρά την αλαζονεία εκείνου. [2] Αναφέρεται στα αρχεία των αδελφών των αγρών (fratres arvales) το έτος 70. Ο Μουκιανός μπορεί να έγινε δεκτός μετά την είσοδο του Βεσπασιανού στη Ρώμη, αν και ο Ρόναλντ Σάυμ παραδέχεται, ότι μπορεί να είχε υιοθετηθεί ερήμην (in absentia) από τον Γάλβα. Διορίστηκε αντικαταστάτης ύπατος για τρίτη φορά το 72. Καθώς δεν γίνεται καμία αναφορά στον Μουκιανό κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού Τίτου ή τού Δομιτιανού, πιθανότατα απεβίωσε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βεσπασιανού. Ο Σάυμ πιστεύει ότι το τέλος του συνέβη πριν από το 78.
Χαρακτήρας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τάκιτος περιγράφει τον χαρακτήρα του Μουκιανού ως εξής: [3]
Έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έξυπνος συγγραφέας και ιστορικός, ο Μουκιανός συνέλεξε τους λόγους και τις επιστολές των Ρωμαίων της παλαιότερης Δημοκρατικής περιόδου, πιθανώς συμπεριλαμβανομένου ενός συνόλου (corpus) πρακτικών της Συγκλήτου [2] (res gesta Senatus). Ήταν επίσης ο συγγραφέας ενός απομνημονεύματος, που ασχολούνταν κυρίως με τη φυσική ιστορία και τη γεωγραφία της Ανατολής, ένα κείμενο που συχνά αναφέρεται από τον Πλίνιο [2] ως πηγή θαυματουργών γεγονότων. [4]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Bernard Rémy: «Les carrières sénatoriales dans les provinces romaines d'Anatolie au Haut-Empire» (Γαλλικά) IFEA. Κωνσταντινούπολη, Παρίσι. 1989. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2025. σελ. 286. ISBN-10 2-906059-04-X.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3
Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Mucianus, Licinius» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 18 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 954
- ↑ Tacitus, Publius (25 Ιουνίου 2009). The Histories. Penguin. σελ. 9. ISBN 978-0-140-44964-8.
- ↑ See George Williamson (2005). «Mucianus and a Touch of the Miraculous: Pilgrimage and Tourism in Roman Asia Minor». Στο: Jaś Elsner, επιμ. Pilgrimage in Graeco-Roman and Early Christian Antiquity: Seeing the Gods. Oxford: Oxford University Press.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Brunn, L. (1870). Gaius Licinius Mucianus. Leipzig.