Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γάιος Αντώνιος Υβρίδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γάιος Αντώνιος Υβρίδα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
C.Antonius M.f.M.n. Hybrida (Λατινικά)
Γέννηση2ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος1ος αιώνας π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναAntonia Hybrida Major[1][2][3]
Antonia Hybrida Minor[1][2][4]
ΓονείςΜάρκος Αντώνιος ο ρήτορας[1][2][5] και NN[6][1]
ΑδέλφιαΑντωνία (κόρη Μάρκου Αντώνιου Ρήτορα)[1][7][8]
Μάρκος Αντώνιος Κρητικός[1][2][9]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚήνσορας (42 π.Χ.)
Πραίτορας (66 π.Χ.)
τριβούνος των πληβείων (68 π.Χ.)
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[10]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (63 π.Χ.)[10]
proconsul prouinciae Macedoniae (62 π.Χ.–60 π.Χ.)

Ο Γάιος Αντώνιος Υβρίδας, λατινικά: Gaius Antonius Hybrida (άκμασε τον 1ο αι. π.Χ.) ήταν πολιτικός της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ήταν ο δεύτερος γιος του Mάρκου Αντώνιου και αδελφός του Mάρκου Αντώνιου Κρητικού. Η μητέρα του είναι άγνωστη. Ήταν επίσης ο θείος του φημισμένου Mάρκου Αντώνιου ενός της Τριανδρίας. Είχε δύο παιδιά, την Aντωνία Υβρίδα την Πρεσβύτερη και την Aντωνία Υβρίδα τη Νεότερη.

Η καριέρα του Υβρίδα ξεκίνησε υπό τον Λεύκιο Κορνήλιο Σύλλα, τον οποίο συνόδευσε στην Ελλάδα είτε ως τριβούνος του στρατού είτε ως λεγάτος. Αργότερα, το 63 π.Χ., εξελέγη για να υπηρετήσει ως ύπατος [α] της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας δίπλα στον Μάρκο Τύλλιο Κικέρωνα. Οι δύο τους έκλεισαν μία συμφωνία, που ουσιαστικά επέτρεψε στον Κικέρωνα να κυβερνήσει ως μοναδικός ύπατος, με αντάλλαγμα ο Υβρίδα να λάβει την κυβέρνηση (να γίνει ανθύπατος) της Μακεδονίας στο τέλος της θητείας του. Την ίδια χρονιά, ο Υβρίδα συμμετείχε στην καταστολή της συνωμοσίας του Κατιλίνα, μια συνωμοσία για την ανατροπή του κράτους, με επικεφαλής τον Λεύκιο Σέργιο Κατιλίνα, και η οποία κορυφώθηκε σε μια μάχη της Πιστόρια και το τέλος τού Κατιλίνα. Μετά την υπατεία του, στον Υβρίδα παραχωρήθηκε η Μακεδονία, όπως είχε συμφωνηθεί. Εδώ, ο Υβρίδας έκανε κατάχρηση της εξουσίας του για να ληστέψει τους επαρχιώτες, και εισέβαλε στα γειτονικά εδάφη της Μοισίας. Οι επιδρομές του προκάλεσαν δύο ξεχωριστές επιθέσεις από τους ιθαγενείς, που ανάγκασαν επιτυχώς τον Υβρίδα να φύγει από τα εδάφη τους, χωρίς κάποιο λάφυρο.

Το 60 π.Χ. ο Υβρίδα απομακρύνθηκε αθόρυβα από τη θέση του κυβερνήτη της Μακεδονίας, και αντικαταστάθηκε από τον Γάιο Οκτάβιο. Τον επόμενο χρόνο διώχθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Λικίνιο Κράσσο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο Υβρίδα αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο, και εξορίστηκε στο νησί της Κεφαλληνίας. Κάπου το 47, ο Υβρίδα ανακλήθηκε από την εκδίωξή του από τον Καίσαρα. Το 45 έκανε τον εαυτό του υποψήφιο για τη θέση του τιμητή [β], που τελικά απέτυχε. Η τελευταία αναφορά στον Υβρίδα προέρχεται από τον Κικέρωνα το 44, όταν ο Mάρκος Αντώνιος χώρισε την κόρη του Υβρίδα, την Aντωνία Υβρίδα τη νεότερη.

Ο Υβρίδα ήταν ο νεότερος από τους δύο γιους του Mάρκου Αντώνιου Οράτορα. Αδελφός του ήταν ο Μάρκος Αντώνιος Κρητικός. [13] Είχε επίσης μία αδελφή, την Αντωνία. [14] [15] Ήταν επίσης θείος και πεθερός του Mάρκου Αντωνίου ενός της Τριανδρίας. [13] [16] Ο Υβρίδα είχε δύο κόρες, [17] την Aντωνία Υβρίδα την Πρεσβύτερη, που παντρεύτηκε τον Ρωμαίο τριβούνο Λεύκιο Κανίνιο Γάλλο [17] και την Aντωνία Υβρίδα τη νεότερη, που παντρεύτηκε τον εκ πατρός εξάδελφό της Mάρκο Αντώνιο ως η 2η σύζυγός του. [17] Από τις κόρες του, είχε τουλάχιστον δύο εγγόνια: τον Λεύκιο Κανίνιο Γάλλο της Aντωνίας της Πρεσβύτερης, και την Aντωνία της Αντωνίας της Νεότερης. [17]

  1. The highest elected office in Rome.[11]
  2. The censors were responsible for reviewing the list of Senators, taking census information and maintaining public morality.[12]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 www.strachan.dk/family/antonius.htm.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1969. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4341. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4110. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. 5,0 5,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1705. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. 6,0 6,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  7. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1969. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  8. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4095. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  9. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2077. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  10. 10,0 10,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  11. Brucia, Margaret· Daugherty, Gregory (2007). To be a Roman: Topics in Roman Culture. Bolchazy-Carducci Publishers. σελ. 80. ISBN 978-0-86516-633-2. 
  12. Rosenstein, Nathan· Morstein-Marx, Robert (2011). A Companion to the Roman Republic. John Wiley & Sons. σελ. 264. ISBN 978-1-4443-5720-2. 
  13. 13,0 13,1 Biographical Dictionary, Volume 3. Longman. 1843. σελ. 98. Caius Antonius Hybrida. 
  14. Lightman, Marjorie· Lightman, Benjamin (2008). A to Z of ancient Greek and Roman women (Revised έκδοση). New York: Facts On File. σελ. 24. ISBN 978-0-8160-6710-7. 
  15. Smith, William, επιμ. (1867). A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology. σελ. 209. 
  16. Fields, Nic (2010). Warlords of Republican Rome: Caesar Against Pompey. Casemate Publishers. σελ. 75. ISBN 978-1-935149-06-4. 
  17. 17,0 17,1 17,2 17,3 Biographical Dictionary, Volume 3. Longman. 1843. σελίδες 78–79.