Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα
| Ίδρυση | 1884 |
|---|---|
| Κατάργηση | 1984 |
| Χώρος διεξαγωγής | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Αριθμός ομάδων | 4 |
| Τρέχων κάτοχος |  Βόρεια Ιρλανδία (1983-84) |
| Περισ. κατακτήσεις |  Αγγλία (54 τίτλοι) |
Το Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα (αγγλικά: British Home Championship, επίσης γνωστό ως Διεθνές Εσωτερικό Πρωτάθλημα, Εσωτερικά Διεθνή, Βρετανικό Πρωτάθλημα και Πρωτάθλημα Βρετανικών Νήσων) ήταν ετήσια ποδοσφαιρική διοργάνωση στην οποία λάμβαναν μέρος οι τέσσερις εθνικές ομάδες του Ηνωμένου Βασιλείου: την Αγγλία, τη Σκωτία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία (η τελευταία συμμετείχε ως Ιρλανδία κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της διοργάνωσης). Με εναρκτήριο έτος τη σεζόν 1883–84, αποτελεί την αρχαιότερη διεθνή ποδοσφαιρική διοργάνωση και διεξαγόταν μέχρι τη σεζόν 1983–84, όταν και καταργήθηκε έπειτα από ιστορία 100 ετών.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1880, η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξανόταν και οι τέσσερις εθνικές ποδοσφαιρικές ομάδες του έδιναν μεταξύ τους φιλικές αναμετρήσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με σχεδόν κάθε εθνική ομάδα να αγωνίζεται απέναντι στο σύνολο των υπολοίπων σε ετήσια βάση. Εκείνη την περίοδο, οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίας της κάθε Home Nation (η The Football Association (Αγγλία), η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Σκωτίας, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ουαλίας και η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ιρλανδίας) είχαν ελαφρώς διαφορετικούς κανονισμούς ποδοσφαίρου η καθεμία, ενώ στις μεταξύ τους αναμετρήσεις χρησιμοποιούνταν οι κανονισμοί της γηπεδούχου. Παρά το γεγονός ότι η λύση αυτή ήταν εφαρμόσιμη, ήταν κάθε άλλο παρά ιδεατή. Προς την αντιμετώπιση αυτού, οι τέσσερις ομοσπονδίες συναντήθηκαν στο Μάντσεστερ στις 6 Δεκεμβρίου 1882 και συμφώνησαν στην υιοθέτηση ενιαίων κανονισμών εφαρμοζόμενων σε όλες, ανεξαιρέτως, τις αναμετρήσεις. Ίδρυσαν, επίσης, το International Football Association Board (IFAB) το οποίο θα ενέκρινε τις αλλαγές στους κανονισμούς (ρόλο τον οποίον και διατελεί έως και σήμερα).
Οι νέοι κανονισμοί σήμαιναν ότι, πλέον, ήταν δυνατή η δημιουργία διεθνών διοργανώσεων. Ως αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια της ίδιας αυτής συνάντησης, οι ομοσπονδίες έδωσαν επίσημο χαρακτήρα στην ετήσια αυτή σειρά φιλικών αναμετρήσεων, δίνοντας τη γέννηση στο Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα, το οποίο και ήταν η πρώτη, ιστορικά, επίσημη διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση.
Το Πρωτάθλημα λάμβανε χώρα κάθε ποδοσφαιρική σεζόν, με εκκίνηση τη σεζόν 1883–84 (με την πρώτη αναμέτρηση μεταξύ της, μετέπειτα νικήτριας, Σκωτίας και Ιρλανδίας να λήγει με την εκτός έδρας επικράτηση της πρώτης με σκορ 5–0 στις 24 Ιανουαρίου 1884). Οι ημερομηνίες διεξαγωγής των αναμετρήσεων διέφεραν, ωστόσο συνήθως τοποθετούνταν κατά το τέλος της σεζόν (σε ορισμένες περιπτώσεις ολόκληρη η διοργάνωση λάμβανε χώρα σε διάστημα λίγων ημερών προς το τέλος της σεζόν), με εξαίρεση την περίοδο μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, όταν και ορισμένες αναμετρήσεις έλαβαν χώρα την περίοδο πριν των Χριστουγέννων. Η δημιουργία και η άνοδος άλλων διεθνών διοργανώσεων, και ειδικότερα το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, είχε ως άμεση συνέπεια το Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα να χάσει μεγάλο μέρος της σημασίας του με την πάροδο των ετών.
Ωστόσο, οι νέες αυτές διεθνείς διοργανώσεις είχαν, επίσης, ως αποτέλεσμα ότι το Πρωτάθλημα έλαβε επιπλέον σημασία ορισμένες χρονιές. Τα πρωταθλήματα των σεζόν 1949–50 και 1953–54 αναβαθμίστηκαν σε προκριματικές φάσεις ενόψει των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 1950 και του 1954 αντιστοίχως, ενώ τα αποτελέσματα των εκδόσεων του Πρωταθλήματος των σεζόν 1966–67 και 1967–68 χρησιμοποιήθηκαν για την πρόκριση στη δεύτερη προκριματική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1968.
Το Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα καταργήθηκε μετά τη σεζόν 1983–84. Υπήρχε μια σειρά λόγων πίσω από την κατάργηση της διοργάνωσης, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι, πλέον, υφίσταντο μεγαλύτερης σημασίας διεθνείς διοργανώσεις όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, η μικρή προσέλευση του κοινού με εξαίρεση τις αναμετρήσεις μεταξύ της Σκωτίας και της Αγγλίας, η αδυναμία εύρεσης ημερομηνιών για τη διεξαγωγή των αναμετρήσεων, η άνοδος του χουλιγκανισμού, οι Ταραχές στη Βόρεια Ιρλανδία (οι εμφύλιες ταραχές οδήγησαν στην αναστολή της εκδοχής της διοργάνωσης για τη σεζόν 1980–81), καθώς και η επιθυμία της Αγγλίας να αγωνίζεται απέναντι σε 'ισχυρότερους' αντιπάλους. Η τύχη της διοργάνωσης αποφασίστηκε όταν η (Αγγλική) Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ακολουθούμενη λίγο αργότερα από τη Σκωτσέζικη Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, γνωστοποίησε το 1983 ότι δεν θα συμμετείχε ξανά στο Πρωτάθλημα μετά τη σεζόν 1983–84. Το τρόπαιο του Βρετανικού Εσωτερικού Πρωταθλήματος παραμένει στην κατοχή της Ιρλανδικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, ενώ, ως αποτέλεσμα, η Βόρεια Ιρλανδία είναι μέχρι σήμερα η πρωταθλήτρια της Βρετανίας.
Το Πρωτάθλημα αντικαταστάθηκε από το μικρότερης σημασίας Rous Cup, στο οποίο αγωνίζονταν, μόνον, η Αγγλία και η Σκωτία και, κατά τα ύστερα χρόνια, μία προσκεκλημένη ομάδα από τη Νότια Αμερική. Η διοργάνωση αυτή, ωστόσο, δεν κράτησε παρά μονάχα πέντε χρόνια προτού καταργηθεί.
Έκτοτε, έχουν υπάρξει, κατά καιρούς, διάφορες προτάσεις ανασύστασης του Βρετανικού Εσωτερικού Πρωταθλήματος, με τα σημαντικότερα επιχειρήματα να είναι η αυξανόμενη προσέλευση σε ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις, καθώς και η σημαντική μείωση της ποδοσφαιρικής βίας. Οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Ιρλανδίας αντιμετωπίζουν θετικά την ιδέα αυτή, ωστόσο η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αγγλίας εμφανίζεται λιγότερο θετική, θεωρώντας ότι υπάρχει συμφωνία, μεν, στη βάση, ωστόσο, το γεγονός της αδυναμίας εύρεσης ημερομηνιών διεξαγωγής των αναμετρήσεων καθιστά το εγχείρημα της αναβίωσης ιδιαιτέρως δύσκολο.
Ως εκ τούτου, η Σκωτσέζικη Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η Ουαλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και η Ιρλανδική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, μαζί με την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ιρλανδίας της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, προχώρησαν τις διαδικασίες για τη διεξαγωγή διοργάνωσης με σχεδιασμό ανάλογο αυτού του Βρετανικού Εσωτερικού Πρωταθλήματος. Το 4 Associations' Tournament, στο οποίο συμμετείχαν η Σκωτία, η Ουαλία, η Βόρεια Ιρλανδία και το Έιρε, δημιουργήθηκε το 2011. Καταργήθηκε, ωστόσο, έπειτα από μόλις μία σεζόν, λόγω της μικρής προσέλευσης του φίλαθλου κοινού.[1]
Καταστατικό και κανονισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κάθε εθνική ομάδα αντιμετώπιζε από μία φορά τις υπόλοιπες τρεις (κάτι που μεταφραζόταν στον αριθμό των τριών αναμετρήσεων ανά ομάδα και έξι στο σύνολο). Γενικότερα, οι ομάδες έδιναν είτε μία είτε δύο αναμετρήσεις εντός έδρας και τις υπόλοιπες εκτός, με το εντός έδρας πλεονέκτημα μεταξύ δύο ομάδων να αλλάζει από τη μία στην άλλη σεζόν (έτσι, εφόσον η Αγγλία φιλοξενούσε τη Σκωτία τη μία σεζόν, την αμέσως επόμενη την αντιμετώπιζε εκτός έδρας).
Η κάθε ομάδα λάμβανε δύο βαθμούς για την κάθε νίκη, έναν για την ισοπαλία και κανέναν για την ήττα. Με βάση τους βαθμούς αυτούς, μία κατάταξη πρωταθλήματος δημιουργούνταν και όποια εθνική ομάδα βρισκόταν στην κορυφή αυτής στο τέλος της διοργάνωσης, αναδεικνυόταν πρωταθλήτρια. Εφόσον δύο ή περισσότερες ομάδες ισοβαθμούσαν, η θέση τους στην κατάταξη του πρωταθλήματος μοιραζόταν (κάτι που ίσχυε και για το ίδιο το Πρωτάθλημα, εφόσον ένα τέτοιο σενάριο συνέβαινε με ομάδες που βρίσκονταν στην κορυφή). Το 1956, και οι τέσσερις ομάδες ολοκλήρωσαν τη διοργάνωση με τον ίδιο αριθμό συγκομιδής βαθμών, με αποτέλεσμα, για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής, να μοιραστούν και οι τέσσερις τον τίτλο της πρωταθλήτριας. Μετά τη σεζόν 1978–79 του Πρωταθλήματος, ωστόσο, υιοθετήθηκε ο υπολογισμός της διαφοράς τερμάτων (τα τέρματα που έχουν επιτευχθεί, μείον αυτά που έχουν δεχθεί) προκειμένου να επιλύονται τα ζητήματα ισοβαθμίας. Εφόσον η διαφορά τερμάτων δεν ήταν από μόνη της ικανή να διαχωρίσει δύο ομάδες, τότε, λαμβάνονταν υπόψη το σύνολο τερμάτων που είχαν επιτευχθεί.
Σημαντικά γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1902: Τραγωδία στο Άιμπροξ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αναμέτρηση μεταξύ της Σκωτίας και της Αγγλίας η οποία διεξήχθη στις 5 Απριλίου 1902 έμεινε γνωστή ως η Τραγωδία του Άιμπροξ του 1902. Η αναμέτρηση διεξήχθη στο Άιμπροξ Παρκ (σημερινό Άιμπροξ Στέιντιουμ) στη Γλασκώβη. Στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, ένα τμήμα του εξώστη στην ασφυκτικά γεμάτη West Stand κατέρρευσε, σκοτώνοντας 26 άτομα και τραυματίζοντας άνω των 500. Το παιχνίδι διεκόπη, ωστόσο ξεκίνησε εκ νέου έπειτα από 20 λεπτά, με την πλειοψηφία των φιλάθλων που βρίσκονταν στο γήπεδο να μην γνωρίζει τί είχε συμβεί. Η αναμέτρηση κρίθηκε αργότερα ως άκυρη και διεξήχθη εκ νέου στο Βίλα Παρκ του Μπέρμιγχαμ.
1950: Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα του 1950 χρησιμοποιήθηκε ως προκριματική φάση ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1950, με τις ομάδες που τερμάτισαν στην πρώτη και δεύτερη θέση να λαμβάνουν την πρόκριση για την τελική φάση της διοργάνωσης. Η Αγγλία και η Σκωτία κατέκτησαν τις δύο πρώτες θέσεις και την πρόκριση για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με μία αναμέτρηση να υπολείπεται, όταν η Σκωτσέζικη Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ανακοίνωσε ότι θα αγωνιζόταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 μονάχα εφόσον αναδεικνυόταν πρωταθλήτρια Βρετανίας. Η Σκωτία υποδέχθηκε την Αγγλία στο Χάμπντεν Παρκ στις 15 Απριλίου στην τελευταία αναμέτρηση της διοργάνωσης, όπου και ηττήθηκε με σκορ 1–0 από τέρμα του παίκτη της Τσέλσι, Ρόι Μπέντλεϊ. Η Σκωτία τερμάτισε στη δεύτερη θέση, κι ως εκ τούτου αποσύρθηκε από αυτή που θα ήταν και η πρώτη της συμμετοχή σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.
1967: η Σκωτία αναδεικνύεται 'Ανεπίσημη Πρωταθλήτρια Κόσμου'[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σεζόν 1966–67 του Βρετανικού Εσωτερικού Πρωταθλήματος ήταν η πρώτη μετά τη νίκη της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966. Όπως ήταν λογικό, η Αγγλία θεωρείτο φαβορί για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Τελικώς, το αποτέλεσμα ολόκληρης της σεζόν του Πρωταθλήματος εναπόκειτο στην τελευταία αναμέτρηση: Αγγλία εναντίον Σκωτίας στο Στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου στις 15 Απριλίου. Εφόσον η Αγγλία νικούσε ή έφερνε ισοπαλία, τότε θα κατακτούσε το Πρωτάθλημα. Εφόσον η Σκωτία νικούσε, τότε θα ήταν αυτή η νικήτρια. Η Σκωτία επικράτησε της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας με σκορ 3–2. Η αναμέτρηση ακολουθήθηκε από μια μεγάλης κλίμακας, σχετικά ειρηνική ωστόσο, είσοδο στον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντων Σκωτσέζων φιλάθλων, οι οποίοι βιαστικά ανακήρυξαν τη Σκωτία ως την 'Παγκόσμια Πρωταθλήτρια', καθώς η αναμέτρηση αυτή ήταν η πρώτη ήττα της Αγγλίας έπειτα από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το αστείο αυτό των Σκωτσέζων, τελικώς, οδήγησε στη δημιουργία του Ανεπίσημου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου.
1977: εισβολή στον αγωνιστικό χώρο του Γουέμπλεϊ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για ακόμη μία φορά, τη σεζόν 1976–77, το Πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε με αναμέτρηση μεταξύ της Αγγλίας και της Σκωτίας στο Γουέμπλεϊ στις 4 Ιουνίου. Η Σκωτία επικράτησε στη συγκεκριμένη αναμέτρηση με σκορ 2–1, αναδεικνυόμενη πρωταθλήτρια. όπως και το 1967, ακολούθησε η εισβολή του αγωνιστικού χώρου από τους πανηγυρίζοντες Σκωτσέζους φιλάθλους, ωστόσο αυτή τη φορά σοβαρές ζημιές έλαβαν χώρα: ο αγωνιστικός χώρος ξεριζώθηκε ολοκληρωτικά (αν και αντικαταστάθηκε μετά την αναμέτρηση) και μεταφέρθηκε στη Σκωτία σε μικρά κομμάτια τα οποία μεταφυτεύτηκαν σε κήπους, μαζί με ένα από τα σπασμένα δοκάρια του γηπέδου.
1981: το ανολοκλήρωτο πρωτάθλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Ταραχές στη Βόρεια Ιρλανδία είχαν επηρεάσει και παλιότερα το Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα, με τα γεγονότα να έχουν πάρει τέτοια βίαιη τροπή στη Βόρεια Ιρλανδία που η εθνική ομάδα υποχρεώθηκε να δώσει το μεγαλύτερο μέρος των 'εντός έδρας' αναμετρήσεών της στο Λίβερπουλ ή τη Γλασκώβη. Το σύνολο της σεζόν 1980–81 του Πρωταθλήματος έλαβε χώρα τον Μάιο του 1981, όπου συνέπεσε με ένα ευρύ κύμα εμφύλιων ταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία στα πλαίσια της απεργίας πείνας στη Φυλακή Μέιζ. Οι δύο εντός έδρας αναμετρήσεις της Βόρειας Ιρλανδίας, απέναντι στην Αγγλία και την Ουαλία, δεν άλλαξαν τοποθεσία διεξαγωγής, ως εκ τούτου και οι δύο ομάδες αρνήθηκαν να μεταβούν στο Μπέλφαστ ενόψει των αναμετρήσεων. Καθώς δεν είχε ολοκληρωθεί το σύνολο των αναμετρήσεων, η διοργάνωση εκείνης της χρονιάς ανακηρύχτηκε ως άκυρη, με καμία ομάδα να αναδεικνύεται τελική νικήτρια. Αυτή ήταν η μοναδική φορά στην ιστορία του Πρωταθλήματος, με εξαίρεση τις περιόδους του Α΄ Παγκοσμίου Κυπέλλου και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου δεν υπήρξε νικητής.
Κατάλογος τροπαιούχων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Όταν οι ομάδες ισοβαθμούσαν μεταξύ τους, η σειρά κατάταξής τους ήταν σύμφωνα με τη διαφορά τερμάτων τους.
Σύνολο νικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 54 Αγγλία (συμπεριλαμβανομένων 20 με ισοβαθμία)
- 41 Σκωτία (συμπεριλαμβανομένων 17 με ισοβαθμία)
- 12 Ουαλία (συμπεριλαμβανομένων 5 με ισοβαθμία)
- 8 Ιρλανδία / Βόρεια Ιρλανδία (συμπεριλαμβανομένων 5 με ισοβαθμία)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ποδόσφαιρο στο Ηνωμένο Βασίλειο: αναμετρήσεις μεταξύ των εθνικών ομάδων του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1984
- Nations Cup
- Victory Shield
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 4 Associations Tournament Announced for Dublin 2011 Football Association of Ireland, 18 Σεπτεμβρίου 2008
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- RSSSF: Στατιστικά Βρετανικού Εσωτερικού Πρωταθλήματος
- England in the British Home Championship, England Football Online
- Northern Ireland Football Project BHC Resource
- Northern Ireland – British Champions, Our Wee Country
- Wembley 1977, BBC Scotland (απαιτεί τη χρήση του RealPlayer)