Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βουοντζίμιες Τσιμοσέβιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βουοντζίμιες Τσιμοσέβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Włodzimierz Cimoszewicz (Πολωνικά)
Γέννηση13  Σεπτεμβρίου 1950[1][2]
Βαρσοβία
ΚατοικίαΧαϊνούφκα[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
Θρησκείααθεϊσμός[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά[4]
Εκπαίδευσηδιδάκτωρ φιλοσοφίας
ΣπουδέςΝομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας (1968–1972)
Πανεπιστήμιο Κολούμπια
XIX Liceum Ogólnokształcące im. Powstańców Warszawy w Warszawie (έως 1968)[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[5]
διπλωμάτης
διδάσκων πανεπιστημίου
γεωργός
νομικός[6]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Βαρσοβίας (από 1972)
Πανεπιστήμιο του Μπιαουίστοκ (από 2006)
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΔημοκρατική Αριστερή Συμμαχία, Ενιαίο Εργατικό Κόμμα Πολωνίας και Σοσιαλδημοκρατία της Δημοκρατίας της Πολωνίας
Οικογένεια
ΤέκναTomasz Cimoszewicz
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρωθυπουργός της Πολωνίας (1996–1997)
Marshal of the Sejm (Ιανουάριος 2005 – Οκτώβριος 2005)
Minister of Foreign Affairs of Poland (2001–2005)
μέλος της Πολωνικής Δίαιτας (1989–2005)
Minister of Justice (1993–1995)
εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1992–1994)[7]
εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1995–1997)[7]
Ευρωβουλευτής (από 2019, Poland)[8]
μέλος του Σέιμ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας[2]
μέλος της Γερουσίας της Πολωνίας (2007–2015)
μέλος της Πολωνικής Δίαιτας (1991–1993, d:Q28675991)[9]
ΒραβεύσειςΠρόγραμμα Φουλμπράιτ[3]
Τάγμα του Λευκού Αστέρα της Εσθονίας 1ης τάξης (2002)[3]
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (1997)[3]
Ταξιάρχης του Τάγματος Ξίρκα (2002)[3]
Μεγαλόσταυρος του Ιππότη του Τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου (2004)[3]
Knight Grand Cross of the Order for Merits to Lithuania (2005)[3]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ηλίου του Περού (16  Απριλίου 2002)[3]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βουοντζίμιες Τσιμοσέβιτς (πολωνικά: Włodzimierz Cimoszewicz) (13 Σεπτεμβρίου 1950, Βαρσοβία) είναι Πολωνός αριστερός πολιτικός που υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός της Πολωνίας για ένα έτος από τις 7 Φεβρουαρίου 1996 έως τις 31 Οκτωβρίου 1997, αφού ηττήθηκε στις κοινοβουλευτικές εκλογές από την Εκλογική Δράση Αλληλεγγύης (ΕΔΕ).[10][11][12]

Ο Τσιμοσέβιτς ήταν μέλος της αριστερής Δημοκρατικής Αριστερής Συμμαχίας, Πρωθυπουργός της Πολωνίας από το 1996 έως τα τέλη του 1997, Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας στις κυβερνήσεις του Λέσεκ Μίλερ (2001-2004) και του Μάρεκ Μπέλκα (2004-2005), Διευθύνων του Σέιμ (κάτω βουλή του πολωνικού κοινοβουλίου) από τον Ιανουάριο έως τον Οκτώβριο του 2005 και ο υποψήφιος της αριστεράς στις πολωνικές προεδρικές εκλογές του 1990 (έλαβε το 9 τοις εκατό των ψήφων) και του 2005 (αποσύρθηκε πριν από τις εκλογές και υποσχέθηκε να εγκαταλείψει την πολιτική).

Μαζί με τον Λέσεκ Μίλε, υπέγραψε τη Συνθήκη Προσχώρησης το 2003 που άνοιξε το δρόμο για την ένταξη της Πολωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Προεδρική προσφορά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 28 Ιουνίου 2005, ο Τσιμοσέβιτς δήλωσε την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Πολωνίας (βλέπε: Πολωνικές προεδρικές εκλογές 2005). Έγινε αμέσως ηγέτης στις δημοσκοπήσεις. Προηγουμένως, ήταν υποψήφιος το 1990 και έλαβε το 9,21 τοις εκατό των ψήφων. Το 1990, ο Λεχ Βαλέσα και ο Στανίσουαφ Τιμίνσκι προκρίθηκαν στον δεύτερο γύρο. Ο Τσιμοσέβιτς δεν έβαλε υποψηφιότητα τα έτη 1995 και 2000, δίνοντας θέση στον στενό συνάδελφό του, Αλεξάντερ Κφασνιέφσκι, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος δύο φορές. Στην προεδρική επιτροπή του προέδρευε η σύζυγος του Προέδρου Κφασνιέφσκι, Γιολάντα Κφασνιέφσκα.

Στις 9 Ιουλίου 2005, ο Τσιμοσέβιτς προκάλεσε μεγάλη πολιτική αναταραχή αρνούμενος να καταθέσει ενώπιον της επιτροπής της Orlen. Κατηγόρησε επτά από τα οκτώ μέλη της ότι έχουν μερικώς πολιτικά κίνητρα και τείνουν να υπονομεύσουν την προεδρική του προσπάθεια. Οι συνταγματικοί εμπειρογνώμονες ήταν διχασμένοι σχετικά με το αν η κίνηση του ήταν συνταγματική ή εάν ο Τσιμοσέβιτς παραβίασε το νόμο. Πενήντα οκτώ τοις εκατό των Πολωνών αποδοκίμασαν τη συμπεριφορά του Τσιμοσέβιτς ενώπιον της επιτροπής.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Rzeczpospolita, ο Τσιμοσέβιτς ήταν το ξεκάθαρο φαβορί για νίκη στις 5 Ιουλίου 2005:

  • Τσιμοσέβιτς: 28%
  • Κατσίνσκι: 19%
  • Λέπερ: 17%
  • Ρελίγκα: 15%
  • Τουσκ: 11%
  • Μπορόφσκι: 5%

Είχε προβλεφθεί πως θα κερδίσει τον δεύτερο γύρο, ανεξάρτητα από το ποιος θα ήταν στη δεύτερη θέση. Τις εκλογές κέρδισε ο Λεχ Κατσίνσκι.

Μετέπειτα καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσιμοσέβιτς επέστρεψε στην πολιτική κατά τη διάρκεια των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2007, όταν κέρδισε μια έδρα στη Γερουσία ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Διατήρησε τη θέση του γερουσιαστή μέχρι το τέλος της θητείας του το 2015. Από το 2015, ο Τσιμοσέβιτς είναι ηγέτης του Οργανισμού για τον εκσυγχρονισμό της Ουκρανίας (ΟΕΟ), όπου είναι υπεύθυνος για την καταπολέμηση της διαφθοράς.[13]

Το 2009, ήταν ένας από τους δύο υποψηφίους για να αντικαταστήσει τον Τέρι Ντέιβις ως Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ωστόσο, τον Σεπτέμβριο του 2009, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης εξέλεξε τον υποψήφιο Τόρμπιορν Γιαγκλάντ ως νέο γενικό γραμματέα.

Στις Ευρωεκλογές του 2019, ο Τσιμοσέβιτς εξελέγη ευρωβουλευτής για την εκλογική περιφέρεια της Βαρσοβίας.

  1. 1,0 1,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000021697. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 bs.sejm.gov.pl/F?func=find-acc&acc_sequence=000045677&find_code=SYS&local_base=ARS10.
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 Ανακτήθηκε στις 18  Δεκεμβρίου 2022.
  4. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2013772955. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  5. «Members of the European Parliament» (πολλαπλές γλώσσες) 197507. Ανακτήθηκε στις 20  Απριλίου 2022.
  6. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2013772955. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2022.
  7. 7,0 7,1 3026.
  8. www.europarl.europa.eu.
  9. orka.sejm.gov.pl/ArchAll2.nsf/Glowny?OpenFrameset&kad=1. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2024.
  10. «Charlemagne: Wlodzimierz Cimoszewicz». The Economist. 1 Νοεμβρίου 2001. http://www.economist.com/node/842406?story_id=E1_RQNQDG. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2013. 
  11. «Placówki Dyplomatyczne Rzeczypospolitej Polskiej». Strasbourgre. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2013. 
  12. «Document». MSZ. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2013. 
  13. http://www.wallstreet-online.de/nachricht/7637922-amu-team-starts-programme-work