Βορειοδυτική Ευρώπη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συχνός ελάχιστος ορισμός της Βορειοδυτικής Ευρώπης, με εξαίρεση ορισμένα έθνη που συχνά ορίζονται ως Βορειοδυτική Ευρώπη, όπως η Αυστρία και η Ελβετία

Η Βορειοδυτική Ευρώπη είναι μια ελεύθερα καθορισμένη υποπεριοχή της Ευρώπης, που επικαλύπτει τη Βόρεια και τη Δυτική Ευρώπη. Η περιοχή μπορεί να οριστεί τόσο γεωγραφικά όσο και εθνογραφικά.

Γεωγραφικοί ορισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεωγραφικά, η Βορειοδυτική Ευρώπη αποτελείται συνήθως από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, το Βέλγιο, τις Κάτω Χώρες, το Λουξεμβούργο, τη Βόρεια Γαλλία, τη Γερμανία, τη Δανία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία και την Ισλανδία.[1][2][3][4][5][6][7] Η Ελβετία, η Φινλανδία και η Αυστρία θεωρούνται επίσης συχνά μέρος της Βορειοδυτικής Ευρώπης.[5][6][8][9][10][11][12] Η Νότια Γαλλία δεν θεωρείται βορειοδυτική, καθώς συνήθως θεωρείται γεωγραφικά και πολιτισμικά μέρος της περιοχής της Μεσογείου ή της Νότιας Ευρώπης.[13][14]

Εθνογραφικοί ορισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι γερμανικές γλώσσες ομιλούνται ευρέως στο μεγαλύτερο μέρος της Βορειοδυτικής Ευρώπης, αν και υπάρχουν και άλλες γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των ρομανικών γλωσσών στη Βόρεια Γαλλία, στη Βαλλονία, στο Λουξεμβούργο και ορισμένα μέρη της Ελβετίας, των κέλτικων γλωσσών κατά μήκος των δυτικών παρυφών των Βρετανικών Νήσων και στη Βρετάνη και των ουραλικών γλωσσών σε μέρη των σκανδιναβικών χωρών. Η περιοχή έχει επίσης μια ισχυρή ιστορία προτεσταντισμού που τη διαφοροποιεί από τους μεσογειακούς/νοτιοευρωπαίους/λατίνους και ανατολικοευρωπαίους/σλάβους γείτονές της.[15][16][17] Ο ορισμός της Βορειοδυτικής Ευρώπης ως συσχετιζόμενος με την Προτεσταντική Γερμανική Ευρώπη οδηγεί κυρίως στον ίδιο ορισμό με τον παραπάνω γεωγραφικό ορισμό, αλλά τείνει να αποκλείει τη βόρεια Γαλλία, τη Βαλλονία (Νότιο Βέλγιο), μεγάλο μέρος της νότιας Ολλανδίας, μεγάλο μέρος της Νότιας Γερμανίας, το Λουξεμβούργο, το Λίχτενσταϊν, την Αυστρία, τη Φινλανδία και την Ιρλανδία. Αυτό συμβαίνει επειδή η βόρεια Γαλλία και η Βαλλονία, παρά τους ιστορικούς προτεσταντικούς πληθυσμούς Ουγενότων τους (επί του παρόντος, ωστόσο, μόνο το 2% του γαλλικού πληθυσμού),[18] θεωρούνται παραδοσιακά και δημογραφικά[19] περιοχές της καθολικής ρομανικής γλώσσας, ενώ η Νότια Γερμανία, μεγάλο μέρος της νότιας Ολλανδίας, η Αυστρία, το Λουξεμβούργο, το Λίχτενσταϊν και η Ιρλανδία, αν και σε μεγάλο βαθμό έχουν ομιλητές της γερμανικής γλώσσας, είναι ιστορικά Ρωμαιοκαθολικοί. Εν τω μεταξύ, η Φινλανδία, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία είναι Προτεστάντες και περιλαμβάνει σημαντικό γερμανικό πληθυσμό, είναι σε μεγάλο βαθμό μια χώρα που μιλάει ουραλικά. Κατά συνέπεια, αν και αυτή η περιοχή έχει μια ισχυρή ιστορία προτεσταντισμού και μια συνολική πλειοψηφία προτεσταντών και γερμανόφωνων πληθυσμών, υπάρχουν σημαντικοί πληθυσμοί καθολικών και μη γερμανικών γλωσσών, εν μέρει λόγω της πλειοψηφίας των καθολικών πληθυσμών που είναι αυτόχθονες στη Νότια Γερμανία, στην Ιρλανδία, στην Αυστρία, στο Λουξεμβούργο, στο Λίχτενσταϊν και στη Βόρεια Γαλλία.[20]

Ένας ορισμός της Βορειοδυτικής Ευρώπης ως περιεκτικού όρου για εκείνες τις ευρωπαϊκές χώρες που δεν εμπίπτουν στη Νότια Ευρώπη ή στην Ανατολική Ευρώπη χρησιμοποιήθηκε από ορισμένους ανθρωπολόγους, ευγονιστές και σκανδιναβιστές από τα τέλη του 19ου έως τα μέσα του 20ου αιώνα, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τη Βορειοδυτική Ευρώπη ως σύντομο όρο για την περιοχή της Ευρώπης στην οποία συγκεντρώθηκαν μέλη της σκανδιναβικής φυλής, σε αντίθεση με τις ανατολικές και νότιες περιοχές της Ευρώπης που περιείχαν λαούς της Μεσογείου, Σλάβους και άλλους μη σκανδιναβικούς λαούς.[21][22][23][24][25][26] Σύμφωνα με αυτή την επιστημονική ρατσιστική άποψη, όλες οι γερμανόφωνες χώρες και περιοχές όπως η βόρεια Γαλλία, η οποία ιστορικά περιέχει μεγάλο αριθμό ανθρώπων γαλατικής, νορμανδικής και γερμανικής φράγκικης καταγωγής, θα συμπεριληφθούν ως Βορειοδυτική Ευρώπη, εν μέρει λόγω της επικράτησης των φαινοτυπικά σκανδιναβικών ανθρώπους σε αυτές τις περιοχές.[17][27][28]

Θέατρο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη στρατιωτική ιστορία, ειδικά στις χώρες της Κοινοπολιτείας, η Βορειοδυτική Ευρώπη έχει χρησιμοποιηθεί για να αναφέρεται στις δύο χερσαίες εκστρατείες σε αυτήν την κατά προσέγγιση περιοχή κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δύο ξεχωριστές τιμές μάχης απονεμήθηκαν σε συντάγματα που συμμετείχαν σε αυτές τις εκστρατείες. Η εκστρατεία της Βορειοδυτικής Ευρώπης του 1940 κατά τη διάρκεια της Μάχης της Γαλλίας περιορίστηκε στο Βέλγιο και στα λιμάνια της Μάγχης της Γαλλίας. Η εκστρατεία της Βορειοδυτικής Ευρώπης του 1944-1945 ξεκίνησε με τις απόβαση στη Νορμανδία και τελείωσε με τον Στρατάρχη Μοντγκόμερυ να λαμβάνει τη γερμανική στρατιωτική παράδοση όλων των γερμανικών δυνάμεων στην Ολλανδία, τη βορειοδυτική Γερμανία και τη Δανία στη βορειοδυτική Γερμανία. Πολεμήθηκε από τη Βρετανική 21η Ομάδα Στρατού. Στην πρώτη εκστρατεία, ο Γαλλικός Στρατός ήταν υπεύθυνος για το υπόλοιπο Δυτικό Μέτωπο από το Λουξεμβούργο μέχρι την Ελβετία, όπως και οι Αμερικανικές 12η και 16η Ομάδα Στρατού κατά τη δεύτερη εκστρατεία.

Μονάδες του Πρώτου Καναδικού Στρατού πολέμησαν σε πέντε μεγάλες εκστρατείες στη Βορειοδυτική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Μάχης της Νορμανδίας, των μαχών για τα λιμάνια της Μάγχης, της Μάχης του Σχελτ, της Ρηνανίας τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1945 και τις τελικές επιχειρήσεις ανατολικά του ποταμού Ρήνου. Μια περίοδος στατικού πολέμου υπήρξε από την 1η Νοεμβρίου 1944 έως τις 8 Φεβρουαρίου 1945 κατά τη διάρκεια της οποίας ο Πρώτος Καναδικός Στρατός επάνδρωσε θέσεις στο Νάιμεχεν Σάλιεντ.[29]

Γενετική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει πολύ στενή γενετική συγγένεια μεταξύ των πληθυσμών της Βορειοδυτικής Ευρώπης.[30] Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτούς τους πληθυσμούς που προέρχονται από στενά συγγενείς πληθυσμούς πολιτισμού των χορδωτών κεραμικών και ανθρώπων του Λάγυνου που φέρουν μεγάλες ποσότητες στεπικής καταγωγής. Οι άνθρωποι του Λάγυνου του κάτω Ρήνου, για παράδειγμα, ανέτρεψαν το 90% των γονιδιακών δεξαμενών της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, αντικαθιστώντας τους βασκικούς νεολιθικούς πληθυσμούς που υπήρχαν προηγουμένως.[31][32]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ S. K. Barnes, Richard (1994). The Brackish-Water Fauna of Northwestern Europe. Cambridge University. ISBN 9780521455565. 
  2. ↑ Lachmann, Richard (2000). Capitalists in Spite of Themselves: Elite Conflict and European Transitions in Early Modern Europe. Oxford University Press. ISBN 9780195360509. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015. 
  3. ↑ Blondel, Jean (2006). Political Cultures in Asia and Europe: Citizens, States and Societal Values. Routledge. 
  4. ↑ Loveluck, Christopher (2013). Northwest Europe in the Early Middle Ages, c.AD 600–1150. Cambridge University Press. ISBN 9781107037632. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Boje, David M. (2015). Organizational Change and Global Standardization: Solutions to Standards and Norms Overwhelming Organizations. Routledge. ISBN 9781317633105. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Blinkhorn, Martin (2014). Fascism and the Right in Europe 1919-1945. Routledge. ISBN 9781317898047. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015. 
  7. ↑ The World and Its Peoples. Marshall Cavendish. 2014. 
  8. ↑ Lachmann, Richard (2000). Capitalists in Spite of Themselves : Elite Conflict and European Transitions in Early Modern Europe. Oxford University Press. ISBN 9780195360509. 
  9. ↑ Kono, Shigemi (2008). The Demographic Challenge: A Handbook about Japan. BRILL. ISBN 9789047428114. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2016. 
  10. ↑ Ward, Deborah E. (2004). The White Welfare State: The Racialization of U.S. Welfare Policy. University of Michigan Press. ISBN 0472024884. 
  11. ↑ American Academy of Political and Social Science (1936). The American people: studies in population. American Academy of Political and Social Science. 
  12. ↑ Rutter, Frank Roy (1908). Cereal production of Europe. U.S. Dept. of Agriculture, Bureau of Statistics. σελ. 49. austria northwestern europe. 
  13. ↑ Goyan Kittler, Pamela· Sucher, Kathryn (2007). Food and Culture. Cengage Learning. ISBN 9780495115410. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015. 
  14. ↑ United States. Congress. House. Committee on the Judiciary (1955). Current antitrust problems: Hearings before Antitrust Subcommittee (Subcommittee No. 5). U.S. Govt Print Off. 
  15. ↑ J. Richard, Carl (2006). The Battle for the American Mind: A Brief History of a Nation's Thought. Rowman & Littlefield. ISBN 9780742534360. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015. 
  16. ↑ Berkhof, Hendrikus (2010). Christian Faith. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 9780802805485. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Ciment, James· Radzilowski, John (2015). American Immigration: An Encyclopedia of Political, Social, and Cultural Change. Routledge. ISBN 9781317477174. 
  18. ↑ Special Eurobarometer 493, pages 229-230, European Commission. September, 2019.
  19. ↑ Populations legales de Mayotte en 2017 (France), www.Worldometers.info (Germany) and Demographics of Germany
  20. ↑ Deutsche Bischofskonferenz. Needless to say, demographically, the Catholic and Protestant populations of this region are equal, certainly in Germany. And Catholics in Northern France, Austria, Ireland, Belgium, etc., exceed the combined contemporary Protestant populations of UK, Denmark, Iceland, Norway and Sweden. See "Five Centuries After Reformation, Catholic-Protestant Divide in Western Europe Has Faded," Pew Research Center, www.pewforum.org/22017/08/31.
  21. ↑ Hayes, Patrick J. (2012). The Making of Modern Immigration: An Encyclopedia of People and Ideas: An Encyclopedia of People and Ideas. ABC-CLIO. ISBN 9780313392030. 
  22. ↑ Porterfield, Austin Larimore (1953). Wait the Withering Rain?. Leo Potishman Foundation. ISBN 9780912646374. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015. 
  23. ↑ Hutton, Christopher (2005). Race and the Third Reich: Linguistics, Racial Anthropology and Genetics in the Dialectic of Volk. Polity. ISBN 9780745631776. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015. 
  24. ↑ d'Alroy Jones, Peter (1975). Since Columbus: Poverty and Pluralism in the History of the Americas. Heinemann. ISBN 9780435315252. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015. 
  25. ↑ Boettiger, Louis Angelo (1938). Fundamentals of Sociology. Ronald Press. 
  26. ↑ Lynn, Richard (2001). Eugenics: A Reassessment. Greenwood Publishing Group. σελίδες 35–37. ISBN 9780275958220. 
  27. ↑ Social Studies for Teachers and Administrators. McKinley Publishing Company. 1946. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015. 
  28. ↑ Baradat, Leon P. (2015). Political Ideologies. Routledge. ISBN 9781317345558. 
  29. ↑ «North-West Europe». Canadian Soldiers. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2012. 
  30. ↑ Novembre, John; Johnson, Toby; Bryc, Katarzyna; Kutalik, Zoltán; Boyko, Adam R.; Auton, Adam; Indap, Amit; King, Karen S. και άλλοι. (2008). «Genes mirror geography within Europe». Nature 456 (7218): 98–101. doi:10.1038/nature07331. PMID 18758442. Bibcode: 2008Natur.456...98N. 
  31. ↑ Olalde, Iñigo; Brace, Selina; Allentoft, Morten E.; Armit, Ian; Kristiansen, Kristian; Booth, Thomas; Rohland, Nadin; Mallick, Swapan και άλλοι. (2018). «The Beaker phenomenon and the genomic transformation of northwest Europe». Nature 555 (7695): 190–196. doi:10.1038/nature25738. PMID 29466337. Bibcode: 2018Natur.555..190O. 
  32. ↑ «Dutch Beakers: Like no other Beakers». 19 Ιανουαρίου 2019. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βορειοδυτική_Ευρώπη&oldid=9611576"