Βομβαρδισμός του Τάλιν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η παλιά πόλη του Τάλιν μετά από βομβαρδισμό από τις Σοβιετικές Αεροπορικές δυνάμεις το Μάρτιο του 1944
Εσθονικό κτήριο στις φλόγες

Η γερμανική Luftwaffe και η Σοβιετική Long Range Αεροπορία βομβάρδισαν την εσθονική πρωτεύουσα Τάλιν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Το πρώτο παράδειγμα ήταν κατά τη διάρκεια του θερινού πολέμου του 1941 (μέρος της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα). Ακολούθησαν διάφορες αποστολές βομβαρδισμού το 1942–43.

Οι μεγαλύτεροι από τους βομβαρδισμούς σημειώθηκαν τον Μάρτιο του 1944 σε σχέση με τη Μάχη της Νάρβα και είναι γνωστός ως βομβαρδισμός του Μαρτίου ( εσθονικά: märtsipommitamine). Αφού οι Σοβιετικοί σαμποτέρ είχαν καταστρέψει την παροχή νερού, πάνω από χίλιες εμπρηστικές βόμβες ρίχθηκαν στην πόλη, προκαλώντας εκτεταμένες πυρκαγιές και σκοτώνοντας 757 άτομα, εκ των οποίων 586 ήταν άμαχοι και 75 αιχμάλωτοι πολέμου, τραυματίζοντας 659 και αφήνοντας πάνω από 20.000 ανθρώπους χωρίς καταφύγιο κατά το λιώσιμο του χιονιού την άνοιξη.

Οι σοβιετικοί βομβαρδισμοί άφησαν μια κληρονομιά αντι-σοβιετικής δυσαρέσκειας και αντίστασης, όπως προσωποποιήθηκε στο σύνθημα Varemeist tõuseb kättemaks!, ή "Η εκδίκηση θα ανατείλει από τα ερείπια!", το οποίο χρησιμοποιήθηκε επίσης ως σύνθημα από μια εσθονική μεραρχία του ναζιστικού Waffen-SS.

Οι επιδρομές της Luftwaffe το 1941[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σοβιετική Ένωση ανέλαβε τον έλεγχο της Λετονίας, της Λιθουανίας και της Εσθονίας το 1940 αποκτώντας τον έλεγχο των ναυτικών βάσεων στη Βαλτική Θάλασσα, συμπεριλαμβανομένου του Τάλιν. [1] Η γερμανική εισβολή προχώρησε γρήγορα ανατολικά προς τα κράτη της Βαλτικής, όπου άρχισαν να καταστρέφουν τις σοβιετικές ναυτικές βάσεις. Μέχρι τον Αύγουστο του 1941, η πιο δυτική ναυτική βάση των Σοβιετικών ήταν στο Τάλιν, καθιστώντας το κύριο στόχο για τις γερμανικές δυνάμεις. Η Luftwaffe ξεκίνησε τον βομβαρδισμό του Τάλιν από τις πρώτες μέρες του πολέμου τον Ιούνιο, και αυτό εντατικοποιήθηκε τον Αύγουστο λόγω των σοβιετικών προσπαθειών εκκένωσης των κατοίκων της πόλης, στοιχείων του στόλου της Βαλτικής, σχηματισμών του 8ου στρατού και βιομηχανικών περιουσιακών στοιχείων, που είναι σημαντικά για την πολεμική παραγωγή. Οι σοβιετικές δυνάμεις έχασαν τον έλεγχο της Εσθονίας το καλοκαίρι του 1941, όταν οι Γερμανοί άρχισαν σταδιακά να καταλαμβάνουν τη χώρα. [2]

Επιδρομές Σοβιετικών Αεροπορικών Δυνάμεων, 1942–43[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τάλιν βομβαρδίστηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του Μαΐου και του Σεπτεμβρίου 1942. Κατά τη διάρκεια του 1943, πραγματοποιήθηκαν αρκετές αποστολές βομβαρδισμού από τις Σοβιετικές Αεροπορικές δυνάμεις στο Τάλιν τον Φεβρουάριο, Μάρτιο, Μάιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Με τις γερμανικές δυνάμεις να καταλαμβάνουν τώρα την πρωτεύουσα της Εσθονίας Τάλιν, η σοβιετική πολεμική αεροπορία άρχισε να βομβαρδίζει την πόλη την οποία είχε προηγουμένως ελέγξει. [2]

Οι επιδρομές των Σοβιετικών Πολεμικών Δυνάμεων το 1944[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Φεβρουάριο του 1944, οι Γερμανοί άρχισαν να αποθηκεύουν προμήθειες, αποθήκες εφοδιασμού και εφεδρικές μονάδες για τις πρώτες γραμμές στην Εσθονία. [3] Το λιμάνι του Τάλιν έγινε ο κύριος τερματικός σταθμός για τη μεταφορά εμπορευμάτων από τους Γερμανούς, που προμήθευαν τις πρώτες γραμμές. Λόγω της αύξησης της γερμανικής δραστηριότητας στο Τάλιν, η σοβιετική αεροπορία άρχισε να στοχεύει την πόλη για βομβαρδισμούς σε μια προσπάθεια να εξασθενίσει τη Γερμανία.

Οι βαρύτερες από τις αεροπορικές επιθέσεις ήταν στις 9 Μαρτίου. Μια εβδομάδα πριν, ο δήμαρχος του Τάλιν είχε δώσει εντολή στους κατοίκους της πόλης να εγκαταλείψουν την πόλη, αλλά η εκκένωση απέτυχε, καθώς η έκταση της επίθεσης ήταν πέρα από τις προσδοκίες των ντόπιων και του στρατού της Βόρειας Ομάδας. Η πρώτη επίθεση, από τις 6:30 έως τις 9:00 μμ, αποτελούνταν από 300 αεροσκάφη, που έριξαν 3068 βόμβες, 1725 εκρηκτικά και 1300 εμπρηστικές βόμβες. [4] [5] [3] Τα βομβαρδιστικά χτύπησαν ξανά την πρωτεύουσα στις 2 π.μ. για επιπλέον μιάμιση ώρα. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις είχαν λίγο νερό, καθώς οι σοβιετικοί σαμποτέρ είχαν ανατινάξει το αντλιοστάσιο της πόλης πριν από την αεροπορική επιδρομή. Ένα μεγάλο μέρος των ξύλινων προαστίων τυλίχτηκε στις φλόγες και το κέντρο της πόλης υπέστη σοβαρές ζημιές. Συνολικά, περίπου το 20% των κτηρίων στο Τάλιν κάηκε στο έδαφος.

Οι στρατιωτικές ζημίες ήταν μικρές, με μερικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και καταστήματα εφοδιασμού να καταστρέφονται. Η μεγάλη στρατιωτική απώλεια ήταν η καύση ενός εκατομμυρίου λίτρων καυσίμου στην αποθήκη καυσίμων. Από τις επιχειρήσεις με κάποια στρατιωτική σημασία, το εργοστάσιο κόντρα πλακέ "Luther" και το εργοστάσιο καλωδίων Urania-Werke -run καταστράφηκαν. Οι περισσότερες από τις βόμβες έπεσαν στις κατοικίες και τα δημόσια κτίρια, όπως το Θέατρο Εσθονίας, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η συναγωγή της πόλης, τέσσερις κινηματογράφοι και τα αρχεία του Τάλιν. [6]

Σύμφωνα με την επίσημη έκθεση, 757 άνθρωποι σκοτώθηκαν, εκ των οποίων 586 ήταν άμαχοι, 50 ήταν στρατιωτικοί και 121 ήταν αιχμάλωτοι πολέμου. 213 είχαν σοβαρούς τραυματισμούς, 446 είχαν μικρούς τραυματισμούς. Μεταξύ των τραυματιών ήταν 65 στρατιωτικοί και 75 αιχμάλωτοι πολέμου. Αργότερα, βρέθηκαν περισσότερα θύματα, με τον αριθμό των θανάτων να εκτιμάται σε 800. [5] Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έμειναν χωρίς καταφύγιο την άνοιξη, ενώ τα στρατιωτικά αντικείμενα ήταν σχεδόν ανέγγιχτα. [4] [7] Αμέσως μετά την βομβιστική επιδρομή, τα φινλανδικά βομβαρδιστικά της αεροπορικής δύναμης ακολούθησαν τα σοβιετικά βομβαρδιστικά, που επέστρεφαν σε τρεις στρατιωτικές βάσεις κοντά στο Λένινγκραντ και τα βομβάρδισαν. [8] Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, περίπου 25 σοβιετικά αεροπλάνα καταρρίφθηκαν στο Τάλιν με δέκα επιπλέον καταστράφηκαν από τη Φινλανδική Πολεμική Αεροπορία (Ilmavoimat) αργότερα το ίδιο βράδυ. [3] Παρά τον υψηλό αριθμό τραυματιών άμαχων πολιτών και τη μικρή απώλεια σε στρατιωτικές και στρατηγικές εγκαταστάσεις, οι πηγές διαφωνούν στο εάν οι Σοβιετικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί διεξάγονταν κυρίως για να καταστρέψουν το ηθικό των ντόπιων κατοίκων, που αντιτίθεντο σε μία επιστροφή των Σοβιετικών δυνάμεων κατοχής. [3][5][7][9] Ασχέτως από τις προθέσεις των Σοβιετικών, το υψηλό τίμημα των άμαχων πολιτών από τους βομβαρδισμούς αύξησε σημαντικά την εχθρικότητα των Εσθονών προς το Σοβιετικό στρατό. Στις 27 Φεβρουαρίου ένας Σοβιετικός αεροπορικός βομβαρδισμός χτύπησε μερικά παιδιά που έπαιζαν στην αυλή του σχολείου στη Λούουνγια σκοτώνοντας τέσσερα. Η ημέρα της ταφής τους μετατράπηκε σε εθνική ημέρα μνήμης, και συνοδεύτηκε από το ποίημα "Uus Herodes" (Νέος Ηρώδης) που δημοσιεύτηκε από τον Χένρικ Βισνάππου.[10][11] Περισσότεροι Εσθονοί ένιωσαν την επιθυμία να πολεμήσουν εναντίον της Σοβιετικής προέλασης.[9][12]

Ένα σλόγκαν:[11]

Varemeist tõuseb kättemaks! (Η εκδίκηση θα ανατείλει από τα ερείπια!)

γράφτηκε στα ερείπια του Εσθονικού Θεάτρου. Το σύνθημα έγινε ο τίτλος της εφημερίδας του 20ου τμήματος Γρεναδιέρ του Waffen των SS (1η Εσθονική) .

Η τελευταία βομβιστική επίθεση των Σοβιετικών Αεροπορικών δυνάμεων στο Τάλιν ξεκίνησε το βράδυ πριν από τις 22 Σεπτεμβρίου 1944. Η Σοβιετική Ένωση προσάρτησε την Εσθονία ως μία από τις δημοκρατίες της για δεύτερη φορά τον Σεπτέμβριο του 1944. [2]

Μνημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα τελευταία ερείπια - κατά μήκος της οδού Χαριγιού στην Παλιά Πόλη - χρησίμευαν ως μνημείο για τα θύματα της επιδρομής. Αλλά τα ερείπια καλύφθηκαν το 2007 και ένα πάρκο χτίστηκε πάνω τους μετά από προσεκτική αρχαιολογική εργασία. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «The Soviet Dunkirk: The Tallinn Offensive». warfarehistorynetwork.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2018. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Estonia». www.ushmm.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2018. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Estonica.org – Bombing of Tallinn in March 1944». www.estonica.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2018. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Kivimäe, Jüri· Kõiv, Lea (1997). Tallinn tules. Dokumente ja materjale Tallinna pommitamisest 9/10. märtsil 1944. (Tallinn on Fire. Documents and materials on the bombing of Tallinn 9/10 March 1944.) (στα Εσθονικά). Tallinn City Archives. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Toomas Hiio (2006). «Combat in Estonia in 1944». Στο: Toomas Hiio. Estonia 1940–1945: Reports of the Estonian International Commission for the Investigation of Crimes Against Humanity. Tallinn. σελίδες 1035–1094. 
  6. ↑ Tallinn City Archives (20 Απριλίου 2012). «History of the Tallinn City Archives». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2012. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Enn Sarv· Peep Varju (2005). «Survey of Occupation Regimes». The White Book: Losses inflicted on the Estonian nation by occupation regimes. 1940–1991 (PDF). σελ. 18. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021. 
  8. ↑ Jaakkonen, Pasi (25 Μαρτίου 2016). «Lentorykmentti 4:n pommikoneet nousivat vihollisen siivelle». Ilta-Sanomat (στα Φινλανδικά). Sanoma Media. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Laar, Mart (2005). «Battles in Estonia in 1944». Estonia in World War II. Tallinn: Grenader. σελίδες 32–59. 
  10. ↑ Henrik Visnapuu (5 March 1944) (στα et). Uus Herodes. Eesti Sõna. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Mart Laar (2006). Sinimäed 1944: II maailmasõja lahingud Kirde-Eestis (Sinimäed Hills 1944: Battles of II World War in Northeast Estonia (στα Εσθονικά). Tallinn: Varrak. 
  12. ↑ A.Aasmaa (1999). Tagasivaateid.(Looking Back. In Estonian) In: Mart Tamberg (Comp.). Eesti mehed sõjatules. EVTÜ, Saku

 

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βομβαρδισμός_του_Τάλιν_κατά_τον_Β΄_Παγκόσμιο_Πόλεμο&oldid=10391165"