Βιτόριο Γκάσμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Βιτόριο Γκάσμαν
Vittorio Gassman.jpg
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Vittorio Gassman (Ιταλικά)
Γέννηση1  Σεπτεμβρίου 1922[1][2][3]
Γένοβα[4]
Θάνατος29  Ιουνίου 2000[1][2][3]
Ρώμη[5]
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚάμπο Βεράνο[6][7]
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–2000)
Βασίλειο της Ιταλίας (1922–1946)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[8]
ΣπουδέςΕθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης Silvio D'Amico
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων
ηθοποιός τηλεόρασης
σεναριογράφος
ηθοποιός θεάτρου
ηθοποιός ταινιών
Αξιοσημείωτο έργοΟ Φανφαρόνος
Ο Κλέψας του Κλέψαντος
Η Πορεία προς τη Ρώμη
Άρωμα γυναίκας
Η Ζωή Είναι Ενα Ρομάντζο
Περίοδος ακμής1942 - 1999
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣέλλεϊ Γουίντερς (1952–1954)
Νόρα Ρίτσι (1944–1952)
Diletta D'Andrea (1970–2000)
Ζιλιέτ Μαϊνιέλ (1964–1968)
ΤέκναΑλεσάντρο Γκάσμαν
Paola Gassman
ΣυγγενείςΟύγκο Παλιάϊ (γαμπρός), Sabrina Knaflitz (νύφη) και Leo Gassmann (εγγονός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών (1975)
βραβείο Ντονόστια (1988)
Βραβείο Πριγκίπισσα της Αστουρίας για τις τέχνες (1997)
David di Donatello for Best Actor
David di Donatello Award for Lifetime Achievement
Nastro d'Argento for Best Actor
Nastro d'Argento Special
Nastro d'Argento for Best Supporting Actor
Mar del Plata Film Festival
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ
Silver Shell for Best Actor
Taormina Film Fest
Golden Lion for Lifetime Achievements
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας (16  Μαρτίου 1994)
Μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (27  Απριλίου 1987)
Τάγμα της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
Ιταλικό Τάγμα της Αξίας για τον Πολιτισμό και τις Τέχνες
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βιτόριο Γκάσμαν (Vittorio Gassman, 1 Σεπτεμβρίου 1922 - 29 Ιουνίου 2000) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου καθώς επίσης σκηνοθέτης αλλά και Ιππότης Μεγαλόσταυρου της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Ο Βιτόριο Γκάσμαν γεννήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου του 1922 στη Γένοβα. Ο πατέρας του ήταν Γερμανός και η μητέρα του Εβραία. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του, έχοντας έμφυτη την ηθοποιία, μετέβη στη Ρώμη όπου και σπούδασε στην Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στη διάρκεια του Β' Π.Π., το 1942, ενώ από τον επόμενο χρόνο άρχισε να γίνεται γνωστός ερμηνεύοντας διάφορους ρόλους, κυρίως υπό την διεύθυνση του Λουκίνο Βισκόντι, που τον έκαναν πολύ σύντομα έναν από τους δημοφιλέστερους ηθοποιούς της εποχής του.
Το 1952 συγκρότησε δικό του θίασο, το ιταλικό "Θέατρο Τέχνης", συνεργαζόμενος με τον Λ. Σκουαρζίνα. Στο θεατρικό του ρεπερτόριο περιλαμβάνονταν έργα πολλών και διαφορετικών συγγραφέων μεταξύ των οποίων ήταν οι Αισχύλος, Σενέκας, Σαίξπηρ, Ίψεν, Ούγκο Μπέτι, Τένεση Γουίλιαμς, Ανούιγ κ.ά.

Στον κινηματογράφο σημείωσε επίσης μεγάλη επιτυχία. Από ένα σύνολο 124 συμμετοχών του σε κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές, τόσο στην Ιταλία όσο και στο Χόλιγουντ, διακρίθηκε σε δραματικούς και κωμικούς ρόλους.

Επιλεγμένη φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Πικρό ρύζι" (Riso Amaro), σκηνοθεσία ντε Σάντις, 1956.
  • "Πόλεμος και Ειρήνη" (War and Peace), σκηνοθεσία Κ. Βίντορ, 1956, γυρισμένη στο Χόλιγουντ.
  • "Ο Κλέψας του Κλέψαντος" (Soliti Ignoti), σκηνοθεσία Μ. Μονιτσέλι, 1958
  • "Ο Μεγάλος Πόλεμος" (La Grande Guerra), σκηνοθεσία Μ. Μονιτσέλι, 1959
  • "Ο Φανφαρόνος" (Il Sorpasso), σε σκηνοθεσία Ρ. Ρίζι, 1962
  • "Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε" (L' Armata Brancaleone), σκηνοθεσία Μ. Μονιτσέλι, 1966, εξ ου η προσωνυμία "Μπρακαλεόνε".
  • "Άρωμα γυναίκας" (Rofumo di donne), σε σκηνοθεσία Ντ. Ρίζι, 1974, θεωρείται η μεγαλύτερη επιτυχία σε ρόλο τυφλού στρατιωτικού.
  • "Είμαστε τόσο αγαπημένοι" (C' eravamo tanto amati), σε σκηνοθεσία Ε. Σκόλα, 1975
  • "Η Ταράτσα" (La Tarrazza), σε σκηνοθεσία Ε. Σκόλα, 1980

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βιτόριο Γκάσμαν είχε τελέσει τρεις γάμους. Πρώτη του σύζυγος ήταν η ηθοποιός Νόρα Ρίτσι με την οποία απέκτησε μία κόρη την Πάολα. Το 1952 νυμφεύθηκε στην Αμερική τη διάσημη ηθοποιό Σέλεϊ Γουίντερς, με την οποία απέκτησε επίσης μία κόρη, την Βιτόρια, πριν χωρίσουν το 1954, όπου και επέστρεψε στην Ιταλία. Ακολούθησε ο τρίτος του γάμος με την Ντιλέτα Ντ΄ Άντρεα με την οποία και απέκτησε τον γιο του Τζάκομπο. Απεβίωσε αιφνίδια από μυοκαρδίτιδα, στην οικία του στη Ρώμη, στις 29 Ιουνίου, του 2000 σε ηλικία 78 ετών.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.17ος, σελ.446.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 118716506. Ανακτήθηκε στις 13  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11904261k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6321zmg. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  6. 6,0 6,1 «Al Verano a spasso nella storia del cinema con la guida tra le tombe di attori e registi». (Ιταλικά) Ανακτήθηκε στις 11  Απριλίου 2014.
  7. 7,0 7,1 www.findagrave.com/memorial/7293291.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11904261k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]