Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βιρμανικές γενικές εκλογές 2020

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γενικές εκλογές στη Μιανμάρ 2020

2015 ←

Για τις 642 έδρες στο Βιρμανικό Κοινοβούλιο.
Οι 322 έδρες χρειάζονται για την πλειοψηφία.
  Κόμμα πλειοψηφίας Κόμμα μειοψηφίας Τρίτο κόμμα
 
Επικεφαλής Αούνγκ Σαν Σου Κι Ταν Χτάι Χουν Τουν Όο
Κόμμα Εθνική Δημοκρατική Ένωση ΚΕΑκΑ ΔΕΕ Σαν
Προηγούμενες
εκλογές
255 Α / 135 Ε 30 Α / 11 Ε 12 Α / 3 Ε
Έδρες 258 Α / 138 Ε 26 Α / 7 Ε 13 Α / 2 Ε
Αλλαγή στις
έδρες
Αύξηση 3 Α / Αύξηση 3 Ε Μείωση 4 Α / Μείωση 4 Ε Αύξηση 1 Α / Μείωση 1 Ε

  Τέταρτο κόμμα Πέμπτο κόμμα Έκτο κόμμα
 
Επικεφαλής Θαρ Τουν Χλα Ου Άικ Μονέ Νάι Λάι Τα Μα
Κόμμα Αρακανικό Εθνικό Κόμμα Εθνικό Κόμμα Τάανγκ Κόμμα Ενότητας των Μον
Προηγούμενες
εκλογές
12 Α / 10 Ε 3 Α / 2 Ε Νέο
Έδρες 4 Α / 4 Ε 3 Α / 2 Ε 2 Α / 3 Ε
Αλλαγή στις
έδρες
Μείωση 8 Α / Μείωση 6 Ε Σταθερό Α / Σταθερό Ε Αύξηση 2 Α / Αύξηση 3 Ε

Αριστερά: αποτελέσματα για τη Βουλή των Αντιπροσώπων

Δεξιά: αποτελέσματα για τη Βουλή των Εθνών


Απερχόμενος Πρόεδρος της Μιανμάρ

Ουίν Μιντ
Εθνική Δημοκρατική Ένωση

Εκλεγμένος Πρόεδρος της Μιανμάρ

Πραξικόπημα
Άκυρες εκλογές

Στις 8 Νοεμβρίου διεξήχθησαν οι γενικές εκλογές στη Μιανμάρ,[1] για να εκλεγούν τα 315 μέλη της κάτω βουλής, τα 161 μέλη της άνω βουλής, τα 612 μέλη των πολιτειακών και περιφερειακών συνελεύσεων και οι 29 Υπουργοί Εθνικών Υποθέσεων.

Οι 37 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι της χώρας κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ 5.639 υποψηφίων και 87 πολιτικών κομμάτων. Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προσέλευση ήταν γύρω στο 70% και ότι το κυβερνών κόμμα, η Εθνική Δημοκρατική Ένωση είχε κερδίσει την συντριπτική πλειοψηφία των εδρών του Κοινοβουλίου, τις 396 από τις 642.[2]

Ωστόσο, το αποτέλεσμα των εκλογών ακυρώθηκε από το στρατό μετά το πραξικόπημα την 1η Φεβρουαρίου 2021.

Όλα τα μέλη θα εκλεγούν με απλό πλειοψηφικό σύστημα. Ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τους περισσότερους ψήφους θα ανακηρυχτεί νικητής και θα πάρει την έδρα.

Αναλυτικά αποτελέσματα. Αριστερά: Βουλή των Αντιπροσώπων. Δεξιά:Βουλή των Εθνών

Βιρμανικό Κοινοβούλιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βουλή των Αντιπροσώπων, η κάτω βουλή του Βιρμανικού κοινοβουλίου, αποτελείται από 440 μέλη. Σύμφωνα με το Βιρμανικό Σύνταγμα του 2008, τα 110 μέλη διορίζονται από τον στρατό και τα 330 μέλη εκλέγονται με πλειοψηφικό σύστημα.[3] Η Βουλή των Εθνών, η άνω βουλή του κοινοβουλίου, αποτελείται από 224 μέλη από τα οποία τα 56 διορίζονται από τον στρατό και τα 168 εκλέγονται με πλειοψηφικό σύστημα.[4]

Για να επικυρωθεί το αποτέλεσμα των εκλογών πρέπει η προσέλευση εκλογέων να είναι πάνω από 50%. Η προσέλευση στην ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι πολίτες της Μιανμάρ ηλικίας άνω των 18 ετών, εκτός αν έχουν αποστερηθεί το δικαίωμα λόγω δικαστικής απόφασης ή ιατρικής διάγνωσης, αν είναι μέλη θρησκευτικής αίρεσης, αν έχουν κηρύξει πτώχευση ή αν εκτίουν ποινή φυλάκισης.

Έδρες που έμειναν εκτός ψηφοφορίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Οκτωβρίου 2020 η Βιρμανική Εκλογική Επιτροπή ότι σε ορισμένους δήμους και κοινότητες στις Πολιτείες Καγίν, Κατσίν, Μον, Ρακίν και Σαν και στην Περιφέρεια Μπάγκο η ψηφοφορία ακυρώθηκε επειδή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για ελεύθερη και δίκαιη διεξαγωγή.[5][6] Συνεπώς, οι 15 έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων και οι 7 έδρες στη Βουλή των Εθνών, οι οποίες αναλογούν στις περιοχές αυτές, βγήκαν εκτός ψηφοφορίας. Στις 9 Νοεμβρίου ανακοινώθηκε ότι θα εκλεγούν 315 αντί για 330 μέλη στη Βουλή των Αντιπροσώπων,161 αντί για 168 μέλη στη Βουλή των Εθνών και 612 αντί για 644 μέλη στις Πολιτειακές και Περιφερειακές Συνελεύσεις.[7] Δηλαδή, στο διθάλαμο Βιρμανικό Κοινοβούλιο έγινε μία συνολική μείωση 22 εδρών: ή άνω και η κάτω βουλή μαζί θα έχουν 642 αντί για 664 μέλη, και η πλειοψηφία που χρειάζεται για τον σχηματισμό κυβέρνησης και την εκλογή Προέδρου είναι 322 έδρες.[8]

Πολιτειακές και Περιφερειακές Συνελεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Πολιτειακές και Περιφερειακές Συνελεύσεις αποτελούνται από 864 μέλη, από τα οποία τα 220 διορίζονται από τον στρατό, και τα 644 εκλέγονται με πλειοψηφικό σύστημα.[9][10] Οι 29 Υπουργοί Εθνικών Υποθέσεων εκλέγονται στις Πολιτείες και Περιφέρειες στις οποίες ο πληθυσμός μίας εθνότητας είναι μεγαλύτερος του 0,1% του συνολικού πληθυσμού της Μιανμάρ. Ο πληθυσμός της χώρας είναι γύρω στα 54,4 εκατομμύρια άρα μία εθνική μειονότητα πρέπει να έχει πληθυσμό τουλάχιστον 54.000 άτομα για να εκπροσωπηθεί από έναν Υπουργό. Ο κανόνας αυτός δεν ισχύει για τις εθνικές μειονότητες που είναι η πλειοψηφία στην πολιτεία / περιφέρεια όπου κατοικούν, ούτε για τις εθνικές μειονότητες που ζουν σε αυτοδιοικούμενη ζώνη εντός μίας πολιτείας / περιφέρειας.[11][12]

Αφού αναλάβουν καθήκοντα τα μέλη του κοινοβουλίου, θα διεξαχθεί η έμμεση εκλογή του Προέδρου και δύο Αντιπροέδρων από το Σώμα Εκλεκτόρων, το οποίο θα αποτελείται από τρεις επιτροπές: μία επιτροπή αιρετών μελών της κάτω βουλής, μία επιτροπή αιρετών μελών της άνω βουλής και μία επιτροπή των στρατιωτικών που διορίστηκαν στο κοινοβούλιο. Η εκλογή θα γίνει με πλειοψηφικό σύστημα. Ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τους περισσότερους ψήφους θα γίνει Πρόεδρος, ο δεύτερος θα γίνει Α' Αντιπρόεδρος και ο τρίτος θα γίνει Β' Αντιπρόεδρος. [13]

Εκλογικές περιφέρειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκλογικές περιφέρειες της Μιανμάρ[14][15][16][10]
Χάρτης Υποδιαίρεση Έδρες Πολιτειακές και Περιφερειακές Συνελεύσεις
Βουλή των
Αντιπροσώπων
Βουλή των
Εθνών
Μέλη Υπουργοί Εθνικών Υποθέσεων
Πολιτείες
Πολιτεία Καγιά 7 12 14 1 Βιρμανός
Πολιτεία Καγίν 7 12 14 3 Βιρμανός, Μον, Πάο
Πολιτεία Κατσίν 18 12 36 4 Βιρμανός, Λισού, Ραβάγκ, Σαν,
Πολιτεία Μον 10 12 20 3 Βιρμανός, Καγίν, Πάο
Πολιτεία Ρακίν 17 12 34 1 Τσιν
Πολιτεία Σαν 55 12 110 7 Άκα, Βιρμανός, Ίντα, Κατσίν, Καγιάνος, Λάχου, Λίσου
Πολιτεία Τσιν 9 12 18 0
Περιφέρειες
Περιφέρεια Αγιεγιαρουάντι 26 12 52 2 Αρακανός, Καγίν
Περιφέρεια Γιανγκόν 45 12 90 2 Αρακανός, Καγίν
Περιφέρεια Μαγκουέι 25 12 50 1 Τσιν
Περιφέρεια Μανταλέι 36 12 56 1 Σαν
Περιφέρεια Μπάγκο 28 12 56 1 Καγίν
Περιφέρεια Σαγκάινγκ 37 12 74 2 Σαν, Τσιν
Περιφέρεια Τανιντάρι 10 12 20 1 Καγίν
Σύνολο: 330 168 644 29

Σε δημοσκόπηση του Διεθνούς Ρεπουμπλικανικού Ιδρύματος που έγινε τον Ιούλιο του 2019 οι εκλογείς ρωτήθηκαν για τις απόψεις τους σε ορισμένα πολιτικά ζητήματα.[17]

Στην ερώτηση: «Υποστηρίζετε κάποιο πολιτικό κόμμα;» απάντησαν:
  • Ναι: 51%
  • Όχι: 47%
  • Δεν ξέρω: 2%
Στην ερώτηση: «Γενικά, θα λέγατε ότι η χώρα μας βαδίζει προς την σωστή κατεύθυνση ή προς την λάθος κατεύθυνση;» απάντησαν:
  • Σωστή κατεύθυνση: 77%
  • Λάθος κατεύθυνση: 19%
  • Δεν ξέρω: 4%
Στην ερώτηση: «Πιστεύετε ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη αυτονομία και εξουσίες στις Πολιτείες και περιφέρειες ώστε να αποφασίζουν μόνες τους, ή θεωρείτε ότι όλες οι εξουσίες και οι αποφάσεις πρέπει να είναι συγκεντρωμένες στην κυβέρνηση της ένωσης;» απάντησαν:
  • Συγκεντρωτισμός της εξουσίας: 70%
  • Περισσότερη αυτονομία: 22%
  • Δεν ξέρω/δεν απαντώ: 8%
Στην ερώτηση: «Για καθένα από αυτά τα ζητήματα, θα λέγατε ότι είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, μέτριο πρόβλημα, ή καθόλου πρόβλημα;», απάντησαν ότι είναι σοβαρό πρόβλημα:
  • Ανεπαρκείς δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις: 34%
  • Ανεπαρκής υποστήριξη στους αγρότες: 41%
  • Έλλειψη υποδομών: 44%
  • Χαμηλά εισοδήματα: 49%
  • Εθνικές συγκρούσεις: 52%
  • Αυξήσεις στις τιμές: 55%
  • Έγκλημα: 69%
  • Κατάχρηση φαρμάκων: 86%


Γενικά αποτελέσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αποτελέσματα των γενικών εκλογών[2][18]
Κόμμα Βουλή των
Αντιπροσώπων
Βουλή των
Εθνών
Σύνολο
Κοινοβουλίου
Περιφερειακές και Πολιτειακές
Συνελεύσεις
Έδρες ± Έδρες ± Έδρες Έδρες ± Υπουργοί ±
Εθνική Δημοκρατική Ένωση 258 Αύξηση 3 138 Αύξηση 3 396 501 Αύξηση 25 23 Αύξηση 2
Κόμμα Ένωσης, Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης 26 Μείωση 4 7 Μείωση 4 33 38 Μείωση 35 0 Μείωση 2
ΔΕΕ ΣΑΝ 13 Αύξηση 1 2 Μείωση 1 15 27 Αύξηση 2 0 Σταθερό
Αρακανικό Εθνικό Κόμμα 4 Μείωση 8 4 Μείωση 6 8 7 Μείωση 15 0 Μείωση 1
Εθνικό Κόμμα των Τάανγκ 3 Σταθερό 2 Σταθερό 5 7 Σταθερό 0 Σταθερό
Κόμμα Ενότητας των Μον 2 Αύξηση 2 3 Αύξηση 3 5 6 Αύξηση 6 1 Αύξηση 1
Εθνική Οργάνωση των Πάο 3 Σταθερό 1 Σταθερό 4 7 Αύξηση 1 0 Σταθερό
Δημοκρατικό Κόμμα της Πολιτείας Καγιά 2 Αύξηση 2 3 Αύξηση 3 5 3 Αύξηση 3 0 Σταθερό
Λαϊκό Κόμμα της Πολιτείας Κατσίν 1 Αύξηση 1 0 - 1 3 Αύξηση 3 0 Σταθερό
Αρακανικό Μέτωπο 1 Αύξηση 1 0 - 1 2 Αύξηση 2 0 Σταθερό
Εθνικό Κόμμα των Ουά 1 Αύξηση 1 0 - 1 2 Αύξηση 2 0 Σταθερό
Εθνικό Αναπτυξιακό Κόμμα των Λαχού 0 Σταθερό 0 Σταθερό 1 Σταθερό 1 Σταθερό
Δημοκρατικό Κογκρέσο των Ζόμι 1 Μείωση 1 0 Μείωση 2 1 1 Μείωση 1 0 Σταθερό
Εθνικό Αναπτυξιακό Κόμμα των Λισού 0 Μείωση 2 0 Σταθερό 0 1 Μείωση 1 1 Σταθερό
Νέο Δημοκρατικό Κόμμα (Κατσίν) 0 - 1 Αύξηση 1 1 1 Αύξηση 1 0 Σταθερό
Καγιανικό Εθνικό Κόμμα 0 - 0 - 0 0 - 1 Αύξηση 1
Λαϊκό Κόμμα των Καγίν 0 Σταθερό 0 Σταθερό 0 1 Σταθερό 0 Σταθερό
Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα των Σαν 0 Σταθερό 0 Σταθερό 0 1 Σταθερό 0 Σταθερό
Εθνική Δημοκρατική Ένωση των Τσιν 0 - 0 - 0 1 Αύξηση 1 0 Σταθερό
Δημοκρατικό Κόμμα της Πολιτείας Κατσίν 0 Μείωση 1 0 Σταθερό 0 0 Σταθερό 0 Σταθερό
Κόμμα Δημοκρατίας και Ενότητας των Κοκάνγκ 0 Μείωση 1 0 Σταθερό 0 0 Μείωση 1 0 Σταθερό
Δημοκρατικό Κόμμα των Ουά 0 Μείωση 1 0 Σταθερό 0 0 Μείωση 2 0 Σταθερό
Ανεξάρτητοι 0 Μείωση 1 0 Μείωση 2 0 2 Αύξηση 1 2 Αύξηση 1
Εκτός ψηφοφορίας 15 7 22 32 0
Διορίστηκαν από τον στρατό 110 56 166 220 0
Σύνολο 440 224 664 864 29

Βουλή των Αντιπροσώπων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αποτελέσματα για τη Βουλή των Αντιπροσώπων ανά περιφέρεια[19]
Υποδιαίρεση Εθνική Δημοκρατική Ένωση
ΕΔΕ

ΚΕΑΑ

ΔΕΕ ΣΑΝ
Άλλα Εκτός Σύνολο
Πολιτεία Καγιά 4 1 2[α] 7
Πολιτεία Καγίν 6 1 7
Πολιτεία Κατσίν 12 5 1[β] 18
Πολιτεία Μον 8 2[γ] 10
Πολιτεία Ρακίν 2 1 5[δ] 9 17
Πολιτεία Σαν 14 15 13 7[ε] 6 55
Πολιτεία Τσιν 8 1[ζ] 9
Περιφέρεια Αγιεγιαρουάντι 26 26
Περιφέρεια Γιανγκόν 44 1 45
Περιφέρεια Μαγκουέι 25 25
Περιφέρεια Μανταλέι 35 1 36
Περιφέρεια Μπάγκο 28 28
Περιφέρεια Σαγκάινγκ 36 1 37
Περιφέρεια Τανιντάρι 10 10
Διορίστηκαν από τον στρατό 110
Σύνολο: 258 26 13 18 15 440
Σημειώσεις:
  1. Δημοκρατικό Κόμμα της Πολιτείας Καγιά: 2 έδρες
  2. Λαϊκό Κόμμα της Πολιτείας Κατσίν: 1 έδρα
  3. Κόμμα Ενότητας των Μον: 2 έδρες
  4. Αρακανικό Εθνικό Κόμμα: 4 έδρες, Κόμμα του Αρακανικού Μετώπου: 1 έδρα
  5. Εθνικό Κόμμα των Τάανγκ: 3 έδρες, Εθνική Οργάνωση των Πάο: 3 έδρες, Εθνικό Κόμμα των Ουά: 1 έδρα
  6. Δημοκρατικό Κογκρέσο των Ζόμι: 1 έδρα
Γενικά αποτελέσματα για τη Βουλή των Αντιπροσώπων
Κόμμα Έδρες ±
Εθνική Δημοκρατική Ένωση 258 Αύξηση 3
Κόμμα Ένωσης, Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης 26 Μείωση 4
ΔΕΕ ΣΑΝ 13 Αύξηση 1
Αρακανικό Εθνικό Κόμμα 4 Μείωση 8
Εθνικό Κόμμα των Τάανγκ 3 Σταθερό
Κόμμα Ενότητας των Μον 2 Αύξηση 2
Εθνική Οργάνωση των Πάο 3 Σταθερό
Δημοκρατικό Κόμμα της Πολιτείας Καγιά 2 Αύξηση 2
Λαϊκό Κόμμα της Πολιτείας Κατσίν 1 Αύξηση 1
Αρακανικό Μέτωπο 1 Αύξηση 1
Εθνικό Κόμμα των Ουά 1 Αύξηση 1
Δημοκρατικό Κογκρέσο των Ζόμι 1 Μείωση 1
Εκτός ψηφοφορίας 15 Αύξηση 8
Διορίστηκαν από τον στρατό 110 Σταθερό
Σύνολο 440 Σταθερό
Αποτελέσματα για τη Βουλή των Εθνών ανά περιφέρεια[20]
Υποδιαίρεση Εθνική Δημοκρατική Ένωση
ΕΔΕ

ΚΕΑΑ
ΑρΕΚ Άλλα Εκτός Σύνολο
Πολιτεία Καγιά 7 2 3[α] 12
Πολιτεία Καγίν 11 1 12
Πολιτεία Κατσίν 10 1 1[β] 12
Πολιτεία Μον 9 3[γ] 12
Πολιτεία Ρακίν 1 4 7 12
Πολιτεία Σαν 4 3 5[δ] 12
Πολιτεία Τσιν 12 12
Περιφέρεια Αγιεγιαρουάντι 12 12
Περιφέρεια Γιανγκόν 12 12
Περιφέρεια Μαγκουέι 12 12
Περιφέρεια Μανταλέι 12 12
Περιφέρεια Μπάγκο 12 12
Περιφέρεια Σαγκάινγκ 12 12
Περιφέρεια Τανιντάρι 12 12
Διορίστηκαν από τον στρατό 56
Σύνολο: 138 7 4 12 7 224
Σημειώσεις:
  1. Δημοκρατικό Κόμμα της Πολιτείας Καγιά: 3 έδρες
  2. Νέο Δημοκρατικό Κόμμα (Κατσίν): 1 έδρα
  3. Κόμμα Ενότητας των Μον
  4. Εθνικό Κόμμα των Τάανγκ: 2 έδρες, ΔΕΕ ΣΑΝ: 2 έδρες, Εθνική Οργάνωση των ΠΑΟ: 1 έδρα
Γενικά αποτελέσματα για τη Βουλή των Εθνών
Κόμμα Έδρες ±
Εθνική Δημοκρατική Ένωση 138 Αύξηση 3
Κόμμα Ένωσης, Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης 7 Μείωση 4
Αρακανικό Εθνικό Κόμμα 4 Μείωση 6
Κόμμα Ενότητας των Μον 3 Αύξηση 3
Δημοκρατικό Κόμμα της Πολιτείας Καγιά 3 Αύξηση 3
ΔΕΕ ΣΑΝ 2 Μείωση 1
Εθνικό Κόμμα των Τάανγκ 2 Σταθερό
Εθνική Οργάνωση των Πάο 1 Σταθερό
Νέο Δημοκρατικό Κόμμα (Κατσίν) 1 Αύξηση 1
Εκτός ψηφοφορίας 7 Αύξηση 7
Διορίστηκαν από τον στρατό 56 Σταθερό
Σύνολο 224 Σταθερό

Περιφερειακές και Πολιτειακές Συνελεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενικά αποτελέσματα για τις Πολιτειακές και Περιφερειακές Συνελεύσεις
Κόμμα Έδρες ±
Εθνική Δημοκρατική Ένωση 501 Αύξηση 25
Κόμμα Ένωσης, Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης 38 Μείωση 35
ΔΕΕ ΣΑΝ 27 Αύξηση 2
Αρακανικό Εθνικό Κόμμα 7 Μείωση 15
Εθνικό Κόμμα των Τάανγκ 7 Σταθερό
Εθνική Οργάνωση των Πάο 7 Αύξηση 1
Κόμμα Ενότητας των Μον 6 Αύξηση 6
Δημοκρατικό Κόμμα της Πολιτείας Καγιά 3 Αύξηση 3
Λαϊκό Κόμμα της Πολιτείας Κατσίν 3 Αύξηση 3
Αρακανικό Μέτωπο 2 Αύξηση 2
Εθνικό Κόμμα των Ουά 2 Αύξηση 2
Εθνικό Αναπτυξιακό Κόμμα των Λαχού 1 Σταθερό
Δημοκρατικό Κογκρέσο των Ζόμι 1 Μείωση 1
Εθνικό Αναπτυξιακό Κόμμα των Λισού 1 Μείωση 1
Νέο Δημοκρατικό Κόμμα (Κατσίν) 1 Αύξηση 1
Λαϊκό Κόμμα των Καγίν 1 Σταθερό
Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα των Σαν 1 Σταθερό
Εθνική Δημοκρατική Ένωση των Τσιν 1 Αύξηση 1
Ανεξάρτητοι 2 Αύξηση 1
Εκτός ψηφοφορίας 32 Αύξηση 18
Διορίστηκαν από τον στρατό 220 Σταθερό
Σύνολο 864 Σταθερό
Αποτελέσματα για τις Πολιτειακές και Περιφερειακές Συνελεύσεις ανά περιφέρεια[21]
Υποδιαίρεση Εθνική Δημοκρατική Ένωση
ΕΔΕ

ΚΕΑΑ

ΔΕΕ ΣΑΝ
Άλλα Εκτός Σύνολο Χάρτης
Πολιτεία Καγιά 8 3 3[α] 14
Πολιτεία Καγίν 11 2 1[β] 14
Πολιτεία Κατσίν 25 4 1 6[γ] 36
Πολιτεία Μον 14 6[δ] 20
Πολιτεία Ρακίν 4 1 9[ε] 20 34
Πολιτεία Σαν 29 24 26 19[ζ] 12 110
Πολιτεία Τσιν 16 2[η] 18
Περιφέρεια Αγιεγιαρουάντι 52 52
Περιφέρεια Γιανγκόν 88 2 90
Περιφέρεια Μαγκουέι 50 50
Περιφέρεια Μανταλέι 56 56
Περιφέρεια Μπάγκο 56 56
Περιφέρεια Σαγκάινγκ 72 2 74
Περιφέρεια Τανιντάρι 20 20
Διορίστηκαν από τον στρατό 220
Σύνολο: 501 38 27 46 32 864
Σημειώσεις:
  1. Δημοκρατικό Κόμμα της Πολιτείας Καγιά: 3 έδρες
  2. Λαϊκό Κόμμα των Καγίν: 1 έδρα
  3. Λαϊκό Κόμμα της Πολιτείας Κατσίν: 3 έδρες, Εθνικό Αναπτυξιακό Κόμμα των Λισού: 1 έδρα, Ανεξάρτητοι: 1 έδρα, Νέο Δημοκρατικό Κόμμα (Κατσίν): 1 έδρα
  4. Κόμμα Ενότητας των Μον: 6 έδρες
  5. Αρακανικό Εθνικό Κόμμα: 7 έδρες, Αρακανικό Μέτωπο: 2 έδρες
  6. Εθνική Οργάνωση των ΠΑΟ: 7 έδρες, Εθνικό Κόμμα των Τάανγκ: 7 έδρες, Εθνικό Κόμμα των Ουα: 2 έδρες, Ανεξάρτητος: 1 έδρα, Εθνικό Αναπτυξιακό Κόμμα των Λαχού: 1 έδρα, Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα των Σαν: 1 έδρα
  7. Εθνική Δημοκρατική Ένωση των Τσιν: 1 έδρα, Δημοκρατικό Κογκρέσο των Ζόμι: 1 έδρα

Επακόλουθα γεγονότα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακύρωση αποτελεσμάτων από τον στρατό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 1η Φεβρουαρίου 2021, την μέρα που κανονικά θα άρχιζε η νέα κοινοβουλευτική περίοδος, ο στρατός κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα, ανέτρεψε και συνέλαβε την κρατική σύμβουλο Αούνγκ Σαν Σου Κι και τον πρόεδρο Ουίν Μιντ, και ακύρωσε τα αποτελέσματα των εκλογών του 2020.[22] Ο στρατός, με επικεφαλής τον Ανώτατο Διοικητή, Μιν Αούνγκ Χλέινγκ, δικαιολόγησε το πραξικόπημα διότι κατά την άποψή του η εκλογική επιτροπή δεν είχε αξιολογήσει σωστά τις καταγγελίες του στρατού για μαζική νοθεία στις εκλογές.[23] [24] Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για έναν χρόνο, κάτω από την οποία αναστέλλεται η λειτουργία του συντάγματος. Έπειτα από το τέλος αυτής, ο στρατός «εγγυάται ότι θα γίνουν εκλογές», και θα παραδώσει την εξουσία σε όποιον τις κερδίσει.[25]

Διαδηλώσεις του 2021 στη Μιανμάρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης από τον στρατό, δημιουργήθηκε ένα μαζικό κίνημα διαμαρτυριών κατά της χούντας. Οι διαδηλωτές απαιτούν την απελευθέρωση των εκλεγμένων αξιωματούχων που συνέλαβε το καθεστώς, συμπεριλαμβανομένης του Αούνγκ Σαν Σου Κι, και την παράδοση της εξουσίας από τον στρατό στα μέλη που εκλέχτηκαν από τις εκλογές.[26] Ο στρατός από την μεριά του απάντησε με σκληρή και βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων, κάνωντας χρήση ακόμα και πραγματικών πυρών.[27] Μέχρι τα τέλη Μαρτίου, περισσότεροι από 400 διαδηλωτές είχαν σκοτωθεί από τα πυρά του στρατού.[28] Παρόλα αυτά το κίνημα των διαδηλώσεων δεν φαίνεται να χάνει την δυναμική του.[29]

  1. Helen Regan. «Despite accusations of genocide, Aung San Suu Kyi's party is on track to win another term in Myanmar». CNN. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2020. 
  2. 2,0 2,1 «Election 2020 | Myanmar's 2020 General Election Results in Numbers». The Irrawaddy (στα Αγγλικά). 11 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020. 
  3. «IPU PARLINE database: MYANMAR (Pyithu Hluttaw), Electoral system». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2020. 
  4. «IPU PARLINE database: MYANMAR (Amyotha Hluttaw), Electoral system». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2020. 
  5. Nachemson, Andrew. «Myanmar's Elections Won't Be Free or Fair». Foreign Policy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020. 
  6. «ပြည်ထောင်စုရွေးကောက်ပွဲကော်မရှင်က ရွေးကောက်ပွဲကျင်းပခြင်း မပြုနိုင်သည့်နယ်မြေများ ထုတ်ပြန်ကြေညာ | Ministry Of Information». www.moi.gov.mm (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2020. 
  7. Shoon Naing; Thu Thu Aung (2020-11-09). «Aung San Suu Kyi's ruling party claims resounding election win in Myanmar» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/article/myanmar-election-idUSKBN27P0A4. Ανακτήθηκε στις 2020-11-12. 
  8. «Election 2020 | Myanmar's 2020 General Election Results in Numbers». The Irrawaddy (στα Αγγλικά). 11 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020. 
  9. «State and Region Governments in Myanmar» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. 
  10. 10,0 10,1 «State/Region Hluttaw Results: Graphics». The Myanmar Times. 17 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2020. 
  11. «Myanmar 2015 General Elections Fact Sheet» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Ιανουαρίου 2021. 
  12. «Myanmar Population (2020) - Worldometer». www.worldometers.info (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  13. «Constitution of Myanmar» (PDF). 
  14. «ပြည်သူ့လွှတ်တော်မဲဆန္ဒနယ်များသတ်မှတ်ကြေညာခြင်း». web.archive.org. 30 Ιουνίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  15. «ပြည်ထောင်စုရွေးကောက်ပွဲ ကော်မရှင်». Union Election Commission (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2020. 
  16. «ပြည်ထောင်စုရွေးကောက်ပွဲ ကော်မရှင်». Union Election Commission (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2020. 
  17. «New Burma Poll: Public Satisfied with the Country's Direction, Supports Further Political Reform». www.iri.org. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2020. 
  18. «NLD wins 396 parliament seats». The Myanmar Times. 15 Νοεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  19. «Pyithu_Hluttaw_Election_Results_2020» (PDF). 
  20. «Amyotha_Hluttaw_Election_Results_2020» (PDF). 
  21. «State and Re gion HluttawElection Results 2020» (PDF). 
  22. Beech, Hannah (2021-01-31). «Myanmar’s Leader, Daw Aung San Suu Kyi, Is Detained Amid Coup». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2021/01/31/world/asia/myanmar-coup-suu-kyi.html. Ανακτήθηκε στις 2021-01-31. 
  23. «Πραξικόπημα στη Μιανμάρ: Ποιος είναι ο επικεφαλής του πραξικοπήματος». iefimerida.gr. 1 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  24. «Πραξικόπημα στη Μιανμάρ: Υπό κράτηση η Αούνγκ Σαν Σου Κι κι άλλοι πολιτικοί ηγέτες». euronews. 1 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  25. «Μιανμάρ: "Δεν είναι πραξικόπημα" λέει ο στρατός - Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις». euronews. 17 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  26. Doulgkeri, Foteini (18 Φεβρουαρίου 2021). «Μιανμάρ: Η μεγαλύτερη διαδήλωση μέχρι στιγμής». euronews. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  27. Κιτσικόπουλος, Πάνος (27 Μαρτίου 2021). «Μιανμάρ: Πάνω από 100 νεκροί στη φονικότερη ημέρα του πραξικοπήματος». euronews. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  28. Δρούγκα, Νικολέτα (8 Μαρτίου 2021). «Μιανμάρ: Διαδηλωτές νεκροί από σφαίρες στο κεφάλι». euronews. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  29. Μιχάλης, Αραμπατζόγλου (2 Απριλίου 2021). «Μιανμάρ: Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις». euronews. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021.