Βερβερικό λιοντάρι
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Βερβερικό λιοντάρι | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Βερβερικό λιοντάρι σε φωτογραφία του 19ου αι.
| ||||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Τριώνυμο | ||||||||||||||||
| Panthera leo leo (Πάνθηρ ο λέων ο λέων) (Λινναίος, 1758) | ||||||||||||||||
| Συνώνυμα | ||||||||||||||||
|
Felis leo Linnaeus, 1758
Panthera leo berberisca (Πάνθηρ ο λέων ο βερβερικός) |
Το βερβερικό λιοντάρι (Panthera leo leo - Πάνθηρ ο λέων ο λέων) επίσης γνωστό και ως λιοντάρι του Άτλαντα ή λιοντάρι της Νουβίας είναι υποείδος του λιονταριού που εξαφανίστηκε από την άγρια φύση ή και ολοκληρωτικά τον 20ό αιώνα. Το βερβερικό λιοντάρι κατανεμόταν στη Β.Αφρική από το Μαρόκο μέχρι την Αίγυπτο. Το τελευταίο άγριο βερβερικό λιοντάρι πυροβολήθηκε το 1922 στην οροσειρά του Άτλαντα. Μερικοί πιστεύουν ότι το βερβερικό λιοντάρι έχει εξαφανιστεί και από την αιχμαλωσία. Παρ' όλα αυτά πιθανά βερβερικά λιοντάρια έχουν σημανθεί σε γνωστούς ζωολογικούς κήπους και σε τσίρκα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Τα άλλα δύο αρπακτικά της Β.Αφρικής, η αρκούδα του Άτλαντα και η βερβερική λεοπάρδαλη έχουν ήδη εξαφανιστεί.
_-_lev_Boy_(Panthera_leo),_2005.jpg)
Τα βερβερικά λιοντάρια στην αιχμαλωσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν βερβερικά λιοντάρια για να πολεμούν στο Κολοσσαίο με μονομάχους. Στο Μεσαίωνα, τα λιοντάρια που κρατιόταν στο θηριοτροφείο του Πύργου του Λονδίνου ήταν βερβερικά λιοντάρια όπως προέκυψε από αναλύσεις στο DNA δύο καλοδιατηρημένων κρανίων που βρέθηκαν εκεί το 1937. Τα κρανία ραδιομετρήθηκαν και βρέθηκαν την εποχή 1280-1315 και 1420-1485 μ.Χ. Το 19ο αιώνα και στις αρχές του εικοστού τα βερβερικά λιοντάρια συχνά κρατιόταν αιχμάλωτα σε ξενοδοχεία και θηριοτροφεία. Τα λιοντάρια του Πύργου του Λονδίνου μεταφέρθηκαν στο ζωολογικό κήπο του Λονδίνου σε πιο ανθρώπινες συνθήκες κάτω από τις διαταγές του Δούκα του Ουέλινγκτον το 1885. Ένα διάσημο βερβερικό λιοντάρι που έζησε στο ζωολογικό κήπο της Νέας Υόρκης το 1896-1910 ονομαζόταν "Σουλτάνος".
Υπάρχει και ένα άλλο διάσημο βερβερικό λιοντάρι ονόματι Βέερμερ στο κέντρο Διάσωσης Μεγάλων γατών του Ουισκόνσιν. Επίσης το 2006 μία λέαινα ονόματι Σαραμπί ζούσε στο Κέντρο Διάσωσης. Δυστυχώς η Σαραμπί πέθανε πριν βοηθήσει στην αναπαραγωγή του είδους.
Βιολογία και συμπεριφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το βερβερικό λιοντάρι σε σχέση με τα άλλα λιοντάρια της Αφρικής παρουσιάζει μερικές διαφορές που δικαιολογούν την κατάταξή του ως υποείδος. Πρώτα από όλα το μέγεθός του το χαρακτηρίζει ως το μεγαλύτερο από όλα τα άλλα λιοντάρια με αναφορές για 3,3 μέτρα μήκος για όχι λίγα αρσενικά. Ύστερα έρχεται το βάρος με αναφορές για 180-270 κιλά για τα αρσενικά και 120-180 κιλά για τα θηλυκά. Η χαίτη επίσης, πυκνή και με μαύρο χρώμα καταλήγει μέχρι την κοιλιά και διαφέρει από αυτήν των κεντροαφρικανικών λιονταριών ως προς το τελείως μαύρο χρώμα και την πυκνότητά της. Στην άγρια φύση το βερβερικό λιοντάρι τρεφόταν με βερβερικά ελάφια, καμήλες κι ακέλαφους. Όταν συνεπώς αυτά μετακινήθηκαν λόγω της σταδιακής μείωσης του περιβάλλοντος, το λιοντάρι τα ακολούθησε στα αφιλόξενα βουνά του Άτλαντα όπου ούτε τα φυτοφάγα ούτε τα σαρκοφάγα επιβίωσαν.
Το βερβερικό λιοντάρι στην τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το βερβερικό λιοντάρι έχει επιδράσει καταλυτικά στη βορειοαφρικανική τέχνη. Αιγύπτιοι, Νούβιοι, Καρχηδόνιοι και Μακεδόνες άποικοι το απεικόνισαν αμέτρητες φορές στην τέχνη τους. Αμέτρητες παραστάσεις λιονταριών έχουν βρεθεί στους τάφους των φαραώ και σε αιγυπτιακά αγγεία. Οι Νούβιοι το θεοποίησαν, ενώ οι Καρχηδόνιοι το σέβονταν μα και το κυνηγούσαν σε πολυτελή κυνήγια ενώ οι Μακεδόνες το αντιμετώπιζαν καθαρά ως κυνηγετικό προϊόν.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Ο θαυμαστός κόσμος των ζώων"εκδ.Χ.Τεγόπουλος-Ν.Νίκας,τόμος 1ος,σελ 162-164
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Panthera leo leo στο Wikimedia Commons
