Βεντάντα
Βεντάντα (Vedanta) είναι μία από τις έξι νταρσάνας κοσμοθεωρίες ή φιλοσοφικά συστήματα τις οποίες αναγνώριζαν οι ινδουιστέςως ορθόδοξες[1].
Ονομασία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο όρος Βεντάντα κυριολεκτικά δηλώνει το τέλος των (anta) των Vedas. Πρόκειται για μια θρησκευτική φιλοσοφία η οποία προέκυψε εξελικτικά από τις Ουπανισάδες, αποτελώντας έτσι το κοινό υπόστρωμα όλων των θρησκειών της Ινδίας. Μια άλλη ονομασία ειναι και Uttara Mimamsa δηλαδή Ύστερη Mimamsa (ύστερα έρευνα και ύστερη εξέταση). Η ονομασία αυτή προέκειψε επειδή ασχολείται με τις Ουπανισάδες, το τελευταίο μέρος των Βεδών. Εκεί γίνεται αναφορά σε θέματα ιεροτελεστιών.[2] Η έκφραση απέκτησε συνεπώς τη σημερινή της έννοια σταδιακά, από τα μέσα της πρώτης χιλιετίας μετά Χριστόν, χωρίς να αποτελεί κάποιο σαφώς ορισμένο ενιαίο σύστημα, αλλά περικλείει μια ποικιλία απόψεων, οι οποίες συγκλίνουν στην αποδοχή μιας ενιαίας ύψιστης κοσμικής αρχής που κατανοείται ως αυθεντία.[3]
Συντάκτης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η παράδοση απόδίδει την Βεντάτα -Σούτρα, στον Badarayana, αν και είναι πολύ αμφίβολο. Άλλοι Ινδοί φιλόσοφοι την αποδίδουν στον Vyasa, τον συγγραφέα της Μαχαμπαράτα.[4]
Μορφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα Vedanta Sutras είναι διατυπωμένα σε 555 συντομότατους αφορισμούς, συγκροτημένους από δύο ή τρεις λέξεις, οι οποίοι χρήζουν ερμηνευτικών σχολίων. Είναι λακωνικοί και δυσνόητοι[5].
Περιεχόμενο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι πιο σημαντικοί από τους αφορισμούς αυτούς προβάλλουν τον Θεό ως μία μορφή με κατηγορήματα, χωρίς μορφή αλλά με κατηγορήματα και πέρα από κάθε μορφή και πέρα από οποιαδήποτε κατηγορήματα. Το τελευταίο αυτό είναι το ανώτατο σημείο της φιλοσοφικής σκέψης και της πνευματικής εμπειρίας. Πρόκειται δηλαδή για τρεις τρόπους προσέγγισης της Αλήθειας.[5].
Οι τρεις σχολές του Βεντάντα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Α. του Δυϊσμού (ντβαίτα) Β. του Σχετικού Μη Δυισμού (Vishishtadvaita) Γ. του απόλυτου Μη-Δυϊσμού (Advaita Vedanta). Οι τρεις αυτές ιδέες δεν είναι αλληλοσυγκρουόμενες μεταξύ τους, αλλά διαδοχικές κλιμακώσεις στην οδό που κατεθύνεται στη γνώση της Αλήθειας. Οι άνθρωποι τις ακολουθούν ανάλογα με το πνευματικό επίπεδο στο οποίο βρίσκονται αλλά και την ικανότητά τους να εννοήσουν και να δεχθούν το ποσό της Αλήθειας την οποία κάθε σχολή από αυτές τις τρεις αποκαλύπτει[5].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Θεόδωρος Παντουβάς, Ερμηνευτικό λεξικό της Ινδικής φιλοσοφίας και του Γιόγκα, εκδ. Καρδαμίτσας, Αθήνα, 1989, σελ.160. Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής Φιλοσοφίας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα, [1975], σελ.172
- ↑ Θεόδωρος Παντουβάς, Ερμηνευτικό λεξικό της Ινδικής φιλοσοφίας και του Γιόγκα, εκδ. Καρδαμίτσας, Αθήνα, 1989, σελ.159.
- ↑ Χέλμουτ Φον Γκλάζεναπ, Η φιλοσοφία των Ινδών, μτφρ. Ειρήνη Παπαγεωργίου, εκδ. Γνώση, Αθήνα, 1993, σελ.146, 147
- ↑ Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής Φιλοσοφίας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα, [1975],σελ.217
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Θεόδωρος Παντουβάς, Ερμηνευτικό λεξικό της Ινδικής φιλοσοφίας και του Γιόγκα, εκδ. Καρδαμίτσας, Αθήνα, 1989, σελ.160
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Θεόδωρος Παντουβάς, Ερμηνευτικό λεξικό της Ινδικής φιλοσοφίας και του Γιόγκα, εκδ. Καρδαμίτσας, Αθήνα, 1989, σελ. 158-163
- Χέλμουτ Φον Γκλάζεναπ, Η φιλοσοφία των Ινδών, μτφρ. Ειρήνη Παπαγεωργίου, εκδ. Γνώση, Αθήνα, 1993
- Δημήτρης Βελισσαρόπουλος, Ιστορία της Ινδικής Φιλοσοφίας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα, [1975].