Βελεμίνα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°16′43″N 22°17′13″E / 37.27848°N 22.286919°E / 37.27848; 22.286919

Η τοποθεσία της Βελμίνας και της Πελλάνας στον άνω ρου του ποταμού Ευρώτα

Η Βελεμίνα (ή Βέλμινα ή Βελβίνα) υπήρξε αρχαία πόλη στα ΒΔ σύνορα της αρχαίας Λακαιδέμονος, η περιοχή της οποίας ονομαζόταν Βελμινάτιδα χώρα. Ήταν αρχικά μια Αρκαδική πόλη, αλλά κατακτήθηκε από τους Λακεδαιμόνιους[1] σε πρώιμη περίοδο και προσαρτήθηκε στην επικράτειά τους. Μετά τη μάχη στα Λεύκτρα μεταξύ των Σπαρτιατών και των Θηβαίων, που διεξήχθη το 371 π.Χ., επέστρεψε στην Αρκαδία και οι περισσότεροι από τους κατοίκους της συμμετείχαν στην ίδρυση της Μεγαλόπολης.[2][3] Κατά τους επόμενους αιώνες , η Βελμινάτιδα ήταν μια διαρκής πηγή διαμάχης μεταξύ των Σπαρτιατών και των Αρκάδων.

Μετά την πτώση της Αχαϊκής Συμπολιτείας και την επικράτηση των Ρωμαίων, η φιλορωμαϊκή Σπάρτη, επανέκτησε την περιοχή. Ακολούθησε μια μακρά ειρηνική περίοδος που διακόπηκε από τις βαρβαρικές εισβολές (το 267 μ.Χ. των Ερούλων και το 396 μ.χ των Βησιγότθων του Αλαρίχου[4]) και από τον καταστρεπτικό σεισμό του 375 μ.Χ[5].

Σύμφωνα με τον Παυσανία η Βελεμίνα είναι η περιοχή της Λακωνίας που από τη φύση της αρδεύεται από τα πιο πολλά νερά. Τη διασχίζει το ρεύμα του Ευρώτα , αλλά έχει και η ίδια άφθονες πηγές και απέχει 100 στάδια από την Πελλάνα.[6]

Το σύνολο των οικισμών της Βελμινάτιδας χώρας αποτελούσε βασικό συγκοινωνιακό κόμβο με μεγάλη στρατηγική σημασία, καθώς από εκεί περνούσε η αρχαία αμαξήλατη οδός (η "λεωφόρος" του Ευρώτα) που συνέδεε τη Σπάρτη με την Αρκαδία και τα άλλα κέντρα της Πελοποννήσου. Η οδός αυτή , μέσω της διάβασης της Λαγκάδας στα ανατολικά της Τσεμπερού, περνούσε από την Ευταία, στο Ασεατικό πεδίο και συνέχιζε προς την Τεγέα.[5] Λόγω της σπουδαιότητας της περιοχής , υπήρχε οχυρό στην κορυφή του παρακείμενου λόφου Χελμού, ονομαζόμενο Αθήναιον, το οποίο τειχίστηκε την περίοδο 229-222 π.Χ. από τον Σπαρτιάτη βασιλιά Κλεομένη.[7]

Η Βελεμίνα τοποθετείται στη θέση Αγία Ειρήνη - Μετόχι Κρητικού του Δήμου Μεγαλόπολης, στην ευρύτερη περιοχή της Μονής Καλτεζών, χωρίς να έχει τεκμηριωθεί ανασκαφικά.[4]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Ελλάδος περιήγησις/Αρκαδικά - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2021. 
  2. Smith, William (1870). Dictionary of Greek and Roman geography. Boston : Little, Brown. 
  3. «Ελλάδος περιήγησις/Αρκαδικά - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2021. 
  4. 4,0 4,1 Καραπαναγιώτου, Άννα-Βασιλική, επιμ. (2015). Καθ'οδόν  : το αρχαιολογικό έργο στο πλαίσιο κατασκευής του νέου αυτοκινητόδρομου Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας και κλάδου Λεύκτρου-Σπάρτης = En route  : the archaeological work in the course of the construction of the new motorway Corinthos-Tripoli-Kalamata and Lefktro-Sparti branch (PDF). Τρίπολη: Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού - Εφορεία Αρχαιοτήτων Αρκαδίας,. 
  5. 5,0 5,1 Panagiotopoulos, George. «Αρχαίοι Χρόνοι». www.loganikos.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2021. 
  6. «Ελλάδος περιήγησις/Λακωνικά - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2021. 
  7. Σουχλέρης, Λεωνίδας. «Ο Λόφος του Χελμού». www.loganikos.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.