Βασίλειο των Ουιγούρων της Γκαντσόου
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Γίνετε περισσότερο συγκεκριμένοι ως προς το τι χρειάζεται το λήμμα με {{επιμέλεια|αίτιο}} ή χρησιμοποιήστε ένα πρότυπο όπως το {{μορφοποίηση}}.Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
| Βασίλειο των Ουιγούρων της Γκαντσόου | |||||
| μοναρχία | |||||
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Πρωτεύουσα | Νομός Γκαν (Ζάνγκιε) | ||||
| Πολιτική δομή | μοναρχία | ||||
| Ιστορία | |||||
| - | Ίδρυση | 894 | |||
| - | Κατάλυση | 1036 | |||
Το Βασίλειο των Ουιγούρων της Γκαντσόου, επίσης γνωστοί ως Ουιγούροι του Χεσί, ιδρύθηκε το 894 γύρω από το νομό Γκαν στο σύγχρονο Ζάνγκιε.[1][2] Το βασίλειο υπήρξε από το 894 έως το 1036 και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί από τους κατοίκους του Γκαντσόου προσυλητίστηκαν στο Βουδισμό.[3]
Ο Διάδρομος Χεσί, που βρίσκεται εντός του σύγχρονου Γκανσού, ήταν παραδοσιακά μια Κινεζική διείσδυση στην Ασία. Από τον 9ο έως τον 11ο αιώνες η περιοχή ήταν μοιρασμένη μεταξύ των Ουιγούρων της Γκαντσόου και τη περιοχή Γκουιγί. Από τις αρχές του 11ου αιώνα, τόσο οι Ουιγούροι όσο και το Γκουιγί κατακτήθηκαν από τους Τανγκούτ από την Δυτική Δυναστεία Σία.[4]
Οι άρχοντες των Ουιγούρων της Γκαντσόου καταγόταν από τη δυναστεία Γιαγκλακάρ.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπήρχε μια προϋπάρχουσα κοινότητα Ουιγούρων στο Νομό Γκαν από το 840 το αργότερο.
Τα χρόνια 881 και 882 ο νομός Γκαν ξέφυγε από τον έλεγχο της περιοχής Γκουιγί.
Το 894 οι Ουιγούροι ίδρυσαν το Βασίλειο των Ουιγούρων της Γκαντσόου στο νομό Γκαν.
Το 910 οι Ουιγούροι της Γκαντσόου επιτέθηκαν στο Βασίλειο του Τζινσάν (Γκουιγί).
Το 911 οι Ουιγούροι της Γκαντσόου επιτέθηκαν στο Βασίλειο του Τζιχάν και αναγκάστηκαν να μπουν σε μια συμμαχία ως μικρότερος εταίρος.
Το 916 μια πριγκίπισσα των Ουιγούρων της Γκαντσόου παντρεύτηκε με τον Κάο Γιτζίν, κυβερνήτης του Γκουιγί.
Το 920 ο Χουαϊτζιάν Χαγκάν αρρώστησε, ενώ το 924 πέθανε και οι γιοι Ντιγίν και Ρενμέι πολέμησαν για το θρόνο με τον Ντιγίν να βγαίνει στη κορυφή.
Το 925 ο Κάο Γιτζίν οδήγησε επίθεση ενάντια στους Ουιγούρους της Γκαντσόου και τους νίκησε.
Το 926 ο Ντιγίν πέθανε και ο Αντουογιού τον διαδέχθηκε ως Σουνχούα Χαγκάν. Ο Σουνχουά Χαγκάν παντρεύτηκε την κόρη του Κάο Γιτζίν.
Το 930 ο Κάο Γιτζίν επισκέφθηκε την αυλή των Ουιγούρων της Γκαντσόου στο νομό Γκαν.
Το 933 ο Σουνχουά Χαγκάν πέθανε και ο Τζινγκτσιόνγκ τον διαδέχθηκε.
Το 975 ο Τζινγκτσιόνγκ πέθανε και ο Γιελουοχέ Μίλι'ε τον διαδέχθηκε.
Το 983 βασιλιάς έγινε ο Λουσένγκ.
Το 1003 ο Λουσένγκ πέθανε και Ζονγκσούν Μπαοντέ Χαγκάν τον διαδέχθηκε. Οι Τανγκούτ επιτέθηκαν στους Ουιγούρους της Γκαντσόου, αλλά ηττήθηκαν.
Το 1008 οι Ουιγούροι της Γκαντσόου και οι Τανγκούτ συγκρούστηκαν, ενώ οι Ουιγούροι κέρδισαν. Η δυναστεία Λιάο επιτέθηκε στους Ουιγούρους της Γκαντσόου και τους νίκησε.
Το 1009 οι Ουιγούροι της Γκαντσόου κατέλαβαν το νομό Λιάνγκ.
Το 1010, η δυναστεία Λιάο επιτέθηκε στους Ουιγούρους της Γκαντσόου και τους νίκησε.
Το 1016 ο Ζονγκσούν Μπαοντέ Χαγκάν πέθανε και ο Χουαϊνίνγκ Σουνχουά Χαγκάν τον διαδέχθηκε.
Το 1023 ο Χουαϊνίνγκ Σουνχουά Χαγκάν πέθανε και ο Γκουιζόνγκ Μπαοσούν Χαγκάν τον διαδέχθηκε.
Το 1026 οι Ουιγούροι της Γκαντσόου νικήθηκαν σε μάχη από την δυναστεία Λιάο.
Το 1028 οι Ουιγούροι της Γκαντσόου ηττήθηκαν από τους Τανγκούτ. Ο Γκουιζόνγκ Μπαοσούν Χαγκάν πέθανε και ο Μπαογκουό Χαγκάν τον διαδέχθηκε.
Το 1036 το Βασίλειο των Ουιγούρων προσαρτήθηκε από τους Τανγκούτ.
Σύγχρονη εποχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι σύγχρονοι απόγονοι των Ουιγούρων της Γκαντσόου είναι γνωστοί ως Γιουγκούρ.[5]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Golden 2011.
- ↑ Millward 2007.
- ↑ Bosworth 2000.
- ↑ Bell, Connor Joseph (2008). The Uyghur Transformation in Medieval Inner Asia: From Nomadic Turkic Tradition to Cultured Mongol Administrators. ProQuest. σελίδες 65–69. ISBN 9780549807957. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2009.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Manichaeism and Nestorian Christianity, H. J. Klimkeit, History of Civilizations of Central Asia, Vol.4, Part 2, 70
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Asimov, M.S. (1998), History of civilizations of Central Asia Volume IV The age of achievement: A.D. 750 to the end of the fifteenth century Part One The historical, social and economic setting, UNESCO Publishing
- Barfield, Thomas (1989), The Perilous Frontier: Nomadic Empires and China, Basil Blackwell
- Benson, Linda (1998), China's last Nomads: the history and culture of China's Kazaks, M.E. Sharpe
- Bregel, Yuri (2003), An Historical Atlas of Central Asia, Brill
- Bosworth, Clifford Edmund (2000), The Age of Achievement: A.D. 750 to the End of the Fifteenth Century - Vol. 4, Part II : The Achievements (History of Civilizations of Central Asia), UNESCO Publishing
- Bughra, Imin (1983), The history of East Turkestan, Istanbul: Istanbul publications
- Drompp, Michael Robert (2005), Tang China And The Collapse Of The Uighur Empire: A Documentary History, Brill
- Golden, Peter B. (2011), Central Asia in World History, Oxford University Press
- Haywood, John (1998), Historical Atlas of the Medieval World, AD 600-1492, Barnes & Noble
- Latourette, Kenneth Scott (1964), The Chinese, their history and culture, Volumes 1-2, Macmillan
- Mackerras, Colin (1990), «Chapter 12 - The Uighurs», στο: Sinor, Denis, επιμ., The Cambridge History of Early Inner Asia, Cambridge University Press, σελ. 317–342, ISBN 0 521 24304 1
- Millward, James A. (2007), Eurasian Crossroads: A History of Xinjiang, Columbia University Press
- Mackerras, Colin, The Uighur Empire: According to the T'ang Dynastic Histories, A Study in Sino-Uighur Relations, 744-840. Publisher: Australian National University Press, 1972. 226 pages, (ISBN 0-7081-0457-6)
- Rong, Xinjiang (2013), Eighteen Lectures on Dunhuang, Brill
- Sinor, Denis (1990), The Cambridge History of Early Inner Asia, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-24304-9
- Soucek, Svat (2000), A History of Inner Asia, Cambridge University Press
- Xiong, Victor (2008), Historical Dictionary of Medieval China, United States of America: Scarecrow Press, Inc., ISBN 0810860538, https://www.amazon.ca/Historical-Dictionary-Medieval-Victor-Cunrui/dp/0810860538/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1438312041&sr=8-1&keywords=historical+dictionary+of+medieval+china
- Xue, Zongzheng (1992), Turkic peoples, 中国社会科学出版社