Βασίλειος Α΄ της Μόσχας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βασίλειος Α΄ της Μόσχας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση30  Δεκεμβρίου 1371
Μόσχα
Θάνατος27  Φεβρουαρίου 1425
Μόσχα
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός Ναός Αρχαγγέλου στην Μόσχα
Χώρα πολιτογράφησηςΜοσχοβία
ΘρησκείαΟρθόδοξη Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣοφία της Λιθουανίας (από 1391)[2]
ΤέκναΆννα Βασιλιέβνα Παλαιολογίνα[3]
Βασίλειος Β΄ της Μόσχας
Αναστασία Βασιλιέβνα
Ivan Moskevský
Vasilisa Vasilievna
Mariya
ΓονείςΝτμίτρι Ντονσκόι και Ευδοξία της Μόσχας
ΑδέλφιαΓιούρι του Ζβενίγκοροντ
Andrew of Mozhaysk
Konstantin of Uglich
Peter of Dmitrov
ΟικογένειαΡουρικίδες
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜέγας Πρίγκιπας της Μόσχας (1389–1425)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βασίλειος Α΄ Ντμιτρίγιεβιτς (ρωσικά: Василий I Дмитриевич, 30 Δεκεμβρίου 1371 - 27 Φεβρουαρίου 1425) ήταν μεγάλος πρίγκιπας της Μόσχας (1389-1425) από τον Οίκο των Ρουρικιδών. Ήταν υποτελής των Μογγόλων, εκτός από το διάστημα 1395-1412.

Ήταν γιος του Ντμίτρι Ιβάνοβιτς, του νικητή του Ντον (Ντόνσκοϊ), πρίγκιπα της Μόσχας και της Ευδοξίας Ρουρικιδών, κόρης του Ντμίτρι Κωνσταντίνοβιτς πρίγκιπα του Νίζνι-Νόβγκοροντ. Η κόρη του Άννα παντρεύτηκε τον Ιωάννη Η' Παλαιολόγο.

Η βασιλεία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού διαδέχθηκε τον πατέρα του, ο Βασίλειος Α' συνέχισε την ενοποίηση των ρωσικών χωρών: το 1392 περιέλαβε τα πριγκιπάτα του Νίζνι-Νόβγκοροντ και του Μούρομ[4], ενώ το 1395-96 περιέλαβε τις περιοχές Καλούγκα, Βόλογκντα, Βελίκι Ούστιουγκ και αυτή των Κόμι. Από την αρχή της βασιλείας του πλήρωνε φόρο στη Χρυσή Ορδή των Μογγόλων και για να προφυλαχτεί από ενδεχόμενη επίθεσή της, συμμάχησε με τον Βιτάουτα μεγάλο δούκα της Λιθουανίας και νυμφεύτηκε το μόνο τέκνο του, τη Σοφία το 1392. Τελικά η βοήθεια ήρθε διαφορετικά, όταν η επιδρομή του Ταμερλάνου το 1395 διέσπασε τη Χρυσή Ορδή κατακερματίζοντάς την. Ο Βασίλειος Α' έτσι μπόρεσε να συγκεντρώνει τα μεγάλα χρηματικά ποσά, που πριν δινόταν ως φόρος, στο θησαυροφυλάκιο για στρατιωτικούς σκοπούς.

Το 1404 ζήτησε την κατασκευή ενός μηχανικού ωρολογίου από τον μοναχό Λάζαρο το Σέρβο. Κατασκευάστηκε στο ανάκτορό του, στον πύργο πίσω από την εκκλησία του Ευαγγελισμού[5] Ήταν το πρώτο στη Ρωσία, ένα από τα δέκα τέτοια στην Ευρώπη και αποτελούσε ένα μηχανικό κατόρθωμα της εποχής του.[6] Στο εσωτερικό οι μεγάλοι γαιοκτήμονες συνέχισαν να αυξάνουν τη δύναμή τους, αλλά ο Βασίλειος Α' μείωνε τη δικαστική τους εξουσία, μεταφέροντάς την στους αντιπροσώπους του των επαρχιών (volosts). Η μεγάλη απήχηση που είχε η βασιλεία του στο εξωτερικό φαίνεται από το ότι υπάνδρευσε την κόρη του Άννα με τον Ιωάννη Η' Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.

Το 1408 ο Εντιγκού, ηγέτης ενός από τα τμήματα στα οποία είχε κατατμηθεί η Χρυσή Ορδή, έκαψε τις πόλεις Νίζνι-Νόβγκοροντ, Γκόροντετ, Ροστόβ και απείλησε τη Μόσχα. Τελικά ο Βασίλειος Α' άρχισε να εκπληρώνει πάλι την επίσκεψη υποτέλειας στους Μογγόλους από το 1412. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Βασίλειος Β'.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το γάμο του με την Σοφία των Γκεντιμινιδών, κόρη του Βυτάουτας μεγάλου δούκα της Λιθουανίας, είχε τέκνα:

  • Άννα 1393-1417, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
  • Ιβάν 1396-1417, νυμφεύτηκε μία κόρη του Ιβάν Βλαντιμίροβιτς του Προνσκ.
  • Αναστασία απεβ. 1470, παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο πρίγκιπα του Κιέβου, γιο του Βλαντίμιρ πρίγκιπα του Κιέβου (γιου του Αλγκίρντας).
  • Βασιλίσα, παντρεύτηκε πρώτα τον Αλεξάντρ Ιβάνοβιτς Μπρούκχατυ πρίγκιπα του Σούζνταλ και μετά τον Αλεξάντρ Ντανίλοβιτς Βζμετένι πρίγκιπα του Σούζνταλ.
  • Μαρία, παντρεύτηκε τον Γιούρι Πατρικίεβιτς, γιο του Πατρίκας πρίγκιπα του Σταρόμπουντ (γιο του Ναριμάντας).
  • Βασίλειος Β΄ 1415-1462, μέγας πρίγκιπας της Μόσχας.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2017944646. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  2. p11482.htm#i114813. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. Dmitry Yazykov: «Анна Васильевна» (Ρωσικά) 1835.
  4. Richard Pipes, Russia under the old regime, p. 80
  5. Radetić, M. (December 4, 2004). "Šest vekova Lazarevog sata". Novosti.
  6. Tošić, Gordana; Tadić, Milutin (2004). Hilandarski monah Lazar, prvi srpski časovničar. Kalenić. ISBN 9788684183066

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bain, Robert Nisbet (1911), "Basil (Muscovy)", Encyclopædia Britannica (11th ed.), Cambridge University Press.