Βίντσας Κρέβε-Μιτσκεβίτσιους
| Βίντσας Κρέβε-Μιτσκεβίτσιους | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Vincas Krėvė (Mickevičius) (Λιθουανικά) |
| Γέννηση | 19 Οκτωβρίου 1882[1][2][3] Subartonys |
| Θάνατος | 17 Ιουλίου 1954[1] ή 7 Ιουλίου 1954[4] Broomall |
| Τόπος ταφής | Subartonys |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λιθουανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λιθουανικά[5] |
| Σπουδές | Merkinė gymnasium Vilnius St. Joseph Seminary Εθνικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου «Ταράς Σεβτσένκο» (έως 1905) Πανεπιστήμιο του Λβιβ (έως 1908) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός θεατρικός συγγραφέας ποιητής[6] |
| Εργοδότης | Κρατικό Πανεπιστήμιο του Μπακού Skaitymai Πανεπιστήμιο Βυτάουτας Μάγκνους Πανεπιστήμιο του Βίλνιους Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Lithuanian Nationalist and Republican Union |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βίντσας Μιτσκεβίτσιους (19 Οκτωβρίου 1882 – 17 Ιουλίου 1954), περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμό του Βίντσας Κρέβε-Μιτσκεβίτσιους, ήταν Λιθουανός συγγραφέας, ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και φιλόλογος. Είναι επίσης γνωστός ως Βίντσας Κρέβε, το συντομευμένο όνομα που χρησιμοποιούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βίντσας Μιτσκεβίτσιους γεννήθηκε σε μια οικογένεια αγροτών στις 19 Οκτωβρίου 1882, στο χωριό Σουμπαρτόνις στην εθνογραφική περιοχή Ντζουκίγια της Λιθουανίας. Η οικογένειά του ονομαζόταν Κρέβε από τους ντόπιους χωρικούς, το όνομα που χρησιμοποίησε αργότερα για το ψευδώνυμο του. Τα ήθη και τα έθιμα της γενέτειράς του ήταν μόνιμη πηγή έμπνευσης για το λογοτεχνικό του έργο.
Το 1898, έγινε μαθητής του Ρωμαιοκαθολικού ιερατείου στο Σεμινάριο του Βίλνιους, αλλά το 1900 αποβλήθηκε από το σεμινάριο. Το 1904 εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου. Ωστόσο, ένα χρόνο αργότερα, το πανεπιστήμιο έκλεισε προσωρινά λόγω των επαναστατικών συνθηκών στη Ρωσική Αυτοκρατορία και ο Μιτσκεβίτσιους, απρόθυμος να διακόψει τις σπουδές του, μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Λβιβ, στη Γαλικία, το οποίο ήταν εκείνη την εποχή μέρος της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, και το 1908 έλαβε το διδακτορικό του στη φιλολογία. Την ίδια χρονιά, το Πανεπιστήμιο του Κιέβου του απένειμε χρυσό μετάλλιο για τη διατριβή του σχετικά με το αρχική καταγωγή των Ινδοευρωπαίων. Το 1913, το Πανεπιστήμιο του Κιέβου του απένειμε το πτυχίο Μάστερ στη Συγκριτική Γλωσσολογία για τη διατριβή του σχετικά με την προέλευση των ονομάτων Βούδας και Πρατιεκαμπούντα (Pratjekabuddha).
Το 1909, ο Μιτσκεβίτσιους έγινε καθηγητής γυμνασίου στην πόλη Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Τρία χρόνια αργότερα βοήθησε στην ίδρυση του Λαϊκού Πανεπιστημίου του Μπακού και έδωσε διαλέξεις εκεί.
Η Λιθουανία πέτυχε την ανεξαρτησία το 1918 και ένα χρόνο αργότερα, ο Κρέβε-Μιτσκεβίτσιους έγινε Πρόξενος της Λιθουανίας στο Αζερμπαϊτζάν. Το 1920, επέστρεψε στη Λιθουανία και εγκαταστάθηκε στο Κάουνας, που εκείνη την εποχή ήταν η προσωρινή πρωτεύουσα.
Όταν ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο της Λιθουανίας το 1922, ο Κρέβε-Μιτσκεβίτσιους έγινε καθηγητής Σλαβικών Γλωσσών και Λογοτεχνιών και παρέμεινε εκεί ως τμήμα της σχολής για τις επόμενες δύο δεκαετίες.
Οι πρώτες του απόπειρες γραφής έγιναν σε ηλικία δεκαπέντε ετών, χρησιμοποιώντας αρχικά ρωσικές και πολωνικές γλώσσες. Ωστόσο, μετά το 1902, έγραψε στα λιθουανικά. Ο πρώτος τόμος των συλλεκτικών έργων του εκδόθηκε το 1921, οπότε ήταν ήδη μια γνωστή και σεβαστή προσωπικότητα, υπηρετώντας ως εκδότης πολλών ακαδημαϊκών και λογοτεχνικών περιοδικών.
Στις 24 Ιουνίου 1940, διορίστηκε Πρωθυπουργός της Λιθουανίας από τον αναπληρωτή Πρόεδρο Γιούστας Παλέτσκις. Ήταν επικεφαλής της «Λαϊκής Κυβέρνησης της Λιθουανίας», η οποία σχηματίστηκε ουσιαστικά ως σφραγίδα για τη Σοβιετική κατάληψη της Λιθουανίας. Την 1η Ιουλίου 1940, μαζί με μερικούς άλλους κομμουνιστές, επισκέφτηκε τον Βιατσεσλάβ Μόλοτοφ (Υπουργό Εξωτερικών της ΕΣΣΔ) και ζήτησε την πλήρη προσάρτηση της Λιθουανίας στην ΕΣΣΔ (αυτή η επίσκεψη χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως πρόσχημα για την de jure προσάρτηση, αν και η κατοχή και η de facto προσάρτηση συνέβησαν πριν από αυτό). Επιστρέφοντας, υπέβαλε την παραίτησή του, η οποία δεν έγινε δεκτή εκείνη την εποχή.
Μετά την έναρξη της ναζιστικής κατοχής της Λιθουανίας το 1941 και το κλείσιμο των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων το 1943, ο Κρέβε-Μιτσκεβίτσιους κρύφτηκε. Οι σοβιετικές δυνάμεις κατέλαβαν ξανά τη Λιθουανία το 1944, οπότε έφυγε από τη χώρα και εγκαταστάθηκε σε ένα στρατόπεδο εκτοπισμένων στο Γκλάσενμπαχ, κοντά στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Εκεί, δίδαξε στο γυμνάσιο του τοπικού στρατοπέδου. Το 1947, το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια απηύθυνε πρόσκληση για συμμετοχή του στη σχολή αυτή. Εκεί υπηρέτησε ως Επίκουρος Καθηγητής Σλαβικών Γλωσσών και Λογοτεχνιών μέχρι το 1953, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Στις 17 Ιουλίου 1954, ο Βίντσας Μιτσκεβίτσιους πέθανε στο Μπρούμολ, στην Πενσυλβάνια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Προτάθηκε ως υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. [7]
Λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η λογοτεχνική παραγωγή του Βίντσας Μιτσκεβίτσιους είναι μεγάλη και ποικίλη. Περιλάμβανε ιστορικά δράματα, συλλογές λαογραφίας, διηγήματα και σκίτσα της ζωής του χωριού, μυθιστορήματα για σύγχρονα προβλήματα και ιστορίες βασισμένες σε ανατολίτικα θέματα. Προς το τέλος της ζωής του ασχολήθηκε με ένα σημαντικό έργο με τίτλο Υιοί του Ουρανού και της Γης, το οποίο αψηφά την διάκριση των τάξεων. Είναι γραμμένο εν μέρει ως δράμα και εν μέρει ως αφήγηση. Τα θέματά του είναι βιβλικά με τη δράση να λαμβάνει χώρα στην Παλαιστίνη στις αρχές της χριστιανικής εποχής. Το έργο του γεμάτο με ρομαντική παρόρμηση, που στρέφει την προσοχή στην αγροτική ζωή και τα ανατολίτικα θέματα, είναι ισορροπημένο με ρεαλιστική αφήγηση και περιγραφή. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από ένα ασυνήθιστα μεγάλο λεξιλόγιο με αξιοσημείωτη καθαρότητα. Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι η λιθουανική γλώσσα απέκτησε ένα εύρος έκφρασης μέσω των έργων του, που συναγωνιζόταν μόνο εκείνο της Αρχαίας Ελλάδας.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Šarūnas, Dainavos kunigaikštis (Šarūnas, δούκας της Νταϊνάβα), 1911
- Dainavos šalies senų žmonių padavimai (Μύθοι των παλαιών από τη χώρα της Νταϊνάβα), 1912
- Ζέντας (Γαμπρός), 1922
- «Šiaudinėj pastogėj (Κάτω από την αχυροσκεπή), 1922
- Skirgaila (Skirgaila), 1922
- Dainavos krašto liaudies dainos (Δημοτικά Τραγούδια Περιοχής Νταϊνάβα), 1924
- Likimo keliais (Στα Μονοπάτια της Μοίρας), 1926-1929
- Rytų pasakos (Ιστορίες της Ανατολής), 1930
- Sparnuočiai liaudies padavimuose (Φτερωτά πλάσματα στους λαογραφικούς μύθους), 1933
- Karaliaus Mindaugo mirtis (Ο θάνατος του βασιλιά Μιντάουγκας), 1935
- Patarlės ir priežodžiai, 1934–37
- Raganius (Ραγκάνιος), 1939
- Miglose (Στην ομίχλη), 1940
- Dangaus ir žemės sūnūs (Γιοι του Ουρανού και της Γης), 1949
Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1997, ένα μουσείο του Βίντσας Μιτσκεβίτσιους άνοιξε στην τελευταία του κατοικία πριν από τη μετανάστευση στο Βίλνιους της Λιθουανίας. [8] Ένας δρόμος στην περιοχή Νταϊνάβα του Κάουνας στη Λιθουανία (Vinco Krėvės prospektas) φέρει επίσης το όνομά του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb127681828. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Vincas-Kreve-Mickievicius. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. kreve-mickevicius-vincas. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. n50082076. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb127681828. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Genys, Arvydas (2000). «Laisvės ir literatūros hipostazės». Mokslo Lietuva (4). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-27. https://web.archive.org/web/20070927225452/http://ic.lms.lt/ml/206/laisves.htm. Ανακτήθηκε στις 2007-09-07.
- ↑ «Vincas Krėvė-Mickevičius Memorial Museum». Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2013.
|