Βίλι φαν ντερ Κάουλεν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βίλι φαν ντερ Κάουλεν

1974
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης6 Δεκεμβρίου 1946
Τόπος γέννησηςΧέλμοντ, Ολλανδία
Ημερ. θανάτου19 Απριλίου 2021 (74 ετών)
Ύψος1,78 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1964–1981ΠΣΦ Αϊντχόφεν528(308)
1981–1982ΜΦΦ Μάαστριχτ16(3)
1982–1983Όβερπελτ Φάμπριεκ28(8)
Σύνολο572(319)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1966–1977Ολλανδία22(7)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ουιέλμους Μαρτίνους Λεονάρδους Γιοχάνες «Βίλι» φαν ντερ Κάουλεν (Wilhelmus Martinus Leonardus Johannes "Willy" van der Kuijlen, ολλανδική προφορά: [ˈwili vɑn dɛr ˈkœy̯lə (n)], 6 Δεκεμβρίου 1946 – 19 Απριλίου 2021) ήταν Ολλανδός διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός. Είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της πρώτης κατηγορίας του ολλανδικού πρωταθλήματος.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεγάλωσε στο Χέλμοντ και άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στην ηλικία των οκτώ ετών, όταν εντάχθηκε στον τοπικό σύλλογο HVV Helmond. Έτυχε προσοχής λόγω των ικανοτήτων του στο σκοράρισμα αγωνιζόμενος ως επιθετικός. Σε ηλικία 15 ετών, έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα του Χέλμοντ. Το 1963, τράβηξε το ενδιαφέρον της Αϊντχόφεν και έπαιξε ένα δοκιμαστικό αγώνα, του προσφέρθηκε συμβόλαιο, αλλά αυτός αρνήθηκε. Παίζοντας για τη Χέλμοντ, σκόραρε 69 γκολ σε 63 αγώνες για την ερασιτεχνική ομάδα. Το 1964, τελικά υπέγραψε για την Αϊντχόφεν.[2]

Καριέρα σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε με ημι-επαγγελματικό συμβόλαιο, υπογραφή που του έδινε τη δυνατότητα να εργαστεί και αλλού. Τις καθημερινές, εργαζόταν ως εργάτης αποθήκης. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν σε φιλικό αγώνα στις 7 Αυγούστου 1964 απέναντι στη Σχιντάμσε ΦΦ, σημειώνοντας πέντε γκολ στη νίκη με 6–1. Το ντεμπούτο του στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος ήταν στις 23 Αυγούστου 1964 σε αγώνα με αντίπαλο τη Φορτούνα '54, όπου σημείωσε το μοναδικό γκολ στην ήττα με 2–1. Στο δεύτερο αγώνα του πρωταθλήματος, πέτυχε τρία γκολ στη νίκη της Αϊντχόφεν με 3–1 επί της ΣΚ Ενσχέντε. Στην πρώτη του σεζόν στην Αϊντχόφεν (ως ο νεότερος παίκτης στο πρωτάθλημα), η ομάδα τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα και ο Φαν ντερ Κάουλεν τερμάτισε επίσης δεύτερος στην κατάταξη των σκόρερ με 20 γκολ. Τη σεζόν 1965–66 μόλις έκλεισε τα 20, ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 23 γκολ.[1] Στον τελευταίο αγώνα πρωταθλήματος, η ομάδα νίκησε την Τβέντε με 7–1 με τέσσερα δικά του τέρματα. Το 1968, η Αϊντχόφεν σώθηκε από τον υποβιβασμό χάρη στα τέσσερα γκολ του στο 5–1 με αντίπαλο τη DWS. Τόσο τη σεζόν 1968–69 όσο και την επόμενη 1969–70, ο σύλλογος φτάνει (αλλά χάνει) στον τελικό του κυπέλλου. Στην τελευταία αγωνιστική περίοδο, ο Φαν ντερ Κάουλεν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος για δεύτερη φορά με 26 γκολ. Οι δύο επόμενες χρονιές αποδεικνύονται λιγότερο επιτυχημένες με 14 γκολ τη σεζόν 1970–71 και 6 γκολ τη σεζόν 1971–72.[3]

Από την επόμενη χρονιά άρχισε να αγωνίζεται ως επιθετικός μέσος και το 1974 σημείωσε 27 γκολ και στέφθηκε για άλλη μία φορά κορυφαίος σκόρερ του πρωταθλήματος.[1] Η επιδεξιότητα του, η ικανότητα χρήσης και των δύο ποδιών και τα δυνατά και εύστοχα σουτ του έκαναν τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Άντερλεχτ και τη Βαλένθια να ενδιαφερθούν, αλλά η Αϊντχόφεν απέρριψε τις προσφορές.[4] Στην αγωνιστική περίοδο 1974–75, ο Φαν ντερ Κάουλεν κέρδισε τον πρώτο του τίτλο πρωταθλήματος συμβάλλοντας με 28 γκολ και ήταν δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος.[1]

Την επόμενη χρονιά, η Αϊντχόφεν κέρδισε το πρωτάθλημα και το εγχώριο κύπελλο και έφτασε στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου.[5][6] Ο Φαν ντερ Κάουλεν σημείωσε 28 γκολ στο πρωτάθλημα (και πάλι δεύτερος σκόρερ).[1] Μετά από τους δύο διαδοχικούς τίτλους, ο σύλλογος τερμάτισε δεύτερος το 1977. Ο Φαν ντερ Κάουλεν έγινε αρχηγός της ομάδας από τη σεζόν 1977–78.[2] Εκείνη η χρονιά αποδείχθηκε η πιο επιτυχημένη σεζόν στην καριέρα του, αφού η Αϊντχόφεν κέρδισε το πρωτάθλημα, το εγχώριο κύπελλο και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στους ημιτελικούς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, αντιμετώπισε την Μπαρτσελόνα, με την Αϊντχόφεν να κερδίζει συνολικά με 4–3 και προχώρησε στον τελικό, όπου η Μπαστιά ηττήθηκε με 3–0 εντός έδρας (μετά από ισοπαλία στο πρώτο σκέλος). Το τρίτο και τελευταίο γκολ σημείωσε ο Φαν ντερ Κάουλεν.[5][7]

Μετά τη νίκη του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, η ομάδα και ο ίδιος γνώρισαν περίοδο κάμψης. Μεταγράφηκε στη Μάαστριχτ το 1981, όπου έπαιξε για μία σεζόν και εμφανίστηκε σε 17 αγώνες σημειώνοντας τρία γκολ. Όταν έφυγε από τη Μάαστριχτ, έπαιξε για μία χρονιά στην βελγική Όβερπελτ Φάμπριεκ ( Overpelt Fabriek), πριν αποσυρθεί επίσημα το 1983.[3] Συνολικά, έπαιξε 528 αγώνες πρωταθλήματος και σημείωσε 308 γκολ για την Αϊντχόφεν. Και τα δύο στατιστικά εξακολουθούν να είναι ο υψηλότερος αριθμός αγώνων και τερμάτων που έχει πετύχει ποδοσφαιριστής για το σύλλογο.[2][8] Τα 29 γκολ του σε ευρωπαϊκές διοργάνωσεις είναι επίσης ρεκόρ για Ολλανδό ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε με φανέλα εγχώριου σωματείου. Είναι επίσης πρώτος σκόρερ και στη διοργάνωση του εθνικού Κυπέλλου KNVB με 59 τέρματα.[9] Τα 311 γκολ του στην Έρεντιβιζι παραμένουν ρεκόρ.[10]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έκανε το ντεμπούτο του για την Ολλανδική εθνική ομάδα στις 23 Μαρτίου 1966 σε συνάντηση με τη Δυτική Γερμανία σε ηλικία 19 ετών. Η διεθνής του καριέρα του ξεκίνησε με ενθαρρυντικό τρόπο: στα πέντε πρώτα του παιχνίδια σκόραρε τέσσερις φορές.[3] Στη συνέχεια, έλαβε σποραδικές κλήσεις μέχρι το 1970. Η παρουσία του Γιόχαν Κρόιφ που αγωνιζόταν στην ίδια θέση τον απομάκρυνε από την εθνική από το 1970 και πέρασαν τέσσερα χρόνια πριν εμφανιστεί ξανά. Δέχτηκε πρόσκληση για τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 αλλά δεν την αποδέχθηκε. Άλλοι λόγοι που δεν επέτρεψαν την καθιέρωση του ήταν οι συχνές συγκρούσεις μεταξύ των παικτών της Αϊντχόφεν από τη μία πλευρά και των παικτών του Άγιαξ (κυρίως) και της Φέγενορντ από την άλλη που ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1960. Λόγω αυτών των ζητημάτων, αποσύρθηκε από το διεθνές ποδόσφαιρο το 1975, αλλά άλλαξε την απόφαση αυτή ένα χρόνο αργότερα.[4][11] Το 1975, σκόραρε τρεις φορές σε προκριματικό αγώνα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1976 με τη Φινλανδία, ανεβάζοντας τον αριθμό των τερμάτων του στα επτά.[5] Τον Οκτώβριο του 1977, έπαιξε τον 22ο και τελευταίο του αγώνα σε εκτός έδρας συνάντηση με τη Βόρεια Ιρλανδία μπαίνοντας ως αλλαγή του Κρόιφ στο 71ο λεπτό.[3]

Συνολικά κατά τη διάρκεια της καριέρας του σημείωσε 504 τέρματα σε 805 επίσημους αγώνες.[12] Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση έγινε προπονητής της ομάδας νέων της Αϊντχόφεν, βοηθός προπονητή και ανιχνευτής ταλέντων. Τον αποκαλούσαν «Mister PSV» για την μακροχρόνια προσφορά του στο σύλλογο.[11][13] Από το 2004 ένα άγαλμά του κοσμεί τον περιβάλλοντα χώρο του σταδίου της Αϊντχόφεν.[8] Λίγο μετά το θάνατό του, η ολλανδική Ομοσπονδία αποφάσισε να απονείμει το «τρόπαιο Βίλι φαν ντερ Κάουλεν» στον κορυφαίο σκόρερ της Έρεντιβιζι.[14] Το τρόπαιο είναι αντίγραφο του αγάλματός του στο στάδιο της Αϊντχόφεν. Στη σεζόν 2020–21, ο Γιώργος Γιακουμάκης ήταν ο πρώτος νικητής.[15]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αϊντχόφεν

  • Πρωτάθλημα Ολλανδίας (3) : 1974–75 , 1975–76 , 1977–78
  • Κύπελλο Ολλανδίας KNVB (2) : 1973–74 , 1975–76
  • Κύπελλο ΟΥΕΦΑ : 1977–78

Ατομικές διακρίσεις

  • Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος (3) : 1965–66, 1969–70, 1973–74
  • Πρώτος σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος Ολλανδίας

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Netherlands - Eredivisie Top Scorers». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «PSV MOURN DEATH OF CLUB LEGEND WILLY VAN DER KUIJLEN». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Van der Kuijlen, Willy». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Het treurige einde van de schitterende Willy van der Kuijlen». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «UEFA : Remembering Dutch goalscoring legend Willy van der Kuijlen». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  6. ↑ «Profiel: Bescheiden Van der Kuijlen was een niet te evenaren topscorer». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  7. ↑ «UEFA : 1977/78 Season : PSV get the better of Bastia». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «PSV-icoon en topscorer aller tijden Willy van der Kuijlen (74) over eden». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  9. ↑ «Deze records heeft Willy van der Kuijlen nog altijd op zijn naam». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  10. ↑ «EREDIVISIE». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «'Prestatie van Mister PSV zal nooit worden geëvenaard'». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  12. ↑ «RSSSF : Prolific Scorers Data». Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2023. 
  13. ↑ «PSV legend Willy van der Kuijlen dies aged 74». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  14. ↑ «Eredivisie changes tack: top scorer receives Willy van der Kuijlen trophy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 
  15. ↑ «GIAKOUMAKIS ONTVANGT EERSTE WILLY VAN DER KUIJLEN-TROFEE». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βίλι_φαν_ντερ_Κάουλεν&oldid=10132019"