Βέρο (ποταμός)

Βέρο
Εκβολές	Σίνκα
Χώρα	Ισπανία
Μήκος	60 χλμ
wikidata ()

Ο ποταμός Βέρο (ισπανικά: Río Vero) είναι ένα ποτάμι της Aραγωνίας στην Ισπανία, που πηγάζει στους ανατολικούς πρόποδες του φυσικού πάρκου της οροσειράς της Γουάρα, στη συμβολή (σε περίπου 1.000 μ. υψόμετρο) του φαραγγιού της Cereosa με το φαράγγι της Viñaza. Το πρώτο ξεκινάει πολύ κοντά, σχεδόν στα περίχωρα της περιοχής του El Pueyo de Morcat, στον δήμο της Βολτάνιας (επαρχία της Ουέσκας), σε υψόμετρο 1.150 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, ενώ το δεύτερο κατεβαίνει στην δυτική πλαγιά του βουνού Capramote, ξεκινώντας από τα 1.300 μέτρα υψόμετρο.

Το ποτάμι, με κατεύθυνση Βορρά-Νότου, εισέρχεται στο Φυσικό Πάρκο της οροσειράς και των φαραγγιών της Γουάρα, στο ύψος της περιοχής Sarsa de Surta και εξέρχεται από τον δήμο του Αλκέθαρ. Στα πρώτα χιλιόμετρα, ο Βέρο και οι παραπόταμοι του διαγράφουν μερικά καταπληκτικά ασβεστολιθικά φαράγγια, τα οποία αποτελούν κάποια από τα πιο αντιπροσωπευτικά κραστικά φαινόμενα του Φυσικού Πάρκου της οροσειράς και των φαραγγιών της Γουάρα.

Το Πολιτιστικό Πάρκο του ποταμού Βέρο

Το 1998, δημιουργήθηκε το Πολιτιστικό Πάρκο του ποταμού Βέρο, το οποίο περιλαμβάνει τους δήμους Bárcabo, Adahuesca, Αλκέθαρ, Colungo, Santa Maria de Dulcis, Pozán de Vero, Azara, Castillazuelo και Μπαρμπάστρο.

Ξεχωρίζουν τα πολύτιμα καταφύγια του με σπηλαιογραφίες από την προϊστορική εποχή, τα μνημειακά σύνολα μεσαιωνικής τέχνης και τα μνημεία θρησκευτικού χαρακτήρα.

Η ζωγραφική σε βράχο της περιοχής έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής Κληρονομιάς και σε αυτό το πάρκο μπορεί να δει κανείς και τα τρία στυλ βραχογραφιών που υπάρχουν στη Χερσόνησο.

Ο ποταμός Βέρο μέσα στα φαράγγια της οροσειράς της Γουάρα

Ο ποταμός Βέρο είναι γνωστός για το πέρασμά του κατά μήκος της διαδρομής του μέσα από βαθιά φαράγγια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς το τοπίο τους.

Ο ποταμός Βέρο σε ένα από τα "Los Oscuros" (τα σκούρα).

Το φαράγγι του Βέρο

Η κλασική διαδρομή ξεκινάει από τον χώρο του πάρκινγκ που βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη της Λεθίνα. Σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια, υπάρχει στο ποτάμι ένας σταθμός μέτρησης χωρητικότητας του νερού με έναν διάδρομο που επιτρέπει το πέρασμα στην απέναντι πλευρά, λίγο πριν το φαράγγι του Βέρο. Μόλις αρχίσει η κάθοδος, υπάρχουν τα ερείπια του μύλου της Λεθίνα, και ακολουθεί η αποχέτευση και αντλία νερού που τροφοδοτούσε τον μύλο. Στα 700 μ., χρειάζεται κανείς να διασχίσει τον ποταμό ώστε λίγο μετά να βρεθεί στις εκβολές του φαραγγιού του Basender (ή Cruciacha), στα δεξιά του, που σχηματίζει μια περίεργη κοιλότητα στα τοιχώματα του ποταμού. Πάνω, βρίσκεται το καταφύγιο της Άνω Λεθίνα, το οποίο φιλοξενεί σχηματικές ζωγραφιές σε κόκκινο, μαύρο και άσπρο χρώμα. Μια εκτροπή οδηγεί τα νερά προς τα κάτω στο εκκλησάκι του Σαν Μαρτίν, όπου ενσωματώνεται το φαράγγι της Choca στα δεξιά. Σε αυτό το φαράγγι στο βόρειο τμήμα του, βρίσκονται οι προϊστορικές σπηλιές του Barfaluy. Τα βράχια σε αυτό το σημείο είναι γεμάτα με φυσικά καταφύγια, τα "Καταφύγια του Γαγινέρο", με τη μορφή σπηλαίων ή εσοχών στο βράχο, μερικά από τα οποία περιέχουν προϊστορικά έργα ζωγραφικής.

Σπηλαιογραφίες στα καταφύγια του Barfaluy

Από το σημείο αυτό είναι δυνατόν να αφήσει κανείς τον ποταμό ανεβαίνοντας από την αριστερή πλευρά της κοίτης του ποταμού μέχρι το "Tozal de Mallata", ενώ περίπου 500 μέτρα πιο κάτω βρίσκεται μια περιοχή που ονομάζεται "Los Oscuros" (τα σκούρα) από όπου πλέον δεν μπορεί κανείς να συνεχίσει περπατώντας. Σε αυτήν την περιοχή υπάρχει ένα άλλο σημείο ενδιαφέροντος σχετικό με την τέχνη των σπηλαιογραφιών, τα «Καταφύγια της Μαλάτα», σε υψόμετρο 800 μ.

Μόλις περάσει κανείς το Los Oscuros, συναντάει ένα χαοτικό σύμπλεγμα από συνωστισμένους βράχους, από το εσωτερικό των οποίων περνάει πολύ κρύο νερό, όπου υπάρχει ένα άλλο μέρος όπου χρειάζεται να κολυμπήσει, οι "Clusas", μακρόστενοι νερόλακκοι και βαθιές λιμνούλες που φτάνουν μέχρι τη συμβολή του φαραγγιού των Chimiachas, στα δεξιά, όπου υπάρχει ένας τεράστιος πέτρινος θόλος που ονομάζεται "La Cocineta".

Ο ποταμός ρέει βυθισμένος ανάμεσα σε γκρεμούς στεφανωμένους με πλαγιές ύψους 900 έως 1000 μέτρων. Περίπου 300 μ. πάνω από την κοίτη του ποταμού, εύκολα περνάει κανείς μέσα από ένα ανοικτό τμήμα προς ένα μέρος γνωστό ως "Visera" ή "Peña Volada", έναν βράχο σε σχήμα θόλου ύψους άνω των 200 μέτρων. Από αυτόν το θόλο, κείτονται πλάκες βράχου που έχουν αποκολληθεί πάνω από τον ποταμό, σχηματίζοντας κοιλότητες μέσω των οποίων διέρχεται το νερό. Στη συνέχεια, ο ποταμός ανοίγει και περνά κάτω από έναν κάθετο βράχο που ονομάζεται "Tozal del Vero", ύψους περίπου 350 μέτρων, που είναι ιδιαίτερα ελκυστικός για τους αναρριχητές ορειβάτες. Έπειτα, υπάρχει ένα δεύτερο χαοτικό βραχώδες σύμπλεγμα από νερόλακκους και λιμνούλες, και πιο κάτω ένα τρίτο με αρκετές στενώσεις πριν φτάσει στη γέφυρα του Villacantal, όπου και τελειώνει το φαράγγι.

Οι Πασαρέλες του Βέρο πριν από τον καταρράχτη του Μύλου, κοντά στο Αλκέθαρ.

Οι Πασαρέλες του Βέρο

Πρόκειται για μια διαδρομή που προστίθεται στην προηγούμενη, αλλά είναι εξοπλισμένη με μεταλλικές διαβάσεις-πασαρέλες ώστε να μπορεί κανείς να διανύσει το φαράγγι από το χωριό Αλκέθαρ. Ο δρόμος είναι τέλεια σηματοδοτημένος. Ξεκινώντας από το χωριό, η διαδρομή περνάει ανάμεσα από το βράχο Peña Castibian και τα τείχη της κολεγιακής εκκλησίας, που περιβάλλουν την κοίτη. Τα βράχια του φαραγγιού είναι συνήθως γεμάτα με καταφύγια ή σπηλιές που δημιουργούνται από τη διάβρωση του ασβεστόλιθου από το νερό και τον άνεμο. Η διαδρομή κατεβαίνει μέχρι την κοίτη του ποταμού περνώντας μέσα από το φαράγγι των πηγών. Φτάνοντας στην κοίτη, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το «Σπήλαιο Picamartillo», και από εκεί για να συνεχίσει θα πρέπει είτε να περάσει μέσα από το νερό κατά μήκος του ποταμού, είτε από τις διαβάσεις πασαρέλες που σχηματίζουν μια εναέρια διαδρομή η οποία στηρίζεται πάνω στα κατακόρυφα βράχια του φαραγγιού. Μετά τις πασαρέλες, μια σύντομη διαδρομή οδηγεί στον καταρράκτη του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος του Αλκέθαρ, ένα φράγμα που σχεδιάστηκε για να τροφοδοτεί τον παλιό αλευρόμυλο αλλά έχει μετατραπεί σε μίνι σταθμό παραγωγής ενέργειας. Κάτω από τον καταρράκτη υπάρχει μια μεγάλη λίμνη.

Σε μια δεύτερη διαδρομή από πασαρέλες, αυτές οδηγούν στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Από εδώ μπορεί κανείς είτε να επιστρέψει στο χωριό Αλκέθαρ, είτε να συνεχίσει κατά μήκος ενός νέου τμήματος από πασαρέλες που είναι αγκυροβολημένο πάνω στους βράχους και καταλήγει σε μια μεταλλική προβλήτα πάνω από το φαράγγι με θέα πάνω από την κοιλάδα. Συνολικά, η διαδρομή ξεκινώντας από το Αλκέθαρ δεν ξεπερνάει τα 2 χλμ. σε μήκος. Από το σημείο αυτό, μπορεί κανείς πλέον είτε να επιστρέψει στο χωριό μέσα από ένα μονοπάτι μήκους 900 μ., είτε να κατεβεί στον καταρράκτη του μύλου του Αλκέθαρ.

Εκβολές

Ο ποταμός Βέρο διέρχεται μέσα από την πόλη Μπαρμπάστρο, και καταλήγει λίγο μετά στον ποταμό Σίνκα, στο μέρος που ονομάζεται "La Boquera". Μεταξύ του Μπαρμπάστρο και των εκβολών του ποταμού (περίπου 3 χλμ απόσταση), το ποτάμι παρουσιάζει μερικές έντονες εναλλαγές στην πορεία του πριν από τη διέλευση του από ένα βραχώδες κατώφλι με προσανατολισμό από τα ανατολικά προς τα δυτικά, με μονόκλωνα φράγματα που "φράζουν" ελαφρώς το νερό σε περιόδους πλημμύρας. Από αυτό το σημείο, το ποτάμι ανοίγει σε μία μεγάλη κοίτη (περίπου 500 m), ελαφρώς κεκλιμένη προς τη δεξιά όχθη λόγω της φυσικής κλίσης του ανάγλυφου. Οι εκβολές στον ποταμό Σίνκα, ο οποίος έχει επίσης μία πολύ φαρδιά κοίτη, καθώς αυτή αντιστοιχεί σε όλους τους ποταμούς που κατεβαίνουν από τα Πυρηναία, έχουν μεταβλητό πλάτος, που κυμαίνεται από περίπου 5 έως 10 μέτρα, με χαρακτηριστική βλάστηση της περιοχής στις όχθες του, μέχρι περίπου 100 μέτρα, στο επίπεδο υπερχείλισης που εκτείνεται κατά μήκος της αριστερής όχθης.

Πηγές

• Río Vero στην Gran Enciclopedia Aragonesa Αρχειοθετήθηκε 2016-09-06 στο Wayback Machine.