Βάρδας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Βάρδας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 816 |
| Θάνατος | 25 Απριλίου 866 |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[1] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μαρίνος και Θεοκτίστη Φλωρίνα |
| Αδέλφια | Πετρωνάς Θεοδώρα Καλομαρία Σοφία |
| Οικογένεια | Μαμικονιάν[2][3] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δομέστικος των σχολών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βάρδας (816 – 21 Απριλίου 866) ήταν Βυζαντινός αξιωματούχος, αρμενικής καταγωγής, από την Παφλαγονία. Έλαβε τον τίτλο του πατρίκιου από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο και συμμετείχε μαζί με τον Θεόφιλο σε εκστρατεία στην Αμπχαζία, όπου ηττήθηκαν. Αδελφός της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, βοήθησε τον γιο της Μιχαήλ Γ΄ στην εκθρόνισή της και ο ίδιος ανακηρύχθηκε χαρτουλάριος του κανικλείου, μάγιστρος και αργότερα δομέστικος των σχολών. Στις 26 Απριλίου του 862 στέφθηκε καίσαρας από τον Μιχαήλ.
Θεωρείται εξαίρετος διαχειριστής των κρατικών υποθέσεων κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Μιχαήλ, συμβάλλοντας στην εκλογή του Πατριάρχη Φωτίου Α΄ και στην αποστολή του Μεθόδιου στη Μεγάλη Μοραβία. Οργάνωσε τη σχολή της Μαγναύρας, η οποία αποτέλεσε σταθμό για τη βυζαντινή εκπαίδευση. Στη σχολή διδάσκονταν γραμματική, αστρονομία, φιλοσοφία και γεωμετρία. Ο καίσαρ Βάρδας διόρισε ως διευθυντή της σχολής τον Λέοντα.
Δολοφονήθηκε από τον Βασίλειο Α΄ κατά την περίοδο εκστρατείας στη Μικρά Ασία.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε πρώτα μία γυναίκα (απεβ. πριν το 855) και είχε τέκνα:
- Αντίγονος, δομέστικος των Σχολών.
- Ειρήνη
- ένας γιος, μονοστράτηγος των θεμάτων στην Ευρώπη.
- μία κόρη (ίσως είναι η Ειρήνη), παντρεύτηκε τον Συμβάτιο τον Αρμένιο λογοθέτη του Δρόμου.
Περί το 855 ο Βάρδας έκανε δεύτερο γάμο, με τη Θεοδοσία. Τη διαζεύχθηκε το 862.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Κιρίλ Τουμάνοφ: «Les dynasties de la Caucasie chrétienne de l'Antiquité jusqu'au xixe siècle» (Γαλλικά) Ρώμη. 1990. σελ. 334.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs» (Γαλλικά) Παρίσι. 2006. σελ. 310. ISBN-13 978-2-7018-0226-8. ISBN-10 2-7018-0226-1.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kazhdan, Alexander (επιμ.): Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, 1991
|