Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αύλος Ποστούμιος Αλβίνος (ύπατος το 99 π.Χ.)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αύλος Ποστούμιος Αλβίνος (ύπατος το 99 π.Χ.)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Aulus Postumius Albinus (Λατινικά)
Γέννηση142 π.Χ. (περίπου)[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος89 π.Χ. ή 89 π.Χ.[2]
Ρώμη
Αιτία θανάτουλιθοβολισμός
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
ΘρησκείαΘρησκεία στην αρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναΔέκιμος Ιούνιος Βρούτος Αλβίνος
ΓονείςAulus Postumius Albinus Magnus και Αύλος Ποστούμιος Αλβίνος[3][4]
ΑδέλφιαΠοστουμία (σύζυγος Σέρβιου Σουλπίκιου Ρούφου)
Postumia
Σπούριος Ποστούμιος Αλβίνος (ύπατος το 110 π.Χ.)[5]
ΣυγγενείςΔέκιμος Ιούνιος Βρούτος Αλβίνος (ανιψιός εξ αδελφής και υιοθετημένο τέκνο)[5][6]
ΟικογένειαPostumii Albini
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΛεγάτος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[7]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (99 π.Χ.)[7]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αύλος Ποστούμιος Αλβίνος, λατινικά: Aulus Postumius Albinus (π. 151 – 89 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος συγκλητικός και στρατιωτικός διοικητής. Το 110 π.Χ. πήγε να υπηρετήσει στο επιτελείο τού αδελφού του, Σπούριου Π. Αλ., στον Πόλεμο του Ιουγούρθα, βασιλιά των Νουμιδών. Μένοντας επικεφαλής των στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ο Aύλος αποφάσισε μία απροσδόκητη επίθεση, που ενέπλεξε τον στρατό σε μία ταπεινωτική ήττα και την παράδοσή του. Η καταστροφή οδήγησε στη σύσταση μίας επιτροπής, που καταδίκασε αρκετούς εξέχοντες αριστοκράτες για συμπαιγνία με τον εχθρό, κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο ίδιος ο Αύλος από ό,τι φαίνεται δεν καταδικάστηκε, και συνέχισε να εκλέγεται ύπατος μία δεκαετία αργότερα, το 99 π.Χ. Το 89, ο Aύλος είχε τη διοίκηση ενός στόλου κατά τη διάρκεια του Συμμαχικού Πολέμου στην Ιταλία, αλλά αποδείχθηκε αντιδημοφιλής διοικητής, και δολοφονήθηκε από τα στρατεύματά του. [8]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτό το νόμισμα θεωρείται από τον Γιόζεφ Χιλάριους Έκελ και άλλους, ότι αναφέρεται στον Aλβίνο. Η μία πλευρά είναι ένα γυναικείο κεφάλι, επιγρ.: "HISPAN[ΙΑ]", ίσως μια αναφορά στον πρόγονό του Λ. Αλβίνο. Η άλλη πλευρά έχει έναν άνθρωπο, αριστερά ένα λάβαρο με αετό (aquila), δεξιά υπατικές φάσκεις, και τα γράμματα "A[L]ΒΙΝ. Α. POST.Α.F."

Ο Aύλος Ποστούμιος Αλβίνος ανήκε σε μία οικογένεια πατρικίων, που ήταν εξέχουσα από την αρχή της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ήταν πιθανότατα γιος του Σπούριου Ποστούμιου Αλβίνου Μάγνου, Ρωμαίου υπάτου το 148 π.Χ. Ο Αύλος πρέπει να γεννήθηκε το 151 π.Χ. ή όχι πολύ πριν, και πιθανότατα κατείχε το αξίωμα του πραίτορα το 111 π.Χ. [ 3 ] Ο Μ. Τ. Κικέρων τον θεωρούσε καλό δημόσιο ομιλητή. [9]

Στο 110 π.Χ., ο Αύλος εντάχθηκε στο επιτελείο του μεγαλύτερου αδελφού του, του υπάτου Σπούριου Ποστούμιου Αλβίνου, ως λεγάτος του αντιπραίτορα (legatus pro praetore), σε μία στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του βασιλιά Ιουγούρθα των Νουμιδών [5]. Ο Σπούριος κατάφερε ελάχιστα [10], και τελικά έπρεπε να επιστρέψει στη Ρώμη, και να επιβλέψει την εκλογή των αξιωματούχων του επόμενου έτους, αφήνοντας τον Αύλο επικεφαλής του ρωμαϊκού στρατοπέδου στη Νουμιδία. [11] Τα προβλήματα με τις εκλογές ανάγκασαν τον Σπούριο να μείνει στην Ιταλία περισσότερο από το αναμενόμενο, και στις αρχές του 109, παρόλο που ήταν χειμώνας, ο Αύλος επέτρεψε στον εαυτό του να μπει στον πειρασμό σε μία τολμηρή στρατιωτική κίνηση από μόνος του εναντίον της πόλης Σούθουλ, όπου βρισκόταν το θησαυροφυλάκιο του Ιουγούρθα [8]. Αφού οι Ρωμαίοι απέτυχαν να καταλάβουν αμέσως την πόλη, παρασύρθηκαν με επιτυχία από τον Ιουγούρθα σε μία καταστροφική ενέδρα. Ο βασιλιάς ανάγκασε τον Αύλο σε μία ταπεινωτική συνθήκη, με την οποία οι Ρωμαίοι θα περνούσαν κάτω από ένα ζυγό και θα έφευγαν από τη Νουμιδία μέσα σε 10 ημέρες. [9]

Η συνθήκη του Aύλου απορρίφθηκε γρήγορα από τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο, [11] και η καταστροφή οδήγησε έναν τριβούνο των πληβείων να δημιουργήσει μία επιτροπή, για να ερευνήσει την ανάρμοστη συμπεριφορά, ή την προδοτική συμπεριφορά των αξιωματούχων στον πόλεμο του Ιουγούρθα. [12] Μεταξύ εκείνων που καταδικάστηκαν ήταν ο αδελφός του Αύλου, Σπούριος, ο οποίος κατηγορήθηκε για την γκάφα του κληρικού του κατά τη διάρκεια της απουσίας του. [13] Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο ίδιος ο Aύλος καταδικάστηκε, και ήταν σε αρκετά καλή θέση, ώστε να εκλεγεί για την υπατεία του 99 π.Χ., με συνάδελφο τον Mάρκο Αντώνιο Ρήτορα. [ i ] Έχει προταθεί, ότι οφείλει την εκλογή του στο αντιδημαγωγικό συναίσθημα που δημιουργήθηκε στον απόηχο του τέλους του λαϊκιστικού τριβούνου Λ. Απ. Σατουρνίνου. [14] Δεν είναι γνωστές οι ενέργειές του κατά τη διάρκεια της θητείας του, και ήταν ο τελευταίος από τους Ποστούμιους Αλβίνους, που κατείχε την υπατεία. [9]

Το 89 π.Χ. ο Αύλος ήταν για άλλη μία φορά σε στρατιωτική υπηρεσία, [ ii ] υπηρετώντας ως λεγάτος του στρατηγού Λ. Κ. Σύλλα κατά τη διάρκεια του Συμμαχικού Πολέμου. [ 19 ] Επιφορτίστηκε με τη διοίκηση του ρωμαϊκού στόλου στην πολιορκία της Πομπηίας, αποκλείοντας το λιμάνι, αλλά αποδείχθηκε τόσο αντιδημοφιλής στα στρατεύματα, που τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου. [9] Η σωζόμενη περίληψη της Ιστορίας τού Τ. Λίβιου λέει, ότι οι στρατιώτες το έκαναν, επειδή υποπτεύονταν τον Aλβίνο για προδοτική συμπεριφορά. Ο Π. Ορόσιος κατηγόρησε την αφόρητη αλαζονεία του διοικητή για τον θάνατό του, ενώ ο συγγραφέας Βαλέριος Μάξιμος υποστήριξε, ότι δεν υπήρχε τίποτε παρά αβάσιμες υποψίες, για να δικαιολογήσουν τη δολοφονία. [ 20 ] Ο προϊστάμενος του Αλβίνου, Σύλλας, αρνήθηκε να τιμωρήσει τους δολοφόνους, και να αντιμετωπίσει την απειθαρχία στο στρατό: εικάζεται ότι ανυπομονούσε για την υποψηφιότητά του για την υπατεία του επόμενου έτους. [15]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • γένος των Ποστουμίων
  • Aλβίνος επίθετο (cognomen)

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1728. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1728. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1728. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1420. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1728. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2489. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  7. ↑ 7,0 7,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  8. ↑ Hayne, Léonie. «The Condemnation of Sp. Postumius Albinus». Acta Classica. https://www.jstor.org/stable/24591659. Ανακτήθηκε στις October 7, 2024. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Münzer.
  10. ↑ Broughton I, σελ. 543.
  11. ↑ 11,0 11,1 Brennan, σελ. 540.
  12. ↑ Broughton I, σελ. 546.
  13. ↑ Brennan.
  14. ↑ Sumner, σελ. 84.
  15. ↑ Brennan, σελ. 778 (note 166).

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Badian, Ernst (1990). «The Consuls, 179–49 BC». Chiron 20 (106): 371–414. 
  • Brennan, T. Corey (2001). The Praetorship in the Roman Republic Volume 2: 122 to 49 BC. Oxford University Press. ISBN 0-19-511460-4. 
  • Broughton, T. Robert S. (1951). The Magistrates of the Roman Republic Volume I: 509 B.C.–100 B.C. New York: American Philological Association. 
  • Broughton, T. Robert S. (1952). The Magistrates of the Roman Republic Volume II: 99 B.C.–31 B.C. New York: American Philological Association. 
  • Pease, Arthur Stanley (1907). «Notes on Stoning among the Greeks and Romans». Transactions and Proceedings of the American Philological Association 38: 5–18. doi:10.2307/282736. 
  • Sumner, G.V. (1973). The Orators in Cicero's Brutus: Prosopography and Chronology. University of Toronto Press. ISBN 0-8020-5281-9. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αύλος_Ποστούμιος_Αλβίνος_(ύπατος_το_99_π.Χ.)&oldid=11073017"