Αύλος Οστίλιος Μανκίνος
| Αύλος Οστίλιος Μανκίνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | A.Hostilius L.f.A.n. Mancinus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 3ος αιώνας π.Χ. ή 213 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] |
| Θάνατος | 2ος αιώνας π.Χ. |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Γάιος Οστίλιος Μανκίνος[2][3] Aulus Hostilius Mancinus[2][4] |
| Γονείς | Lucius Hostilius Mancinus[2][5] |
| Αδέλφια | Lucius Hostilius Mancinus |
| Οικογένεια | Hostilii Mancini |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πραίτορας (180 π.Χ.) Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[6] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (170 π.Χ.)[6] Ρωμαίος έπαρχος (169 π.Χ.) |
Ο Αύλος Οστίλιος Μανκίνος, λατιν.: Aulus Hostilius Mancinus ήταν ύπατος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, μαζί με τον Aύλο Ατίλιο Σεράνο, το 170 π.Χ. Ήταν πραίτωρ της πόλης το 180 π.Χ. Όταν ήταν ύπατος, του δόθηκε η διοίκηση του Γ΄ Μακεδονικού Πολέμου (171-168 π.Χ.) για εκείνο το έτος.
Ο αρχαίος Ιστορικός Λίβιος δεν έγραψε πολλά για την εκστρατεία του, την οποία πίστευε ότι ήταν αρκετά αδιάφορη. Πήγε στην Ήπειρο στα δυτικά παράλια της Ελλάδας για να βαδίσει στη Θεσσαλία, όπου βρίσκονταν τα ρωμαϊκά στρατεύματα. Η Ήπειρος είχε μόλις αλλάξει πλευρά, πηγαίνοντας στον Περσέα, τον βασιλιά της Μακεδονίας. Ο Περσέας ενημερώθηκε για την παρουσία του εκεί. Ωστόσο, καθυστέρησε: αν είχε επιτεθεί στο πέρασμα του ποταμού Λους, δεν θα υπήρχε διαφυγή για τους Ρωμαίους. Ο Aύ. Οστίλιος Μανκίνος ενημερώθηκε γι' αυτές τις εξελίξεις, και άλλαξε δρομολόγιο. Άφησε την Ήπειρο, και έπλευσε στην Αντίκυρα (στη βόρεια ακτή του Κορινθιακού κόλπου, στη Βοιωτία) και βάδισε προς τη Θεσσαλία. Δεν είχε μεγάλη επιτυχία, νικώντας στη μάχη. Έπειτα εγκατέλειψε τις προσπάθειές του, πρώτα να διασχίσει την Ελιμαία και μετά να βαδίσει κρυφά μέσω της Θεσσαλίας και να φτάσει στη Μακεδονία. διότι ο Περσέας προέβλεψε όλες τις κινήσεις του.
Μπορεί να ήταν ο Οστίλιος που πρότεινε τη Lex Hostilia, νομοθεσία που επέτρεπε σε αιχμαλώτους πολέμου ή σε εκείνους που έλειπαν σε δημόσιες επιχειρήσεις (και επομένως δεν μπορούσαν να παραστούν σε μία δίκη), και όσοι ήταν υπό την κηδεμονία τους, να εκπροσωπούνται στο δικαστήριο. Προηγουμένως κάποιος μπορούσε να φέρει αγωγή για λογαριασμό άλλου, μόνο όταν ενεργούσε ως κηδεμόνας.
Η υπόθεση της Μανιλίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε μία αφήγηση του Aύλου Γέλιου στο έργο Αττικές Νύχτες, ο Aύλος Οστίλιος Μανκίνος, που εκείνη την εποχή κατείχε τη θέση του αγορανόμου καθέδροας (curule aedile), επιχείρησε μία αναγκαστική είσοδο σε οίκο ανοχής, ενώ έκανε γλέντι. Στη συνέχεια, η ιερόδουλη Μανιλία πέταξε πέτρες στον Mανκίνο. Ο Μανκίνος, που τραυματίστηκε από τις πέτρες, έφερε την υπόθεσή του στον τριβούνο, αλλά την απέσυρε, καθώς "δεν θα ήταν προς όφελός της (τής Μανιλίας) να το παραδεχτεί". Αυτό είναι μία αναφορά στον φόβο της Mανιλίας, ότι ο Mανκίνος θα κατέστρεφε την περιουσία της, θα την υπέβαλε σε βιασμό ή άλλη μορφή σωματικής επίθεσης, ή θα τη δολοφονούσε.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1275. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1275. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1569. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1503. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4817. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.