Αύλος Γαβίνιος

Αύλος Γαβίνιος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Aulus Gabinius (Λατινικά)
Γέννηση	1ος αιώνας π.Χ. Αρχαία Ρώμη
Θάνατος	47 π.Χ. Σάλωνα
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Θρησκεία	Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Λατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Lollia
Τέκνα	Aulus Gabinius Sisenna
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Λεγάτος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	τριβούνος των πληβείων Ρωμαίος έπαρχος Πραίτορας Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή) Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (58 π.Χ.)

Ο Αύλος Γαβίνιος, λατινικά: Aulus Gabinius (πριν το 101 π.Χ – 48 ή 47 π.Χ.) ήταν πολιτικός και στρατηγός της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Είχε μία σημαντική σταδιοδρομία, που κορυφώθηκε με υπατεία το 58 π.Χ., κυρίως χάρη στην αιγίδα του Πομπήιου Μάγνου. Το όνομά του συνδέεται κυρίως με τη lex Gabinia, νομοθεσία που ψήφισε ως τριβούνος των πληβείων το 67 π.Χ., ο οποίος έδωσε στον Πομπήιο μια εξαιρετική εντολή στη Μεσόγειο Θάλασσα, για να πολεμήσει τους πειρατές.

Σταδιοδρομία

Νόμισμα που εκδόθηκε υπό τον Γαβίνιο στη Συρία. Μιμείται νόμισμα του Φιλίππου των Σελευκιδών: στην εμπρός όψη κεφάλι του Φιλίππου. Στην πίσω όψη Ζεύς καθήμενος με Νίκη και σκήπτρο, επιγρ.: ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΕΠΙΦΑΝΟΥΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΥ.

Το 67 π.Χ. ως τριβούνος των πληβείων, ο Γαβίνιος παρουσίασε μία νομοθεσία (Lex Gabinia), που έδωσε στον Πομπήιο την αρχηγία, στον πόλεμο κατά των πειρατών της Μεσογείου, με εκτεταμένες εξουσίες, που του έδιναν απόλυτο έλεγχο στη θάλασσα και τις ακτές ως 50 μίλια στην ενδοχώρα. Μέσω των δύο άλλων μέτρων του Γαβίνιου, δάνεια χρημάτων σε ξένους πρεσβευτές στη Ρώμη έγιναν ενεργά (ως έλεγχος για τη διαφθορά της Συγκλήτου) και η Σύγκλητος διατάχθηκε να δώσει ακρόαση σε ξένους απεσταλμένους σε ορισμένες καθορισμένες ημέρες (1 Φεβρουαρίου – 1 Μαρτίου) κάθε χρόνο.

Από το 66–62 π.Χ., κατά τις τελευταίες φάσεις του Γ΄ Μιθριδατικού Πολέμου, ο Γαβίνιος υπηρέτησε τον Πομπήιο ως λεγάτος. Το 65 π.Χ. ο Πομπήιος του έδωσε τη διοίκηση ενός μέρους τού στρατού του, και τον έστειλε στη Βόρεια Μεσοποταμία, για να πιέσει τον βασιλιά Φραάτη Γ' της Παρθίας να συνάψει συνθήκη με τον Πομπήιο. Από τη Βόρεια Μεσοποταμία ο Γαβίνιος βάδισε στη Συρία, για να βοηθήσει στην απαλλαγή της περιοχής από πειρατές και ληστές. Ο Αριστόβουλος, αδελφός του αρχιερέα και βασιλιά Υρκανού Β' της Ιουδαίας, τον δωροδόκησε, για να υποστηρίξει την αξίωσή του [τού Αριστόβουλου] για τον Ιουδαϊκό θρόνο. Όταν ο Πομπήιος έφτασε στην Αντιόχεια της Συρίας, ο Αριστόβουλος έστειλε επίσημο αντιπρόσωπο, φοβούμενος ότι η περιουσία που είχε ξοδέψει για να πείσει τους λεγάτους του Πομπήιου μπορεί να χαθεί, και κατηγόρησε τον Γαβίνιο και τον Σκαύρο ότι δέχονταν δωροδοκίες. Είναι άγνωστο αν ο Πομπήιος έκανε κάτι με αυτές τις κατηγορίες.

Το 61 π.Χ. ως πραίτωρ, προσπάθησε να κερδίσει την εύνοια του κοινού, παρέχοντας αγώνες και παιχνίδια σε μια κλίμακα ασυνήθιστης μεγαλοπρέπειας. Το 59 π.Χ. ο Γαβίνιος έθεσε υποψηφιότητα για μία από τις υπατείεςα για το 58, και κατάφερε να εκλεγεί, αν και όχι χωρίς την υποψία δωροδοκίας. Εκλέχτηκε ύπατος δίπλα στον Λεύκιο Καλπούρνιο Πίσωνα Καισονίνο, τον πεθερό τού Καίσαρα. Κατά τη διάρκεια τής θητείας του βοήθησε τον Πόπλιο Κλόδιο Πούλχερ να επιφέρει την εξορία του M. Τ. Κικέρωνα. Ο Γαβίνιος κατάφερε επίσης να εξασφαλίσει τη Συρία ως ανθυπατική επαρχία του.

Το 57 π.Χ. ο Γαβίνιος ξεκίνησε τη θητεία του ως κυβερνήτης της Συρίας. Λίγο μετά την άφιξή του βάδισε τον στρατό του νότια στην Ιουδαία, νίκησε τον στρατό του Αλέξανδρου, ανιψιού του Υρκανού Β', σε μια μάχη κοντά στην Ιερουσαλήμ, και επανέφερε τον Υρκανό Β' ως αρχιερέα της Ιερουσαλήμ. Κατέστειλε εξεγέρσεις, εισήγαγε σημαντικές αλλαγές στην κυβέρνηση της Ιουδαίας, και ξαναέκτισε αρκετές πόλεις. Υποστήριξε επίσης τον Μιθριδάτη Δ΄ στον αγώνα του ενάντια στον αδελφό του Ορόντη Β΄, αλλά εγκατέλειψε τον Μιθριδάτη Δ΄ όταν έφτασε στον Αιγυπτιακό θρόνο η πιο προσοδοφόρα προσφορά, αυτή για την επαναφορά του Πτολεμαίου ΙΒ΄ Αυλητή.

Το 55 π.Χ. ο Πομπήιος έπεισε τον Γαβίνιο να βαδίσει στην Αίγυπτο, για να επαναφέρει τον Πτολεμαίο ΙΒ' στον θρόνο του. Ο Γαβίνιος το έκανε χωρίς τη συγκατάθεση της Συγκλήτου. Τα κατάφερε μετά από μια σύντομη επιτυχημένη εκστρατεία, στην οποία υποστηρίχθηκε από τον νεαρό αξιωματικό του ιππικού Mάρκο Αντώνιο. Άφησε μερικά από τα στρατεύματά του, τους λεγόμενους Γαβινιανούς, στην Αίγυπτο για να προστατεύσει τον Πτολεμαίο ΙΒ΄. Αυτοί οι Γαβινιανοί πολέμησαν εναντίον επαναστατημένων υπηκόων του βασιλιά και αργότερα, μετά το τέλος τού βασιλιά, εναντίον του Γ. Ιουλίου Καίσαρα.

Κατά την εποχή του Γαβίνιου στην Αίγυπτο, η Συρία είχε καταστραφεί από ληστές, και ο Αλέξανδρος, γιος του Αριστόβουλου, είχε ξανά πιάσει τα όπλα, με σκοπό να στερήσει από τον Υρκανό Β' την αρχιερατεία. Ο Γαβίνιος βάδισε στην Ιουδαία, και νίκησε τον Αλέξανδρο κοντά στο όρος Θαβώρ, σκοτώνοντας 10.000 άνδρες του Αλέξανδρου. Με κάποια δυσκολία ο Γαβίνιος αποκατέστησε την τάξη στη Συρία, και το 54 π.Χ. παρέδωσε την επαρχία στον διάδοχό του, Μάρκο Λικίνιο Κράσσο. Οι Ρωμαίοι ιππείς, που ως φοροεισπράκτορες είχαν υποστεί βαριές απώλειες κατά τις αναταραχές στη Συρία, ήταν πολύ πικραμένοι εναντίον του Γαβίνιου, και, όταν εμφανίστηκε στη Σύγκλητο για να καταθέσει τον απολογισμό της διακυβέρνησής του, παραπέμφθηκε σε δίκη για τρεις κατηγορίες, που όλες αφορούσαν θανάσιμο αδίκημα.

Για την κατηγορία της maiestas (εσχάτη προδοσία), που προκλήθηκε όταν έφυγε από την επαρχία του για την Αίγυπτο χωρίς τη συγκατάθεση της Συγκλήτου και σε πείσμα των Σιβυλλικών Βιβλίων, ο Γαβίνιος αθωώθηκε. Ειπώθηκε ότι οι δικαστές δωροδοκήθηκαν, και ακόμη και ο Κικέρων, εχθρός του Γαβίνιου, πείστηκε από τον Πομπήιο να πει όσο λιγότερα μπορούσε. Στη δεύτερη κατηγορία, αυτή του repetundae (εκβιασμός κατά τη διάρκεια της διοίκησης της επαρχίας του), με ειδική αναφορά στα 10.000 τάλαντα που πλήρωσε ο Πτολεμαίος ΙΒ' για την αποκατάστασή του, κρίθηκε ένοχος, παρά τα στοιχεία που προσέφεραν εκ μέρους του ο Πομπήιος και οι μάρτυρες από την Αλεξάνδρεια, και η ευγλωττία του Κικέρωνα. Τίποτε άλλο, εκτός από την επιθυμία του Κικέρωνα να κάνει μία χάρη στον Πομπήιο, θα μπορούσε να τον παρακινήσει να αναλάβει το έργο. Οι σχολιαστές υπαινίσσονται ότι η μισόλογη άμυνα του Κικέρωνα συνέβαλε στην καταδίκη του Γαβίνιου. Η τρίτη κατηγορία, αυτή της ambitus (παρανομίες που διαπράχθηκαν κατά την προσφυγή του για την υπατεία), εξέπεσε. Ο Γαβίνιος πήγε στην εξορία, και η περιουσία του κατασχέθηκε.

Μετά το ξεκίνημα του Εμφυλίου Πολέμου το 49 π.Χ., ο Γαβίνιος ανακλήθηκε από τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα, και τέθηκε στην υπηρεσία του, αλλά δεν συμμετείχε ενεργά ενάντια στον παλαιό του προστάτη, τον Πομπήιο. Μετά τη μάχη των Φαρσάλων, του ανατέθηκε η μεταφορά μερικών στρατευμάτων, που επιβλήθηκαν πρόσφατα στο Ιλλυρικό. Στον δρόμο του στη στεριά, δέχτηκε επίθεση από τους Δαλματούς, και με δυσκολία πήρε το δρόμο για τα Σάλωνα. Εκεί ο Γαβίνιος αμύνθηκε ενάντια στις επιθέσεις του διοικητή της Πομπηίας Μάρκου Οκτάβιου, αλλά λίγους μήνες αργότερα απεβίωσε από ασθένεια (48 π.Χ. ή αρχές 47 π.Χ.).

Οικογένεια

Ο Γαβίνιος νυμφεύτηκε μία Ρωμαία αρχόντισσα, που ονομαζόταν Λολλία από το γένος των Λολλίων, ίσως κόρη του Μάρκου Λόλλιου Παλικανού, τριβούνου των πληβείων το 71 π.Χ. Η Λολλίαα του γέννησε έναν γιο, που ονομαζόταν Aύλος Γαβίνιος Σισένα.

Βιβλιογραφία

Σύγχρονες πηγές

• Broughton, Thomas Robert Shannon (1952). The magistrates of the Roman republic. 2. New York: American Philological Association. 
• Giuseppe Stocchi, Aulo Gabinio e i suoi processi (1892)

Αρχαίες πηγές

• Δίων Κάσσιος xxxvi. 23–36, xxxviii. 13. 30, xxxix. 55-63
• Πλούταρχος, Πομπήιος, 25. 48
• Ιώσηπος Φλάβιος, Antiq. xiv. 4-6
• Αππιανός, Illyrica, 12, Bell. Civ. ii. 24. 59
• Κικέρων, ad Atti. vi. 2, ad Q. Fratrem, ii. 13, Post reditum in senatu, 4–8, Pro lege Manilia, 17, 18, 19

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• A. Gabinius (11) A. f. - n. in the Digital Prosopography of the Roman Republic.