Αϊδινίδες
| Μπεϊλίκι του Αϊδινίου Aydınoğulları | |||||
| Μπεϊλίκι της Ανατολίας | |||||
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Πρωτεύουσα | Μπιργκί Σελτσούκ | ||||
| Πολιτική δομή | Μπεϊλίκι της Ανατολίας | ||||
| Ιστορία | |||||
| - | Κατάρρευση του Σουλτανάτου του Ρουμ | 1308 | |||
| - | Προσάρτηση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία | 1426 | |||
| Σήμερα |  Τουρκία
| ||||
Η Δυναστεία των Αϊδινιδών ή Αϊδινιδών (Τουρκικά: Aydınoğulları), γνωστή και ως Πριγκιπάτο του Αϊδινίου και Μπεϊλίκι του Αϊδινίου, ήταν ένα από τα μπεϊλίκια της Ανατολίας και διάσημο για τις θαλάσσιες επιδρομές του.
Όνομα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η δυναστεία των Αϊδινιδών πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της, Αϊντίν Μεχμέτ Μπέη.
Πρωτεύουσα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρωτεύουσα του μπεϊλίκι ήταν αρχικά στο Μπιργκί και αργότερα στο Αγιασολούκ (σημερινό Σελτσούκ), και ήταν ένα από τα συνοριακά πριγκιπάτα που ιδρύθηκαν τον 14ο αιώνα από τους Ογούζους Τούρκους μετά την παρακμή του Σουλτανάτου του Ρούμ.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Αϊδινίδες κατείχαν επίσης τμήματα του λιμανιού της Σμύρνης (σημερινό Ιζμίρ) καθ' όλη τη διάρκεια της κυριαρχίας τους και όλη την πόλη-λιμάνι κατά διαστήματα. Ειδικά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ουμούρ Μπέη, οι γιοι του Αϊδινίου ήταν μια σημαντική ναυτική δύναμη της εποχής.[1]
Η ναυτική δύναμη του Αϊδινίου έπαιξε κρίσιμο ρόλο στον βυζαντινό εμφύλιο πόλεμο του 1341-1347, όπου ο Ουμούρ συμμάχησε με τον Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνό, αλλά προκάλεσε επίσης μια λατινική απάντηση με τη μορφή των Σμυρνιώτικων σταυροφοριών, που κατέλαβαν τη Σμύρνη από το μπεϊλίκι.
Το μπεϊλίκι ενσωματώθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για πρώτη φορά το 1390 και μετά το πέρασμα του Ταμερλάνου στην Ανατολία το 1402 και την επακόλουθη περίοδο προβλημάτων που κράτησαν μέχρι το 1425, τα εδάφη του έγιναν και πάλι μέρος του οθωμανικού βασιλείου, αυτή τη φορά οριστικά.
Αρχιτεκτονική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι μπέηδες του Αϊδινίου άφησαν σημαντικά αρχιτεκτονικά έργα, κυρίως στο Μπιργκί και στο Αγιασολούκ (Σελτσούκ), τις πρωτεύουσές τους.
Κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πόλη Αϊντίν (αρχαίες Τράλλες) πήρε το όνομά της από τη δυναστεία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Hans Theunissen. «Venice and the Turkoman Begliks of Menteşe and Aydın» (PDF). Utrecht University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Φεβρουαρίου 2008.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- İnalcık, Halil (1993). «The Rise of the Turcoman Maritime Principalities in Anatolia, Byzantium, and the Crusades» (PDF). The Middle East & the Balkans Under the Ottoman Empire: Essays on Economy & Society. Indiana University Turkish Studies Department. σελίδες 309–341. ISBN 1878318047. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουλίου 2017.
- Lemerle, Paul (1957). L'émirat d'Aydin, Byzance et l'Occident: Recherches sur la "Geste d'Umur Pacha". Bibliothèque byzantine: Etudes No. 2 (στα Γαλλικά). Paris: Presses Universitaires de France.
- Mélikoff, Irene (1986). «Aydi̊̊n-Og̲h̲lu». The Encyclopedia of Islam, New Edition, Volume I: A–B. Leiden and New York: Brill. ISBN 9004081143. http://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-2/aydin-oghlu-SIM_0902.
- Uzunçarşılı, İsmail Hakkı (1984). Anadolu Beylikleri ve Akkoyunlu, Karakoyunlu Devletleri (στα Τουρκικά). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. σελίδες 104–120. OCLC 563553149.
- Zachariadou, Elisabeth A. (1983). Trade and crusade: Venetian Crete and the beyliks of Menteshe and Aydin (1300–1415). Venice: Istituto Ellenico di Studi Bizantini e Post-bizantini di Venezia. OCLC 144691037.