Αυτοκράτορας Χιγκασιγιάμα
| Αυτοκράτορας Χιγκασιγιάμα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 東山天皇 (Ιαπωνικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 21 Οκτωβρίου 1675 Κιότο |
| Θάνατος | 16 Ιανουαρίου 1710 Κιότο |
| Αιτία θανάτου | Ευλογιά |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Tsuki no wa no misasagi |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σογκουνάτο Τοκουγκάβα Ιαπωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Yukiko-joō Fujiwara no Yoshiko |
| Τέκνα | Akiko-naishinnō Αυτοκράτορας Νακαμικάντο Kan'in-no-miya Naohito-shinnō |
| Γονείς | Αυτοκράτορας Ρέιγκεν και Empress Dowager Keihō |
| Αδέλφια | Masako-naishinnō Yoshiko-naishinnō Kyōgoku-no-miya Ayahito-shinnō Saku-no-miya Gyōen-hosshinnō Arisugawa-no-miya Yorihito-shinnō |
| Συγγενείς | d:Q110817730 (υιοθετημένο τέκνο)[1], Kyōgoku-no-miya Yakahito-shinnō (yūshi)[2] και Fushimi-no-miya Sadatake-shinnō (yūshi) |
| Οικογένεια | Αυτοκρατορικός οίκος της Ιαπωνίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας (1687–1709) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αυτοκράτορας Χιγκασιγιάμα (東山天皇, Higashiyama-tennō, 21 Οκτωβρίου 1675 – 16 Ιανουαρίου 1710) ήταν ο 113ος Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής.[3][4] Η βασιλεία του εκτείνεται από το έτος 1687 ως την παραίτησή του το 1709 και αντιστοιχεί στην Περίοδο Γκενρόκου.[5] Τα προηγούμενα 100 έτη ειρήνης και απομόνωσης στην Ιαπωνία είχαν δημιουργήσει μία σεχτική οικονομική σταθερότητα. Οι τέχνες άκμασαν, όπως το θέατρο και η αρχιτεκτονική.
Γεγονότα της ζωής του Χιγκασιγιάμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πριν από την άνοδο του Χιγκασιγιάμα στον Θρόνο των Χρυσανθέμων, το προσωπικό του όνομα (imina) ήταν Aσαχίτo ή Toμοχίτo. [6] Ο Toμοχίτo γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1675 και ήταν ο πέμπτος γιος τού Αυτοκράτορα Ρέιγκεν. Η μητέρα του ήταν μία κυρία των τιμών, που ονομαζόταν Mατσούκι Mουνέκo. Ενώ ο πρίγκιπας Τομοχίτο ήταν γιος δευτερεύουσας συζύγου, υιοθετήθηκε από την Αυτοκράτειρα Tακατσουκάσα Φουσάκo (αρχική σύζυγος ή Τσουγκού). [7] Η αυτοκρατορική οικογένεια του Τομοχίτο ζούσε μαζί του στο Ντάιρι του ανακτόρου Χεϊάν. Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν ο Τομοχίτο γίνει διάδοχος του θρόνου, περιλαμβάνουν μία μεγάλη πλημμύρα, που κατέστρεψε το Έντο, έναν μεγάλο λιμό που κατέστρεψε το Κιότο, και τη Μεγάλη Πυρκαγιά Τέννα στο Έντο. [8] Ο βουδιστικός ναός Σινγκόν Γκοκόκου-τζι ιδρύθηκε επίσης στο Έντο, όπου παραμένει σήμερα ως ένας από τους λίγους χώρους στο Τόκιο, που επέζησε του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. [9] Ο Toμοχίτo-σιννό ανακηρύχθηκε διάδοχος το 1682 και του δόθηκε ο προ της ανάρρησής του τίτλος Γκo-νo-μίγια (五宮). Για πρώτη φορά μετά από 300 χρόνια πραγματοποιήθηκε τελετουργική εκδήλωση για την περίσταση. [7] Μία πυρκαγιά έκαψε το Αυτοκρατορικό Ανάκτορο του Κιότο το 1684, και ακολούθησε η ανοικοδόμησή του, που χρειάστηκε έναν χρόνο για να ολοκληρωθεί. [10] Οι επιπτώσεις από αυτή τη φωτιά στην Αυτοκρατορική οικογένεια, αν υπάρχουν, είναι άγνωστες. Ο αδελφός τού Αυτοκράτορα Ρέιγκεν, πρώην Αυτοκράτορας Γκο-Σάι, απεβίωσε στις 26 Μαρτίου 1685 και ένας μεγάλος κομήτης παρατηρήθηκε να διασχίζει τον νυχτερινό ουρανό. [11]
Βασιλεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πρίγκιπας Τομοχίτο ανέβηκε στον θρόνο στις 2 Μαΐου 1687 ως Αυτοκράτορας, όταν ο πατέρας του παραιτήθηκε υπέρ του. Το όνομα της εποχής άλλαξε από Τζοκγιό σε Γκενρόκου, για να σηματοδοτήσει αυτό το γεγονός. [12] Ενώ είχε τον πολιτικό τίτλο του Αυτοκράτορα, ήταν κατ' όνομα μόνο, καθώς οι σόγκουν της οικογένειας Τοκουγκάβα έλεγχαν την Ιαπωνία. Αρχικά ο Αυτοκράτορας Ράιγκεν συνέχισε να κυβερνά στο όνομα του Χιγκασιγιάμα ως Μοναστηριακός Αυτοκράτορας, όπως είχε γίνει στην περίοδο Χεϊάν. Ενώ αυτή η κίνηση προκάλεσε προβλήματα προκαλώντας το κυβερνών σογκουνάτο, ο ευγενικός χαρακτήρας του Χιγκασιγιάμα βοήθησε στη βελτίωση των σχέσεων με τους σόγκουν. Αυτή η θερμή σχέση προκάλεσε την αύξηση της αυτοκρατορικής περιουσίας και τις επισκευές στα αυτοκρατορικά μαυσωλεία. Εν τω μεταξύ, ο Ρέιγκεν έζησε την απόσυρσή του στο Σεντό-γκοσo (το ανάκτορο ενός πρώην Αυτοκράτορα) και είναι πλέον γνωστός ως ο τελευταίος "Μοναστηριακός Αυτοκράτορας" της Ιαπωνίας. [10] Στις 20 Δεκεμβρίου 1688, η εσωτερική τελετή Νταϊτζό-σαϊ αναβίωσε, λόγω της επιμονής του σογκουνάτου. [13] Αυτό το σιντοϊστικό τελετουργικό είχε ανασταλεί για περισσότερο από έναν αιώνα και εκτελείται μόνο μία φορά από τον Αυτοκράτορα, στην περίοδο των τελετών ενθρόνισης. [14]
Εποχές βασιλείας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γενεαλογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η οικογένεια του Χιγκασιγιάμα περιελάμβανε τουλάχιστον 11 παιδιά.
Σύζυγος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παλλακίδες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Φανταστικές απεικονίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας
- Κατάλογος Αυτοκρατόρων της Ιαπωνίας
- Αυτοκρατορική λατρεία
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ geocity1
.com /okugesan _com /tenno3 .html #higashiyama. - ↑ geocity1
.com /okugesan _com /tenno3 .html #hachijo. - ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 東山天皇 (113)
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard (1959). The Imperial House of Japan. σελίδες 117–118.
- ↑ Titsingh, Isaac (1834). Annales Des Empereurs Du Japon (στα Γαλλικά). Royale de France. σελίδες 415–416. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019.
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 10.
- ↑ 7,0 7,1 Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 117.
- ↑ Titsingh, Isaac (1834). Annales Des Empereurs Du Japon (στα Γαλλικά). Royale de France. σελίδες 414–415. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019.
- ↑ Titsingh, Isaac (1834). Annales Des Empereurs Du Japon (στα Γαλλικά). Royale de France. σελ. 414. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019.
- ↑ 10,0 10,1 Ponsonby-Fane, Richard. (1956). Kyoto: The Old Capital of Japan, 794–1869, p. 342.
- ↑ Titsingh, Isaac (1834). Annales Des Empereurs Du Japon (στα Γαλλικά). Royale de France. σελ. 415. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019.
- ↑ Titsingh, p. 415; Varley, H. Paul. (1959). A Chronicle of Gods and Sovereigns: Jinnō Shōtōki, p. 44; n.b., a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.
- ↑ Ponsonby-Fane, Old Capital, p. 318.
- ↑ Bock, Felicia G. (1990). «The Great Feast of the Enthronement». Monumenta Nipponica 45 (1): 27–38. doi:. https://archive.org/details/sim_monumenta-nipponica_spring-1990_45_1/page/27.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Hammer, Joshua. (2006). Yokohama Burning: ο θανατηφόρος σεισμός και η πυρκαγιά του 1923 που βοήθησαν να χαράξει το μονοπάτι προς τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Νέα Υόρκη: Simon & Schuster .(ISBN 978-0-7432-6465-5)ISBN 978-0-7432-6465-5 ;OCLC 67774380
- Μάγιερ, Εύα-Μαρία. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit: unter besonderer Berücksichtigung der Jahre 1846 bis 1867. Münster: LIT Verlag.(ISBN 978-3-8258-3939-0)ISBN 978-3-8258-3939-0 ;OCLC 42041594
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1956). Κιότο: Η Παλιά Πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, 794–1869. Κιότο: Ponsonby Memorial Society.OCLC 182637732OCLC 182637732
- __________. (1959). Ο Αυτοκρατορικός Οίκος της Ιαπωνίας. Κιότο: Ponsonby Memorial Society.OCLC 194887OCLC 194887
- Screech, Timon. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779–1822. Λονδίνο: RoutledgeCurzon .(ISBN 978-0-203-09985-8)ISBN 978-0-203-09985-8 ;OCLC 65177072
- Smith, Robert και Richard K. Beardsley. (2004). Ιαπωνικός πολιτισμός: Η ανάπτυξη και τα χαρακτηριστικά του. Σικάγο, εκδ. Aldine.OCLC 419072OCLC 419072
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran ; ou, Annales des empereurs du Japon. Παρίσι: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.OCLC 5850691OCLC 5850691
- Τραγανέου, Τζίλι. (2004). The Tokaido Road: Ταξίδια και αντιπροσώπευση στο Edo και το Meiji της Ιαπωνίας. Νέα Υόρκη: RoutledgeCurzon .(ISBN 978-0-415-31091-8)ISBN 978-0-415-31091-8 ;OCLC 52347509
- Varley, Η. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. Νέα Υόρκη: Columbia University Press.(ISBN 978-0-231-04940-5)ISBN 978-0-231-04940-5 ;OCLC 59145842
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Emperor Higashiyama στο Wikimedia Commons