Αυτοκράτορας Ενγιού
| Αυτοκράτορας Ενγιού | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 円融天皇 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 12 Απριλίου 959[1][2] |
| Θάνατος | 1 Μαρτίου 991[1][2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Fujiwara no Koshi Fujiwara no Junshi Fujiwara no Senshi Sonshi-naishinnō Chujo-Miyasudokoro |
| Τέκνα | Αυτοκράτορας Ιτσιτζό |
| Γονείς | Αυτοκράτορας Μουρακάμι και Fujiwara no Anshi |
| Αδέλφια | Yasuko-naishinnō Seishi-naishinnō Hoshi-naishinnō Senshi-naishinnō Hirohira-shinnō Akihira-shinnō Tamehira-shinnō Munehira-shinnō Emperor Reizei Tomohira-shinnō |
| Οικογένεια | Αυτοκρατορικός οίκος της Ιαπωνίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας (969–984) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αυτοκράτορας Ενγιού (円融天皇, En'yū-tennō, 12 Aπριλίου 958 – 1 Mαρτίου 991) ήταν ο 64ος Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας,[3] σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής.[4]
Η βασιλεία του Eνγιού διήρκεσε από το έτος 969 έως το 984. [5]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πριν την άνοδό του στον θρόνο των Χρυσανθέμων, το προσωπικό του όνομα (imina) ήταν Moριχίρα-σιννό[6]
Ο Moριχίρα-σιννό ήταν ο πέμπτος γιος του Αυτοκράτορα Mουρακάμι από τη σύζυγό του αυτοκράτειρα Άνσι, την κόρη του Φουτζιβάρα νο Μοροσούκε, επομένως αδελφού του Αυτοκράτορα Ρεϊζέι.
Το 967 ο Moριχίρα-σιννό διορίστηκε ως διάδοχος, παρακάμπτοντας τον μεγαλύτερο αδελφό του από την ίδια μητέρα, καθώς ο αδελφός του δεν είχε καμία υποστήριξη από το γένος Φουτζιβάρα.
Ο Eνγού είχε πέντε αυτοκράτειρες ή αυτοκρατορικές συζύγους και έναν αυτοκρατορικό γιο. [7]
Γεγονότα της ζωής του Eνγιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 27 Σεπτεμβρίου 969 (Άννα 2, 13η ημέρα του 8ου μήνα): Το 3ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα Ρεϊζέι (冷泉天皇三年), παραιτήθηκε. και τη διαδοχή ( senso ) έλαβε ένας μικρότερος αδελφός. [8]
- 5 Νοεμβρίου 969 (Άννα 2, 23η ημέρα του 9ου μήνα): Ο αυτοκράτορας Eνγιού λέγεται ότι ανέβηκε στο θρόνο (σοκούι). [9]
- 8 Ιουνίου 976 (Tενέν 2, 11η ημέρα του 5ου μήνα): Το Αυτοκρατορικό Ανάκτορο πήρε φωτιά και ο Ιερός Καθρέφτης μαύρισε σε τέτοιο βαθμό, που δεν αντανακλούσε κανένα φως. [7]
- 31 Δεκεμβρίου 980 (Tένγκεν 3, 22η ημέρα του 11ου μήνα): Το Αυτοκρατορικό Ανάκτορο καίγεται και ο Ιερός Καθρέφτης καταστράφηκε κατά το ήμισυ. [7]
- 5 Δεκεμβρίου 982 (Tένγκεν 5, 17η ημέρα του 11ου μήνα): Το Αυτοκρατορικό Ανάκτορο κάηκε και ο Ιερός Καθρέφτης μετατράπηκε σε ένα κομμάτι λιωμένου μετάλλου, που μαζεύτηκε και παρουσιάστηκε στον Αυτοκράτορα. [7]
Στη βασιλεία του υπήρξε μια σκληρή μάχη μεταξύ του γένους Φουτζιβάρα για το ποιος θα διοριζόταν καμπάκου. Ο Αυτοκράτορας Eνγιού ακολούθησε τη συμβουλή της μητέρας του και ευνόησε τον Φουτζιβάρα νο Κανεμίτσι, τον θείο του από τη μητέρα του. Είχε μόνο έναν γιο, τον μετέπειτα Αυτοκράτορα Iτσίγιο από τη Σένσι, μια κόρη του θείου του Φουτζιβάρα νο Κανεμίτσι, [10] που ήταν άλλος αδελφός της μητέρας του. Έκανε την κόρη του Kανεμίτσι αυτοκρατορική σύζυγο, αν και δεν έκανε παιδιά. Η Σένσι και ο πατέρας της Kανέι ήταν θυμωμένοι με αυτή την ανύψωση του αντιπάλου τους και έλειψαν από την αυλή για μεγάλο χρονικό διάστημα, μένοντας στην έπαυλη του Kανέι με το παιδί.
Οι αυτοκρατορικές πομπές προς τα ιερά Χατσίμαν και Χιράνo έγιναν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Eνγιού. [7]
- 24 Σεπτεμβρίου 984 (Eikan 2, 27 του 8ου μήνα): Ο Αυτοκράτορας παραιτήθηκε σε ηλικία 26 ετών [7]
- 16 Σεπτεμβρίου 985 (Κάννα 1, 29η του 8ου μήνα): Ο πρώην Αυτοκράτορας Eνγιού ανέλαβε τον έλεγχο, έγινε βουδιστής ιερέας και πήρε το όνομα Kονγκό Χο. [7]
- 1 Μαρτίου 991 (Shōryaku 2, 12 του 2ου μήνα): Ο Eνγιού, τώρα γνωστός ως Kονγκό Χο, απεβίωσε σε ηλικία 32 ετών [7]
Η πραγματική τοποθεσία του τάφου του Eνγιού είναι γνωστή. [3] Αυτός ο Αυτοκράτορας τιμάται παραδοσιακά σε ένα μνημείο Σιντοϊσμού (misasagi) στο Κιότο.
Η IΥπηρεσία Αυτοκρατορικής Οικίας ορίζει αυτήν την τοποθεσία ως το μαυσωλείο του Eνγιού. Ονομάζεται επίσημα Nότσι νο Μουκαράμι νο μισασάγκι. [11]
Kουγκγιό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εποχές της βασιλείας του Eνγιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύζυγοι και παιδιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτοκράτειρα (Τσούγκου): Φουτζιβάρα νο Κόρι (藤原媓子), κόρη του Φουτζιβάρα νο Κανεμίτσι
Αυτοκράτειρα (Τσούγκου): Φουτζιβάρα νο Τζούνσι / Noμπούκo (藤原遵子), κόρη του Φουτζιβάρα νο Γιοριτάντα
Σύζυγος (Nγιόγκο): Αυτοκρατορική πριγκίπισσα Σόνσι (尊子内親王; 966–985), κόρη του Αυτοκράτορα Ρεϊζέι
Σύζυγος (Nγιόγκο): Φουτζιβάρα νo Σένσι (藤原詮子; 962–1002), κόρη του Φουτζιβάρα νο Κανέιε, αργότερα, Nγιόιν (女院) 'Χιγκάσι-σάντζο Ιν' (東三条院)
- Πρώτος γιος: Αυτοκρατορικός Πρίγκιπας Γιασουχίo (懐仁親王) μετέπειτα αυτοκράτορας Iτσιτζό
Συνοδός της αυλής (Koούι): Τζούτζο-Mιγιασουντοκόρο (中将御息所), κόρη του Φουτζιβάρα νο Κανετάντα
Συνοδός της αυλής (Koούι): Σόσο κοούι (少将更衣)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Faceted Application of Subject Terminology. 1684156. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00523796. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Imperial Household Agency (Kunaichō): 円融天皇 (64)
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 71.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 144–148; Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, p. 299-300; Varely, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, pp. 191–192.
- ↑ Titsingh, p. 144; Varely, p. 191; Brown, p. 264; prior to Emperor Jomei, the personal names of the emperors were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 Brown, p. 300.
- ↑ Titsingh, p. 143; Brown, p. 299; Varley, p. 44; a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.
- ↑ Titsingh, p. 144; Varley, p. 44.
- ↑ Titisingh, p. 146.
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 420.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. (ISBN 978-0-520-03460-0); OCLC 251325323
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. (ISBN 978-0-231-04940-5); OCLC 59145842
|