Αυτοκράτορας Γκο-Σάι
Ο Αυτοκράτορας Γκο-Σάι (後西天皇, Go-Sai-tennō, January 1, 1638 – March 22, 1685), επίσης γνωστός ως Nαγκαχίτο ή Γκο-Τζούνα ή Γκο-Σαΐιν (後西院天皇, Go-Saiin-tennō), ήταν ο 111ος Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας,[1] σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής.[2]
Η βασιλεία του Γκο-Σάι διήρκεσε τα έτη από το 1655 έως το 1663. [3]
Αυτός ο ηγεμόνας του 17ου αι. πήρε το όνομά του από τον Αυτοκράτορα Τζούνα του 9ου αι. Το go- (後), μεταφράζεται ως μεταγενέστερος, και έτσι θα μπορούσε να είχε ονομαστεί ο "Μεταγενέστερος αυτοκράτορας Τζούνα". Ο Αυτοκράτορας Γκο-Τζούνα δεν μπορούσε να περάσει τον θρόνο στους απογόνους του. Για το λόγο αυτό, ήταν γνωστός ως αυτοκράτορας Γκο-Σαΐιν, μετά από ένα εναλλακτικό όνομα του Αυτοκράτορα Τζούνα, ο οποίος είχε αντιμετωπίσει και βρει έναν συμβιβασμό σε παρόμοιο ζήτημα. Αυτός ο Αυτοκράτορας ονομαζόταν επίσης "Αυτοκράτορας του Δυτικού Ανακτόρου". Η ιαπωνική λέξη go επίσης μεταφράζεται ως ο δεύτερος, και έτσι, αυτός ο Αυτοκράτορας μπορεί να αναφέρεται ως "Τζούνα Β΄". Κατά τη διάρκεια της εποχής Mέιτζι, το όνομα έγινε απλώς Γκο-Σάι.
Καταγωγή και οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πριν από την άνοδο του Γκο-Σάι στον Θρόνο των Χρυσανθέμων, το προσωπικό του όνομα (imina) ήταν Nαγκαχίτο [4] ή Γιοσιχίτo [3] και ο προ της ανάρρησής του τίτλος ήταν Χιντε-νo-μίγια ή Moμοζόνo-νo-μίγια. [2]
Ήταν ο όγδοος γιος του Αυτοκράτορα Γκο-Μιζούνοο. Μεγάλωσε σαν να ήταν ο γιος της Tόφουκου-μονίν. [2] Τόσο η πρώην αυτοκράτειρα Mεϊσό όσο και ο πρώην Αυτοκράτορας Γκο-Κομγιό ήταν τα μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέλφια του.
Η αυτοκρατορική οικογένεια του Αυτοκράτορα Γκο-Σάι ζούσε μαζί του στο Ντάιρι του ανακτόρου Χεϊάν. Αυτή η οικογένεια περιελάμβανε τουλάχιστον 16 γιους και 17 κόρες, από τις οποίες καμιά δεν θα ανέβαινε στο θρόνο. [5]
Γεγονότα της ζωής του Γκο-Σάι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Nαγκαχίτo-σιννό έγινε Αυτοκράτορας, όταν απεβίωσε ο Αυτοκράτορας-αδελφός του. Αυτός ο θάνατος άφησε τον θρόνο κενό και η διαδοχή (senso) παρελήφθη από τον νέο μονάρχη. Λίγο αργότερα, ο Αυτοκράτορας Γκο-Σάι θεωρείται ότι ανήλθε στον θρόνο (sokui). [6] Τα γεγονότα κατά τη διάρκεια της ζωής του ρίχνουν φως στη βασιλεία του. Τα χρόνια της βασιλείας του Γκο-Σάιi αντιστοιχούν σε μία περίοδο, κατά την οποία ο Toκουγκάβα λατσούνα ήταν ο ηγέτης στην κορυφή του σογκουνάτου των Toκουγκάβα.
Ο Γκο-Σάι νυμφεύτηκε την κόρη του πρώτου τακαμάτσου-νο-μίγια Γιοσιχίτο και τον διαδέχθηκε ως δεύτερος τακαμάτσου-νo-μίγια. Στη συνέχεια, αυτός ο αυτοκρατορικός πρίγκιπας έγινε Αυτοκράτορας ως προσωρινό μέτρο, έως ότου ο μικρότερος αδελφός του, αυτοκρατορικός πρίγκιπας Σατοχίτo ενηλικιωθεί.
Αφού παραιτήθηκε από το θρόνο, ο Γκο-Σάι ασχολήθηκε με τη συγραφή και άφησε πίσω του πολλά βιβλία, συμπεριλαμβανομένης της «Συλλογής Νερού και Ήλιου» (Σουινιτσισού, 水日集). Ήταν ταλαντούχος στα ποιήματα 5 στίχων (waka). και είχε βαθιά κατανόηση των κλασικών.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, λόγω των μεγάλων πυρκαγιών στο Μεγάλο Ιερό της Ίσε, το Κάστρο της Οσάκα και το Αυτοκρατορικό Ανάκτορο, μεταξύ άλλων, τη Μεγάλη Πυρκαγιά Μεϊρέκι, τους σεισμούς στην περιοχή και λόγω των επαναλαμβανόμενων πλημμυρών, πολλοί άνθρωποι κατηγόρησαν τον Αυτοκράτορα, λέγοντας ότι δεν είχε ηθική αρετή.
Η σορός του Αυτοκράτορα Γκο-Σάι βρίσκεται στο αυτοκρατορικό μαυσωλείο, Tσούκι νo βα νo μισασάγκι, στο Σενγιού-τζι στο Χιγκασιγιάμα-κου, στο Κιότο. Επίσης κείνται εκεί οι άμεσοι προκάτοχοι του Γκο-Σάι, ο Αυτοκράτορας Γκο-Μιζούνοo, η αυτοκράτειρα Mεϊσό και ο Γκο-Κομγιό. Οι άμεσοι αυτοκρατορικοί διάδοχοι του Γκο-Σάι, συμπεριλαμβανομένων των Ρέιγκεν, Χιγκασιγιάμα, Nακαμικάντo, Σακουραμάχι, Moμοζόνo, Γκο-Σακουραμάχι και Γκο-Μομοζόνo, επίσης έχουν ταφείεδώ. [7]
Στο Ιερό Κιτάνο, μία πινακίδα επάνω από την είσοδο του Τσου-μον γράφει tenmangu στην καλλιγραφία του Αυτοκράτορα Γκο-Σάι. [8]
Kουγκγιό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εποχές της βασιλείας του Γκo-Σάι-τεννό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 後西天皇 (111)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 116.
- ↑ 3,0 3,1 Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 413.
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 9.
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 116.
- ↑ Titsingh, p. 413. A distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami – see Varley, H. Paul. (1980).Jinnō Shōtōki, p. 44.
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 423.
- ↑ Martin, John. (2002). Kyoto: A Cultural Guide to Japan's Ancient Imperial City, pp. 287–288.
- Martin, John H. and Phyllis G. Martin. (2002). Κιότο: Πολιτιστικός οδηγός για την αρχαία αυτοκρατορική πόλη της Ιαπωνίας . Τόκιο: Tuttle Publishing .(ISBN 978-0-8048-1955-8)ISBN 978-0-8048-1955-8 ; OCLC 243831939
- Μάγιερ, Εύα-Μαρία. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit: unter besonderer Berücksichtigung der Jahre 1846 bis 1867 . Münster: LIT Verlag.(ISBN 978-3-8258-3939-0)ISBN 978-3-8258-3939-0 ; OCLC 42041594
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). Ο Αυτοκρατορικός Οίκος της Ιαπωνίας . Κιότο: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran ; ou, Annales des empereurs du Japon . Παρίσι: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, Η. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns . Νέα Υόρκη: Columbia University Press.(ISBN 978-0-231-04940-5)ISBN 978-0-231-04940-5 ; OCLC 59145842
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Emperor Go-Sai στο Wikimedia Commons
- Εθνικό Μουσείο Ιαπωνικής Ιστορίας – δείτε παράδειγμα της καλλιγραφίας του αυτοκράτορα Go-sai