Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αυστριακές βουλευτικές εκλογές 2024

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυστριακές βουλευτικές εκλογές (2024)
2019 ←
 29 Σεπτεμβρίου 2024
Συμμετοχή 77,7%
 
Κόμμα Ελευθερία OVP SPÖ
Αριθμός ψήφων 1.408.5141.282.7341,032,234
Ποσοστό 28,8%26,3%21,1%
 
Κόμμα NEOS Πράσινοι
Αριθμός ψήφων 446,378 402,107
Ποσοστό 9,1% 8,2%

Απερχόμενος Καγκελάριος της Αυστρίας

Καρλ Νεχάμερ
OVP

 Εκλεγμένος Καγκελάριος της Αυστρίας

Νόρμπερτ Χόφερ
Ελευθερία

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2024 διεξήχθησαν στην Αυστρία,[1] για την ανάδειξη του 28ου Εθνικού Συμβουλίου. Νικητής ανεδείχθη για πρώτη φορά το Κόμμα Ελευθερίας.

Στις εκλογές συμμετέχουν:Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Αυστρίας, Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, Πράσινοι, ΝΕΟΣ - Η Νέα Αυστρία & Φιλελεύθερο Φόρουμ, Το Κόμμα της Μπύρας, Βάντελ, Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας, Λίστα Μαντελίν - Πέτροβιτς, Κόμμα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, Λίστα της Γάζας, Κίτρινοι.

Στις 3 Ιουνίου 2023, μετά από χρόνια εσωτερικών συγκρούσεων, το SPÖ εξέλεξε νέο αρχηγό. Στις 23 Μαΐου 2023, η εν ενεργεία ηγέτης του κόμματος Πάμελα Ρέντι-Βάγκνερ ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφια στο συνέδριο του κόμματος. Στις 25 Μαΐου 2023 ανακοίνωσε την πλήρη αποχώρησή της από την αυστριακή πολιτική σκηνή έως τα τέλη Ιουνίου, παραιτουμένη επίσης από μέλος του αυστριακού κοινοβουλίου. Στις 3 Ιουνίου 2023, ο Hans Peter Doskozil εξελέγη νέος πρόεδρος του κόμματος με το 53% των συνέδρων. Ωστόσο, δύο ημέρες αργότερα το SPÖ ανακοίνωσε ότι τα αποτελέσματα μπερδεύτηκαν στα υπολογιστικά φύλλα του Microsoft Excel και ότι ο Babler ήταν ο πραγματικός νικητής με 53%, και έτσι έγινε ο νέος πρόεδρος του κόμματος.[2]

Η αδυναμία τόσο των κυβερνητικών κομμάτων όσο και του SPÖ επέτρεψε στο ακροδεξιό, λαϊκιστικό κόμμα της αντιπολίτευσης FPÖ να φθάσει στην κορυφή των δημοσκοπήσεων το 2023, για πρώτη φορά, παρόλο που είχε προηγουμένως εμπλακεί σε Σκάνδαλο Ίμπιζα που προκάλεσε την παραίτηση του κυβερνητικού συνασπισμού το 2019.

Η κυβέρνηση όρισε στις 28 Ιουνίου 2024 ως την ημέρα των εκλογών την 29η Σεπτεμβρίου.[3]

Οι 183 βουλευτές του Εθνικού Συμβουλίου εκλέγονται με ανοικτή λίστα αναλογικής εκπροσώπησης σε τρία επίπεδα. Μια ενιαία εθνική εκλογική περιφέρεια, εννέα εκλογικές περιφέρειες με βάση τις ομοσπονδιακές πολιτείες και 39 περιφερειακές εκλογικές περιφέρειες. Οι έδρες κατανέμονται στις περιφερειακές εκλογικές περιφέρειες με βάση τα αποτελέσματα της πιο πρόσφατης απογραφής. Προκειμένου τα κόμματα να λάβουν οποιαδήποτε εκπροσώπηση, πρέπει είτε να κερδίσουν τουλάχιστον μία έδρα σε μια εκλογική περιφέρεια άμεσα είτε να ξεπεράσουν ένα εθνικό εκλογικό όριο του 4%.[4]

Οι εκλογές είδαν το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας (FPÖ) να καταλαμβάνει την πρώτη θέση, κερδίζοντας το 28,8% των ψήφων και πετυχαίνοντας το καλύτερο αποτέλεσμα στην ιστορία του κόμματος. Ήταν η πρώτη φορά που ένα ακροδεξιό κόμμα κέρδισε τις περισσότερες έδρες σε νομοθετικές εκλογές στην Αυστρία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το κυβερνών Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα (ÖVP) έχασε 20 έδρες, ενώ ο εταίρος του στον συνασπισμό, οι Πράσινοι, έχασε 10 έδρες. Το κεντροαριστερό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Αυστρίας (SPÖ) κέρδισε μόλις 21,1%, σημειώνοντας το χειρότερο αποτέλεσμά του ποτέ σε ποσοστό και σε θέση (3ο), αλλά κέρδισε μία έδρα σε σύγκριση με τις προηγούμενες εκλογές. Το NEOS βελτιώθηκε ελαφρώς σε σχέση με το 2019, ανεβαίνοντας από 15 σε 18 έδρες. Κανένα άλλο κόμμα δεν κατάφερε να ξεπεράσει το όριο του 4% για να κερδίσει έδρες.

Αποτελέσματα αυστριακών βουλευτικών εκλογών του 2024[5] · [6]
Κόμματα Ψήφοι % +/- Έδρες +/-
Αυστριακό Κόμμα Ελευθερίας (FPÖ) 1.408.514 28,85 ▲ +12,68 57 ▲ +26
Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα (ÖVP) 1.282.734 26,27 ▼ −11,19 51 ▼ −20
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Αυστρίας (SPÖ) 1.032.234 21,14 ▼ −0,04 41 ▲ +1
NEOS - Νέα Αυστρία και Φιλελεύθερο Φόρουμ (NEOS) 446.378 9,14 ▲ +1,04 18 ▲ +3
Οι Πράσινοι - Πράσινοι Εναλλακτικοί (Grünen) 402.107 8,24 ▼ −5,66 16 ▼ −10
Αυστριακό Κομουνιστικό Κόμμα - KPÖ Plus (KPÖ) 116.891 2,39 ▲ +1,7 0 ► 0
Κόμμα της Μπίρας (BIER) 98.395 2,02 ▲ +1,92 0 ► 0
Λίστα Ματλίν Πέτροβιτς (LPM) 28.488 0,58 Πρότυπο:Abrd 0 ► 0
Κανείς από αυτούς (KEINE)[7] 27.830 0,57 ▲ +0,11 0 ► 0
Άνθρωποι - Ελευθερία - Θεμελιώδη Δικαιώματα (MFG) 19.785 0,41 Νέο 0 ► 0
Λίστα GAZA : Ψήφος κατά της Γενοκτονίας (GAZA) 19.376 0,40 Νέο 0 ► 0
Οι Κίτρινοι (BGE) 156 0,00 Νέο 0 ► 0
Έγκυρες ψήφοι 4.882.888 99,05
Άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια 46.857 0,95
Σύνολο 4.929.745 100 – 183 ► 0
Αποχές 1.416.314 22,32
Εγγεγραμμένοι/Συμμετοχή 6.346.059 77,68

Ξέσπασαν πανηγυρισμοί μεταξύ των υποστηρικτών του FPÖ μετά τις αρχικές προβλέψεις που έδειχναν ότι κερδίζουν την πλειοψηφία των ψήφων. Ο Γενικός Γραμματέας του FPÖ, Μίκαελ Σνέντλιτς, δήλωσε ότι «οι άνδρες και οι γυναίκες της Αυστρίας έγραψαν ιστορία σήμερα», ενώ ο Χέρμπερτ Κικλ κάλεσε τα άλλα κόμματα να επανεξετάσουν τον σχηματισμό συνασπισμού με το κόμμα του. Σε απάντηση, ο Καρλ Νέχαμερ επανέλαβε ότι το ÖVP δεν θα συμμετάσχει σε συνασπισμό με το FPÖ εκτός εάν ο Κικλ αποκλειστεί από υπουργική θέση.[8][9] Ο Νεχάμερ δήλωσε επίσης ότι ήταν «πικραμένος» που το ÖVP απέτυχε να κερδίσει, αλλά αναγνώρισε τον ρόλο του στη βελτίωση της επίδοσης του κόμματος μετά από χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις.

Πραγματοποιήθηκε διαδήλωση έξω από το Κτήριο του Αυστριακού Κοινοβουλίου στη Βιέννη από περίπου 300 άτομα που διαμαρτύρονταν κατά του Κικλ στις 29 Σεπτεμβρίου, αποκαλώντας τον «Ναζί».

Οι ηγέτες ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν, της Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Συναγερμού στη Γαλλία,[10] του Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας στην Ιταλία, του Σαντιάγκο Αμπασκάλ του Vox στην Ισπανία[11], του Γκερτ Βίλντερς του Κόμματος για την Ελευθερία στην Ολλανδία, και της Άλις Βάιντελ της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, έστειλαν συγχαρητήρια στον Κικλ και το FPÖ.

Στην πρώτη δημοσκόπηση μετά τις εκλογές, η Market-Lazarsfeld για την Ö24 διαπίστωσε ότι το FPÖ υποστηρίχθηκε από το 30%, το ÖVP από το 25%, το SPÖ από το 20%, το NEOS από το 11%, το Κόμμα των Πρασίνων από το 8% και άλλα κόμματα από το 6% των ψηφοφόρων.[12] Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων προτιμούσε έναν συνασπισμό FPÖ-ÖVP (29%), ακολουθούμενο από ÖVP-SPÖ-NEOS (23%), ÖVP-SPÖ-Πράσινοι (12%), ÖVP-SPÖ (9%), FPÖ-SPÖ (9%), άλλους συνασπισμούς (3%), ενώ 15% ήταν αναποφάσιστοι. Μια άλλη νέα δημοσκόπηση μετά τις εκλογές από την Unique Research για την Heute διαπίστωσε ότι το 58% των Αυστριακών ήθελε ο Πρόεδρος της Αυστρίας να αναθέσει επισήμως στο FPÖ τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης, ενώ το 36% ήταν αντίθετο. Μεταξύ των ψηφοφόρων του FPÖ, το 98% ήταν υπέρ, μεταξύ των ψηφοφόρων του ÖVP η υποστήριξη ήταν στο 54%, και το 44% ήταν αντίθετο. Μεταξύ των ψηφοφόρων όλων των άλλων κομμάτων, η αντίθεση υπερτερούσε της υποστήριξης.[13]

Σχηματισμός κυβέρνησης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρόεδρος Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν δεσμεύτηκε να διασφαλίσει τον σχηματισμό κυβέρνησης που σέβεται τα «θεμέλια της φιλελεύθερης δημοκρατίας μας». .[14]Αν και είναι συνταγματική σύμβαση ο Πρόεδρος να ζητά πρώτα από τον αρχηγό του μεγαλύτερου κόμματος να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση, το Σύνταγμα της Αυστρίας δεν τον υποχρεώνει να το κάνει.[15] Ο φαν ντερ Μπέλεν είχε δηλώσει προηγουμένως ότι ενδέχεται να μην έδινε στο FPÖ αυτήν την εντολή σε περίπτωση νίκης τους.[16] Στις 2 Οκτωβρίου η απερχόμενη κυβέρνηση ÖVP-Πράσινων υπέβαλε την παραίτησή της, αν και ο φαν ντερ Μπέλεν της ζήτησε να παραμείνει σε υπηρεσιακό ρόλο. Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος ξεκίνησε επίσημες συνομιλίες με όλους τους αρχηγούς των κομμάτων στις 4 Οκτωβρίου, με τον αρχηγό του FPÖ Κικλ να είναι ο πρώτος που συνομίλησε με τον Πρόεδρο. Ο φαν ντερ Μπέλεν και ο Κικλ δεν έκαναν δηλώσεις μετά τη συνάντησή τους, αλλά ο Κικλ είπε ότι θα το έκανε στις 5 Οκτωβρίου.[17] Ο Νεχάμερ και άλλοι κυβερνήτες του ÖVP εξέφρασαν την υποστήριξή τους στο FPÖ για τη λήψη της πρώτης εντολής σχηματισμού κυβέρνησης, επικαλούμενοι την επιθυμία διατήρησης της σύμβασης.[18]

Ο Πρόεδρος συνομίλησε στις 7 Οκτωβρίου με τον Νεχάμερ (ÖVP) και τον Μπάμπλερ (SPÖ)—οι οποίοι συναντήθηκαν και μεταξύ τους την επόμενη μέρα—και στις 8 Οκτωβρίου με την Meinl-Reisinger (NEOS) και τον Κόγκλερ (Πράσινοι).[19] Ο Μπάμπλερ είχε προηγουμένως αποκλείσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό με το ÖVP, αλλά έκανε πίσω. Μετά από αυτές τις αρχικές συνομιλίες με κάθε αρχηγό κόμματος, ο φαν ντερ Μπέλεν δήλωσε ότι ζήτησε από τους αρχηγούς των κομμάτων να «τακτοποιήσουν τα πράγματα μόνοι τους» μέχρι τις 18 Οκτωβρίου, αντί να αναθέσει στο FPÖ την εντολή σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης. Ο φαν ντερ Μπέλεν είπε ότι η κατάσταση είναι μοναδική, υπό την έννοια ότι κανένα άλλο κόμμα δεν θέλει να συνεργαστεί με το FPÖ και ότι θα ήταν παράλογο να διαταχθεί το FPÖ να σχηματίσει κυβέρνηση σε αυτήν την κατάσταση. Αντ' αυτού, ο φαν ντερ Μπέλεν διέταξε τα κόμματα να συνεχίσουν να συνομιλούν μεταξύ τους μέχρι να εμφανιστεί μια αξιόπιστη πορεία προς μια κυβέρνηση, μετά την οποία θα ανέθετε στο ηγετικό κόμμα αυτής της διάταξης να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Εν τω μεταξύ, το FPÖ ανέβηκε σε νέο υψηλό 33% σε μια νέα δημοσκόπηση Market-Lazarsfeld για την Ö24, με το ÖVP να διατηρεί το 26% και το SPÖ να πέφτει ελαφρώς στο 19% (κάτω από το 20% για πρώτη φορά)· τα μικρότερα κόμματα παρέμειναν σχετικά σταθερά: NEOS στο 10%, το Κόμμα των Πρασίνων στο 7%, KPÖ στο 2% και άλλα κόμματα στο 3%.[20]

Μετά την ολοκλήρωση των συνομιλιών FPÖ–ÖVP–SPÖ στις 16 Οκτωβρίου, ο Νεχάμερ επανέλαβε την αντίθεσή του σε μια κυβέρνηση με τον Κικλ, ο οποίος επέμενε να ηγηθεί ο ίδιος της επόμενης κυβέρνησης ως Καγκελάριος. Ο Νεχάμερ είπε ότι «ο Κικλ δεν είναι ικανός να κυβερνήσει», προσθέτοντας ότι αποτελούσε «απειλή για την ασφάλεια της χώρας» και ότι «ο Νεχάμερ και το ÖVP δεν είναι πρόθυμοι να γίνουν οι "παραστάτες" του Κικλ και του FPÖ». Από την άλλη πλευρά, ο Κικλ αποκάλεσε τον Νεχάμερ «προσβεβλημένο και αδικημένο κακό χαμένο, του οποίου ο κύριος στόχος είναι να συνεχίσει να προσκολλάται στην εξουσία, αλλά χωρίς να έχει κατά νου τα συμφέροντα της χώρας και των ψηφοφόρων».[21]

Στις 22 Οκτωβρίου ο φαν ντερ Μπέλεν n ζήτησε επισήμως από τον Νεχάμερ να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση και να διαπραγματευτεί με το SPÖ.[22] Ο φαν ντερ Μπέλεν δήλωσε ότι ήταν σαφές ότι ο Κικλ «δεν θα μπορούσε να βρει έναν εταίρο συνασπισμού που θα τον έκανε Καγκελάριο», ενώ ο Κικλ επέκρινε τον φαν ντερ Μπέλεν για την κατάλυση των «δοκιμασμένων και καθιερωμένων κανονικών διαδικασιών» του να ζητείται από το πρώτο κόμμα στις εκλογές να σχηματίσει κυβέρνηση και υποσχέθηκε, «Το τέλος της ιστορίας δεν είναι σήμερα». Ο Νεχάμερ είπε ότι θα χρειαζόταν να βρει έναν τρίτο εταίρο συνασπισμού για να εξασφαλίσει μια σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ένας συνασπισμός ÖVP–SPÖ θα είχε πλειοψηφία μόνο μίας έδρας στο Εθνικό Συμβούλιο, κάτι που θα ήταν ανέφικτο για την καθημερινή κυβερνητική εργασία, καθώς οποιοδήποτε μέλος θα είχε τη δύναμη να εμποδίσει τις διαδικασίες.

Στις 25 Οκτωβρίου o Νεχάμερ και το ÖVP ξεκίνησαν επισήμως πρώτες διερευνητικές συνομιλίες με τον Μπάμπλερ και το SPÖ. Ο Nehammer συνομίλησε επίσης με αντιπροσωπείες των NEOS και των Πρασίνων για να προσπαθήσει να βρει έναν τρίτο εταίρο συνασπισμού. Μετά τις συνομιλίες, ο Νεχάμερ δήλωσε ότι «ο δρόμος προς μια νέα κυβέρνηση θα είναι μακρύς και δύσβατος» λόγω των «μαζικών πολιτικών διαφορών μεταξύ των εμπλεκόμενων κομμάτων».[23]

Αποτυχημένες διαπραγματεύσεις συνασπισμού ÖVP-SPÖ-NEOS

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 12 Νοεμβρίου το κεντροδεξιό Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα (ÖVP) και το κεντροαριστερό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Αυστρίας (SPÖ) ανακοίνωσαν ότι θα ξεκινούσαν συνομιλίες συνασπισμού με τους φιλελεύθερους NEOS. Οι συνομιλίες ξεκίνησαν στις 18 Νοεμβρίου.[24]

Στις 3 Ιανουαρίου 2025 διάφορα αυστριακά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι NEOS είχαν αποσυρθεί από τις συνομιλίες συνασπισμού, αφήνοντας ασαφές πώς θα προχωρούσαν οι διαπραγματεύσεις για την κυβέρνηση. Αναφέρθηκε ότι το Κόμμα των Πρασίνων θα μπορούσε να κληθεί να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις ή ότι θα μπορούσαν να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις μόνο μεταξύ FPÖ και ÖVP ή FPÖ και SPÖ. Εναλλακτικά, θα μπορούσαν να προκηρυχθούν νέες εκλογές.[25]

Στις 4 Ιανουαρίου, έπειτα από διαβουλεύσεις με τον πρόεδρο φαν ντερ Μπέλεν, το ÖVP και το SPÖ συνέχισαν τις συνομιλίες συνασπισμού χωρίς κανένα άλλο κόμμα.[26] Ωστόσο, ο Νεχάμερ παραιτήθηκε ως καγκελάριος και αρχηγός του ÖVP αργότερα την ίδια μέρα, αφού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν δυνατή η συμφωνία.[27]

Ο Νεχάμερ αντικαταστάθηκε από τον Κρίστιαν Στόκερ ως μεταβατικό αρχηγό του ÖVP την ίδια μέρα, και η παραίτησή του ως Καγκελαρίου τέθηκε σε ισχύ στις 10 Ιανουαρίου. Όταν ρωτήθηκε γιατί παραιτήθηκε πριν από τότε, είπε μόνο ότι ήταν ένα βήμα που δεν ήθελε να κάνει. Σε δήλωσή του, ο Νεχάμερ είπε ότι ο απώτερος στόχος του ήταν να κρατήσει τον Κικλ εκτός του γραφείου του Καγκελαρίου «επειδή πάντα πίστευα ότι η αντίληψή του για το αξίωμα [και] ο τρόπος που ζει την πολιτική δεν είναι καλός για τη χώρα μας», αν και υπήρχαν «πολλοί λόγοι» για τους οποίους απέτυχε.[28]

Αποτυχημένες διαπραγματεύσεις συνασπισμού FPÖ-ÖVP

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 6 Ιανουαρίου ο πρόεδρος φαν ντερ Μπέλεν ανέθεσε επισήμως στον αρχηγό του Κόμματος Ελευθερίας της Αυστρίας (FPÖ), Χέρμπερτ Κικλ, να σχηματίσει κυβέρνηση.[29] The coalition talks continued through February, with no reported breakthrough.[30] Οι συνομιλίες συνασπισμού συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του Φεβρουαρίου, χωρίς να αναφερθεί κάποια εξέλιξη. Το FPÖ και το ÖVP διαπραγματεύτηκαν για πάνω από ένα μήνα για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.

Το FPÖ υποστήριξε σημαντικές φορολογικές μειώσεις, αυξημένο δημόσιο δανεισμό και μειωμένες συνεισφορές σε χρηματοοικονομικούς μηχανισμούς σε επίπεδο ΕΕ. Αυτές οι πολιτικές συγκρούστηκαν με το ÖVP, το οποίο παρέμεινε προσηλωμένο στη δημοσιονομική πειθαρχία και στην τήρηση των οικονομικών πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[31] Επιπλέον, η φιλική προς τη Ρωσία στάση του FPÖ και οι ευρωσκεπτικιστικές απόψεις του συγκρούστηκαν με τον ευρωπαϊκό και υπέρ του ΝΑΤΟ προσανατολισμό του ÖVP.

Στις 12 Φεβρουαρίου ο Κικλ ανακοίνωσε μετά από συνάντηση με τον Πρόεδρο φαν ντερ Μπέλεν στη Βιέννη ότι οι διαπραγματεύσεις είχαν αποτύχει. Τα κόμματα είχαν διαφωνήσει κυρίως για την κατανομή των υπουργείων, επειδή και οι δύο πλευρές ήθελαν να αναλάβουν το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Οικονομικών. [32] Σύμφωνα με τον Christian Stocker, το ÖVP ήθελε να διατηρήσει τον έλεγχο των υπουργείων Οικονομικών και Εσωτερικών για να διασφαλίσει ένα «αμυντικό συνταγματικό κράτος» και να εξασφαλίσει τη συνεργασία με διεθνείς υπηρεσίες πληροφοριών.

Επιτυχημένες διαπραγματεύσεις συνασπισμού ÖVP-SPÖ-NEOS

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Φεβρουαρίου, μετά από μια εβδομάδα διερευνητικών συνομιλιών, τα τρία κόμματα ενημέρωσαν τον Πρόεδρο Van der Bellen ότι θα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ξανά μια κοινή κυβέρνηση. Οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν ήδη στην τελική τους φάση, επειδή τα περισσότερα θέματα είχαν ήδη συμφωνηθεί κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αποτυχημένων διαπραγματεύσεών τους και ακόμη και ορισμένα μέτρα από τις διαπραγματεύσεις FPÖ-ÖVP, όπως η προγραμματισμένη δημοσιονομική εξυγίανση για το 2025, ήταν πιθανό να υιοθετηθούν.[33]

Στις 27 Φεβρουαρίου, οι ηγέτες των τριών κομμάτων ανακοίνωσαν ότι κατέληξαν σε συμφωνία συνασπισμού. Η συμφωνία τέθηκε σε ψηφοφορία των μελών του κόμματος NEOS στις 2 Μαρτίου, περνώντας με το 94% των ψήφων.[34][35] Ο συνασπισμός θα έχει 110 βουλευτές, περισσότερους από τους 92 που απαιτούνται για την πλειοψηφία.

Στις 3 Μαρτίου ο πρόεδρος φαν ντερ Μπέλεν όρκισε επισήμως τη νέα τριμερή κυβέρνηση συνασπισμού. Ο Κρίστιαν Στόκερ του ÖVP ανέλαβε καθήκοντα καγκελαρίου, ενώ ο Αντρέας Μπάμπλερ του SPÖ διορίστηκε αντικαγκελάριος και η Μπεάτε Μάινλ-Ράιζινγκερ των NEOS ανέλαβε τον ρόλο της υπουργού Εξωτερικών. Στις παρατηρήσεις του, ο φαν ντερ Μπέλεν επαίνεσε τον συνασπισμό για το ότι έθεσε το εθνικό συμφέρον πάνω από τις κομματικές διαιρέσεις, δηλώνοντας, «Τα καλά πράγματα έρχονται σε όσους περιμένουν».[36]

  1. ↑ Murphy, François (11 June 2024). «Austria to hold election on Sept. 29, with far-right in ascendant». Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/austria-confirms-parliamentary-election-be-held-end-september-2024-06-11/. Ανακτήθηκε στις 11 June 2024.
  2. ↑ «Austria's SPÖ party announces Babler as leader after vote mix-up». The Local. 5 Ιουνίου 2023.
  3. ↑ «Verordnung der Bundesregierung über die Ausschreibung der Wahl zum Nationalrat, die Festsetzung des Wahltages und des Stichtages (BGBl. II 169/2024)». ris.bka.gv.at. 28 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2024.
  4. ↑ «Wahlen zum Nationalrat». Österreichisches Parlament. 12 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ «Nationalratswahl 2024» (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2024. Unknown parameter |site= ignored (βοήθεια)
  6. ↑ «Österreich - Nationalratswahl 2024». www.bundeswahlen.gv.at (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2024..
  7. ↑ Όνομα λίστας του κόμματος Der Wandel (Η αλλαγή) γι' αυτήν την εκλογική αναμέτρηση.
  8. ↑ «Far right in Austria set for election victory - projections». BBC News. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2024.
  9. ↑ «Austria's far-right Freedom Party projected to win election». Al Jazeera. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2024.
  10. ↑ «Far right in Austria 'opens new era' with election victory». BBC News. 30 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2024.
  11. ↑ «Abascal celebra la victoria de FPÖ en Austria». Electomanía (στα Ισπανικά). 30 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2024.
  12. ↑ «Umfrage: Bei Neuwahl könnt FPÖ 30-%-Marke knacken». oe24.at. 4 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2024.
  13. ↑ «Wahl-Knaller: Mehrheit will, dass Kickl Regierung sucht». heute.at. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2024.
  14. ↑ «Austria far-right supporters toast historic victory». France 24. 30 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2024.
  15. ↑ Murphy, Francois (30 September 2024). «Austria's president takes charge as far right isolated after election victory». Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/austrias-president-takes-charge-far-right-isolated-after-election-victory-2024-09-30/.
  16. ↑ «Gespräche bei Van der Bellen: Kickl macht den Anfang» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 3 October 2024. https://orf.at/stories/3371816/.
  17. ↑ «Regierung mit Fortführung betraut». ORF.at. 2 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2024.
  18. ↑ Murphy, Francois (1 October 2024). «Austria's conservatives want far right to be asked to form coalition». Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/austrias-conservatives-want-far-right-be-tasked-with-forming-coalition-2024-10-01/.
  19. ↑ «Medien: ÖVP und SPÖ reden miteinander am Dienstag» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 5 October 2024. https://orf.at/stories/3371943/.
  20. ↑ «NACH DER WAHL: Regierungsbildung als Präzedenzfall» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 10 October 2024. https://orf.at/stories/3372386/.
  21. ↑ «KICKL: Nehammer "beleidigter Wahlverlierer"» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 16 October 2024. https://orf.at/stories/3372962/.
  22. ↑ «Austria's chancellor asked to form new government after parties refuse to work with far-right leader». Associated Press. 22 October 2024. https://apnews.com/article/austria-president-nehammer-chancellor-government-far-right-b7c91e9030d266d92f348f52acd9e5a8.
  23. ↑ «DREIERKOALITION: NEOS mit besseren Chancen als Grüne» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 25 October 2024. https://orf.at/stories/3373886/.
  24. ↑ «SONDIERUNGEN: ÖVP und SPÖ laden NEOS ein» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 12 November 2024. https://orf.at/stories/3375755/.
  25. ↑ «NEOS dürfte aus Koalitionsverhandlungen austreten» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 3 January 2025. https://orf.at/stories/3380629/.
  26. ↑ «ÖVP und SPÖ verhandeln wieder» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 4 January 2025. https://orf.at/stories/3380737/.
  27. ↑ «Austrian Chancellor Nehammer Steps Down as Coalition Talks Fail». Bloomberg News. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2025.
  28. ↑ «Nehammer wird am Freitag als Kanzler zurücktreten» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 6 January 2025. https://orf.at/stories/3381038/.
  29. ↑ «Austrian president tasks far-right leader with forming government».
  30. ↑ «Koalitionsverhandlungen laufen weiter». vienna.at. 31 Ιανουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2025.
  31. ↑ «Far right gets shut out as Austrian government forms». POLITICO (στα Αγγλικά). 27 Φεβρουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2025.
  32. ↑ «Koalitionsgespräche von FPÖ und ÖVP in Österreich gescheitert». Tagesschau (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2025.
  33. ↑ «ÖVP, SPÖ, NEOS: Verhandlungen "auf der Zielgeraden"» (στα γερμανικά). news.ORF.at. 22 February 2025. https://orf.at/stories/3385594/.
  34. ↑ «Austria: Centrist parties form coalition without far-right» (στα αγγλικά). dw.com/en. 2 March 2025. https://www.dw.com/en/austria-centrist-parties-form-coalition-without-far-right/a-71765298.
  35. ↑ «Austrian liberals' vote removes last obstacle to coalition government». Reuters. 2 March 2025. https://www.reuters.com/world/europe/austrian-liberals-hold-party-vote-crucial-future-coalition-government-2025-03-02/. Ανακτήθηκε στις 2 March 2025.
  36. ↑ «Austria swears in new government, ending five-month political crisis». POLITICO (στα Αγγλικά). 3 Μαρτίου 2025. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2025.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αυστριακές_βουλευτικές_εκλογές_2024&oldid=11349624"