Ασκός Θεσσαλονίκης
Συντεταγμένες: 40°44′53″N 23°23′19″E / 40.74806°N 23.38861°E
| Ασκός Θεσσαλονίκης | |
|---|---|
  Ασκός Θεσσαλονίκης | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Θεσσαλονίκης |
| Δήμος | Λαγκαδά |
| Δημοτική Ενότητα | Σοχού |
| Κοινότητα | Ασκού |
| Γεωγραφία και στατιστική | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
| Νομός | Θεσσαλονίκης |
| Έκταση | 70,419 (η κοινότητα) χλμ2 |
| Υψόμετρο | 480 |
| Πληθυσμός | 1.426 (μόνιμος) (2011) |
| Άλλα | |
| Παλαιά ονομασία | Γιακίνια |
| Ταχ. κωδ. | 57 002 |
Ο Ασκός είναι χωριό του νομού Θεσσαλονίκης του δήμου Λαγκαδά. Βρίσκεται λίγο βορειότερα της λίμνης Βόλβη. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 1.426 κάτοικοι. Μέχρι το 1926 ονομαζόταν Γιακίνια οπότε μετονομάστηκε σε Ασκό σε ανάμνηση του χωριού Ασκώ της Ανατολικής Θράκης. [1] Η τοπική κοινότητα Ασκού είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 70,419 χμ² (2011). [2]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 1.861 |
| 2001 | 1.396 |
| 2011 | 1.426 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 2.143 |
| 1971 | 1.667 |
| 1981 | 1.788 |
| 1991 | 2.012 |
| 2001 | 1.493 |
| 2011 | 1.412 |
Πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ευρήματα της Εποχής του Χαλκού φανερώνουν το παρελθόν της περιοχής. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, γνωστός με το όνομα Γιαϊκίν, κατοικείται αρχικά, από ομάδα 43 στρατιωτών, Γιουρούκων, ενώ στη συνέχεια μετατρέπεται σε μουσουλμανικό οικισμό με 153 σπίτια. Στο χωριό εγκαταστάθηκαν μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, πρόσφυγες από το χωριό Ασκώ της Ανατολικής Θράκης και από το χωριό Αχτάς του Πόντου. Βασική οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων είναι η καλλιέργεια καπνών και σιτηρών, καθώς και η κτηνοτροφία.
Από τα γύρω υψώματα, η θέα απλώνεται στην πεδιάδα του Λαγκαδά, στις λίμνες, στις κορυφογραμμές του Χορτιάτη και του Χολομώντα.
Ιερό κειμήλιο από την Ανατολική Θράκη αποτελεί η εικόνα της Παναγίας Ασκονίτισσας, η οποία χρονολογείται από τον 8ο αιώνα και μεταφέρθηκε στις αρχές του 20 αι. από τους πρόσφυγες στην νέα τους πατρίδα, τον Ασκό. Φυλάσσεται στον Ναό της Ζωοδόχου Πηγής.
Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τα δύο πάρκα, τα οποία βρίσκονται νότιο και στο κέντρο του χωριού.
- Το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία, το οποίο βρίσκεται νοτιοδυτικά.
- Το Ιερό Ησυχαστήριο Αγίων Ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου, το οποίο βρίσκεται νοτιοανατολικά του χωριού.
- Ο Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού.
- Η κεντρική πλατεία του χωριού.
Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο χωριό υπάρχει ένας χώρος που αξιοποιείται ως νηπιαγωγείο και επίσης ένας χώρος που χρησιμοποιείται ως δημοτικό σχολείο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Πανδέκτης μετονομασίες των οικισμών της Ελλάδας
- ↑ 2,0 2,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 3:749
- ↑ ΠΛΜ 11:425-6
Πηγέ ς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||||||||||||||||||