Αρκαλίκ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 50°14′55″N 66°54′41″E / 50.24861°N 66.91139°E
| Αρκαλίκ | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Αρκαλίκ | ||
| Χώρα | Καζακστάν | |
| Διοικητική υπαγωγή | d:Q20098186 | |
| Πληθυσμός | 28.169 (2009) | |
| Ταχ. κωδ. | 110300 | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Αρκαλίκ (καζακικά: Арқалық / Arqalyq, ρωσικά: Аркалык) είναι πόλη στην Περιφέρεια Κοστανάι, στο βόρειο Καζακστάν. Παλαιότερα, ήταν το κέντρο της Περιφέρειας Τοργκάι, η οποία καταργήθηκε το 1997. Ιδρύθηκε το 1956 και απέκτησε το καθεστώς της πόλης το 1965.
Η απόσταση από την πόλη Αρκαλίκ έως το Κοστανάι είναι 480 χλμ. και μέχρι την Αστάνα είναι 670 χλμ. Ο πληθυσμός της πόλης ήταν 28.169 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2009 και 45.736 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 1999.
Η σημερινή πόλη χαρακτηρίζεται ως «μια πόλη ανθρακωρύχων, περιφερειακών διαχειριστών και ανθρώπων, που ενθουσιάζονται να ζουν σε ένα περιφερειακό κέντρο». Ιστορικά, η πόλη ήταν κέντρο του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος. Οι κοσμοναύτες προσγειώνονταν στην τεράστια κεντρική στέπα του Καζακστάν και επέστρεφαν στο Αρκαλίκ, προτού κατευθυνθούν στο Μπαϊκονούρ, την κορυφαία «διαστημική πόλη» της Σοβιετικής Ένωσης.
Η πόλη συνδέεται με σιδηροδρομική επικοινωνία με το περιφερειακό κέντρο (τερματικός σταθμός στον κλάδο Εσίλ - Ντερζαβίνσκ - Αρκαλίκ). σκάφη κατηγορίας Tu-154, Tu-134 κ.λπ.
Το Αρκαλίκ εξυπηρετείται από το αεροδρόμιο Αρκαλίκ. Στη σοβιετική εποχή, πραγματοποιούσε πτήσεις σε πολλές πόλεις στο Καζακστάν, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του '90 το αεροδρόμιο εγκαταλείφθηκε πρακτικά και χρησιμοποιήθηκε μόνο σποραδικά κατά τη διάρκεια έρευνας και διάσωσης διαστημικών σκαφών.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Αρκαλίκ ιδρύθηκε το 1956 ως οικισμός γεωλόγων και οικοδόμων. Εκ προοιιμίου, ήταν υποχρεωμένο να ανοίξει μεταπολεμικά για κοιτάσματα βωξίτη, ο οποίος αποτελούσε πρώτη ύλη για την παραγωγή αλουμινίου. Στις 17 Μαΐου 1956, σε ένα κοινό διάταγμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ και του Υπουργικού Συμβουλίου της ΕΣΣΔ γράφτηκε μια ξεχωριστή φράση: «Με βάση τα κοιτάσματα βωξίτη Αμανγκέλντι κατασκευάζονται και τίθενται σε λειτουργία ορυχεία βωξίτη Τοργκάι». Στη δεκαετία του '60, το Αρκαλίκ ανακηρύχθηκε βάση της Κομσομόλ, όπου εισέρρεε πλήθος νέων από όλη την ΕΣΣΔ. Το 1965, το Αρκαλίκ έλαβε το καθεστώς της πόλης και το 1971 έγινε το κέντρο της νεοδημιουργηθείσας περιοχής Τοργκάι.
Κατά τη δεκαετία του '80, η πόλη έφτασε στο απόγειό της: παρήγαγε κρέας, πουλερικά και γαλακτοκομικά. Λειτουργούσε εργοστάσιο κεραμικών, εργοστάσιο ραπτικής, εργοστασιακός ασύρματος, εργοστασιακή κατασκευή Aviamotornaya και ορυχείο βωξίτη Τοργκάι (TBRU), το οποίο εξόρυσσε έως και το 20% των μεταλλευμάτων βωξίτη στην ΕΣΣΔ. Όμως, παρά τη βιομηχανική παραγωγή, η οικονομία της περιοχής ήταν πίσω από άλλες περιοχές του Καζακστάν λόγω του μεγάλου αγροτικού τομέα, που αποτελούσε το 90%. Η περιοχή απαιτούσε συνεχώς επιδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και έτσι τον Ιούνιο του 1988 διαλύθηκε και η επικράτειά της μοιράστηκε μεταξύ των περιοχών Κοστανάι και Άκμολα. Όταν η πόλη σταμάτησε να είναι περιφερειακό κέντρο, ορισμένα τμήματα της υποδομής εκκενώθηκαν (για παράδειγμα, ο περιφερειακός ραδιοφωνικός σταθμός) και ορισμένες πιθανές βιομηχανικές τοποθεσίες «πάγωσαν».
Το 1989, ενεργοί κάτοικοι του Αρκαλίκ οργάνωσαν επιτροπή για την αποκατάσταση της περιοχής Τοργκάι. Τον Αύγουστο του 1990, η περιοχή Τοργκάι επανιδρύθηκε και το Αρκαλίκ έγινε ξανά περιφερειακό κέντρο.
Η υποβάθμιση της πόλης ξεκίνησε το 1993-1994: η παραγωγή έπεσε σε παρακμή. Η μετανάστευση άρχισε προς άλλες περιοχές του Καζακστάν, της Ρωσίας και της Γερμανίας. Ως αποτέλεσμα, ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε. Το 1991 ήταν 65.000 άτομα, το 1999 ήταν 45.000, τώρα είναι 23.000 άτομα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 σημειώθηκαν διαταραχές στις δημόσιες υπηρεσίες, όπως παρατεταμένες διακοπές ρεύματος, θέρμανσης και νερού. Το 1997, η περιοχή Τοργκάι διαλύθηκε ξανά και η επικράτειά της μεταφέρθηκε ξανά στις περιοχές Κοστανάι και Άκμολα.
Μερικές από τις συνοικίες της πόλης εγκαταλείφθηκαν εντελώς από τη δεκαετία του 2000. Η μετανάστευση από την πόλη ήταν μια περίπλοκη διαδικασία, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του '90. Η πλήρης βελτιστοποίηση σταμάτησε το 2000–2001. Επιχειρηματίες από άλλες περιοχές του Καζακστάν ξήλωσαν τα σπίτια αφαιρώντας οικοδομικά υλικά.
Στις αρχές του 20ού και του 21ου αιώνα, οι τοπικές Αρχές οργάνωσαν μια εκστρατεία για τη μετεγκατάσταση των εναπομεινάντων κατοίκων από τις εγκαταλειμμένες συνοικίες στο παλαιότερο κέντρο της πόλης, έτσι ώστε το κόστος για τις δημοτικές υπηρεσίες να μειωθεί και η επικοινωνία να βελτιωθεί σημαντικά.
Επί του παρόντος, η πόλη Αρκαλίκ περιλαμβάνεται στη λίστα των πόλεων με κατάθλιψη του Καζακστάν λόγω του πολύ υψηλού επιπέδου ανεργίας. Η βιομηχανία στην πόλη είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, εκτός από τη διατήρηση της ζωής της πόλης και το ορυχείο βωξίτη Torgayskogo. Όλος ο παραγόμενος βωξίτης αποστέλλεται στο εργοστάσιο αλουμινίου στο Παβλοντάρ και σε άλλες περιοχές. Η ίδρυση μεταλλουργείου αλουμινίου στο Αρκαλίκ είναι δύσκολη λόγω έλλειψης νερού.
Οι προοπτικές της πόλης είναι διπλές. Από τη μια πλευρά, η πόλη έχει το ορυχείο βωξίτη, το οποίο τα επόμενα 15-20 χρόνια θα εξαντλήσει τα κοιτάσματα και θα είναι δυνατή η εξόρυξη μόνο πυρίμαχου αργίλου. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια σειρά από άλλα ορυκτά. Η ανάπτυξη αυτών των πεδίων θα μπορούσε να οδηγήσει στην οικονομική και κοινωνική αναζωογόνηση της περιοχής.
Κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Αρκαλίκ, το κλίμα είναι ψυχρό και ηπειρωτικό. Υπάρχουν περισσότερες βροχοπτώσεις το χειμώνα παρά το καλοκαίρι. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 4,5°C. Περίπου 246 χιλιοστά βροχόπτωσης πέφτουν ετησίως.
| Κλιματικά δεδομένα Αρκαλίκ (1991-2020, άκρα 1958–παρόν) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μήνας | Ιαν | Φεβ | Μάρ | Απρ | Μάι | Ιούν | Ιούλ | Αύγ | Σεπ | Οκτ | Νοε | Δεκ | Έτος |
| Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) | 6.0 | 6.7 | 19.6 | 31.0 | 36.1 | 40.5 | 42.6 | 42.0 | 40.0 | 28.5 | 14.3 | 11.7 | 42,6 |
| Μέση Μέγιστη °C (°F) | −11.1 | −9.8 | −2.1 | 12.3 | 21.3 | 26.6 | 27.9 | 27.0 | 19.7 | 11.2 | −0.9 | −8.1 | 9,50 |
| Μέση Μηνιαία °C (°F) | −14.9 | −14.1 | −6.7 | 6.3 | 14.6 | 19.9 | 21.2 | 19.8 | 12.9 | 5.0 | −5.2 | −11.9 | 3,91 |
| Μέση Ελάχιστη °C (°F) | −18.4 | −18.1 | −10.7 | 1.0 | 8.1 | 13.5 | 14.7 | 13.2 | 6.9 | 0.3 | −8.4 | −15.4 | −1,11 |
| Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) | −42 | −42.2 | −38.9 | −24.8 | −9.8 | −0.3 | 2.0 | −3 | −9.2 | −22 | −36.3 | −41 | −42,2 |
| Υετός mm (ίντσες) | 23 | 21,7 | 20,7 | 20,9 | 28,1 | 28,6 | 33,5 | 24,7 | 18,2 | 27,7 | 25,2 | 23,5 | 295,8 |
| Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ 1.0 mm) | 6.8 | 5.1 | 5.8 | 4.7 | 5.7 | 4.9 | 5.0 | 3.9 | 3.8 | 5.6 | 6.1 | 6.7 | 64,1 |
| Πηγή #1: Pogoda.ru.net[1] | |||||||||||||
| Πηγή #2: NOAA [2] | |||||||||||||
Εκπαιδευτικά ιδρύματα στην πόλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Αρκαλίκ με το όνομα I. Αλτινσαρίν.
- Ανθρωπιστικό κολέγιο Τοργκάι.
- Αγροτεχνικό Κολέγιο Τοργκάι.
- Ιατρικό Κολέγιο Αρκαλίκ.
- Κολέγιο Οικονομικών και Νομικής Αρκαλίκ
- Καζακικό-Τουρκικό Λύκειο Αρκαλίκ
Φύση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η περιοχή είναι ένα λοφώδες έδαφος με απόλυτα σημάδια 320–360 μέτρα βόρεια της πόλης έως 390 μέτρα. Η ακτίνα 6 χιλιομέτρων από την πόλη είναι εκτεταμένη εξόρυξη (που σχετίζεται με την εξόρυξη μεταλλεύματος βωξίτη), με βάθος 20–50 μέτρων.
Οι φυσικές δεξαμενές δεν είναι πολυάριθμες, εκτός από δύο κολπίσκους ξήρανσης στο βόρειο τμήμα της πόλης και το Αρακαλικσάι στο νότιο τμήμα της πόλης, που εκτείνονται από την Ανατολή προς τη Δύση.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Weather and Climate - The Climate of Arkalyk» (στα Ρωσικά). Weather and Climate (Погода и климат). Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «World Meteorological Organization Climate Normals for 1991–2020: Arkalyk» (CSV). NOAA. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «City of Arkalyk». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2005.
