Αριστείδης Κανάρης
| Αριστείδης Κανάρης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1831 |
| Θάνατος | 1ιουλ. / 13 Ιουλίου 1863γρηγ. Αθήνα |
| Συνθήκες θανάτου | μάχη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κωνσταντίνος Κανάρης και Δέσποινα Μανιάτη |
| Αδέλφια | Θεμιστοκλής Κανάρης Μιλτιάδης Κανάρης Νικόλαος Κανάρης Λυκούργος Κανάρης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Υπολοχαγός/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ιουνιανά |
Ο Αριστείδης Κανάρης (1831 - 19 Ιουνίου 1863) ήταν αξιωματικός του ελληνικού στρατού και γιος του αγωνιστή της ελληνικής επανάστασης Κωνσταντίνου Κανάρη. Σκοτώθηκε κατά τις εμφύλιες διενέξεις του 1863 που έμειναν γνωστές ως Ιουνιανά.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1831 και ήταν το έκτο από τα επτά παιδιά του Κωνσταντίνου Κανάρη και της Δέσποινας Μανιάτη[1]. Εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1858 ως αξιωματικός του Πυροβολικού[2]. Τον Ιούνιο του 1863, όταν ξέσπασε κυβερνητική κρίση με επακόλουθο τις ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων των Ορεινών - εξέχοντα μέλη των οποίων αποτελούσαν ο πατέρας του Κωνσταντίνος και ο αδελφός του Μιλτιάδης - και των Πεδινών, ο υπολοχαγός Αριστείδης Κανάρης διατάχτηκε να μεταβεί στα Ανάκτορα ως επικεφαλής μικτής δύναμης που αποτελείτο από άνδρες του 1ου, 2ου και 8ου τάγματος πεζικού καθώς και δύναμη πυροσβεστών με σκοπό να ενισχύσει την μικρή δύναμη χωροφυλακής που έδρευε εκεί ως πιστή στην κυβέρνηση[3]. Στις 19 Ιουνίου, όταν και γενικεύτηκαν οι συγκρούσεις, αντικυβερνητικές δυνάμεις ( πιστές στον Δημήτριο Βούλγαρη ) που αποτελούνταν από δυνάμεις πυροβολικού, πεζικού, χωροφυλακής αλλά και ληστές της υπαίθρου που είχαν ταχθεί στο πλευρό των Πεδινών, κινήθηκαν προς κατάληψη των Ανακτόρων υπό την ηγεσία του αντισυνταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου. Η επίθεση αυτή αν και σφοδρή, αποκρούστηκε από τις δυνάμεις του Κανάρη, ο οποίος επικεφαλής δύναμης 17 ανδρών, όρμησε με το σπαθί στο χέρι κατά των Πεδινών, ο ίδιος όμως σκοτώθηκε χτυπημένος από σφαίρα στον κρόταφο[2]. Μια προσωρινή ανακωχή επέτρεψε στον Μιλτιάδη Κανάρη να μεταφέρει τη σορό του Αριστείδη στην οικία του πατέρα τους στην Πλάκα.
Κατά τη διάρκεια της κηδείας που πραγματοποιήθηκε την επόμενη ημέρα σημειώθηκαν έκτροπα όταν ένοπλοι οπαδοί των Πεδινών πυροβόλησαν κατά τη διάρκεια της εξοδίου ακολουθίας[3].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Βιογραφίες: Κωνσταντίνος Κανάρης.
- ↑ 2,0 2,1 Μεγάλη Στρατιωτικὴ καὶ Ναυτικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία. Tόμος Τέταρτος: Καβάδης–Μωριάς. Ἀθήναι: Ἔκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικῆς καὶ Ναυτικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας. 1929, σελ. 41. OCLC 31255024.
- ↑ 3,0 3,1 Ιστορία Ελληνικού Έθνους, 1975, τ. ΙΓ', σ. 228.