Αρδάριχος
Αρδάριχος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 5ος αιώνας |
Θάνατος | 460 (περίπου) |
Θρησκεία | Αρειανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γοτθική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | βασιλιάς[1] |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Battle of Nedao και Μάχη των Εθνών |
Ο Αρδάριχος (Αρντάρικ), λατιν.: Ardaricus (π. 450 μ.Χ.) ήταν ο βασιλιάς των Γεπιδών, μίας γερμανικής φυλής στενά συνδεδεμένης με τους Γότθους. Ήταν «φημισμένος για την αφοσίωση και τη σοφία του», ένας από τους πιο έμπιστους οπαδούς του Αττίλα του Ούννου, ο οποίος «τον εκτιμούσε περισσότερο από όλους τους άλλους αρχηγούς». Ο Αρδάριχος αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ιορδάνη ως ο πιο πολύτιμος υποτελής του Αττίλα στη μάχη των Καταλαυνικών Πεδίων (451):
- «Ο φημισμένος βασιλιάς των Γεπιδών, ο Αρδάριχος, ήταν επίσης εκεί με αμέτρητο στρατό, και λόγω της μεγάλης αφοσίωσής του στον Αττίλα, συμμερίστηκε τα σχέδιά του. Διότι ο Αττίλας, συγκρίνοντάς τους -αρχηγούς] με τη σοφία του, τον εκτίμησε αυτόν και τον Βαλαμίρ βασιλιά των Οστρογότθων, περισσότερο από όλους τους άλλους αρχηγούς.» (Ιορδάνης, Γετικά, μτφρ. CC Mierow, 1915)
Μετά το τέλος του Αττίλα το 453, ο Αρδάριχος ηγήθηκε της εξέγερσης εναντίον των γιων του Αττίλα, και τους κατατρόπωσε στη μάχη του Νέδαο, τερματίζοντας έτσι την κυριαρχία των Ούννων στην Ανατολική Ευρώπη. Από το τέλος του Αττίλα, ο μεγαλύτερος γιος του, ο Έλλακ, είχε ανέλθει στην εξουσία. Υποστηριζόμενος από τον κύριο υποδιοικητή του Αττίλα, τον Ονεγέσιο, ήθελε να διεκδικήσει τον απόλυτο έλεγχο, με τον οποίο είχε κυβερνήσει ο Αττίλας, ενώ οι άλλοι δύο γιοι τού Αττίλα, ο Δενγίζικ και ο Ερνάκ, διεκδίκησαν τη βασιλεία σε μικρότερες υποτελείς φυλές.
Το 454 ο Αρδάριχος οδήγησε τους Γεπίδες και τις Οστρογοτθικές δυνάμεις του εναντίον τού γιου τού Αττίλα, Έλλακ, και του στρατού των Ούννων. Η μάχη του Νέδαο ήταν μία αιματηρή, αλλά αποφασιστική νίκη για τον Αρδάριχο, στην οποία σκοτώθηκε ο Έλλακ. Το πιο άμεσο επίτευγμα του Αρδάριχου ήταν η εγκατάσταση του λαού του στη Δακία. Η ήττα του επί των Ούννων στον ποταμό Νέδαο μείωσε την απειλή εισβολής, που έθετε η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Το όνομα Ardaricus θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει το γερμανικό *Hardu-reiks· ο Σύττε (1933) ταύτισε διστακτικά τον Heiðrekr του γερμανικού θρύλου με τον ιστορικό βασιλιά των Γεπιδών.
Το έτος τέλους του Αρδάριχου είναι άγνωστο. Ο βασιλιάς των Γεπιδών, Μούνδος (Mundonus), ο οποίος κυβέρνησε στις αρχές του 6ου αι., ήταν πιθανώς εγγονός του.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 138541167. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Charnock, R.S. "The Peoples of Transylvania." Journal of the Anthropological Society of London 7 (1869).
- Horworth, H.H. "The Westerly Drifting of Nomads, from the Fifth to the Nineteenth Century. Part XII. The Huns." The Journal of the Anthropological Institute of Great Britain and Ireland 3 (1874): 452-75.
- Kim, Hyun Jin, The Huns, Rome and the Birth of Europe Cambridge University Press (2013).
- Makkai, Laszlo, and Andras Mocsy, eds. History of Transylvania Vol. 1: From the Beginnings to 1606. New York: Columbia UP, 2001.
- Mierow, Charles C., trans. Jordanes: The Origin and Deeds of the Goths. Texts for Ancient History Courses. 22 Apr. 1997. Department of Greek, Latin and Ancient History, University of Calgary. 26 November 2008 (acs.ucalgary.ca Αρχειοθετήθηκε 2006-04-24 στο Wayback Machine.).
- Man, John. Attila : The Barbarian King Who Challenged Rome. New York: Thomas Dunne Books, 2006.
- Oliver, Marilyn Tower. Attila the Hun. New York: Blackbirch P, Incorporated, 2005.
- Wolfram, Herwig. The Roman Empire and Its Germanic Peoples. Trans. Thomas Dunlap. New York: University of California P, 1997.