Αποστόλης Κολοκοτρώνης
| Αποστόλης Κολοκοτρώνης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ος αιώνας ή 19ος αιώνας Περιφερειακή Ενότητα Αρκαδίας |
| Θάνατος | 1862 Τρίπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Βασιλική Κολοκοτρώνη Αγγελική Κολοκοτρώνη |
| Γονείς | Γιαννάκης Κολοκοτρώνης |
| Οικογένεια | οικογένεια Κολοκοτρώνη |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αξιωματικός |
Ο Αποστόλης Κολοκοτρώνης ήταν οπλαρχηγός της ελληνικής επανάστασης του 1821 και μετέπειτα αξιωματικός του ελληνικού στρατού από την Αρκαδία. Ήταν μέλος της σημαντικής οικογένειας των Κολοκοτρωναίων.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αποστόλης Κολοκοτρώνης ήταν γιος του οπλαρχηγού Γιαννάκη Κολοκοτρώνη ( γνωστού και με το παρωνύμιο «Ντασκούλιας» ) και ανιψιός του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.[1] Αρχικά έλαβε μέρος μαζί με τον πατέρα του στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μολδοβλαχία υπό τις διαταγές του πρίγκιπα Αλέξανδρου Υψηλάντη.[2] Μετά την κατάπνιξη της επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, πατέρας και γιος επέστρεψαν στις αρχές Αυγούστου του 1821 μαζί με άλλους αγωνιστές στην Πελοπόννησο και πήραν μέρος στην μάχη της Γράνας όπου ο Αποστόλης τραυματίστηκε.[3][4]
Έπειτα συμμετείχε ενεργά στην πολιορκία του Ναυπλίου[5][6], στην πολιορκία της Ακροκορίνθου[7], στις πολεμικές συγκρούσεις στα πλαίσια της πολιορκίας της Πάτρας ( μάχες Χαλανδρίτσας, Γηροκομείου κλπ )[8][9] και στην απόκρουση της εισβολής της στρατιάς του Μαχμούτ πασά Δράμαλη.[10] Για τη συνεισφορά του στα πεδία των μαχών, έλαβε στις 5 Ιουνίου του 1823 από την κυβέρνηση το βαθμό του αντιστράτηγου.[11]
Κατά τον ελληνικό εμφύλιο της περιόδου 1823 - 1825, αν και κλήθηκε από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη να ενισχύσει την παράταξή του, τόσο στον αποκλεισμό του Ναυπλίου όσο και στην πολιορκία της Τριπολιτσάς από την αντίπαλη προς τον γέρο του Μοριά παράταξη, κράτησε ουδέτερη στάση αναμονής.[12] Επίσης, κατά τις αρχές του 1824 κατηγορήθηκε για αυθαιρεσίες στην περιοχή του Πύργου.[13][14] Αργότερα συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον του Ιμπραήμ[15] και αναδείχτηκε από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ως γενικός αρχηγός των ενόπλων της επαρχίας Τριπολιτσάς.[16]
Μετά την απελευθέρωση και τη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, αναδείχτηκε το 1836 αξιωματικός της Ελληνικής Φάλαγγας και το 1845 έλαβε το βαθμό του συνταγματάρχη ενώ τιμήθηκε και με το αριστείο του Αγώνος. Πέθανε το 1862 στην Τρίπολη. Ήταν παντρεμένος με τη Σοφία Στ. Δημητρακοπούλου από την Τρίπολη με την οποία απέκτησε πέντε κόρες.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος - Λαρούς- Μπριτάνικα», τόμος 34, σ. 333.
- ↑ Φωτάκος, σ. 187.
- ↑ «Ιστορία Ελληνικού Έθνους», Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1975, τόμος 12, σ. 149.
- ↑ Διονυσίου Α. Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδόσεις Μέλισσα, Αθήναι 1975, τόμος 2, σ. 86 - 87.
- ↑ «Ιστορία Ελληνικού Έθνους», 1975, τόμος 12, σ. 181.
- ↑ Διονυσίου Α. Κοκκίνου, 1975, τόμος 2, σ. 301 - 302.
- ↑ Διονυσίου Α. Κοκκίνου, 1975, τόμος 2, σ. 461.
- ↑ «Ιστορία Ελληνικού Έθνους», 1975, τόμος 12, σ. 218 - 220.
- ↑ Διονυσίου Α. Κοκκίνου, 1975, τόμος 2, σ. 490 - 492.
- ↑ Διονυσίου Α. Κοκκίνου, 1975, τόμος 2, σ. 466, 488, 599 κΙ 602.
- ↑ «Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας», Έκδοσις της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, Αθήναι 1977, τόμος 10ος, σ. 114.
- ↑ «Ιστορία Ελληνικού Έθνους», Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1975, τόμος 12, σ. 329 - 331.
- ↑ «Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας», Έκδοσις της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, Αθήναι 1972, τόμος 6ος, σ. 128 και 212
- ↑ «Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας», Αθήναι 1973, τόμος 7ος, σ. 12.
- ↑ Φωτάκος, σ. 188.
- ↑ Σπηλιάδης, Γ, 82.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.