Αντώνιος Χρηστομάνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντώνιος Χρηστομάνος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16ιουλ. / 28  Οκτωβρίου 1871γρηγ.
Αθήνα
Θάνατος24  Απριλίου 1933
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πανεπιστήμιο της Βιέννης (έως 1894)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
ιατρός
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1897–1921)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (1920–1923, εκλογική περιφέρεια Σερρών)
Υπουργός Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων της Ελλάδας (Οκτώβριος 1922 – Νοέμβριος 1922, Κυβέρνηση Σωτηρίου Κροκιδά 1922)
Υπουργός Συγκοινωνιών της Ελλάδας (1928–1929, Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1928)
Έλληνας υφυπουργός Υγιεινής‎ (Ιουνίου 1929 – Ιουλίου 1929, Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1928)

Ο Αντώνιος Χρηστομάνος (1871–1933) ήταν Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου, ιατρός και πολιτικός.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1871 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο Αναστάσιος και αδελφός του ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, της γνωστής οικογένειας με καταγωγή από τους Πύργους (Κατράνιτσα) Εορδαίας. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στην Αθήνα και το 1887 εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου. Μετά από έναν χρόνο μετέβη στη Βιέννη όπου συνέχισε τις σπουδές του στο εκεί Πανεπιστήμιο και το 1894 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της ιατρικής. Κατά την παρουσία του εκεί εργάστηκε ως βοηθός των καθηγητών οφθαλμολογίας Fuchs και Nothnagel στα εργαστήρια τους.[1]

Επέστρεψε στην Αθήνα και το 1897 διορίστηκε επιμελητής του χημικού και μικροβιολογικού εργαστηρίου του θεραπευτηρίου «Ο Ευαγγελισμός». Από το 1898 διετέλεσε επιμελητής του παθολογικού τμήματος υπό τον Νικόλαο Μακκά και υφηγητής της Γενικής Παθολογίας, την περίοδο 1899–1901 επιμελητής της παθολογικής κλινικής του Εθνικού Πανεπιστημίου υπό τον Γεώργιο Καραμήτσα, και το 1912 διευθυντής του παθολογικού τμήματος του Ευαγγελισμού. Το ίδιο έτος διορίστηκε καθηγητής της Γενικής Πειραματικής Παθολογίας, θέση που κράτησε μέχρι το 1921.[1]

Εισήλθε στον πολιτικό χώρο από το 1921, έγινε γενικός διευθυντής του Υπουργείου Υγιεινής και εκλέχτηκε βουλευτής Νομού Σερρών το 1920 και το 1928[2], ενώ διετέλεσε Υπουργός Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων[3] στην Κυβέρνηση Σωτηρίου Κροκιδά του 1922, Υπουργός Συγκοινωνιών[4] στην Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου του 1928 και Υφυπουργός Υγιεινής[5] στην Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου του Ιουνίου 1929 μετά τον ανασχηματισμό.[1]

Το 1925 ίδρυσε και έγινε πρόεδρος της Μακεδονικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας, ενώ διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, του Αντιφυματικού Συλλόγου, αντιπρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Κοινωνίας των Εθνών και μέλος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.[2] Το 1928[6] ήταν πρόεδρος και από το 1929[7] επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοτελικής Εταιρείας. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 24 Απριλίου 1933.[1]

Επιστημονικές δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνέγραψε αρκετές επιστημονικές δημοσιεύσεις. Μεταξύ αυτών[1]:

  • Beitrag zur Kenntniss der Muskelspindeln, 1891.
  • Zur Frage des Antiperistaltik, 1895.
  • Πειραματική συμβολή εις την αιμοσφαιρονουρίαν, 1898.
  • Nachweis v. Chinin im Harne durch Pikrinsäure, 1898.
  • Ein Fall vollständiger Milznekrose, 1898.
  • Zur Farbtoffproduktion des Bacillus pyocyaneus, 1901.
  • Über die Zahl der roten Blatkörperchen in zwei Fällen von Nebennierenerkrankung, 1903.
  • Colica intestini coeci, ein wohlcharakterisierte sebbständig auftretenter Symptomen complex, 1904.
  • Παρατηρήσεις τινές επί της προδιαθέσεως εις την φυματίωσιν, 1908.
  • Περί του αριθμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων εν τη νόσω του Addison, 1907.
  • Μελανοδερμική νομισματοειδής επί ελώδους καχεξίας εκ κινίνης, 1908.
  • Μυελίτις οξεία συνεπεία δαμαλισμού, 1908.
  • Επί της αιτιολογίας της σκωληκοειδίτιδος, 1908.
  • Kala-Azar Fälle in Griechenland, 1911.
  • Επί τηε εφαρμογής του αρσενοβενζολίου προς θεραπείαν της νόσου Καλά Αζάρ, 1911.
  • Οροθεραπευτικά αποτελέσματα επιτευχθέντα εν τω Ευαγγελισμώ κατά την τελευταίαν επιδημίαν της εγκεφαλονωτιαίας μηνιγγίτιδος, 1911.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Κούζης, Αριστοτέλης (1939). Εκατονταετηρίς 1837-1937 - Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών. τόμ. Γ΄, Ιστορία της Ιατρικής Σχολής. Αθήναι: Τύπος «Πυρσού» Α.Ε. σελ. 16-17. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2010. 
  2. 2,0 2,1 «Αντώνιος Χρηστομάνος (1870-1933)». meleniko.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2017. 
  3. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση Κροκιδά Σωτηρίου 1922». www.gslegal.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2020. 
  4. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση Βενιζέλου Ελευθερίου 1928». gslegal.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2020. 
  5. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση Βενιζέλου Ελευθερίου 1929». gslegal.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  6. «Οι Πρόεδροι – Ελληνική Φιλοτελική Εταιρεία». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2019. 
  7. «Επίτιμα μέλη – Ελληνική Φιλοτελική Εταιρεία». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]